|
THANKSGIVING : EEN DAG VAN ROUW !
In 1620 arriveerden de Pelgrims met het schip
de Mayflower op een plaats dat ze al meteen Plymouth Rock noemden. Het feit dat die plaats reeds de naam Patuxet
had gekregen van de Wampanoag Indianen die reeds duizenden jaren de plaats bewoonden
werd eventjes over het hoofd gezien.
In 1621 werd er door de pelgrims een feest
gevierd. Dat was een eenmalig feit en werd nooit herhaald in de daaropvolgende
jaren. Dus dit was niet het begin van de Thanksgiving traditie en de pelgrims
noemde het ook niet zo.
De pelgrims beschouwden de Indianen verwant
aan de duivel en de enige reden waarom zij werden uitgenodigd voor een feest
was om te onderhandelen over een verdrag waardoor de Indianen hun land zouden
kwijt raken aan de Pelgrims.
De reden waarom er zoveel verhalen rondgaan
over het ontstaan van Thanksgiving komt omdat het een 'verzonnen traditie' is. Het is gebaseerd op fictie en niet op feiten.
William Newell, een Penobscot Indiaan en
voormalig voorzitter van het departement antropologie van de Universiteit van
Connecticut zegt dat de eerste Thanksgiving geen feestelijke bijeenkomst" van
pelgrims en Indianen was maar een viering van het bloedbad in 1637 waarbij 700
Pequot mannen, vrouwen en kinderen afgeslacht werden.
In 1637 verzamelde de stam van Connecticut
zich voor hun jaarlijkse Green Corn Dance -ceremonie .
Engelse en Nederlandse huurlingen omsingelden
het dorp; brandden de huizen plat en schoten op iedereen die probeerde te
ontsnappen.
De volgende dag riep de gouverneur van Bay
Colony Masssachusetts iedereen
bijeen om dank te geven; God bedanken voor de uitroeiing van 700 mannen vrouwen
en kinderen! Het werd wettelijk vastgesteld dat voortaan, deze dag een dag van feest en dank zal zijn
omdat we erin geslaagd zijn met Gods hulp de Pequots te onderwerpen.
Het Thanksgiving-diner werd uitgevonden om bij
de Amerikanen een vals gevoel van trots in te prenten en om de gruwel van het
bloedbad te maskeren.
William Bradford bejubelde het Pequot bloedbad
in zijn History of the Plymouth
Those that scraped the fire were slaine
with the sword; some hewed to peeces, others rune throw with their rapiers, so
as they were quickly dispatchte, and very few escapted. It was conceived they thus destroyed
about 400 at this time.
It was a fearful sight to see them thus
frying in the fyer, and the streams of blood quenching the same, and horrible
was the stincke and sente there of, but the victory seemed a sweete sacrifice,
and they gave the prayers thereof to God, who had wrought so wonderfully for
them, thus to inclose their enemise in their hands, and give them so speedy a
victory over so proud and insulting an enimie.
THANKSGIVING IS GEEN DAG VAN FEEST MAAR VAN
ROUW!
|
