Nog 1 week te gaan. De kriebels in de buik begin ik stilaan te voelen. De dag is ingezet met een ontbijt. Dit gebeurt wel vaker bij een verjaardag van een collega. Jammer genoeg is het genieten van een heerlijke croissant en een kop koffie van korte duur. De werkplicht roept. Maar de verrassing kwam er rond de middag. Ik werd getrakteerd op een lunch! Bij een apéro, een verfrissend voorgerecht gevolgd door overheerlijke garnaaltjes werd er gelachen. Traantjes zijn er ook gevloeid. Tja, ik ben nu eenmaal zo'n sentimentele ziel. En of dit alles al niet genoeg was werd de lunch afgesloten met een knetterend ijsje en koffie en mocht ik genieten van Andrea Bocelli's "Con Te Partiro". Er bestaan dus toch nóg romantici. Eric, Nancy, Diane, Marina, Martine en Michiel, bedankt voor deze surprise!
Afghanistan
