Vroeg uit de veren want vandaag
is een bijzondere dag. Een verkwikkende douche, een vlug ontbijt, nog rap het
meest dringende verwerken vóór het vertrek.
Om 09.00 moet ik klaar staan
opdat ik naar HQ (hoofdkwartier) kan vertrekken. Je volledige uitrusting
aantrekken; je pistool en geweer mee. Een korte briefing wat betreft de
veiligheidsmaatregelen vooral ik in de wagen stapt. (geen tank of iets
dergelijks). Uiteraard ook eerst een foto voor het scrapboek.
Toegegeven, ik was wat zenuwachtig.
Maar met 2 geroutineerde bodyguards werd ik al vlug op mijn gemak gesteld.
HQ ligt hier niet ver vandaan, de
rit was dus kort.
Na een meeting met de
plaatselijke MWA en de rondleiding in een super moderne gymzaal mochten we
aanzitten aan een heus Afghaanse lunch.
Een excursie moet zowel educatief
als een ontspannend zijn. Vandaar dat ik in de namiddag kuierde op de
plaatselijke markt, 4 keer zo groot als hier in KAIA. De look at my shop en
make you good price was ook hier gebruikelijk. Tijd dus om wat cadeautjes te kopen
voor mijn geliefden.
Je moet durven onderhandelen en
wanneer je uiteindelijk je best offer hebt bekomen, heb je nog het gevoel dat
je bij de neus bent genomen.
Na een gekoeld drankje in de
Silent Garden luisterend naar een plaatselijke zanggroep, was het weertijd om
te vertrekken.
Deze keer ging de terugweg door
de stad Kaboel. Zoveel armoede heb ik nog niet gezien. Woorden schieten hier
tekort. Beelden spreken voor zich. Het is me toch gelukt om enkele fotos te
nemen, niet gemakkelijk vanuit een rijdende auto.
Aan de uitstap kwam een einde
toen ik de poort va de maingate binnen reed, save and sound.
24-06-2008
1 maand verder
Neen, vandaag geen faits divers. Alleen enkele woordjes. Het doet me plezier toch enkele reacties te mogen lezen. Het is niet altijd even evident om iets boeiends neer te pennen. Meestal doe ik dit als mijjn dagtaak erop zit, zo rond 23.00u. plaatselijke tijd.
Ja, de eerste maand is voorbij gevlogen. Nu alles eindelijk min of meer vorm geeft gekregen, zou de 2e maand iets vlotter moeten verlopen. Misschien dat er wat tijd over is om fotootjes te nemen van het leven in het kamp. Nieuwsgierigen hebben al wel mijn fotoblog ontdekt. Geen Centerparcs hé. Alhoewel.... we hebben toch een all-in formule? En de zon is verzekerd!! Bijna niet te geloven... een vollledige maand zonder regen!!
Ik zie ernaar uit nog reacties te mogen ontvangen. Het gaat jullie goed.
Ba Aitram (sincerely yours) Lady Marian
17-06-2008
Horror in Kamp KAIA
Dit beest liet zich gedwee voor de camera fotograferen. Als camelspider gaat hij door het leven. Ze leven hier met hondertallen in het kamp, maar laten zich pas zien als de temperatuur wat daalt. Door hun kleur zijn ze onopvallend. De beet is niet giftig maar zorgt voor heel wat ongemak. Waar hij zijn naam vandaan haalt? Vele verhalen, al dan niet fictie, doen de ronde. Het meest waarschijnlijke is, dat het net als de kameel, leeft in woestijnen. Bijzonder is, dat als het zich bedreigd voelt, hij zijn voorpoten opheft waardoor hij meer doet denken aan een schorpioen. Nu, wat de wetenschappers ook beweren.... ik vind het een afschuwelijk beest. Niettegenstaande mijn afschuw ben ik toch fier een exemplaar op foto te kunnen vastleggen. Wie weet, welke creatures ik nog allemaal tegenkom.
15-06-2008
Eens iets anders
De gewenning aan de temperatuur en het hoogteverschil duurt ongeveer 3 weken (volgens de geroutineerden). Dat kan ongeveer kloppen. Maar één ding weet ik ook... je darmen hebben minstens evenveel tijd nodig. Na dagenlang medicatie te nemen, vooral pijnstillers dan, heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en een bezoek gebracht aan het CZE hospitaal om me te laten behandelen. En hoe!! "This will only be a little inconvenient" .... ja mon oeuil!! Op zo'n moment zou ne mens wensen dat ie pijn in zijn hoofd had, daar moet je tenminste niet op zitten. Ondertussen is dat probleem zo goed als opgelost en kan ik mijn taken weer met enig plezier aanvatten.
Voorbije donderdag had ik mijn eerste MWA meeting. Wat plankenkoorts maar dat heeft niet lang geduurd. De meeting vraagt wel wat voorbereiding vooral omdat deze in het Engels gebeurt. Niet zozeer een probleem zolang het maar niet te technisch wordt. Neem nu bijvoorbeeld de internetverbinding, weet ik veel over bits en bytes, gelukkig dat ik dan kan rekenen op de steun van specialisten (een beetje zoals mijn F1 knop aan het thuisfront).
07-06-2008
Weekend???
De dagen vliegen voorbij. Als MWA werken we 24/7. Notie van tijd en dag is moeilijk, voorlopig toch. Het plannen en organiseren dringt zich op. Misschien kan ik dan ook genieten van een paar vrije uurtjes, zoals de meesten op zondag. Op vrijdag is het wat rustiger op de permanent market, winkeltjes zijn dicht want veel werknemers hebben hun vrije dag op vrijdag, hun "zondag". Op vrijdagavond beginnen ook de weekendactiviteiten. Het leuke aan de
job isdat je regelmatig uitgenodigd wordt. Vanavond is het Italien
food. Lekkere anti pasti, een heerlijke spaghetti met een glaasje wijn
(na 19.00u natuurlijk) Elke zaterdag is er een lokale markt, even buiten het kamp. De marktkramers proberen hun "echte" Rolex uurwerken, tapijten, wandtapijten en sjaals, souveniers, DVD, ...te verkopen aan een "very good price for you my friend". Nu ja, je weet wat je koopt hé. Dezelfde artikelen zijn te koop bij de little shops in het kamp, je betaalt wat meer maar dan heb je ook kwaliteit. Het is wel gezellig te kuieren langs de verschillende kraampjes op de lokale markt. Op zondagmorgen wordt de bar AF1 grondig gepoetst. De gelegenheid voor mij om de boekhouding bij te werken en een kleine planning te maken voor de komende dagen. In de namiddag passief deelnemen aan de sportactiviteiten (iemand moet ze toch op foto vastleggen...). Tegen 18.30u aan tafel aanzitten voor het diner en de rest van de avond op een rustige manier doorbrengen met collega's. Het weekend eindigt bij nazicht van de verkoop en de financiën.
Shob bakhiar (goede nacht)
03-06-2008
Onafhankelijk
Het is 06.00u in de morgen. Met tegenzin duw ik de wekker af, want het was weer kort nacht. Maar ja, duty calls. Een wasje en een plasje en mijn plunje aan. Met de zonnebril op, want de moeder natuur heeft weer gezorgd voor een prachtige dag, op weg naar de refter voor een cappucino. Hoewel de broodjes, worstjes, ommelet, cakes en andere lekkernijen verleidelijk lonken, loop ik het ontbijtbuffet voorbij en hou het bij een sneetje zuurdesembrood, yoghurt en vers fruit. Morning, bonjour, Guten Tag, dobre djin, gunaydin .... is het meest uitgesproken woord zo vroeg op de morgen. Tegen 07.00u ben ik op kantoor, Obeid, dat is één van de bartenders, is dan immers ook al van de partij. Na de controle van de verkoop en de kas kan ik beginnen aan het eigenlijke papierenwerk. Om 08.00u een eerste escorte aan de "maingate". Werknemers en andere die niet beschikken over een definitieve ID-kaart moeten immers afgehaald en begeleid worden. Met kogelvrije vest aan, helm en gewapend, begeef ik mij buiten de compound. Ik mag dan al van geluk spreken dat de persoon in kwestie op tijd is want bij 30°C is het dragen van deze outfit geen lachertje, alhoewel ik op die manier ook aan mijn BMI werk. De "maingate" is de toegang voor voetgangers en lichte voertuigen. De zware voertuigen rijden binnen langs de "eastgate" waar ze eerst gesweept worden door de EOD. "Eastgate" ligt op10 min wandelen, leuk is anders. Je doet dan al rap beroep op de MP om je ter plaatse te brengen. Ondertussen begint het kamp wakker te worden. Het vuilnis wordt opgehaald, de accomodaties worden gepoetst, het sanitair onderhouden, gepantserde voertuigen rijden voorbij en helikopters en vliegtuigen vliegen af en aan. 's Morgens wordt mijn deurmat plat gelopen, reservaties uitvoeren voor de verschillende sportterreinen, telefoons beantwoorden, klachten aannemen en problemen oplossingen te zoeken ....een beetje vergelijkbaar met Zeebrugge, maar dan op internationaal niveau. Terwijl de temperatuur stijgt, tikt de klok verder en voor ik er erg in heb is het gauw middag. Tijd dus om de innerlijke mens te versterken. Eerst handen wassen want hygiëne is hier een must! Keuze uit verschillende menu's, warm of koud, voor elk wat wils. Nog wat onwennig een plaatsje bemachtigen in een refter waar toch 1200 man elke dag komen eten. Na een gezond dessert en een tas koffie kan de namiddag ingezet worden. De"local market" bezoeken om kennis te maken met de verschillende verkopers. De PX-winkels een bezoekje brengen om contacten te leggen. Al bij al een interessante en vruchtbare namiddag. Nog wat brainstormen over geplande activiteiten, de boekhouding bijwerken. Het is 18.30u zonder dat je het beseft. We kunnen dus weer aanschuiven voor het avondmaal. Omdat ik wil vermijden dat mijn unifrorm gaat "krimpen" in de was, hou ik het bij een slaatje en een toast. Omdat ik nog niet beschik over "wireless" internet is het lezen van de mails ontvangen van het thuisfront iets voor de volgende dag. Om 22.30u wordt de inventaris van de verkoop opgemaakt en de inkomsten nagezien. Om 23.00u kan ik eindelijk AF1 (dat is de bar) afsluiten. Nog vlug een douche en een beetje lezen. Om 24.00u slaat de vermoeidheid toe en vertrek ik naar dromenland.
02-06-2008
einde van Lead Nation 2
Aan alle mooie liedjes komt een einde, zo ook aan de opdracht van LN2. Het vertrek was voorzien om 07.30u. Was ik even verrast toen we de collega's aan de ontbijttafel zagen zitten. Bleek dat de C-130 technische problemen hadden. Tien, waar had ik dat nog gehoord? Ik kan me best voorstellen dat het slopende uren zijn vóór het vertrek. Onder luid applaus van de Tjechen kon het inschepen uiteindelijk beginnen. Voor sommigen een emotioneel moment.
Afghanistan
De dagen vliegen voorbij. Als MWA werken we 24/7. Notie van tijd en dag is moeilijk, voorlopig toch. Het plannen en organiseren dringt zich op. Misschien kan ik dan ook genieten van een paar vrije uurtjes, zoals de meesten op zondag. 
Aan alle mooie liedjes komt een einde, zo ook aan de opdracht van LN2. Het vertrek was voorzien om 07.30u. Was ik even verrast toen we de collega's aan de ontbijttafel zagen zitten. Bleek dat de C-130 technische problemen hadden. Tien, waar had ik dat nog gehoord? 
