In het Oude Testament lees je dat de zevende dag, de sabbat
door God werd ingesteld. Het moest een volledige rustdag worden, zelf mocht je
niet werken en je moest je medemens ook rust gunnen. Voor de Islam is vrijdag de sabbat. Het is dan betrekkelijk
rustig in het kamp, behalve een paar enkelingen die op die dag een paar centjes
willen verdienen. Als christen mens kan ik alleen beamen wat in het OT
geschreven staat en uitvoeren. Vandaar dat ik op zondag het werk aan de kant
laat liggen. (trouwens, als je het niet doet, dan wordt de dorpel elke dag plat
gelopen). In KAIA is er een kapel, een mooie kapel (foto volgt), waar
elke zondag eucharistie wordt gehouden. Hier wordt geen onderscheid gemaakt
tussen de verschillende godsdiensten, iedereen viert zijn eigen zondag. Zoals
in elk goddelijk huis kan je ook hier genieten van de sereniteit. Je kan er
innerlijk tot rust komen en in stilte een gesprek voeren met God, even nadenken
over het leven. Het leven dat voor sommigen té kort is. Niemand die je nakijkt
als je met een vriend meehuilt bij het verlies van een kameraad in Kandahar of
je medeleven betuigt bij het verlies van een jongere broer bij een
zelfmoordaanslag n Kaboel. Na een halfuurtje trek je de deur van de kapel achter je
dicht en sta je weer met beide voeten op de grond. Het is juli en dus zomer. Zomer betekent vakantie. Vakantie
betekent zon en strand. Wel,op zondag hou ik ook een beetje vakantie. De desert
kledij wordt vervangen door een zomertenue. Badpak, short en T-shirt is de
standaarduitrusting om mij naar het zwembad te begeven. Tja, zwembad
een
waterreservoir (met zuiveringpomp) van de brandweer dat zorgt voor een welkome
verfrissing bij een temperatuur van 42°C. Sedert de Italianen, die dachten dat ze aan het strand van
Rimini lagen en het dus een beetje te bont maakten, is de toegang beperkt. Ik
mag me bij de gelukkigen prijzen. Een paar uurtjes genieten van de zon, voor de
verandering met een appel (in plaats van een ijsje) en een fles water (in
plaats van een cocktail). Op zon momenten waan je je aan de Turkse Rivièra, ware het niet dat het lawaai
van de helikopters en de vliegtuigen je uit je droom halen. Tijd dus om je dagelijkse plunje weer aan te trekken.
Blijkbaar heeft zondag voor sommigen een andere betekenis en houden eraan
uitgerekend vandaag een alarmoefening te houden. En eureka! Ik was spelleider.
De GDCC (Ground Defence Coordination Centre) verwittigen, iedereen evacueren
uit AF1 en zich begeven naar de shelter. Ik verzeker je, in een ruimte van 15m2
met 32 personen in full outfit, dat is geen pretje. Na 45 min werd de oefening
afgeblazen, voor sommigen meer dan tijd. Ondertussen werd het stilletjes avond en keerde, samen met
de zonsondergang, de kalmte terug in het kamp. Voorbij was de Lazy Sunday.
|