Vandaag dan onder de scanner geweest voor mijn longen. En het is blijkbaar allemaal niet zo erg. Er is wat litteken te zien van mijn drain en van de bestraling, maar niet zo veel. Dus gewoon medicijnen verdernemen en dan zien of ik zonder verder kan. Ondertussen gaan de dagen hier voorbij, en zit mijn "verplicht verlof" er bijna op. Ik heb nog nooit in mijn leven zo uitgekeken naar 1 september.
Gisteren heb ik dan mijn "haar" laten knippen. Veel verschil zie je natuurlijk niet hé...maar 't was een leuk gevoel om gewoon weer te zijn als vroeger en je haar te laten knippen. Mijn langste sprieten zijn nu weg, alles is mooi gelijk geknipt. Het lijkt nu wat meer op een kapsel. Laat het nu maar groeien!!!
Gisteren toch maar even naar de pneumoloog geweest. Ik had al sinds mijn chemo en bestralingen wat last van mijn ademhaling, een trekkend gevoel binnenin, precies of ze snoeren uw ademhaling toe. Ik had altijd gedacht dat dat wel over zou gaan, maar niet dus. En ik dacht...ik ga nu een afspraak maken, want binnenkort als ik dan weer ga werken gaat dat allemaal moeilijker. De dokter dacht ofwel aan bloedarmoede, ofwel toch wat schade door de bestraling. Mijn bloedresultaten waren allemaal ok, dus dat kon het niet zijn. Dus waarschijnlijk het tweede. Volgende week donderdag moet ik onder de scanner om precies te zien wat het dan wel is. Ik hoop dat we daar geen dingen te zien krijgen die we liever niet zien, brrrr....ik mag er niet aan denken. In afwachting heb ik een puffer gekregen en pilletjes (ons Fleur krijgt die ook, in een mindere versie dan). We gaan zien of het daarmee wat beter gaat. De warmte hebben we gisteren goed doorstaan, de wacht gehouden bij het zwembad. Lieze en Fleur hebben deze week allemaal vriendjes op bezoek gekregen, het zwembad is goed getest geweest amai! Deze week ben ik ook een paar keer naar school geweest, terwijl Lieze en Fleur in de voormiddag naar het sportkamp waren. Ik heb er echt zin in, om opnieuw te beginnen...hopelijk hou ik het vol.
Vandaag had ik een afspraak bij de plastische chirurg. Even kijken hoe het zit met de volgende operatie...En die zal waarschijnlijk al vroeger plaatsvinden dan ik gedacht had! De bestralingen vormen geen probleem volgens hem, omdat mijn huid niet echt beschadigd is en hij aan die borst eigenlijk heel weinig nog moet doen. Ook mijn porth-a-cad en herceptine kunnen geen probleem zijn. Ik wacht nu alleen nog af wat de oncoloog gaat zeggen en ik moet natuurlijk ook nog mijn resultaten krijgen van de geneticus in Jette... Dus...yes yes yes....ik hoef waarschijnlijk geen maaaaanden meer te wachten.....
Joehoe! Champagne voor iemand anders! Sinds het begin van mijn ziekte, hou ik ook de blog van Marie-Rose Morel in het oog. Ook zij werd getroffen door het kankerbeest, maar zij zat in veel slechtere papieren dan mij.Vanmorgen kreeg zij het bericht dat ze "kankervrij" is (ze moet natuurlijk wel nog gedurende 5 jaar afwachten of het zal wegblijven). Ik ben zo zo zo zo zo blij voor haar. Tenslotte is het ook een moeder met nog 2 zeer jonge kindjes en met een heel leven nog voor haar. En kijk die 10% kans die ze haar maar gaven, ze heeft het toch maar overwonnen...Dit geeft toch weer een schepje moed bij voor mezelf!
Vandaag dan naar de cardioloog geweest voor die echo-cardiodinges. En ik ben goedgekeurd!!! Mijn hart is piccobello in orde. Dit wil dus ook zeggen dat die behandeling met herceptine kan blijven doorgaan. Nadien naar de dagkliniek voor mijn baxter nr. zoveel. Eerst nog een krant en een ander boekske gekocht, mij in mijn bedje genesteld en enige bladzijden ver in de krant een koude douche gekregen. Er stond een artikel in de krant van een vader die voor zijn (zaterdag) overleden dochter de dodentocht gaat meestappen. Zijn dochter is overleden aan kanker, enz..... Bleek het over een mevrouw te gaan die eind juni nog bij mij in de dagkliniek had gelegen. Ze had toen al slecht nieuws gekregen, kreeg nog allerlei behandelingen en alles werd in gereedheid gebracht om haar nog op vakantie te laten gaan begin juli. God toch...en nu al overleden, dood, gedaan..... 'k Was er even niet goed van....pfff. 'k Ga proberen om er niet te veel aan te denken...
Nog eens wat tijd genomen om hier even iets neer te zetten... Net een weekje echte vakantie achter de rug. We trokken met z'n vieren + hond naar centerparcs. Direct ontbijt en avondmaal bijgeboekt, daar waren we dan ook weer vanaf.... Ik wou echte vakantie! Niet 's morgens om brood, niet van 's middags al zitten denken wat er 's avonds op tafel zou komen en dan achter de kookpotten gaan staan, neen gewoon simpelweg: genieten en u van niks iets aantrekken. En dat is behoorlijk gelukt ook. Veel gaan zwemmen, en dan denken zouden ze "het" nu zien? Wel ja, zie maar, en als ge "het" ziet: fuck you! Ik geniet en da's het belangrijkste. Ik geniet omdat ik m'n gezin zie genieten...en ik geniet ook omdat ik stilletjes in een donker hoekje onder mijn hersenpan denk...hoe zou het volgend jaar zijn??? Wat hebben ze dan voor mij in petto? Zal ik dan nog wel kunnen genieten of zal die donkere bladzijde dan eindelijk kunnen omgedraaid worden. Vandaag stonden er twee dames voor mij aan de kassa in de H&M en je zag ze zo echt onopvallend staan "fezelen" en hun hoofd in mijn richting draaien. Ach stomme geiten, neen het viel echt niet op! Wat? Heb ik iets aan van u? Pros de prothese zal 't wel niet geweest zijn! Ik had veel zin om de confrontatie aan te gaan, maar heb het maar zo gelaten, Lieze en Fleur waren er immers bij. En dat is nu een kantje van hun moeder dat ze best niet te zien krijgen. Wat zou er aan mij te zien geweest zijn...mijn korte kankerkop misschien nog. Je zag ze zo denken, welke vrouw laat nu haar haar zo kort knippen, 't is just een manwijf! Nee, viswijven, mijn haar is net aan 't groeien en ik ben er fier op... Schoner dan uw stomme geblondeerde domme blondjeskoppen! Binnen veertien dagen zal mijn haar eens voor de eerste keer onder handen genomen worden door de kapper. Normaal ga ik naar het kapsalon, maar de eerste keer heb ik daar geen zin voor. De kapper van mijn ma komt aan huis, dus mag hij er iets fatsoenlijks van maken. Niet dat mijn haar al voor mijn ogen hangt ofzo, nee, ik wil het gevoel hebben om weer normaal te zijn, terug naar de kapper te kunnen... En tegen dan zal het misschien weer 2 mm gegroeid zijn. Morgen moet ik terug naar de dagkliniek voor mijn herceptine en ik moet ook een cardiogram laten nemen om te controleren of mijn hart niet op hol slaat van die herceptine. We zien wel wat het geeft....
