Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
Ik ben onlangs, vroeger dan verwacht, op de arbeidsloze markt verzeild geraakt en maak nu van de gelegenheid gebruik om een droom werkelijkheid te maken.
Na een wereldtrip, samen met m’n mam, ben ik m’n hartje verloren in het Verre Oosten. Sinds deze reis laat het gevoel me niet meer los om meer te ontdekken van de interessante cultuur in Zuidoost-Azië. In tegenstelling tot de “luxe”reis van toen zal er nu alles veel meer basic en low-budget aan toe gaan met backpack en alle mogelijke vervoersmiddelen.
Ik vertrek op 31 januari, samen met m’n achternicht Elsje en Stijn (uit Brugge) naar Bangkok, om van daaruit waarschijnlijk een bezoek te brengen aan mijn maatje Koen die duikinstructor is op Koh Tao.
Hoe en met wie de reis verder zal verlopen staat nog in de sterren geschreven.
Als het jullie interesseert waar we uithangen en welke avonturen we beleven, kunnen jullie hier een kijkje komen nemen en ik hoop op reacties en nieuwtjes van het thuisfront.
06-07-2007
het zonovergoten mong kiao......uitgangspunt van een indrukwekkende riviertocht
We werden in L.N.T. in de ochtend gewekt door kletterende waterdruppels en we namen daarom de eerste de beste bus naar hopelijk zonnigere oorden. We verbrachten het grootse deel van de dag in de lokale bus en kwamen in de late namiddag aan in het droge Mong Kiao. Al wandelend over een monstrueuze brug over de Nam Ou zagen we in de verte meteen leuke basic bungalows. Na prijs-kwaliteit vergelijk van 2 soorten hutten,de ene ruim en stijlvol luxueus ingericht (zoals in de Neckerman brochures) voor 20 us dollar. De andere petieterige hut met bed en muskietennet zonder douche maar met het gelijke prachtige uitzicht vanop het terras konden we al voor 4 dollar krijgen en zo besloten we om het maar alweer eens op zijn hollands te doen om ons 's avonds met het gespaarde geld op z'n Belgisch eens lekker te verwennen met een dineetje bij candlelight en rode wijn. Jammergenoeg was de rode wijn net azijn maar het lekkere eten en leuke gezelschap maakte alles goed.
vervolg van het reisverhaal in Luang Nam Ta en omgeving
Onze zoektocht naar de waterval hadden we dus opgegeven en zo besloten we om de kaart te laten wat ze was en op ons gevoel een beetje rond te toeren. Een 20-tal km verder noordwaarts wilden we in een klein Hmong bergdorpje iets drinkbaars gaan zoeken. We lieten de moto staan aan de voet van de berg en maakten ons te voet op weg naar de bamboohutten in de verte, we werden na 5 minuten zo overrompeld door kinderen die ons zelfgemaakte armbandjes wilden verkopen zodat we onze dorst snel vergaten en ons op de terugweg richting dal maakten. In Luang Nam Ta was er bij terugkomst een soort van dorpsfeest op poten gezet welk veel weg had van de ouderwetse Vlaamse kermis. Na een paar spelletjes te spelen (o.a.balonnen schieten, blikjes werpen..) deelden we de snuisterijen die we wonnen uit aan de kinderen die er superblij mee waren. Zelf trakteerden we ons op een frisse pint Lao-beer en een paar gegrilde vleesspiezen. Als nagerecht at ik nog een paar knapperige krekels die volgens mij aan pesticiden waren gestorven want de volgende 2 dagen had ik racekakka om u tegen te zeggen...........
Op de volgende dag stond een bezoekje aan Muong Sin en omgeving op het programma. De route liep dwars doorheen een mooi beschermd natuurgebied en bestond uit een bochtige geasfalteerde bergweg. Bij het verkennen van de onmiddelijke omgeving stonden we opeens aan de Chinese grens waar we onmiddelijk door de typisch slechtgezinde norse douanebeambten werden verzocht om rechtsomkeer te maken. De grensovergang was naar het schijnt enkel en alleen bestemd voor de locals en niet voor de "domme" toeristen. Via kleine onverharde bergwegjes zijn we in een dorpje terechtgekomen waar we al van ver werden verwelkomd door het vrolijke sabaidee sabaidee sabaidee (hello,hello,hello) geroep van de kinderen. Met behulp van communicatie met handen en voeten kwamen we er achter dat we via een lus weer op de hoofdweg konden geraken en we hierbij zoals later bleek nog 2 primitieve Akah dorpjes zouden doorkruisen. Op de terugweg naar L.N.T. hebben we nog een kleine wandeling gemaakt naar een waterval in de jungle waaronder ik een zeer verkwikkende douche nam. Ik had nog maar 2 seconden mijn broek terug aan toen er opeens vreemde geluiden uit de jungle kwamen en als uit het niets een Laotiaanse filmploeg verscheen die een reportage aan het maken was over het natuurgebied (van good timing gesproken....). De laatste 32 km van de rit werden we nog onaangenaam verrast door een fikse regenbui waardoor we drijfnat en verkleumd in ons guesthouse verschenen. Gelukkig dat ze in het noorden van Laos het warme water al hebben uitgevonden en we na een hete douche en siesta ala Lao weer helemaal fit waren voor de traditionele song en danscontest die 's avonds plaatsvond. De mensen uit de omringende bergdorpen kwamen in hun traditionele feestkledij samen om hun "grappige" dansjes aan de geïnteresseerde lokale menigte tentoon te stellen. Buiten ons waren er nog 3 nieuwsgierige toeristen aanwezig op dit spektakel. Op de terugweg naar het guesthouse kregen we nog ff kippevel toen in de onverlichte straten opeens mannen in burgerkledij met kalaschnikovs om de schouder kwamen voorbij gewandeld. Moesten we ons nu onveilig of juist veilig voelen?(we weten het tot op heden nog altijd niet...gelukkig maar) De volgend dag viel letterlijk en figuurlijk in het water omdat het regenseizoen nu definitief begonnen was...het regende nog altijd dezelfde pijpestelen als de dag voordien en zo maakten we van het natte weer gebruik om eens lekker niets te doen en ons vol te proppen met Seaweed chips en na lange, lange tijd nog eens t.v. te kijken.
