|
Sinds een paar weken wordt er opnieuw in de pen gekropen.
Hier kunnen verschillende redenen achter zitten. Het zou kunnen zijn om
schriftelijk uiting te geven aan de inhoud en de schoonheid van de
avontuurlijke ritten op zondagochtend. Het zou ook kunnen zijn uit pure
verveling. Het kan zijn om de verbale jongensachtige pesterijen van tijdens de rit
ook op de blog verder te zetten; opgelet voor het overschrijden van de grens
is de boodschap. Maar het zou kunnen zijn om aan te geven dat de modderfokkers
nog steeds actief zijn. Want dat is wel degelijk het geval èn met jonge gasten
in de rangen. Zo was er zondag 26/11 eentje om 8u30 op het kerkplein die 21 was
geworden en dus werd er bij wijze van ontgroenings euuuh euih verjaardagscadeau
besloten richting Gent te rijden. En het moet gezegd, die modderfokkers van de
oudere generatie weten hun weg. Maar ook al rijden ze al een tijdje aan je
zijde en denk je ze te kennen, toch blijven ze verbazen. Neem nu zondag
jongstleden. Al denkt iedereen dat Mario de natuurkundige en de cultuursmurf
is, toch was het Dannie die ons op sleeptouw nam via Laarne en Heusden door de
Gentbrugse meersen (een echter aanrader) en nieuwe singletracks aansneed. Toch
was het Dannie die ons wat Gentse geschiedenis bijbracht en onbekende pareltjes
van steegjes opzocht. Toch was het Dannie die ons de plek toonde waar Gent is
ontstaan. En dat terwijl iedereen het over het onverantwoorde gedrag van Dannie
heeft en of hij nu al dan niet aan de bende gelinkt wordt, is het Mario die de
mond vol heeft over begijntjes en onheuse praktijken in de Begijnhoven te Gent
en zich vast reed op Campo Santo. Toch is het Mario die ons meeneemt langs
sloppenwijkachtige gebieden tussen de sporen aan de Decathlon en vuile moppen
over oranje jassen en kaka aan schoenen ten berde brengt. Sjonge jonge. Hij
neemt ons ook mee door het citadelpark, de meest beschreven en verfilmde
misdaadscene van Vlaanderen, zogezegd voor de paadjes en de klimmetjes. Hij
brengt ons ook langs de achterkant het UZ binnen om te gaan kijken naar zijn
werkplek maar dan wel vanop het dak van de bovengrondse parking. Gelukkig zijn er
nog normaal begaafde mensen zoals Ivan en Rudy DC, die het overnemen voor het
helemaal uit de hand loopt en ons via de Ghelamco-arena terug naar de Schelde
brengen. Zij mennen daarna ook de troepen om ons aan een zeer rustig en voor
iedereen haalbaar tempo, alles boven de 32 is goed, terug naar ons stamcafé te
loodsen. Schrijver wenst onbekend te blijven want is nog niet zo lang actief en
kan hier en daar wat zaken gemixt hebben.
|
