is the name, biking is the game

3 Januari 2010: Gentbrugge – Sneeuwpret deel II.

Sabine Haegedoorn zat er weer boenk op.  Het heeft vannacht opnieuw gesneeuwd.  Niet zo’n pak zoals 2 weken geleden,

maar toch voldoende voor een wit laagje en gladde wegen.  Als ik voorzichtig de den hof afrij, zie ik Rudy DC

al komen afgegleden, dus kunnen we samen naar het kerkplein.  Het valt niet mee op de baan, en onderweg

besluiten we een plaatselijk ritje voor te stellen voor de liefhebbers.  Als we op het einde van de Schriekstraat

moeten stoppen voor het rode licht weigeren de remmen van Rudy, maar met beide voeten op de grond komt hij

toch tijdig tot stilstand.  Blijkbaar heeft hij bij het kuisen, zijn fiets niet goed gedroogd, waardoor de remmen en kabeltjes

nu vastgevroren zitten.  Ik stel hem gerust dat we vandaag onze remmen toch niet veel zullen nodig hebben,

maar na een beetje prutsen krijgt hij ze toch weer aan de praat en kunnen we verder. Even later begint hij opnieuw te dutsen.

  Nu is het zijn “body” die doordraaid.  Omdat we al wat tijd verloren zijn, besluit ik al verder te rijden om de

rest te verwittigen om nog even te wachten.  Net wanneer ik wil terugkeren om een handje toe te steken,

komt hij er al aangereden.  Probleem opgelost.  We zijn in totaal met 14, maar Pascal ziet het toch niet zitten

om mee te rijden.  Is het de schrik om te vallen, of omdat zo’n bruine streep in de sneeuw teveel zou opvallen?

Dus, om het noodlot nog wat extra te tarten, starten met 13.  De 3 Rudy’s, Eric, Geert, Jan, Tom, Frank,

Dirk Db en H, Stefaan, Thomas, en ikzelf.  Ons voorstel voor een plaatselijk ritje wordt weggestemd,

en we laten ons overhalen om mee te slieren naar Gentbrugge.  We vertrekken voorzichtig, maar nadat

Rudy R ne keer getest heeft, rijden we toch deftig door.  We passeren nog via de Warande in Laarne,

waar Dirk nog vlug zijn spatbordje monteert, en worden bij het vertrek uitgewuifd door de rest van de familie De Boever.

Al meteen bij aanvang van het uitgepijlde parcours, krijgen we een leuk stukje voor de wielen. Slingerend tussen de bomen,

op en neer over aangelegde bultjes.  Wanneer we enkele wel héél voorzichtige dames passeren, geeft Jan hen de tip

dat ze zich moeten ‘leggen in de bochten’.  Rudy DC, die goede raad nooit in de wind slaat, legt zich in de volgende bocht

meteen héél diep, volledig plat zefs.  Al kan die ijsplek er ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Een 5-tal Km

verder is het alweer de body van DC die niet meewil, maar door hard op te blazen, komt die door de warme adem

opnieuw in orde ( Of zouden het toch de alcoholische dampen zijn die hiervoor zorgden ).  De rest van de rit verloopt

zonder verdere problemen, en als we ter hoogte van Recticel even stoppen om alles terug te laten samenkomen

zegt Geert dat hij van hieruit rechtstreeks naar De Beize rijdt omdat het al halftwaalf is.  Iedereen stemt toe,

en ikke content, tot we merken dat het pas 10u45 is.  Geert heeft ne nieuwe velo, en zijn kilometriekske

stond nog op Hollands uur.  Dus wij terug verder, maar bij mij is eerlijk gezegd de veer een beetje gebroken.

Als we na een 5-tal Km terug de Scheldedijk oprijden, slaat Dirk H linksaf richting Wetteren i.p.v. rechts, naar Gentbrugge.

Ik volg meteen zijn voorbeeld, en voor Stefaan is het ook genoeg geweest.  Op weg naar Kalken zit de wind op kop,

en in de aangevroren sneeuw bolt het voor geen meter, dus is het nog even op de tanden bijten.  Het is dan ook

een blijde intrede als we om 11u30 in de Beize aankomen, 5 Min later gevolgd door Thomas, die het blijkbaar ook

niet echt meer zag zitten, en nog even later de rest van de bende.  Na het uitwisselen van de nieuwjaarswensen

met de meiskes ( die niet fietsten, maar toch om hun beezen kwamen ) kunnen we nog genieten van een zonnige winterdag.

Ivan