Nog 7 dagen te gaan. Een helse drukte. Niet alleen de overgave- en overname periode maakt dat 24uur in een dag tekort zijn, maar ondertussen moeten alle activiteiten blijven doorgaan. De administratie wordt niet stop gezet. De winkeliers in het kamp beseffen ook dat het mijn laatste dagen zijn en willen nog vlug een vernieuwing van hun ID-kaart. Maar herstructurering is ook bij de NATO geen onbekende. Nieuwe en volgens NATO zeggen eenvoudiger in te vullen papieren moeten me wegwijs maken in de papiermolen. Mocht de vernieuwing een paar weken voordien ingevoerd zijn, zou ik dit niet tegenspreken. Een week voor mijn terugkeer naar het thuisfront maakt het moeilijk om het enthousiasme en energie aan de dag te leggen zoals tijdens de voorbije maanden.

Ondertussen dringt de tijd dat ik mijn koffer vul. Het is ijdele hoop te denken dat mijn koffer de maximum toegelaten gewicht van 40kg niet overschrijdt. 53kg is teveel, niet volgens de normen van het vliegwezen maar wel om de militairen die de koffers moeten sjouwen niet over te belasten. Er zit dus niets anders op dan een extra koffer te kopen. Niet dat ik zoveel spullen moet meebrengen maar uit noodzaak. Ik ben overstelpt met cadeautjes van “mijn” Afghanen. Weigeren zou een oneer zijn en een blamage aan hun gastvrijheid.

Vandaar …….

Op vrijdag 26 september wordt een groepsfoto gemaakt en moet een farewell party het einde aankondigen van ons verblijf. Iedereen luistert met de nodige interesse naar de lovende woorden van de bevelvoerder en wordt achteraf verwend met een ISAF petje.

De party gebeurt echter in mineur. Een verhitte transformator maakt een einde aan de muziek. Drie discolampen laten het afweten en brandlucht maakt dat iedereen de bar ontvlucht. Spijtig maar helaas.

Op zaterdag en zondag is het kastellen. De balans wordt opgemaakt, de stock van de goederen wordt gecontroleerd. De nodige documenten worden opgesteld en getekend voor de overgave van de rekeningen. Ik geef mijn sleutel af van de kluis en van het kantoor. Vanaf nu mag Lazlo de touwtjes in handen nemen (enigszins nog onder mijn supervisie).