Nog 9 keer te gaan. Nog 9 keer op en af rijden naar Jette. Gisteren dacht ik echt dat ze mij vergeten waren, ze zijn mij laat komen ophalen, 't was al halfvier. Daarvoor doe ik de kindjes dan al tegen halftwee al naar de opvang! Ach ja, dat we het allemaal op voohand wisten.... Stilaan begint mijn borst rode vlekken te vertonen, ik begin dus te verbranden. Voorkomen kan je dit niet, nivea smeren is de boodschap, want echte brandwonden zijn dit nog niet.... Gisteren vroeg ik ook of ik nu echt niet in de zon mag met het bestraalde deel, ook niet met een hoge beschermingsfactor, verpleegster? Njet! Zelfs volgend jaar moet ik dat deel nog insmeren met factor 60. Nu niet dat ik van plan was te gaan zonnebaden, maar ik kan toch moeilijk de zomer door met een hoge rolkraag hé, met zo'n temperaturen. Pfff volgend jaar.... Pros de prothese ligt ondertussen al terug in zijn doos. Veel te ambetant met die rode borst, het jeukt en doet pijn. Nog een week of twee en we zullen dan nog eens proberen. Morgen ga ik naar de begrafenis van die papa van het klasgenootje van Lieze en Fleur. Ik ga mezelf nog maar eens tarten...maar toch wil ik er naartoe...
Vandaag kreeg mijn gemoedstoestand weer een flinke knauw. Gisteren overleed een papa van één van de klasgenootjes van Lieze en Fleur aan kanker. Maandag werd hij naar palliatieve zorgen overgebracht en gisteren is hij overleden. Hij laat twee kindjes na van 5 en 3 achter. Toch weer een reden om je even aan het denken te zetten. Hopelijk kan ik mijn gedachten straks wat verzetten op het schoolfeest van Lieze en Fleur.
Vandaag tweede poging, want gisteren was het gesloten; de stap naar de bandagist. En....buitengestapt met Pros de prothese... ('k heb zitten zoeken naar een vrouwelijke naam, maar vond niks dat erbij paste). Wel een dure aangelegenheid, een geluk dat je alles terugkrijgt van de mutualiteit. Maar je moet eerst wel de volle pot betalen natuurlijk. Deze namiddag nog bestraling gehad en ook een bezoek gebracht aan een dokter die de genetische kant bestudeert. Wat bloed geprikt en binnen 3 maanden zal de uitslag bekend zijn. Het onderzoek gaat over 60 %. Vinden ze hierin niks, dan doen ze het onderzoek binnen 10 à 15 jaar nog eens opnieuw. Vinden ze wel een 'fout' terug, dan onderzoeken ze 100%, m.a.w. dan breiden ze het onderzoek uit. Ik vind het vooral belangrijk om weten of mijn borstkanker erfelijk is of niet, zeker voor Lieze en Fleur is dit op termijn van groot belang. En ook voor mezelf, indien blijkt dat het wel erfelijk is...dan raden ze aan om de tweede borst ook te amputeren en ook de eierstokken weg te nemen. Maar dat zijn zorgen voor later.
Nog 18 bestralingen te gaan. Nog 18 keer op en af naar Jette. Pfff.... En moe! Dat zo'n machine zo'n moeheid tot stand kan brengen, dat kan ik nog altijd niet begrijpen. Gelukkig gaat dat wel over na een nachtje geslapen te hebben. Maar helemaal weg is het toch niet. In het weekend gaat het gelukkig wel wat beter. Dan heb ik pauze
De eerste bestralingen zijn achter de rug...Na de bestraling voel ik "gloeien" en moeheid... Da's tot hier toe het enige. Ik heb ook het gevoel dat ik wat mottig ben als ik terug thuis kom van de bestraling. Pfff...nog 22 keer te gaan. Zaterdag ben ik in het asz naar een modeshow geweest van lingerie en badmode, speciaal voor mensen met borstkanker of mensen die borstkanker gehad hebben. Er stonden ook firma's met protheses enz... heel mooi allemaal. Ik moet zeggen dat je het verschil tussen gewone lingerie en die op de modeshow eigenlijk niet ziet. Maar best ook. Deze week stap ik zeker eens binnen in één van die winkels. Nu moet het er wel eens gaan van komen. Gisteren was het schoofeest bij "mij" op school. Het was heel raar om het eens van de andere kant te bekijken, maar het was heel mooi! Ook Lieze en Fleur zijn meegeweest, kwestie van het al wat gewoon te worden voor volgend schooljaar. Ze hebben heen en weer gecorsst, hun weg wat gezocht.... Fleur was wel wat teleurgesteld toen ze vroeg: "Blijft die ijskar hier dan volgend jaar ook heel de tijd staan?" Ja, dat zou ze wel willen!
Gisteren de laatste bijeenkomst gehad van de praatgroep. Het deed wel raar om afscheid te nemen. Iedereen had zoiets van...dit mag nog enkele weken verder blijven duren. Dit krijgt zeker nog een vervolg als het van mij afhangt. Voilà, mijn eerste "echte" bestraling is ook achter de rug. Niks speciaals, gewoon 10 minuten stil liggen op een tafel en boven jou hangt er een machine wat rond te draaien en lawaai te maken. De lijntjes zijn weer wat bijgetekend, dus morgen kan ik eindelijk nog eens deftig in de douche. Juni, laatste maand van het schooljaar...een drukke maand...maar niet voor mij deze keer... Op school wordt het een spannende week...zondag schoolfeest. Iedereen zal wel op de toppen van zijn tenen lopen nu, maar ik kan zondag voor één keertje eens genieten van de musical, samen met mijn kindjes en de buurvrouwen... Anders sta ik daar ook, achter de scène, badend in het okselzweet en hopende dat alles vlot verloopt en nu....'t zal raar doen, wees daar maar zeker van.
Ik heb mooie dagen achter de rug, heerlijk weertje....Ik weet het, ik moet uit de zon blijven, maar da's zo moeilijk! Vandaag een mooie wandeling gemaakt en een mot van een ijscoupe gegeten... Ik vind ook precies dat die chemo-moeheid aan het wegtrekken is... Maar ik ga nog niet te vroeg juichen... Woensdag de eerste bestralingen, 't zal gaan tijd worden, want die getekende lijnen op mijn lijf beginnen serieus te vervagen! Sebiet mogen ze ginder herbeginnen met hun kunstwerk.
