VAN ALLERHEILIGEN ,HALLOWEEN EN
BEGRAAFRITUELEN ...
Op Allerheiligen herdenken wij onze geliefde
doden; wij bezoeken hun graven , leggen er bloemetjes op en sommigen onder ons
prevelen gebedekens die ons aangeleerd werden door de Heilige Kerk.
Halloween is natuurlijk pure commercie, hier
kunnen wij naar hartenlust alles los laten en andere mensen de duivel
aandoen.(om te lachen natuurlijk, kassa, kassa!).
Dit is voor ons een geschikte dag om eens te
gaan kijken hoe de Indianen het leven na de dood bekijken. De meeste Indianen geloven dat de zielen van
de doden overgaan naar de geestenwereld en deel uitmaken van de spirituele
krachten die invloed hebben op ieder aspect van ons leven. Vele stammen geloven in twee zielen : een dat
sterft met het lichaam en een dat nog een tijdje kan ronddwalen om dan
uiteindelijk ook te sterven.
Begraaf rituelen verschillen enorm van stam
tot stam.
De stammen van de Arctic lieten hun doden
simpelweg op de bevroren grond achter als voedsel voor de wilde dieren waarvan
zij geloofden dat deze ook bezielde wezens waren (Animisme).
De oeroude Hopewell gemeenschappen van de
Upper Midwest daarentegen plaatsten hun doden in rijkelijk uitgeruste graven
(mounds).
De stammen van het zuidoosten hielden een tweede
beenderen- begrafenis. Zij groeven de lichamen op, reinigden de
beenderen en hielden een tweede begrafenis.
Voor de Iroquois uit het noordoosten de Five Nations Confederation stichtten
in de 17e eeuw, bewaarden zij de skeletten van de afgestorvenen voor
een massa begrafenis waarbij pelsen en ornamenten werden gebruikt die de
geesten in het leven na de dood nodig zouden kunnen hebben.
De stammen van de noordwest kust staken hun
doden in kisten of kanos boven op palen.
Meer naar het zuiden cremeerden de stammen uit
California hun doden. In het bergachtige gebied in het westen
plaatsten zij hun doden in grotten of bergspleten.
De nomadische stammen op de grote vlakten
begroeven hun doden wanneer de grond zacht was of legden hen op platformen van
bomen of zelfgemaakte stellingen.
De midden en zuid Atlantische stammen
balsemden en mummificeerden hun doden. Maar tijdens een pokken epidemie of
andere ziekten die vele stamleden troffen begroeven de overlevenden de lichamen
in een massagraf of wierpen hen in de rivier.
Indiaanse rituelen zijn gericht op het helpen
van de overlevenden in hun leven na de dood. Sommige stammen lieten voedsel en bezittingen
van de overlevende achter in of nabij de begraafplaats. Anderen, zoals de Nez Perce in het noordwesten,
offerden echtgenoten,slaven en een favoriete paard van een dode krijger.
Bij vele stammen sneden de rouwenden , vooral de weduwen, hun haar af. Sommige Amerikaanse Indianen wierpen hun
versieringen af en maakten hun gezicht zwart om de dode te eren. Anderen
kerfden in hun armen en benen om hun verdriet uit te drukken.
Stammen uit California jammerden en huilden en
hielden lange begrafenis ceremoniën. Een of twee jaar later werd een herdenking
- rouwritueel gehouden.
Hopis uit het zuidwesten jammerden en huilden
op de dag van de dood en weenden een jaar later.
Sommige stammen uit het zuidwesten, vooral de
Apache en Navajo vreesden de geesten van de afgestorvenen waarvan zij dachten
dat die aanstoot namen aan de levenden. De nomadische Apaches begroeven snel de dode
lichamen en verbranden het huis en de bezittingen van de overlevende. De rouwende familieleden zuiverden zich
ritueel en verhuisden naar een nieuwe plaats teneinde te ontsnappen aan de
geest van hun overleden familielid.
De Navajo begroeven hun doden ook vlug en
zonder veel ceremonie. De stamleden die in aanraking gekomen waren met het dode
lichaam moesten een lang zuiverend ritueel ondergaan.
|
