Hier nog een beetje nieuws van mij. Alles gaat hier best ok. De moeheid lijkt te verbeteren, al hangt er veel af van mijn nachtrust. Ik ben gisteren wel wat geschrokken van mijn gewicht. Er staken eindelijk nog eens nieuwe batterijen in de weegschaal, dus ik ging mij eens wegen. Maar jongens toch, wat een gewicht! Na mijn operatie begin januari ben ik 6 kg vermagerd. Maar tot nu toe is er weeral 8 kg bij! Mijn eetlust ben ik eigenlijk niet verloren, integendeel. Misschien heeft de medicatie er ook wel wat mee te maken (maar ook het feit dat het ijsjestijd is ) Ons weekje centerparcs is ook geboekt. Dus binnenkort muizen we er hier een weekje vanonder...
Wat voelt dat fijn om terug "vrij" te zijn. Niet meer naar Jette moeten, niet meer op die auto moeten wachten, je dag invullen zoals je zelf wil! Vandaag moest ik wel terug naar het asz om mijn baxter herceptin. Dat was minder natuurlijk. Ik krijg daar weer zo'n chemo-gevoel van.. Ik was er gelukkig snel buiten, maar dan moest ik nog naar de dokter. Mijn bloedwaarden waren allemaal in orde, tumormarker was ok, levertests ook ok. Dus da's toch ook weer een geruststelling. Ze ziet er ook geen probleem in om op 1 september te starten met werken, als ik mij goed voel tenminste. Ik heb nog enkele weekjes om uit te rusten, dus we zien wel.
CHAMPAGNE! Dat was het gisterenavond! Allé ja, 't was schuimwijn Met wat een vrolijkheid ben ik gisteren die auto ingestapt. t Was me wel een bewogen laatste keer amai! Eerst betrapt door een verscholen agent en een boeten gekregen omdat de chauffeur aan het bellen was achter het stuur. Pech, zijn bluetooth werkte niet en met zo'n beroep moet er veel gebeld worden. Dan naar Jette voor de laatste keer. Bleek dat ze daar meer dan één uur vertraging hadden. En na de laatste keer moet je ook altijd naar de dokter. En ik was de laatste van de rit die ze afzetten. Ik was thuis om kwart voor zes! Er was natuurlijk ook het afscheid van iedereen die daar in de wachtkamer was of die al vertrokken was. Heel raar dat je die mensen nu niet meer gaat zien. Je hebt toch een band opgebouwd, ook al heb je ze maar 25 keer gezien. Ik had me voorgenomen om al die lijnen van mijn lijf te schrobben 's avonds, dat ze maar zo rap mogelijk weg zijn. Maar dat mag blijkbaar niet. Ik moet ze laten 'afweken' maar ik mag er wel stilletjes op wrijven. Niet in de zon! (maar dat wist ik al) En ook nog 14 dagen wachten met een bad en zwembad (oeps!, heb maar niet gezegd dat ik er vorige week elke dag ingezeten heb) En het was natuurlijk ook de 'echte' verjaardag van Lieze en Fleur. De kadobonnen van het feestje zijn reeds omgeruild gisteren. En we hebben ook al wat schoolspulletjes gekochte voor het eerste leerjaar. Ja, mijn meisjes worden groot. En hopelijk kan ik ze nog "heel groot" zien worden ook! Terug laat in bed gekropen, na nog een gezellige avond met de buren. En dan Renaat nog uit zijn bed gestuurd om "onze leeuw" gaan op te hangen. Enfin...eindelijk vrij (maar dinsdag wel om mijn herceptinebaxter!)
Eindelijk is het er nog eens van gekomen om iets op mijn blog te schrijven. Welllicht hebben sommigen onder jullie al afgehaakt omdat ik toch niets meer schreef. Het is hier druk geweest....ja echt waar! Mijn dagen zijn gewoon heel goed gevuld. Onlangs zijn we nog samengekomen met de mensen uit de praatgroep. 't Was heel fijn, en hele deugdoende gesprekken gehad. Ik ben blij dat we dit nogmaals kunnen doen hebben en nu buiten het ziekenhuis. Ook het etentje einde schooljaar is al achter de rug ondertussen. Ook al ben ik er maar een half jaar geweest, ik was heel blij dat ik uitgenodigd was. Toen ik tussen alle collega's zat, was het net of ik nooit weggeweest was. Mijn bolletje werd volop geaaid die avond! Er is ook een week vol zwembadplezier voorbij. Lieze en Fleur hebben heel veel plezier gehad, ook ik heb mij enkele keren aan een duik gewaagd. Het was heerlijk, na een tochtje Jette heen en terug deed het enorm veel deugd om eens in dat water te springen! Hopelijk komt het goede weer snel terug. Nog 3 keer en het is gedaan met de bestralingen, eindelijk er vanaf! Het zal toch wel raar aanvoelen zo ineens niets meer...maar ik kan niet zeggen dat ik er nog veel zal aan denken. Ik zal wel nog veel terugdenken aan die mensen die ik er ontmoet heb en mij afvragen hoe het hen zal vergaan... Voor de rest blijft het met mij zo wat hetzelfde...nog altijd moe. Maar na een weekend of een dagje zonder bestralingen merk ik toch wel al vlug beterschap. Ook het "verbrand" zijn verslechtert niet. Het ziet gewoon nog altijd rood, maar pijn heb ik er niet van. Hopelijk houdt mijn velletje het nog drie dagen uit. Gisteren waren Renaat en ik 7 jaar getrouwd, niet te geloven dat het zo snel gaat allemaal. Hopelijk kunnen we er nog enkele jubilees bijdoen. Ondertussen zijn de voorbereidingen hier begonnen voor het verjaardagsfeestje van Lieze en Fleur dat morgen doorgaat. Het weer kon niet slechter zijn morgen: regen, regen en regen! Amai amai, met 29 (grotendeels kleuters) in de living! We zullen dat ook weer wel overleven zeker...
)
