is the name, biking is the game

Klokslag half negen arriveer ik op het kerkplein. Yvan, Thomas, Jo en Stefaan zijn al paraat.

Danny komt iets later toe en Rudy is, als laatste, naar zijn gewoonte ook nog vroeg.

Ik moet, met de nadruk op moeten, vroeg thuis zijn alsook Thomas. Moederkensdag zit hier wel voor iets tussen denk ik.

Er wordt dan ook niet naar Puivelde gereden en kiezen we allen voor een plaatselijk ritje.

Danny neemt de leiding, hoewel dak peis dat hij eigenlek nie goe weet waor dat é naor toe rijdt.

Rudy  wordt al rap onze nieuwe gids.

Eens aan de brug van Uitbergen gekomen, wil Jo eens tonen wat hij in de dardennen heeft geoefend. nl. bergop rijden. Wat hij niet weet is dat we boven op de brug naar beneden rijden richting dijk.

Enkelen moeten terug keren, de gebroeders Rogiers rijden in het gootje naast de trap naar beneden. Ikzelf en Jo kiezen het zekere voor het onzekere en rijden langs de weg naar beneden. Stefaan stopt bovenaan de trap en gaat uiteindelijk te voet naar beneden, alsook Danny denk ik (mocht het anders zijn mijn excuses).

Rudy en Jo nemen een groot stuk van de tegenwind voor hun rekening.

Onderweg rijdt Jo plat, de sause komt langst alle kanten uit zijnen tubles maar na een paar pogingen om de band op te pompen, steekt Danny een andere onderband. In Nederland zou men zeggen “Tis een echte fakman”. Na het herstellen van de band rij ik ook ne keer op kop maar tis al rap verkeerd. Maar tegen dat we in Houtem zijn heb ik toch ook mijn deel kopwerk tegen wind gedaan. Aldaar nemen we een steil hellingsken mee, maar daar verspert een boomstronk de weg, en die is er precies zo niet gevallen. Na het opruimen van het opstakel door onze voorzitter kunnen we nog een babbeltje slaan met enkele ruiters die van de andere kant komen. Danny is zelfs wat jaloers op de man want die is met drie jonge vrouwen op de baan. Hij daar en tegen….

Na een helling komt er steeds een afdaling en dat is dan weer niet Jo zijn specialiteit. Hij begint wat te slippen en hij wil zo rap mogelijk stoppen. Dat lukt hem ook, hij neemt zijnen veurfrein en in minder dan nen meter komt hij tot stilstand.

We wachten beneden tot hij weer is rechte geklauterd. Ter wordt natuurlijk mee gelachen en bij het terug vertrekken  toont Yvan nog ne keer wat er gebeurd was met Jo maar dan uit stilstand. Maor k peize nie dat er Yvan om gedoan é zelle.

Uiteindelijk bollen we via Landskouter en Melle terug met de wind grotendeel in de rug.

Op de Scheldedijk steekt er nen wielertoerist voorbij tewijl Rudy zijnen alaambak nog aan samenrapen is. Hij blijft en stuk voor ons uit rijden en achter nen tijd begint het te kriebelen en kunnen we ons niemeer inhouden om hem terug in te halen. Tegen de passerelle est zu verre. Wat verder wordt er gewacht, maar Thomas is afgeslagen richting huis. Wij keren terug via den vaart. Op het einde van den dijk est vol meewind, gelukkig staat er een bord met max 50 km/u, want volgens mijn kilometrieksken bollen we 48,8 km/u.

De Beize is geen optie voor mij deze zondag. Wat nen voorbeeldige man zeg (maor veur hoelange)

 Rudy DC