Zoals eerder gezegd is MWA een heel variërende job. Buiten de dagelijkse inkomsten en uitgaven beheren ben ik onder andere ook “the boss” van de winkelhouders op de Permanent Market in KAIA. Een uitdaging als je rekening houdt dat ik een vrouw ben, alhoewel velen mij blijven “sir” noemen. Tja, met mijn haren kort geknipt en het uniform dat nu niet bepaald de vrouwelijke vormen toont, zie ik deze belediging door de vingers.

Omdat het project “Move to the North” (het bouwen van een nieuw kamp) volop aan de gang is, en ik ook POC ben voor alle shops moet ik er voor zorgen dat alle 27 shopkeepers tot een consensus komen voor wat betreft het bouwen van een nieuw “shopping center”.En dat loopt niet van een leien dakje. Vandaar mijn bezoek aan elke shop deze namiddag

Ik was totaal niet gehaast vandaag en nam dus uitgebreid de tijd om bij een glas thee te luisteren naar de zorgen van elke shopkeeper en proberen te bemiddelen. Er is mij geen gemakkelijke taak gegeven en vrees, dat als zij niet tot een eensluidend akkoord komen, ik als “boss” de knoop zal moeten doorhakken.

Dit gezegd zijnde, had de theevisite ook zijn leuke kant. Je leert de cultuur en rituelen kennen, hun dagelijkse routine , je leert de Afghaanse keuken proeven.

Na ettelijke koppen thee komt een einde aan de leerrijke, maar vooral gezellige namiddag en kan ik terugkeren naar mijn bureau om mij door de laatste papieren te wurmen vóór zonsondergang.

(foto volgt)