Vroeg uit de veren want vandaag
is een bijzondere dag. Een verkwikkende douche, een vlug ontbijt, nog rap het
meest dringende verwerken vóór het vertrek.
Om 09.00 moet ik klaar staan
opdat ik naar HQ (hoofdkwartier) kan vertrekken. Je volledige uitrusting
aantrekken; je pistool en geweer mee. Een korte briefing wat betreft de
veiligheidsmaatregelen vooral ik in de wagen stapt. (geen tank of iets
dergelijks). Uiteraard ook eerst een foto voor het scrapboek.
Toegegeven, ik was wat zenuwachtig.
Maar met 2 geroutineerde bodyguards werd ik al vlug op mijn gemak gesteld.
HQ ligt hier niet ver vandaan, de
rit was dus kort.
Na een meeting met de
plaatselijke MWA en de rondleiding in een super moderne gymzaal mochten we
aanzitten aan een heus Afghaanse lunch.
Een excursie moet zowel educatief
als een ontspannend zijn. Vandaar dat ik in de namiddag kuierde op de
plaatselijke markt, 4 keer zo groot als hier in KAIA. De look at my shop en
make you good price was ook hier gebruikelijk. Tijd dus om wat cadeautjes te kopen
voor mijn geliefden.
Je moet durven onderhandelen en
wanneer je uiteindelijk je best offer hebt bekomen, heb je nog het gevoel dat
je bij de neus bent genomen.
Na een gekoeld drankje in de
Silent Garden luisterend naar een plaatselijke zanggroep, was het weertijd om
te vertrekken.
Deze keer ging de terugweg door
de stad Kaboel. Zoveel armoede heb ik nog niet gezien. Woorden schieten hier
tekort. Beelden spreken voor zich. Het is me toch gelukt om enkele fotos te
nemen, niet gemakkelijk vanuit een rijdende auto.
Aan de uitstap kwam een einde
toen ik de poort va de maingate binnen reed, save and sound.
24-06-2008
1 maand verder
Neen, vandaag geen faits divers. Alleen enkele woordjes. Het doet me plezier toch enkele reacties te mogen lezen. Het is niet altijd even evident om iets boeiends neer te pennen. Meestal doe ik dit als mijjn dagtaak erop zit, zo rond 23.00u. plaatselijke tijd.
Ja, de eerste maand is voorbij gevlogen. Nu alles eindelijk min of meer vorm geeft gekregen, zou de 2e maand iets vlotter moeten verlopen. Misschien dat er wat tijd over is om fotootjes te nemen van het leven in het kamp. Nieuwsgierigen hebben al wel mijn fotoblog ontdekt. Geen Centerparcs hé. Alhoewel.... we hebben toch een all-in formule? En de zon is verzekerd!! Bijna niet te geloven... een vollledige maand zonder regen!!
Ik zie ernaar uit nog reacties te mogen ontvangen. Het gaat jullie goed.
Ba Aitram (sincerely yours) Lady Marian
17-06-2008
Horror in Kamp KAIA
Dit beest liet zich gedwee voor de camera fotograferen. Als camelspider gaat hij door het leven. Ze leven hier met hondertallen in het kamp, maar laten zich pas zien als de temperatuur wat daalt. Door hun kleur zijn ze onopvallend. De beet is niet giftig maar zorgt voor heel wat ongemak. Waar hij zijn naam vandaan haalt? Vele verhalen, al dan niet fictie, doen de ronde. Het meest waarschijnlijke is, dat het net als de kameel, leeft in woestijnen. Bijzonder is, dat als het zich bedreigd voelt, hij zijn voorpoten opheft waardoor hij meer doet denken aan een schorpioen. Nu, wat de wetenschappers ook beweren.... ik vind het een afschuwelijk beest. Niettegenstaande mijn afschuw ben ik toch fier een exemplaar op foto te kunnen vastleggen. Wie weet, welke creatures ik nog allemaal tegenkom.
15-06-2008
Eens iets anders
De gewenning aan de temperatuur en het hoogteverschil duurt ongeveer 3 weken (volgens de geroutineerden). Dat kan ongeveer kloppen. Maar één ding weet ik ook... je darmen hebben minstens evenveel tijd nodig. Na dagenlang medicatie te nemen, vooral pijnstillers dan, heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en een bezoek gebracht aan het CZE hospitaal om me te laten behandelen. En hoe!! "This will only be a little inconvenient" .... ja mon oeuil!! Op zo'n moment zou ne mens wensen dat ie pijn in zijn hoofd had, daar moet je tenminste niet op zitten. Ondertussen is dat probleem zo goed als opgelost en kan ik mijn taken weer met enig plezier aanvatten.
Voorbije donderdag had ik mijn eerste MWA meeting. Wat plankenkoorts maar dat heeft niet lang geduurd. De meeting vraagt wel wat voorbereiding vooral omdat deze in het Engels gebeurt. Niet zozeer een probleem zolang het maar niet te technisch wordt. Neem nu bijvoorbeeld de internetverbinding, weet ik veel over bits en bytes, gelukkig dat ik dan kan rekenen op de steun van specialisten (een beetje zoals mijn F1 knop aan het thuisfront).
07-06-2008
Weekend???
De dagen vliegen voorbij. Als MWA werken we 24/7. Notie van tijd en dag is moeilijk, voorlopig toch. Het plannen en organiseren dringt zich op. Misschien kan ik dan ook genieten van een paar vrije uurtjes, zoals de meesten op zondag. Op vrijdag is het wat rustiger op de permanent market, winkeltjes zijn dicht want veel werknemers hebben hun vrije dag op vrijdag, hun "zondag". Op vrijdagavond beginnen ook de weekendactiviteiten. Het leuke aan de
job isdat je regelmatig uitgenodigd wordt. Vanavond is het Italien
food. Lekkere anti pasti, een heerlijke spaghetti met een glaasje wijn
(na 19.00u natuurlijk) Elke zaterdag is er een lokale markt, even buiten het kamp. De marktkramers proberen hun "echte" Rolex uurwerken, tapijten, wandtapijten en sjaals, souveniers, DVD, ...te verkopen aan een "very good price for you my friend". Nu ja, je weet wat je koopt hé. Dezelfde artikelen zijn te koop bij de little shops in het kamp, je betaalt wat meer maar dan heb je ook kwaliteit. Het is wel gezellig te kuieren langs de verschillende kraampjes op de lokale markt. Op zondagmorgen wordt de bar AF1 grondig gepoetst. De gelegenheid voor mij om de boekhouding bij te werken en een kleine planning te maken voor de komende dagen. In de namiddag passief deelnemen aan de sportactiviteiten (iemand moet ze toch op foto vastleggen...). Tegen 18.30u aan tafel aanzitten voor het diner en de rest van de avond op een rustige manier doorbrengen met collega's. Het weekend eindigt bij nazicht van de verkoop en de financiën.
Shob bakhiar (goede nacht)
03-06-2008
Onafhankelijk
Het is 06.00u in de morgen. Met tegenzin duw ik de wekker af, want het was weer kort nacht. Maar ja, duty calls. Een wasje en een plasje en mijn plunje aan. Met de zonnebril op, want de moeder natuur heeft weer gezorgd voor een prachtige dag, op weg naar de refter voor een cappucino. Hoewel de broodjes, worstjes, ommelet, cakes en andere lekkernijen verleidelijk lonken, loop ik het ontbijtbuffet voorbij en hou het bij een sneetje zuurdesembrood, yoghurt en vers fruit. Morning, bonjour, Guten Tag, dobre djin, gunaydin .... is het meest uitgesproken woord zo vroeg op de morgen. Tegen 07.00u ben ik op kantoor, Obeid, dat is één van de bartenders, is dan immers ook al van de partij. Na de controle van de verkoop en de kas kan ik beginnen aan het eigenlijke papierenwerk. Om 08.00u een eerste escorte aan de "maingate". Werknemers en andere die niet beschikken over een definitieve ID-kaart moeten immers afgehaald en begeleid worden. Met kogelvrije vest aan, helm en gewapend, begeef ik mij buiten de compound. Ik mag dan al van geluk spreken dat de persoon in kwestie op tijd is want bij 30°C is het dragen van deze outfit geen lachertje, alhoewel ik op die manier ook aan mijn BMI werk. De "maingate" is de toegang voor voetgangers en lichte voertuigen. De zware voertuigen rijden binnen langs de "eastgate" waar ze eerst gesweept worden door de EOD. "Eastgate" ligt op10 min wandelen, leuk is anders. Je doet dan al rap beroep op de MP om je ter plaatse te brengen. Ondertussen begint het kamp wakker te worden. Het vuilnis wordt opgehaald, de accomodaties worden gepoetst, het sanitair onderhouden, gepantserde voertuigen rijden voorbij en helikopters en vliegtuigen vliegen af en aan. 's Morgens wordt mijn deurmat plat gelopen, reservaties uitvoeren voor de verschillende sportterreinen, telefoons beantwoorden, klachten aannemen en problemen oplossingen te zoeken ....een beetje vergelijkbaar met Zeebrugge, maar dan op internationaal niveau. Terwijl de temperatuur stijgt, tikt de klok verder en voor ik er erg in heb is het gauw middag. Tijd dus om de innerlijke mens te versterken. Eerst handen wassen want hygiëne is hier een must! Keuze uit verschillende menu's, warm of koud, voor elk wat wils. Nog wat onwennig een plaatsje bemachtigen in een refter waar toch 1200 man elke dag komen eten. Na een gezond dessert en een tas koffie kan de namiddag ingezet worden. De"local market" bezoeken om kennis te maken met de verschillende verkopers. De PX-winkels een bezoekje brengen om contacten te leggen. Al bij al een interessante en vruchtbare namiddag. Nog wat brainstormen over geplande activiteiten, de boekhouding bijwerken. Het is 18.30u zonder dat je het beseft. We kunnen dus weer aanschuiven voor het avondmaal. Omdat ik wil vermijden dat mijn unifrorm gaat "krimpen" in de was, hou ik het bij een slaatje en een toast. Omdat ik nog niet beschik over "wireless" internet is het lezen van de mails ontvangen van het thuisfront iets voor de volgende dag. Om 22.30u wordt de inventaris van de verkoop opgemaakt en de inkomsten nagezien. Om 23.00u kan ik eindelijk AF1 (dat is de bar) afsluiten. Nog vlug een douche en een beetje lezen. Om 24.00u slaat de vermoeidheid toe en vertrek ik naar dromenland.
02-06-2008
einde van Lead Nation 2
Aan alle mooie liedjes komt een einde, zo ook aan de opdracht van LN2. Het vertrek was voorzien om 07.30u. Was ik even verrast toen we de collega's aan de ontbijttafel zagen zitten. Bleek dat de C-130 technische problemen hadden. Tien, waar had ik dat nog gehoord? Ik kan me best voorstellen dat het slopende uren zijn vóór het vertrek. Onder luid applaus van de Tjechen kon het inschepen uiteindelijk beginnen. Voor sommigen een emotioneel moment.
31-05-2008
Overgave - Overname
De overname zit er bijna volledig op en het is tijd voor verandering van het commando. Daar hoort natuurlijk een parade bij. Gelukkig gebeurt deze niet onder de blakende zon!! En naar Belgische traditie wordt een parade gevolgd door een receptie (kwestie van niet uit te drogen). Ook voor mij is de overname periode voorbij en mag ik het heft in handen nemen. Nog wat onwennig. Karel, dat is mijn collega MWA en ikzelf hebben al wel een aantal ideeën om de KAIA bewoners te intertainen. Kwestie om ze nu nog uit werken. Maar eerst een planning maken om de dag op een ordentelijke manier door te komen (later zal ik ondervinden dat dit eerder een utopie is).
(wordt vervolgd)
30-05-2008
Eerste week bij M.A.S.H.
Dat was het eerste dat mij te binnen viel, alleen is dit de versie 2008. Geen tenten maar leefcontainers. Zware voertuigen die het stof doen opwaaien, vele helikopters en vliegtuigen. MWA is geen gemakkelijke taak. MWA staat voor "Morale and Welfare Activities", t.t.z. ondersteunen en zorgen voor de algehele morele, mentale en fysische welzijn van alle militairen en burgers hier in KAIA. In de gymzaal kan er dag en nacht gesport worden, ik heb dus geen excuus meer om mijn sporttesten te ontlopen . In het Internetcafé zijn PC en laptops ter beschikking. Wireless is handig maar door gebrek aan bandbreedte laat de draadloze verbinding het soms afweten, beste tijd is rond 24.00u (voor jullie 21u30). Voor de spelfreeks zijn er X-boxen en Playstations. Er wordt zelfs overwogen om WII aan te kopen. Het lijkt hier het paradijs op aarde maar voor sommigen is het leven in KAIA verre van plezant.
De dagelijkse activiteiten zijn gevariëerd : aïrobics, spinning, voet-, basket en volleybal, loopbanden, bodytraining .... alles is goedom aan je BMI te werken. Dagelijkse escorte in full outfit zorgt ervoor dat ook ik aan mijn BMI kan werken. Een beetje te streng diëten heeft ervoor gezorgd dat ik mij niet lekker voelde, gebrek aan suiker misschien? Eten is er hier anders wel in overvloed, gelukkig voor mij is er ook voldoende fruit aanwezig.
Het overnemen van de job is niet van de poes, ik doe er dan ook enkele dagen over om "alles" onder de knie te krijgen. Misschien zou het schrijven van methodefiches het wat vergemakkelijken. De job is gevariëerd maar best druk. Voordeel hierbij is dat de dagen voorbij vliegen. Het leuke aan de job is, dat je veel nieuwe mensen leert kennen en dat zijn er heel wat. Het moment bij uitstek om wat talen bij te leren.
(wordt vervolgd)
23-05-2008
9, 8, 7, ......4,3, 2, 1 Take off
Vroeg uit de veren want ETD was om 0600Z. Veel te vroeg aangekomen in Melsbroek maar dat had zo zijn voordelen, zo konden we nog genieten van de stilte vóór de eerste vluchten vertrokken op Zaventem. Na het inchecken van de bagage en nog genieten van een kop koffie werd het tijd om afscheid te nemen. Effe een moeilijk moment en dus niet zonder traantjes. Het inschepen aan boord van de C-130 gebeurde vlotjes, iedereen zocht zijn plaats in een overvolle laadruimte. Met de verhalen die ik gehoord had, verwachtte ik me aan een zeer ongemakkelijke vlucht, maar eigenlijk viel alles best mee, alhoewel sommigen toch wel een comfortabele plaats opzochten. Na een vlucht van 8 uur landden we in Baku (Azerbedjan) waar we getrakteerd werden op een luxe verblijf in het Holliday Inn. (Later zullen beseffen waarom we nog een laatste nacht verwend werden). Na een goede nachtrust en een laat ontbijt was het inchecken geblazen voor de volgende 4 uur durende vlucht naar Kaboel.
(wordt vervolgd)
15-05-2008
Afscheidsetentje
Nog 1 week te gaan. De kriebels in de buik begin ik stilaan te voelen. De dag is ingezet met een ontbijt. Dit gebeurt wel vaker bij een verjaardag van een collega. Jammer genoeg is het genieten van een heerlijke croissant en een kop koffie van korte duur. De werkplicht roept. Maar de verrassing kwam er rond de middag. Ik werd getrakteerd op een lunch! Bij een apéro, een verfrissend voorgerecht gevolgd door overheerlijke garnaaltjes werd er gelachen. Traantjes zijn er ook gevloeid. Tja, ik ben nu eenmaal zo'n sentimentele ziel. En of dit alles al niet genoeg was werd de lunch afgesloten met een knetterend ijsje en koffie en mocht ik genieten van Andrea Bocelli's "Con Te Partiro". Er bestaan dus toch nóg romantici. Eric, Nancy, Diane, Marina, Martine en Michiel, bedankt voor deze surprise!
10-05-2008
12 days to go
Nooit gedacht nog een stuk zomer in België mee te maken vóór mijn vertrek. Zal in Afghanistan in "desertkledij" rondlopen en heb dus geen décoltéetjes nodig mee. Vandaar dat ik het niet nodig vond mijn zomerkleren uit de mottenbollen te halen. Pfff .... Gelukkig nog een badpak gevonden om volop van de zon te kunnen genieten. Ondertussen zijn de vluchtgegevens gekend en nu maar hopen dat er niet teveel wijzigingen meer gebeuren.
01-05-2008
Aftellen geblazen
Vertrek komt in zicht. De bagage is zo goed als gepakt. Nog de laatste insignes aanbrengen op het uniform en het aftellen kan beginnen. Rondtoeren om van de familie afscheid te nemen mag niet ontbreken. Still 21 days to go! Samen met het aftellen komen ook stilaan de zenuwen.
Afghanistan
De dagen vliegen voorbij. Als MWA werken we 24/7. Notie van tijd en dag is moeilijk, voorlopig toch. Het plannen en organiseren dringt zich op. Misschien kan ik dan ook genieten van een paar vrije uurtjes, zoals de meesten op zondag. 
Aan alle mooie liedjes komt een einde, zo ook aan de opdracht van LN2. Het vertrek was voorzien om 07.30u. Was ik even verrast toen we de collega's aan de ontbijttafel zagen zitten. Bleek dat de C-130 technische problemen hadden. Tien, waar had ik dat nog gehoord? 
Vroeg uit de veren want ETD was om 0600Z. Veel te vroeg aangekomen in Melsbroek maar dat had zo zijn voordelen, zo konden we nog genieten van de stilte vóór de eerste vluchten vertrokken op Zaventem. Na het inchecken van de bagage en nog genieten van een kop koffie werd het tijd om afscheid te nemen. Effe een moeilijk moment en dus niet zonder traantjes. Het inschepen aan boord van de C-130 gebeurde vlotjes, iedereen zocht zijn plaats in een overvolle laadruimte. Met de verhalen die ik gehoord had, verwachtte ik me aan een zeer ongemakkelijke vlucht, maar eigenlijk viel alles best mee, alhoewel sommigen toch wel een comfortabele plaats opzochten. Na een vlucht van 8 uur landden we in Baku (Azerbedjan) waar we getrakteerd werden op een luxe verblijf in het Holliday Inn. (Later zullen beseffen waarom we nog een laatste nacht verwend werden).
){kind=link}
){kind=link}