28 januari 2018: Overmere. 

Het was te verwachtten, ge zijt er ne keer niet bij, en ge wordt er meteen ne keer goe doorgesleurd.  “Drie dikke ambetanterikken van ’t Hussevelde, waar ze altijd een beetje achterkomen, zijn er niet bij.” Dit waren de woorden van mijn goede vriend Mario in het verslagske van vorige week.  Gelukkig beschikken wij op ’t Hussevelde over de nodige maturiteit om  met dergelijke laster en kwaadspraak om te gaan.  Maturiteit, Mario, is een moeilijk woord voor volwassenheid.  Heel begrijpelijk dat jij dit woordje niet zo goed kent, aangezien jij nog altijd heel kinderlijk kan voor de dag komen. Vandaar dat jij dit verkeerdelijk verving door “materniteit”, de plaats waar de meesten onder ons geboren werden.  Het is dan ook met het nodige leedvermaak dat ik als simpele boerenzoon spelenderwijs woordjes mag leren aan een hoogopgeleide professor uit het verre Poperinge. 

O ja, er werd nog gefietst ook.  Naar goede gewoonte weer met z’n tienen. De drie dikke ambetanterikken Rudy R, Rudy DC en ikzelf, Dirk DB, Jo R, Patje R, Axel T, Gert V, Danny F, en ja, Mario was er ook bij.  Er is een ingerichte tocht in bij de buren in Overmere dus wij daar naartoe.  Aan de inschrijving is het serieus aanschuiven en na een minuutje of 5 besluiten we om toch maar al te vertrekken en in te schrijven bij aankomst.  De rit noemt VTT en Cylco om en rond het Donkmeer en veel juister kan die naam niet gekozen worden.  Ik denk niet dat we er ooit meer dan10km van verwijderd zijn geweest.  De overvloedige regen van de voorbije weken heeft zijn sporen nagelaten, maar al bij al valt het parcours nogal mee, en worden we bespaard van al te drassige ploeterpartijen.  Na een 20 tal kilometer rijdt Danny Lek.  Hij leent een binnenband bij Rudy, en zegt ons verder te rijden en hem op te wachtten aan de bevoorrading.  Het tempo ligt vrij hoog, en Axel, die geen al te goede dag heeft besluit om verder te rijden op zijn eigen tempo. Toen waren we nog met 8. Aan de bevoorrading bij een hapje en een drankje is het lang wachten op Danny.  Axel is ondertussen ook al aangekomen en terug vertrokken in gezelschap van Mario.  Een telefoontje later blijkt dat Danny nog een stuk vertraging heeft wegens problemen met de reserveband en vertrekken wij dan maar zonder hem. Toen waren we nog met 7.  Volgend slachtoffer is buurman Rudy.  Wanneer we na het nemen van een hindernis terug op de fiets springen, slipt hij met zijn voet van zijn pedaal en sukkelt van zijne velo, waarbij het met zijn stuur zijn ribben eens telt.  Hetgeen blijkbaar geen deugd deed.  Patrick wil ook nog eens in het verslag komen.  Bij het afdalen van den dijk richting Aard in Schellebelle ligt de overgang naar een brugje nogal glad en gaat hij onderuit.  Zonder veel erg gelukkig, enkel een deukje in zijn ego. In volle finale worden we nog getrakteerd op een doortocht langs de Blauwe Steen.  Deze ligt echter zo vettig dat iedereen aangemaand word om af te stappen.  Deze uitdaging laten de meesten aan zich voorbij gaan, enkel Rudy R  Gert V besluiten het er toch maar op te wagen.  Terwijl zij aan het schaatsen zijn zien wij in de verte nog een blauw trio rijden.  Als we bij hen aansluiten blijken het Danny, Axel en Mario te zijn.  We zijn ondertussen al op De Vaart aangekomen.  In Kalkendorp besluiten er al een paar af te slaan naar De Beize.  Wij besluiten plichtsbewust toch door te rijden naar Overmere om alsnog ons inschrijvingsgeld te gaan betalen.  Na een drankje en een pannenkoek besluiten we de afvalligen te gaan vervoegen in De Beize waar de meiskes Annemie, Nancy, Sabine en Linda ons ook al zitten op te wachtten.  Even later krijgen we ook nog het gezelschap van Karel V, die er ene komt trakteren op zijn 50^e verjaardag. Hij reed vandaag alleen, want hij wilde een toerke doen van 2km voor elk van zijn levensjaren.  Koen O kwam ook nog trakteren voor zijn 40^e verjaardag, maar ik denk niet dat hij 80km gefietst had. 

Ivan.