Velomobiel, het extra vervoersmiddel
Inhoud blog
  • Een fiets waar ik te lomp voor ben
  • De Strada is er!!!
  • Test van de Strada van velomobiel.nl
  • test van de Waw van fietser.be
  • Een model velomobiel kiezen
    Zoeken in blog

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     
    ervaringen met aanschaf en gebruik banaanfiets
    09-04-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een fiets waar ik te lomp voor ben

    Dag lezer/es

     

     

    De horror, de horror, een week na het bijplamuren van mijn velomobiel (niet mijn voorgevel) weer wat meegemaakt.  Het begon na een zondagavondse testrit langs het kanaal in Grobbendonk, tot aan het sluis in Olen.  Op die route wel een bergop gehad waarbij ik naar het onderste blad schakelde, dat anders meestal dood gewicht is.  Toen ik na deze bergop weer naar boven wilde schakelen had ik hetzelfde voor als met de Waw in de tijd: ik geraakte met mijn ketting niet naar het bovenste blad geschakeld.  In tegenstelling tot de anders vrij praktische ketting van de Waw (die niet moet ingekort worden om de fiets op mijn maat in te stellen maar wel meer vrijzit en dus meer smeer afgeeft op je broek)  zat deze ketting nog door een buisje, wat een oplossing bood.  Terwijl ik probeerde te trappen met enkel mijn rechtervoet (geen voetbal) duwde ik met mijn linkervoet tegen het buisje van de ketting tot deze terug op groot blad lag.  Een luxe die je zelfs niet met je gewone fiets hebt.

    Dat verder afstellen zou ik thuis wel doen na dat ik hem terug heb uitgelijnd want alhoewel ik al eens aan de 52/u ben geraakt (en helaas zijn dan de versnellingen al lang op) op het lang stuk nieuwe asfalt op mijn woon-werk route was mijn snelheid op het kanaal toch een diepe teleurstelling in de trand van: “In Europa zit ik veilig, Oh, neen, ik moet terug naar Turkije, waar Turken en Koerden een spel genaamd kanonnenvleeshoop spelen”.  Bovendien had ik de indruk dat het stuur telkens naar links trok sinds de val en ik dacht dat het voorwiel door te blijven haken in de put bij de val uit het juiste spoor was geraakt.  Misschien dat dit hetgene is waardoor ik niet echt hoge snelheden kan halen.

     

    Hoewel voor barsten en schrammen herstellen de site van velomobiel.nl vrij duidelijk was werden er voor het uitlijnen van de fiets maar enkele zinnen en 2 foto’s vuilgemaakt, in principe genoeg maar er staat niet wat je kan fout doen of zeker niet moet doen.  Met het gedacht dat mijn fiets telkens naar links trok beginnen sleutelen na fout te hebben uitgemeten of hij recht stond (zie verder), bijgevoegd sleuteltje M10 en M8 (“M” staat voor metrisch systeem, het is dat of Inchmaatstelsel, 10 en 8 is aantal millimeter) zijn voldoende om de vijsjes lot te maken van het kogelgewricht, maar dat was niet duidelijk, ik dacht eerst dat ik buiten sleutel 10 nog een platte sleutel 10 nodig had.  Met de 8 kon ik echter langs het rubber van het gewricht wringen.  Het was eigenlijk de bedoeling (denk ik) dat je enkel de draadstang het dichtste bij de neus aanpakte om uit te lijnen (vrij onduidelijk op de site) maar ik had ook de achterste verdraaid die langs de binnenkant op het stuur was aangesloten.  Tot hier geen probleem, ik dacht goed te hebben uitgelijnd maar toen begon mij iets te dagen....

     

    Ze zeggen wel op de site dat je dezefde hoogte moet aanhouden en daarom had ik hun wielspoormeter online besteld.  Helaas is dat ding milieubelastende zinloze rommel.  Je kan het spoor vooraan meten door hem ertegen te plaatsen en te draaien tot je juist zit, maar nergens kan je de afstand aflezen.  Wil je vergelijken met de achterkant van de wielen dan merk je dat je de banden moet verwijderen of je krijgt je meter er niet meer af omdat je hem niet kunt openklikken.  Wil je hem recht naar achter brengen zitten de spaken in de weg, je zou hem dus via de velg rond moeten draaien tot vanachter, maar de wielen staan schuin naar buiten zodat dit ook niet gaat.  Hoe weet je in godsnaam nog wat de gemeten afstand is?  Je kan zelfs geen meetlint tussen de wielspoormeter spannen als hij de wielafstand meet.  Ik meende dus gewoon een lintmeter te nemen en vanachter en vanvoor de afstand te meten.  Helaas is dat wat laag onder de body dus heb ik hem met z’n voorwielen op een salontafel gezet  zodat ik tenminste onder aan de wielen kon.  Nu was het probleem dat de uitstulping van de kettingkast aan de achterkant van de wielen in de weg zat, en er geen aan de voorkant zat.  Ik dus onder de kettingkast gemeten en vanvoor gemeten bovenaan.  Met die gegevens aan de slag gegaan, er was een volledige centimeter speling.  Na volledig uit te lijnen wilde ik nameten toen ik plots besefte dat ik compleet verkeerd heb gemeten omdat ik niet gelijke hoogte heb gehouden, aangezien ik achteraan lager heb gemeten was daar meer ruimte door de schuine wielstand.  Ik moest dus volledig opnieuw alles op originele positie zetten... Nog steeds was er niets verloren.  Toen ik echter de achterste draadstang van het rechterwiel (die ik nooit had moeten aanpassen) terug in haar originele positie wilde brengen alsof niets was gebeurd wrong ik het kogelgewricht los van de kogel langs de stuurkant... MILJAAR!  Ten eerste is het gewrichtje niet ontworpen om terug op de kogel te steken en zou heel het onderdeel moeten worden vervangen en ten tweede was dit een onberijkbare plaats.  De enige  manier om dat te berijken was via het kleine gat verstopt achter het rechterwiel, de bodem van de fiets zit onder het gewricht en erboven en errond zit de borduur waar je je voeten op zet om in en uit te stappen.  Die borduur is stevig verankerd in de fiets, onmogelijk los te maken.  Er zijn maar 2 mogelijkheden: een gat maken in die borduur of de bodem en alsnog proberen de kogel erin te krijgen (wat volgens de website niet mag) of met hangende pootjes terug naar Elen.  Het zal binnenkort dat laatste worden wanneer mijn broer terug is van een weekje Duitsland met de wagen.

     

    Misschien moet ik toch maar de zijkanten van de fiets verhuren aan 1000 euro/jaar als advertentieruimte.  Als de fiets dan blijft tegenslaan kan ik hem na een jaar of vier verkopen en er misschien nog wat geld aan overhouden, na dat waardeverlies van de val.  Eerst eens horen aan de boekhoudster hoe het zit maar de site mijnadvertenties.be klinkt aanlokkelijk.  Toch zou ik enkel reclame moeten toelaten als die humor bevat, om niet alle magie van de fiets te verliezen.

     

      In de tussentijd staat de fiets er toch werkloos bij dus ik met de koersfiets naar de verfwinkel om hem eens op juiste wijze op te spuiten (en wat verenigingenlogo’s bij te spuiten).  Die fiets heeft ook zijn charmes waar de Strada of een andere velomobiel niet aan kan tippen: het op de borduurtjes wippen om weg af te snijden, overal door kunnen wringen (op veilige snelheid) en de prachtige stilte die de Strada echt wel ontbreekt.  Aangezien ik een week of twee al serieus aan het stompen was met de zwaardere velomobiel kon ik wel een betere snelheid halen dan normaal.  Ik met m’n gewone schoenen, jeansbroek (ocharme m’n achterste), trui en jas met rugzak vol verfspuitbussen vanachter op m’n rekje (ja, dat heb ik nog) en handen op het gewone stuur een wielrenner passeren in volledige wieleroutfit en met “ossekopstuur” en klikpedalen.  Zonder mijn dunne bandjes en zijn waarschijnlijk veel langere route zou dit natuurlijk niet waar zijn, maar het deed toch deugd.  Het deed wel een beetje pijn een Quest te zien rijden toen ik in Viersel (het bovenmeer van Lize Spit haar boek “het Smelt”) het kanaal overstak maar eerlijk: Flandriens rijden met slechts twee wielen en lijf in de wind.

     

     

    De Bewogen Belg

    ps:  als je fiets herspoten is, blijf er dan af met aceton en petroleum etc., tenzij je fiets is uitgehard in een oven want geloof me: de verf wordt terug een oneffen pap en de pluchen van je vod blijven erin hangen...

    09-04-2016, 16:02 Geschreven door de bewogen belg  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Tags:velomobiel, strada, nadelen, uitlijnen, verf spuiten
    29-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De Strada is er!!!

    Dag lezer(es)

     

    Ik heb nu al een week mijn prachtige Strada velomobiel, met de monovolume waar hij net in past mee naar huis genomen en zelfs op de snelweg keken passagiërs van andere wagens naar het ding dat met z’n achterwiel op m’n platgelegde passagiërsstoel stond.  Enkele klanten die ook aanwezig waren in het werkhuis van Emvelomobiel hebben me afgeraden een vlaggetje te zetten om een reden die ik nog niet had zien aankomen: Ze denken dat je een kind bent en schatten je snelheid verkeerd in.  Nu moet ik wel zeggen dat hij weldegelijk goed zichtbaar is in het verkeer en ik ook alles goed kan zien, al kies ik bij veel fietspaden die vlak tegen hagen met opritten staan toch voor de autoweg of alternatieve route waar mogelijk.

     

    Overal waar ik fiets verbaasde blikken, wijzende kindjes en brede lach waardoor je zelf ook goed gezind wordt.  Een toetertje achterna (jawel, standaard een toeter en fietsbel)  en de wereld lacht de velomobilist toe die meestal nog niet merkt vanwaar de wind komt.  De fiets weet zelfs de tussendoor (slingerpad) van de kapelstraat te nemen, al ga ik die zoveel mogelijk beperken om mijn medeweggebruikers langs dat fietspaadje niet te hinderen. 

     

    Enkele collega’s blijven erbij dat er een vlaggetje op hoort en de rest vindt hem te duur maar zij die de fiets wel zouden zien zitten zien het niet zitten in te stappen.  Inderdaad, instappen en uitstappen daar verlies je veel tijd mee (3 minuten/rit) en vele van de bolle buiken zien het niet zitten om uit te stappen uit zoiets.  Mijn gemiddelden vinden ze wel snel: ik heb in negen van de tien gevallen een gemiddelde in de 27km/u, een uitzondering wel bij een dag met erg druk verkeer waarbij het 23,9 was, defensief rijden kost tijd maar liever dat dan m’n leven.  Etienne wist geen dodelijke ongevallen met velomobiels of blijvende letsels.  Hij zij me dat meestal de fiets kapot is met een aanrijden maar de velomobilist niets had (hij had daar weeral wat exemplaren staan...), behalve die ene die wel gewond was die onder een betonmixer zat.  Enfin, om terug te komen op de gemiddelden: de tijden van de “gewone tweewielers” op mijn woon-werk route:

     

    Gewone fiets Woon-werk snelste tijd:

    gemiddelde: 21 km/u

    maximum snelheid: 30,9km/u

    tijd: 19,24 min

    Afstand: 6,86 km

     

    2de traagste tijd gewone fiets Woon-werk:

    gemiddelde: 20,2

    Maximum: 22,8

    tijd: 22,05

    afstand: 7,44

     

    Helaas ben ik mijn notities kwijt van de traagste tijd (gemiddelde 18, of 17/u), de 2de traagste tijd is een aangepaste route.  Met de racefiets echter heb ik ook verschillende routes gedaan omdat ik bij slecht weer niet via de zandbaantjes rij om de ketting te sparen.  Ik ga dan ook niet naar gemiddelden maar naar totale tijd kijken.

     

    snelste tijd racefiets:

    gemiddelde: 26

    maximum: 31,6

    tijd: 17,03

    afstand: 7,37

     

    Racefiets traagste tijd:

    gemiddelde: 16,8

    maximum: 23

    tijd: 24,40

    afstand: 6,92

     

    Voila, dat zijn de tijden van de gewone fietsen en de velomobiel geeft ze niet echt het nakijken, al moet ik wel zeggen dat zijn tijden veel stabieler zijn.  Constant een gemiddelde van 27 komma vraagteken en tijden van 16-17 minuten, zo lang omdat ik nog een andere route neem (8km) al denk ik wel bij langdurig slecht weer de grote baan te nemen in plaats van de zandbaan achterdoor, reken dan nog eens 3 minuten voor het vertrekken en parkeren en je rijdt altijd 20 minuten.  Dan heb ik nog één cijfer niet gezegd en dat is mijn maximum.... het maximum dat ik tot hier toe op de woon-werkroute heb gehaald was 46/u, 48/u op een andere route... en dan komen we bij de “helaas”... er zijn negatieve punten, en die waren de reden voor een andere bestemming... de doe-het-zelf-zaak...

     

      Etienne had mij op het hart gedrukt dat als je met het achterwiel van de baan zou gaan niet tegen 15/u terug erop te rijden, tegen 4/u tot daar aan toe maar sneller niet want je kantelt dan zoizo.  Toen ik via de oude romeinse heirbaan naar het oefenen van het vendelen reed heb ik wel wat tegengekomen.  Het begon met een hond die mij achtervolgde en blafte (niet beet) net ter hoogte van m’n hoofd (ook paarden kunnen enorm schrik hebben van zo’n machien), gelukkig besefte ik dat ik best kon stoppen zodat het baasje haar hond kon terugroepen.  Anders dacht de hond dat ik met hem wilde spelen.  Ik ben als gemeentewerker ook geen fan van honden omdat ik constant met de stront te maken krijg, in het rondspetterend bij het gebruik van een kantenmaaier en plakkend aan m’n schoenzool, waardoor onze camionette nog uren stinkt, maar ik raak afgeleid... Nog geen kilometer verder op m’n route was ik op een betonplaatbaan wanneer een wagen tegenreed en ik toch maar uitweek met het rechtervoorwiel op de berm.  Zware fout achteraf terug tegen dezelfde snelheid (onder de 30) op de weg te draaien.  Voor ik het wist was ik gekantelt (vermoedelijk door hakend rechtervoorwiel) en over de baan aan het schuiven terwijl de vonken van de spiegelhouder vlogen.  Heel de rechterkant van m’n fiets geschandaliseerd, één gat waar een steentje op de weg lag en een lange barst eronder.  Enorm veel krassen over de gehele rechterzijde en een gekrenkt ego.  Juist nu ik aan iedereen had gestoeft hoe goed de fiets wel was heb ik hem nog net voor het totaal van 100 km fietsen en op de vijfde ritdag al gedegradeerd tot schandpaal. 

     

    Dit kon ik niet zomaar laten, ik wist wel dat de fiets eens zijn schoonheid zou verliezen in een verkeerssituatie maar niet zo vlug.  Ik dus op velomobiel.nl de handleidingen voor herstellingen afgedrukt en een epoxyset met carbon besteld (plus nog enkele extra’s zoals extra batterij die ik niet nodig heb en een extra lamphouder voor bij de spiegel) samen met een wielspoormeter (omdat ik de indruk krijg dat hij wat naar links trekt nu) en tegelijk richting doe-het –zelf getrokken.  Alle barsten opgevuld met polyesterplamuur en terug herspoten.  helemaal hetzelfde is hij niet meer maar een toevallige passant zal er niets aan miszien.  Enkel als hij stilstaat en je weet ze zijn zie je nog waar de barsten waren maar de verf (wit RAL 9010) is korreliger en donkerder opgespoten dan de originele laag en de randen van de tape zijn duidelijk zichtbaar (als ik dit nog eens moet herstellen dan snij ik de tape echt op maat van het stickerwerk en verwijder de beide spiegels).  Met de epoxy wacht ik nog, hoewel ik dat normaal eerst had moeten doen, tot de temperatuur 20-25 graden is, want dit is blijkbaar nodig en zo’n kankerverwekkende stank hoort niet in een huis.   Ik ben al wel blij dat ik een verlengd weekend had om hem te maken.  Het uitlijnen en de epoxy kunnen nu wel wachten en ik ben blij hem nu ook eindelijk in slechter weer te hebben kunnen testen.  Het is duidelijk dat een visier geen luxe is bij slecht weer of je moet een bril opzetten tegen de regen die in je gezicht spat (en je zelfs doet tranen).  Je zit voor de rest wel droog al kan je met in- en uitstappen wel een veeg water krijgen van de body.

     

    Ik geloof nu wel dat ik de fiets ken al weet ik niet wat het gaat geven wanneer de maïsvelden en grasbermen hoog staan (onnozel Europa verbiedt bermen maaien voor 15 juni, iedereen maar snotteren van de pollen). Terwijl je met de  racefiets kan genieten van een dag goed weer met uitzicht op de omgeving, je voorwiel omhoogwippend op een borduurtje en met de stilte om je heen geniet je dan weer in deze fiets van het zeteltje, de kleine kinderen (en grote mensen met kinderen) die je nawijzen, de kilometers die je maalt en het prachtige geluid van de vertragende (tand)wielen die een zoemend van hoog naar laag “uitblazen” als een machine die net is stilgelegd en langzaam in slaapt snort.  Snelheid moet je lang opbouwen en bochten geven me soms nog kriebels uit angst opzij te worden geslingerd als je te snel gaat maar het geluidje maakt veel goed, zelfs bergop is hij sneller dan ik had gedacht.  Voor de bochtensnelheid zou de quattrovelo toch interessanter lijken maar die heeft gesloten wielkasten en deze open kasten kunnen elke scherpe bocht getemd krijgen, zij het tegen lagere snelheid.  Hij beschermd goed tegen regen maar het is aan te raden geen dingen die niet nat mogen worden rechtstreeks op de bodem te leggen want langs het achterwiel (of door de scheiding tussen top en onderstuk) komt wel wat water naar de bodem gekropen (zeker als je door een plas rijdt).  Al bij al is het een beetje zoals een hond of kat: veel mensen vinden het schattige dieren of gebruiken hem voor zijn nuttige eigenschappen (bij een hond bewaken of speuren, kat muizen vangen) maar hij heeft ook een eigen karakter, je moet hem temmen.  Ik heb de bout van de spiegeltjes afgeplakt zodat ik er niet tegen kwam met m’n knie, ik heb hem geplamuurd en bespoten (en over z’n grenzen gegaan door te kantelen) maar om het goed te maken heeft hij van die prachtige onvoorziene extra’s zoals een USB-poort om bijvoorbeeld je GPS op te laden (indien je GPS-houder hebt gekozen als extra), het goed gezind krijgen van de omgeving en z’n spinnen van plezier in de bochten, dat alles zonder drollen te leggen...

     

    Een tevreden Belg.

    29-03-2016, 18:21 Geschreven door de bewogen belg  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (1 Stemmen)
    06-03-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Test van de Strada van velomobiel.nl

    Dag lezer(es)

     

    Enkele jaren na de test van de Waw velomobiel begon het toch weer te kriebelen.  Aanleiding was dat m’n gewone fiets versleten was en ons moeder de grove fout maakte (voor haar oordeel over velomobiels (en waarschijnlijk m’n klunzigheid)) mij te zeggen: pakt mijnne oude fiets maar (ze heeft nu een elektrische) want ik verwacht da gij nog een banaan ga kopen en anders is het weggegooid geld...

     

    Dat was voor mij groen licht om toch voor één te gaan (i.p.v. een fiets met gesloten kettingkast)!  Ik besloot een Strada en DF te testen bij Emvelomobiel in het verre limburg (belgisch limburg wel, het nederlands deel kregen we niet bij de onafhankelijkheid want geen mogendheid vertrouwde die machtige provincie in handen van die marginalen).  Een compleet andere locatie dan het atelier van fietser.be.  Een brede baan in een klein dorp waar een gezellige woning met een werkhuis dat dienst doet als “winkel”.  Buiten staan de 3 racemonsters van velomobiel.nl te blinken: de Quest, Strada en DF.   De Quest zag ik niet zitten door de grote draaicirkel (en alle beschadigde gekantelte exemplaren daar aanwezig) maar de Strada of DF wilde ik wel testen. 

     

    Enkele weken vooraf had ik een Strada gespot bij een Wommelgemste opticien en ik heb hem eens goed bekeken (de fiets welteverstaan).  Ik betrouwde het stuur niet, een klein worstje met alles op van remmen en toestanden dat je voor je borstkas moet houden.  De “hollander” die de fiets bezit had al héél wat nederlandse modellen velomobiels versleten maar zag niets in de Waw: te laag in belgisch verkeer (maar misschien was hij nog nederlands patriot).

     

     Zo ben ik dus in Limburg gesukkelt (Dronten was te lang rijden) en kon ik een babbel slaan met Etienne, overtuigd velomobilist, trots op zijn dochter: wereldkampioene met haar Quest.  Hij had zelf racekapjes ontworpen voor z’n fietsen en zelfs een Quest aangepast voor races: Vering verwijderd en de staart verlengt met plexiglas en tape.   Hij bezat nog een “normaal” exemplaar (waarvan hij wist dat sneeuw kan ophopen in de wielkasten waardoor sturen mislukt).   De kapjes waren interessant, net zoals bij de Waw in plexiglas maar hij zei wel dat velomobiel.nl bezig was met kapjes te maken uit ‘motorhelmvisiermateriaal’.  Interessanter voor mij, minder kans op aandampen.

     

    Voor ik tot testen kwam eerst gezien of mijn vendelstok wel pastte.  De DF viel al af, de stok pastte niet en in tegenstelling tot de Waw zou een gat in de wand niets oplossen.  Bovendien lijkt de wielkast wat smal zodat hij toch niet scherp zou sturen.  Deze laat ik dus (ook uit financiële overweging) staan en ik richt me vol op de Strada waar tot m’n groot plezier de stok wel in past.  Etiënne past een exemplaar aan op mijn maat, net zoals de Waw een verkeersbordpaal voor de pedalen maar de body is uit één stuk dus moet het sleutelen via de voetengaten onderaan, lastiger.  De voorwielen staan eveneens iets schuin om minder snel om te vallen.  Hoe dun het carbon is valt op bij het induwen en ik snap niet dat de Strada niet sneller is op vlakke weg dan de Waw.   Het moet dus aan (het gewicht van) de vering liggen (en de aerodynamica) want de 10-speed ketting is dunner dan de 7-speed van de oude Waw die ik had getest.

     

    Instappen gaat toch vlot, zonder op de minder stevige body te mogen staan.  De fiets heeft een veel krachtiger handrem dan de Waw, zwaar pluspunt.  Ik snap al zittend niet dat de Strada hoger zicht zou bieden dan de Waw want ik geraak met m’n ogen maar amper boven het mouchen deksel (gelukkig kan hier wel het stoeltje hoger gezet worden, weer met meer kantelgevaar).  Als je zonder deksel (dat nauw aansluit) wil rijden dan kan je dat nog kwijt in de bovenkant van de fiets of achteraan, handiger dan bij de Waw maar waarom zou je bij de Waw het deksel (met groter gat) weg willen?  Het Waw-visier kan je wel achter je zetel kwijt terwijl ik niet weet of dit lukt bij het nieuwe Strada-visier in ontwikkeling (en wss €700 kost t.o.v. Etiënne z’n kapjes van in de 300 euro).

     

    Aldus vertrek ik met hoofd vrij, het stoeltje net te laag en benieuwd naar z’n prestaties.   Tot mijn verbazing is het stuurtje (dat je achter de rand van de bovenkant van de fiets kan steken voor in- en uitstappen) nog vrij comfortabel, schrik dat ik had omdat ze op de website ook elleboogsteuntjes verkopen.  Hij stuurt zelfs fijner dan de Waw en de rem is niet per voorwiel maar als één hendel aan de twee wielen gekoppelt.  Over het stuur is echt wel nagedacht al is het nog wat moeilijk de juiste schakelaars te vinden voor de versnellingen (voorste met draaisysteem wat ze nog niet hebben voor de 10-speed achteraan).  De pinkers moet je helaas handmatig afzetten.  Ik weet niet hoe zichtbaar ze zijn omdat ik dit vergeten te testen ben toen ik eruit was.

     

      Net zoals bij de Waw zit je met gemak aan 30 km/u en in tegenstelling tot de Waw is de rit een enorme luxe, ik zoek speciaal de putjes en roosters op om te voelen of ze doorkomen maar het enige dat ik merk is hoe een Rolls Royce aanvoelt (wel één met extra vering, deze).  Mijn achterhoofd is het enige onderdeel dat wat te klagen heeft, tikkend tegen de hoofdsteun.  Daar is ook een optie voor te vinden (al 3 weken niet uitgaan).  Mijn hoofd zou in de Waw wel beschermder zitten omdat de rolkooi er nog over komt (niet dat mijn hoofd zo’n belangrijk onderdeel is maar toch).  Na een korte rit was ik echt wel overtuigd van deze fiets, die ook elk borduurtje neemt zonder schurend geluidje.

    De belangrijkste punten waarvoor ik hem zou kiezen in plaats van de Waw zijn de vering, het fijner sturen (niet scherper) en het transportgemak van de vendelstok. 

     

    Ik was niet lang thuis toen ik besloot de Strada aan te kopen (2 maanden levertijd), een wit exemplaar zodat die ’s zomers niet te warm zou worden.   Zwart is cooler (en heter) natuurlijk maar zal vlug vol krassen staan als je niet de juiste zeep gebruikt bij het wassen.  De fiets is wel 2 kg zwaarder door de plastiek bovenkant, volledig carbon is 900 euro extra (een heel jaar niet uitgaan).

    Etiënne raadde mij volgende opties aan: 2de voorlicht, tilbeugel en 90mm trommelremmen ipv 70.  Ik heb hem dus gevolgd en heb nog extra opties gekozen waardoor ik volgende lijst kreeg:

     

    -       90mm remmen

    -       2de koplicht

    -       tilbeugel

    -       gps-houder

    -       racevisier (nog in ontwikkeling)

    -       2de spiegel (raar dat er maar één standaard was)

    -       extra lichthouder aan linkerspiegel (waar ik wss nog een extra spiegel op zet)

    -       neksteun

    -       minivisier (klein stukje plexiglas om de wind uit gezicht te houden als je met vrij hoofd fietst)

     

    Een stom feit is dat bij de Waw met bagageluik vooraan de makers mij aanraden om zoveel mogelijk gewicht achteraan te houden (omdat de voorwielen ver naar achter staan) terwijl ze achteraan zo’n stomme wand hebben steken en bij de Strada, waar je zo’n handig luik vooraan mist maar achteraan meer plek is, wordt aangeraden veel gewicht vooraan te steken.  Beide zijn dus van gewichtsverdeling slecht ontworpen.  Er is wel een optie bij de Strada om voor de wielkasten vooraan 2 rekjes te steken maar dat is wel lastiger te berijken.  Ik zou niet weten hoe: je met hoofd eerst in de fiets laten vallen of onderaan langs het voetengat alles erin steken?

     

    Dit is dus de fiets die ik heb besteld, maar niet mijn ideale keuze, mijn ideale keuze zou een kruising tussen de 2 zijn:

    Nog steeds open wielkasten vooraan, handig voor draaien, band vervangen en slecht weer. De aerodynamische achterkant van de Waw maar wel aansluitend op de eigenlijke fiets, dus zonder tussenwand, de vering en de achterwielophanging en wielkast van de Strada.

    Rolkooi en stevigheid van de Waw en de afneembare en mooie voorkant van de Waw met bagageluik.

    Het fijne sturen van de Strada maar wel de hendels van de Waw, handrem zoals de Strada en dashboard van de Waw.

     

    Om in één zin de 2 velomobiels te vergelijken:

    De Waw is een machtige mooie spartaanse racetank met optie elektrische ondersteuning die je niet in de steek zal laten mits je graag sleutelt en de Strada is een luxueuze, aangename velomobiel die de stevigheid ontbreekt van een rolkooi (al is hij nog steeds vrij stevig) en meer bewegende onderdelen heeft.

     

    Zo, het is duidelijk dat ik geen moeilijke mens ben en ik ben vrij tevreden van mijn aankoop, ik kijk er naar uit, al hoop ik wel dat bij regen het deksel waterdicht is.  Dit heb ik niet kunnen testen maar als het nodig is dan zal ik wel een afvoerslangetje voorzien.

    In afwachting van de aankoop ben ik al aan het noteren hoe lang en met welke gemiddelden ik met de racefiets (nu ook af en toe met klikpedalen) en gewone regenfiets (die van de eerste alinea) naar het werk rijdt en het valt mij op bij de eerste gegevens dat ik even snel ben met de gewone fiets als racefiets.  Dit doet mij vermoeden dat ik een tamme kloot ben...  We zien wel verder wanneer de gegevens aangevuld raken.

     

    Tot een volgende,

     

    Een bewogen belg.

    06-03-2016, 00:00 Geschreven door de bewogen belg  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (2 Stemmen)
    Tags:velomobiel, racefiets, recentie, waw, strada, quest
    21-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.test van de Waw van fietser.be

    Dag lezer(es),

     

    Jaren geleden toen de dieren nog spraken (het beest is intussen uit mij... hoop ik)  besloot ik het te wagen een weekje een velomobiel te huren. Guur winterweer, regen en het nodige vriezen was ideaal om te zien of het ding helpt bij het droog houden van een persoon als ik (zindelijk).  Omdat dit toch een dure grap is neem ik voor hem enkel te kopen mits geen onvoorzienigheden opsteken en ik dubbel zo vlug fiets dan met de racefiets.

    Wat verlof genomen om te testen en vooraf een telefoontje gepleegd naar fietser.be om een Waw vast te leggen (240 euro).  De Waw was voor de hand liggend:  Belgisch (ontwerp), rolkooi, snel, zoniet de snelste bij vlakke weg en bochtenwerk (de DF bestond nog niet) én de mooiste.  Alleen het gebrek aan achtervering stond me niet aan maar ieder huisje heeft z’n kruisje, later test ik nog wel een andere...

    Ik vooraf de straat op Google Streetview afschuimen maar niets te zien van fietsatelier.  Toch de monovolume in van Hotel Mama op hoop van zegen, telefoon van de heren wel genoteerd en zo tot Gent, een heel eind van midden provincie Antwerpen.

     

     Ik had ook een bezoekje gepland aan de herstelling van het Lam Gods om de afstand toch te kunnen verantwoorden (de aarde warmt op).  Dit was een geluk want toen ik hun atelier vond (achter een biowinkel)  hadden ze nog sleutelwerk aan het vastgelegd exemplaar (ik geloof zelfs dat ze er een koosnaam voor hadden, wel niet “exemplaar”).  Het was duidelijk niet de allernieuwste en had al “een geschiedenis” maar er stonden ook prachtmodellen te blinken, tweekleurig en met zo’n glans dat als het patisserie was je het niet zou durven aansnijden vanwege z’n uitgestalde perfectie.  Eén der heren kwam met een opvouwbare driewieler ligfiets binnen gereden en je kreeg het idee dat in zo’n atelier werken een topjob was: midden in de stad met een parkje ernaast en de waterweg ervoor badend in het licht lekker als vriendengroepje onder elkaar met eigen en unieke fietsen sleutelen.

     

      De fiets zelf lijkt niet moeilijk in onderhoud, met de neus eraf kan je met gemak aan de voorste tandwielen en pedalen en ik herkende dezelfde aluminium balk waar deze op gezet waren als waar we op de gemeente tijdelijke verkeersborden mee plaatsen.  Deze steekt nog ver uit maar iedereen heeft niet dezelfde korte beenmaat als ik en ik gok dat ze de klap van een aanrijding mee opvangt zodat je benen heel blijven.  Als je de staart demonteert (5 vijzen) zie je hoe simpel de achtervork is maar dat demonteren is lang werken als je plat rijdt en van band wil wisselen.  Een band vervangen is zo al een “kutjob” maar dat 5 vijzen eerst nog losdraaien en daarna terug vastzetten ook, waarom geen scharnier- of schuifsysteem waarbij je de staart op tilt?  Ik denk wel niet dat je veel lek rijdt met een offroad achterband (die trager is).

     

    De fiets in de auto krijgen ging net, toch wanneer ik de neus eraf deed en met de voorste zetel plat.  Thuis wel tegenslag dat de vijf inbusvijsjes voor de neus niet mee waren toen we hem in de wagen staken.  Gelukkig lagen in ons kot dezelfde maat vijzen.  Met de neus op de body gezet stond daar iets prachtigs voor de deur, de neus van een lijnvliegtuig tesamen met de golving op de motorkap van een racewagen en je kan er zo een vliegtuigstaart en vleugels bij fantaseren (dit model had de optie aërodynamische staart).  Bij foto’s van de Quest of de Strada hebben die meer weg van een komkommer of dikke augurk in glanzende verf gesopt.  Mijn vendelstok past helaas net niet in de fiets, de wielkasten staan te ver achteruit (beter bochtenwerk) en aan de helft van het achterwiel stopt de body van het middenstuk met een wand zodat er geen slijk in de body komt en het achterwiel in z’n wielkast gedragen kan worden.  Als ik bij mijn exemplaar later een gat in die wand zaag en er een buis in steek krijg ik de stok er wel in.

     

    Ik wil instappen (broek in sokken om kettingsmeer te mijden, klikpedaalschoenen aan), je kan in de Waw op de bodem staan (in tegenstelling tot de Quest en Strada) en ik hou van die luxe, sowiezo dat een vriend of kennis ook eens wil testen en dan wil je iets stevig.  Het wil wel zeggen dat je de bodem dan niet kan vullen met materiaal als je zo instapt (en er direct slijk in je fiets is).  Hoewel de Waw een handrem heeft merkte ik al snel dat ze niet het gewicht houdt van een in- of uitstappende kerel dus is het toch een gedoe.  Je moet na het instappen het “luik” dat je vooraf vooraan op de fiets hebt gelegd (maar ook gewoon thuis kan laten) met velcro vastplakken (intussen beter systeem) en wil je het (aërodynamisch en droger) vizier moet je die er ook op voorhand of achteraf op zetten (pfffff).   Ik vertrek voor een eerste ronde, hij trapt toch zwaar maar je raakt zo aan de dertig per uur.  Dit kan ik met de racefiets ook maar van wind heb ik geen last nu, 40/u is haalbaarder maar put me erg uit.  Heel de week test ik verder en volg lange routes waarvan ik de tijd ken op de racefiets, testend of de Waw beter kan. 

    Gaandeweg leer ik z’n karakter, hij kan alle bochten van nabije fietspaden met gemak nemen (al heb ik hem niet naar het bruggetje van de Kapelstraat gestuurd of langs het spoor van de Herdersweg), het gebrek aan vering is te doen, hij voelt solide als een tank en de vering van de camionette van de gemeente is van hetzelfde kaliber (amper bestaand), dus dat ben ik gewend.  Helaas is één van de eerste opmerkingen het gebrek aan hoofdsteun die je echt wel kan gebruiken.   Dat is wel een optie, maar hier is er geen, net zoals de pinkers die ik graag had.  Ik los het op met een kussentje (dat ik regelmatig moest terugsteken, het pinkte echter nooit). 

     

    Erger is dat bij het onderhoud in Gent iets niet juist is afgesteld, de versnellingen vooraan reageerden amper. Wanneer het eindelijk lukte vooraan op het zwaarste blad te schakelen besloot ik dit zo te laten. Gelukkig geen problemen achteraan (later zal een gezette zelfstandige pogen in te stappen en is het vooraan weer naar de knoppen).  Ik hoop dat de herstelling van het Lam Gods beter gaat.

    De claxon is wel tof gezien: de fietspomp met darmpje tot aan de toeter.  Fietsers zijn helaas geen claxon gewoon en een fietsbel hebben is wet (verstopt aan de pomp).  Je kan niet hopen dat fietsers al opzij zijn als jij aanstormt dus moet je sowiezo remmen en terug optrekken (pffff), je bent ook breder dan wielertoeristen.   Als ik ’s ochtends naar het werk trok was instappen weer een gedoe en merkte ik dat ik de lichten niet zittend kon aanzetten (achterlicht zeker niet).  Veel werk terug uit te stappen en weer in te stappen (pffff).  Als ik er één koop sowiezo optie bediening lichten binnenin.

     

    Op routes naar Mechelen (cursus) en Wilrijk (vendelen) voelde ik de kilte door de schoenen met kliksysteem dringen en al vlug waren m’n tenen ijspegels (onderaan is een voetengat, net te ver naar voor voor m’n hielen, ‘k ben te klein), de regen maakte het vizier niet echt doorzichtig, zeker niet in het donker en met natte spiegeltjes al kan je het vizier hoger plaatsen waardoor je genoeg de spiegels ziet (en wat regen binnenkrijgt).  Helaas was dat vizier niet met klik- of schuifsysteem maar weer een systeem met (hand)vijzen, dit bijgevolg veel tijd in beslag neemt te verstellen om tien meter later weer te besluiten het toch anders in te stellen.  Zo was dit geen snelle velomobiel, eerder een trage.  Fascinerend dat de lichaamswarmte van het trappen verhinderde dat de regen/sneeuw aanvroor op de body, tenzij op de staart.  Met mijn rug nat bezweet en voeten ijskoud druppelde er nu en dan langs het plexiglas visier z’n verstelstukken water op mijn truimouw (in dat heet ding is een jas te zot).  Kan opgelost raken met een plastikje ertussen zodat het water niet op het stelpunt kan kruipen.

     

    Het is ook geen fiets om in stilte te genieten want je hoort de radars van het achterwiel weergalmen en omschakelen, je zit er recht voor in de body waar ze ongeveerd achter hangen.  Het hoort echter bij de race-ervaring en stoort niet.  

     

    Langs het jaagpad(max 30/u) haal je probleemloos hordes wielertoeristen in (breaking the law, breaking the law) om nooit meer terug te zien... tot je een routebordje mist (je ligt laag) of een oversteeklicht moet activeren totwaar je arm niet raakt.  Al bij al was ik niet sneller daar dan met de racefiets bij wind mee (defensief rijdend), wel droger, mijn rug buiten beschouwing.  Misschien toch reservekleding voorzien en iets op de open onderkant vinden ter afdekking (en iets over de ketting).   De grote tijdswinst was het later vertrekuur niet wetend hoe de wind stond, voor Mechelen had ik anderhalf uur nodig op de racefiets maar rekende  er twee moest ik windop hebben, een halfuur minder nachtrust dus.  Bovendien beweren velen dat je ligfietsspieren moet trainen die ik nu nog niet had waardoor je wel sneller zou zijn.  Eerst zien, dan geloven.

     

    Bergop was nog zo’n geval.  Je valt terug op zeven per uur mits tijdig terugschakelen (derailleur).  Je sleurt extra kilo’s van de body mee en kan niet op je pedalen staan om kracht te zetten.  Bergaf grijp je wel snel naar de rem omdat dat enorm schrikbarend is.  Helaas maakt dat je verlies niet goed.   Fietser.be raadt aan vooraf  aan te lopen voor de brug maar meestal hebben ze een bocht of kruising zodat je toch vertraagt om te zien of om de bocht te nemen.  Hiervoor zou ik elektrische ondersteuning zeker aanraden,  licht omhoog voel je al goed.

     

    Positieve van het stuur van de Waw is dat je met je armen zowat in “armstoelpositie” zit, je hoeft ze niet te heffen, 2 joysticks beneden bedienen is voor je schouders geen belasting, je kan uren zitten (indien je een hoofdsteun hebt) terwijl bij een racefiets je na drie uur overal pijntjes voelt steunend op de ledematen.  Nadeel is dat hij wat stroef stuurt waardoor je veel moet corrigeren en niet echt je weg in rechte lijn kan afleggen (flashback naar zaterdagavond).   Ik vroeg me af of dit beter afgesteld kan worden.

     

    Als je met je tweewieler last hebt je kilometerteller te lezen dan zeker met de velomobiel, je kijkt opzij, weg van de baan waar je snel over sjeest en dus op moet letten en meestal stak ze in de schaduw van de body.  Fietser.be zou dat nu hebben opgelost door hem op een klein “dashboard” te zetten midden voor je neus, niet getest echter. 

    De lage zon is ‘s winters lastig, neem pet en zonnebril mee, je hebt ze nodig.  Net zoals bij de racefiets moet je ook tijdig terugschakelen om niet te zwaar te trappen bij vertrek.  Bij snel remmen zou ik vooraan terugschakelen (als hij goed is afgestelt), de ketting is zo lang dat je geen schrik moet hebben dat ze te schuin komt te liggen.

     

    Het geruststellende is dat bij putten en bochten (vive la Belgique) ik nooit het idee had dat hij zou kantelen, hoe snel ik ook over een scheve rioolput ging (aan dit exemplaar is wel te zien dat er iemand toch in gelukt is, respect, ik acht het niet mogelijk). Met de lage zetel en voorwielen iets gekantelt is hij erg effectief tegen omvallen.  Er zijn wel twee neveneffecten, vooreerst slijten de voorbanden (bij wegbandjes) snel omdat ze vooral in het midden (niet zijwaarts) verdikt zijn en ten tweede schuurt de neusbodem veel borduurtjes bij het oprijden.  Stoor je er niet aan, het ontwerp is erop voorzien door de vezelkeuze (geen carbon, ik geloof aramide of zo).   Je raakt soms wel wat rondgeschud op je weg, vooral omdat je geen put mist met z’n 3 sporen terwijl een tweewieler er maar 1 heeft.  Het gaat wel maar het vermoeid je en ik heb geen kasseien getest.

     

    Zonder pinkers heb ik geen autoweg genomen (waar fietspad was) maar er zijn bemerkingen op hun plek: neem je autoweg met lichten zou ik voor elektrische ondersteuning gaan (eWaw) om op te trekken na rood zodat je wagens achteraan minder hindert.  Ik zou wel zo mogelijk wagens mijden want je hangt, zeker ‘s winters, op ideale hoogte om uitlaatgassen te inhaleren (wat met de gewone fiets al irriteert).

     

    Als afronding na de test nog wat onvernoemde dingetjes: ik stak niet gerust naar links over vanaf het fietspad zonder pinkers en goed zicht naar achter (omdat ik nu eenmaal in de rijrichting op het fietspad stond).  Vooraf kan je beter even de baan nemen als je een gaatje ziet.   Bij de eerste test (400m van huis) had ik al lekke band vooraan.  Je moet hier niets losdraaien maar ’t was toch irritant.  Voordeel is wel, sprekend als iemand die door Frankrijk reisde, dat maar 6 bar moet gepompt worden (het racewiel met mij en koffers vroeg er 9) zodat je pomp de druk geeft om niet een straat verder terug lek te staan met een “snakebite”.  In een land als Frankrijk waar fietsenmakers (en -wegen) niet altijd te vinden zijn is dat een enorm voordeel (de heuvels dan weer een nadeel).

     

      Na de fiets terug te Gent te hebben afgezet bleek dat een vijsje van de versnellingskabel niet vastzat vooraan, ik heb wel een dag korting gekregen maar dat het zo gemakkelijk te maken was slaagde me toch tegen, voor die prijs mag de fiets in orde zijn.

    Dan moest ik kiezen: één aanschaffen of niet.  Als ik het afweeg heeft hij heel wat voordelen mits de juiste opties, al ga je nooit zo handig op borduurtjes wippen zoals bij je racefiets. Bij de Waw met visier zou ik gaan voor volgende extra opties (die een serieuze meerprijs zijn):

    -       luik vooraan voor extra bagage (wel meer gewicht)

    -       zetel met hoofdsteun (een must)

    -       aërodynamische (dat woord beu getyped) staart (handiger te verplaatsen)

    -       elektrische ondersteuning

    -       pinkers en centrale bediening verlichting (beide een must)

    -       bescherming ketting

    -       afsluiting over gat om achteruit te wandelen

    -        

    Al bij al een goede fiets (als je er zelf nog wat aan sleutelt) maar waren zijn eigenschappen 8000 euro waard en een moeder die doordramd dat het te gevaarlijk is?   Neen, dat had ik er toen nog niet voor over, niet voor zoiets spartaans.  Als ik de lotto win wel.  Misschien toch de Strada eens testen.  Dat zou niet voor de daaropvolgende jaren zijn, maar volgende blog ga ik verder op de Strada-test en een vergelijk maken tussen ogenschijnlijk dezelfde fietsen die toch een compleet andere ervaring bieden.

     

    Groeten,

    Een bewogen belg

    21-02-2016, 21:30 Geschreven door de bewogen belg  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:waw, velomobiel, racefiets, banaanfiets, fietser.be
    16-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een model velomobiel kiezen

    Dag lezer(es),

     

    In de vorige blogs kon je lezen waarom ik een velomobiel heb gekocht en wat  je te horen krijgt rondom je als je zo achterlijk bent hier je geld aan te geven (bij deze heb ik mezelf even voorgesteld).  Net zoals gewone fietsen zijn  er meerdere merken en modellen en sommigen komen zoals bij racefietsen in verschillende formaten (2 meestal) en in verschillende prijsklassen, geen enkele helaas goedkoop (naar mijn budget, al komt het alleweder bouwpakket in de buurt).

     

    Los ervan zijn er  “gewone” driewieler ligfietsen waar een “body” (bananenschil) rond kan.  soms vindt je deze (schillen) terug op 2de hands sites.  Als je zelf je weg weet met mallen, carbon en ovens dan kan je zelf aan de slag, maar ik ben nu niet de handigste typ op dat gebied (ik heb hier nog een rugzak te maken, een bezemsteel die nog steeds geen bovenstuk van een vendelstok is, een strip die blijft hangen op pagina 20 en bamboe waar nog geen meubels uit zijn gekomen).  Zoals Da Vinchi zou ik blijven steken bij schetsen van ideeën, gelukkig heb ik in tegenstelling tot Leonardo mijn uiterlijk wel mee.  Dat helpt me echter niet bij m’n velomobiel...

     

    Als je toch bereidt bent het geld te geven dat je hopelijk hebt, is er een brede keuze aan velomobiels alleen al uit de lage landen, maar dan vooral Nederland, uitgezonderd de Waw van fietser.be.  Je vindt ook modellen in andere landen maar om het gemak een dealer in eigen land(staal) te hebben is het voor een lomperik als ik handig het tot de Nederlandstalige landen te beperken.  Je kan ook geen velomobiel kopen zonder hem eerst zelf te testen, al heb je nog zo goed mijn blog gevolgd of andere betrouwbare bronnen aangesproken (hare krisjna).  Het is zoals met een wagen, maar dan zonder de gegevens van PK en topsnelheid, want die is afhankelijk van de rijder...  Toch kan er een aardig beeld worden gemaakt van bij welke omstandigheden welke velomobiel het snelst is.

     

    De merken

    De belangrijkste websites:

    -       fietser.be

    -       velomobiel.nl

    -       allight.nl

    -       sinnerbikes.com

     

    Behalve de eerste zijn alle andere van “Hollanders” en hoewel wij beter bier hebben moeten we op velomobielvlak de Nederlanders toch benijden (oef, alleen hier).  even een (waarschijnlijk onvolledige) lijst van de modellen:

     

    Belgie:

    -       de Waw (en Raw)

    -       Studenten van Karel De Grote hoge school zijn ook met velomobiel eindwerk bezig, geen idee of hun model ooit in productie komt (maar ik ken wel iemand die iemand kent die de mal ervan kan maken)

    -        

    Nederland:

    -       Quest

    -       Strada

    -       DF

    -       Alleweder (verschillende)

    -       Sunrider

    -       Mango

    -       Quattrovelo

    -       nog in ontwikkeling

     

    Enfin, ik probeer zo weinig mogelijk de wagen te nemen en hetgeen waar ik de wagen op moet laten voorgaan is de zetel, slecht weer, snelheid en laadvermogen.  Ik heb dus een velomobiel nodig waar ik droog in zit, zo droog mogelijk, waar ik mij snel mee kan verplaatsen en waar ik minstens m’n vendelstok in krijg.  De wagen zal nog steeds beter zijn (zeker nu ik vrijgezel af ben, engelenschare), maar de velomobiel zal ook al in vele situaties helpen (mijn arme achterste, vervloekt die zadelpijn).  De meeste eigenaars hebben echter nog steeds één wagen in het gezin.  De velomobiel doet dienst als tweede wagen.

     

    Ik wil een snelle fiets, zoals gezegd, maar veel modellen hebben 3 even kleine wielen, de Mango, de Alleweder,...  wat wil zeggen dat het wiel waar de ketting aan zit kleiner is dan een normaal wiel (en je dus minder winst kan doen aan snelheid).   Dan is er boven dat wiel nog wat ruimte voor bagage maar ze zijn meestal ook korter dan de modellen met een 26 inch achterwiel (daar gaat m’n vendelstok), die meer op snelheid gericht zijn.  Het grotere wiel doet veel voor de snelheid maar vergis je niet: We spreken niet over de wielomtrek van een gewone (race)fiets, wel van een standaard mountainbike, geen “twentyniner”. 

     

    Een twentyniner mountainbike heeft trouwens slechts een 28 inch wiel maar omdat de band op het wiel er een inch bijgeeft wordt deze voor marketingredenen toch 29er genoemd.  Twentyeighter klinkt niet. 

     

    Efin, elk model dat geen 26” heeft valt dus al af, blijft dus nog over:

    Waw (mottige naam)

    Quest (let’s go on a quest to conquer the jaagpad of the kanaal)

    Strada (niet te vergelijken met de Lada)

    DF (de wat???)

     

    De afvallers hebben ook hun schoonheden.  De Alleweder kan je in bouwpakket bestellen en is het minst duur (een bouwpakket begint van 2900 euro, verleiding, verleiding).  De Quattrovelo en de Sunriderversie met vier wielen vallen zo snel niet om, in de Quattrovelo zou je zelfs een bierbak moeten krijgen (eerst zien, dan geloven) ik heb de flevobike orca nog niet vermeld,....  allemaal modellen die ik zonder te testen heb gedumpt zoals je een potentiel lief zou afkeuren vanwege de facebookfoto.

     

    Maar nu, de overblijvende vier fietsen zijn allemaal snellere modellen en de ene sneller dan de andere (behalve wanneer de andere sneller is dan de ene), altijd in andere omstandigheden.

     

    De Waw is geschikt voor vlakke en goede weg (hij die dit ergens zo’n weg weet in België, geef mij een seintje, al betert het er wel op) en het nodige bochtenwerk door de open wielkasten vooraan maar achtervering ontbreekt.  Hij heeft wel een rolkooi en sleutelen eraan lijkt niet zo moeilijk (maar wel noodzakelijk na aflevering). 

     

    De Quest is dient zich voor lange rechte stukken en heeft de vering die de Waw ontbreekt zodat hij sneller is op kassei of wegen met putten (raar genoeg zijn de Nederlandse modellen dus beter geschikt voor Belgische wegen, België en het surrealisme...), helaas zijn de voorwielen in de body verwerkt, gesloten wielkasten dus en is de draaicirkel daarom te groot (heb je ooit een schip zien keren op het kanaal?).  Hij kan ook sneller vallen omdat die wielen dan ook dichter bij elkaar staan.

     

    De Strada is het broertje, of de zus van de Quest maar dan iets korter, bredere wielbasis in open kasten (handiger voor stabiliteit en draaien) maar dus een stuk minder aerodynamisch  (wat ben ik het moe zo’n moeilijk woord steeds te typen) vanwege die ingekorte versie.  Wat wel een enorm voordeel is tegenover de Waw is de achtervering omdat je niet op je pedalen kan staan om zo met je knieën kan veren. De Strada zou de snelste moeten zijn op een bochtige kasseiroute.

     

    De DF is zowat het midden tussen de Quest en de Strada en nog vrij nieuw, hij stuurt scherper dan de Quest maar minder scherp dan de Strada maar is wel sneller dan de Strada.  Van uiterlijk lijkt hij dan weer op de Waw (die de mooiste is) maar ik vermoed minder breed en wendbaar.

     

    Enfin, De Quest was van deze vier de eerste die afvalt (zonder weer te hebben getest), alle tijd die je wint met z’n hoge snelheid verlies je in de Belgische straatjes bij elke bocht (in Nederland mss niet?), bovendien wil ik de velomobiel gebruiken voor slechte omstandigheden en om in sneeuw mijn sturing te verliezen (door opgehoopt ijs in de wielkasten) is niet echt mijn idee van goed alternatief bij slecht weer.  Dit los van het feit dat bij Emvelomobiel de zaakvoerder zelf al bij een klapband overkop is gegaan met z’n Quest (62km per uur in bocht bij wedstrijd ... waUw) en er nog zo’n exemplaar stond van een klant.  Zo'n dure aankoop wil ik niet gebruiken als éénmalig bruikbaar hamsterwiel.  Beide hamsters waren ongedeerd (tanden en al) maar ik wil de herstelprijs van het carbon niet bijbetalen. 

     

    Ik kom dus uit op de Waw of de Strada, aangezien de DF in de tijd van de eerste tests nog niet bestond (maar nu wel, blijkbaar).  Vanwege mijn patriottisme en de rolkooi (en het uiterlijk) ging ik de Waw van fietser.be (ze zijn echt niet goed in namen verzinnen hé) als eerste testen.  Dit hou ik echter voor een volgende blog omdat deze tekst weer veel langer is geworden dan oorspronkelijk voorzien, mijn excuses.

     

    Een bewogen belg.

    16-02-2016, 21:18 Geschreven door de bewogen belg  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    Tags:velomobiel, racefiets, recentie, waw, strada, quest, quattrovelo, alleweder
    01-02-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Velomobilist of "da kieken", de reacties uit de omgeving

    Dag lezer(es),

     

    Vorige keer was het de uiteenzetting over waarom ik koos een velomobiel te bestellen voor héél veel centjes, de bananen in de winkel zijn van heel andere prijsklasse maar die hebben geen 3 wielen natuurlijk.  Ik ben niet de enige die de prijs veel vindt, want de reacties van de omgeving liegen er ook niet om.

     

    Reactie 1: Zo veel geld, koop dan toch nen auto!

    Natuurlijk is een tweedehandse wagen goedkoper, maar die naftbak vult zichzelf niet (terwijl ik mezelf wel regelmatig bijtank).  De uiteenzetting over de olie-industrie ga ik ook niet herhalen, intussen is er wel nieuws uit het elektrische wagenpark. 

    Blijkbaar is Tesla zinnens een model (naam: model 3) te maken rond 2017 dat 360-400km aflegt zonder inpluggen voor een prijs van ca 40.000 euro met een laadtijd van 25 minuten bij een Tesla “paal”.  Nog te veel geld naar mijn zin al vraag ik me wel af of ze nu nog wel één wagen verkocht krijgen voor 2017... 

     

    Vandaag een collega die me zei: koop toch een renault Twizy!  Die is inderdaad net goedkoper met een zitplaats meer (twee dus). Max snelheid is 45, kan dus tegen de velomobiel op (niet in sprint) maar kan niet op de fietsweg bij file, aha (je moet dus ook snellere wagens hinderen bij druk verkeer)! Daarbij komt dat deze nog moet opgeladen worden (na 100 kilometer) en volgens mij gaan mijn benen langer mee dan Twizy z’n batterij.  Het is net dat op eigen kracht wat ik leuk vindt (en ik fiets soms meer dan 100 km/dag, uitzonderlijk).  Het is een feit: een extra zitplaats (en een extra wiel) voor iets minder geld (deuren optioneel).  Daarbij is de Twizy wel bedoeld voor de stad terwijl ik wel wil “dorphoppen”.  Eigenlijk spreekt Twizy me niet aan omdat je met de velomobiel op eigen kracht méér kan.  Ben je echter toch voor elektrische ondersteuning kan je misschien beter een velomobiel kopen die dit heeft, zodat je bij een platte batterij niet staat te koekeloeren.   Natuurlijk, de 2de zitplaats bij een velomobiel kost dan wel ineens een volledig nieuw exemplaar, tenzij je een karretje erachter hangt voor kinderen. Al bij al kan een Twizy een verantwoorde keuze zijn maar niet voor mij.

     

    Enfin, mijn velomobiel is wel duur maar ik moet niet na 3 jaar de batterij vervangen,  ik vind het al erg genoeg dat ik er moet hebben voor lichten en pinkers.


    Echter, als je je fiets niet crasht (stel ik al mensen gerust?) en je wil hem kwijt vanwege medische, familiale, stockage redenen of aanschaf wagen of een nieuwer model dan kan je nog wel 4000 euro recupereren, dat is zowat de 2de handsprijs.  Dat moet je niet proberen met een carbon tweewielerkader (geen idee bij de Twizy)!


    Op de reactie achter mijn rug "Ge ziet waar 't geld zit" ga ik niet dieper op in, dat is iets te veel eer voor zo'n gevallen.

     

    Reactie 2: Dat is veel te gevaarlijk, zet daar een vlaggetje op!

    ’t Is juist dat de tweewieler bij ijzel zo gevaarlijk is dat ik er één wil!

    Tuurlijk is dat gevaarlijk, zwemmen is gevaarlijk, vis eten is gevaarlijk, met IS lachen is gevaarlijk.  Is het echter gevaarlijker dan de auto, de tweewieler, te voet gaan of een potlood in je neus steken (niet proberen)? 

     

    Hij is inderdaad vrij laag om gezien te worden, het beste is om aan te nemen dat je niet gezien bent.   Zoals de websites van de ateliers fijntjes benadrukken zijn er gewoon geen cijfers van voetgangers, fietsers, auto’s apart betrokken per ongeval.  Weer gezocht op statbel.fgov.be maar tja, enkel cijfers dodelijke ongevallen (het betrouwbaarst), Nergens welke voertuigen betrokken waren (ik vermoed BMW’s en wielerterorristen).

     

    Wat ik wel kan doen is aan mijn schaarse contacten in het “milieu” vragen of ze weet hebben van een (dodelijk) verkeersongeval met een velomobiel.  Vermoedelijk krijg ik enkel coole verhalen te horen van buitelingen in races waarbij ze niets hadden dan wat stramme spieren.  De aimabele Etienne van Emvelomobiel (alle limburgers zijn aimabel) is zo in een race kopje over gegaan met z’n Quest toen hij in een bocht tegen 62/u een klapband kreeg.  Hij hield er niets aan over, maar had wel een “worstenhelm ” en daarboven z’n velomobielkap met plexiglas ruit voor aerodynamica.  Hij had nog zo’n geval staan dat tegen een paal geknald was en waar de berijder zonder kleerscheuren uitkwam (ook die kap op, anders dodelijk zei die).  Hierbij zie ik het niet zitten om mee te doen in zo’n race met mijn dure aankoop...

      Die ene triatlon die ik ooit deed is mij ook niet goed bekomen met m’n racefiets.   In ieder geval fiets ik met m’n racefiets liever alleen dan in groep want als er één valt liggen de heren erachter mee tegen de korst (sleutelbeenbreuk heb ik veel gehoord op TV).  Met je velomobiel is dit toch net anders denk ik dan...

    Je valt van minder hoog en wordt je aangereden is het niet rechtstreeks tegen je been maar zit er toch nog iéts cocon tussen jou en de wagen in.  Schaafwonden zijn ook niet van toepassing en met je 3 wielen en lage zit is de kans weggekatapulteerd te worden toch nog kleiner.  Het model Waw van fietser.be heeft dan nog een rolkooi (niet testen tussen 2 vrachtwagens a.u.b.) en kreukelzones (al dienen die denk ik meer om de rest van de fiets te vrijwaren en kosten te besparen bij aanrijding).  Helaas heb ik nog geen model met gordel gevonden maar ik vermoed (en hoop) dat klikpedalen je netjes binnen je fiets houden als het ooit zover komt.

     

      Qua zichtbaarheid in het verkeer zei Etienne me dat hij meer gezien wordt door automobilisten in zijn velomobiel dan op z’n racefiets (meer specifiek heeft hij met z’n tweewieler op een heenrit van 30km  naar het werk 2 bijna-aanrijdingen/maand), maar ja, hij verkoopt velomobiels...  (wij werden wel met onze wandeltocht naar scherpenheuvel ook beter gezien met een bak bier op een skateboard dan met fluo hesjes) Nochtans, toen ik voor een 2de hands Waw naar "de Vlaanders" reed zei de eigenaar me (ik kon hem verstaan ja) dat iedereen hem zei dat het niet zichtbaar genoeg was maar dat ze hem wel dààr en dààr en gìnder zien rijden hebben.   Hij nam ook meestal de autoweg om zichtbaar te zijn (bij max 70/u nam hij nog steeds de autoweg) en ik kan dat beamen.  (De fiets is toen verkocht aan een Italiaan die speciaal ervoor met de trein kwam uit, jawel, Italië, ik vermoed geen trein van Ansaldo Breda)

     

    Toen ik met de racefiets door Frankrijk reed (nog een ander verhaal) was ik eerst ambetant geen fietsweg te hebben (Valenciënne is de hel) maar gaandeweg voelde ik mij echt op mijn gemak op de autoweg: je zit op dezelfde weg als chauffeurs dus zien ze je en als je niet te ver naar de kant rijdt moeten ze wachten tot tegenliggers gepasseerd zijn om je in te halen waardoor ze meer afstand houden van je fiets.  Het was een tegenslag weer fietspaden te hebben die dan altijd kruisingen en oversteken vormen met de autoweg.  Bovendien ben je veel beter zichtbaarder voor auto’s uit een zijweg want zij zien of de autoweg vrij is en verwachten geen fietser op het fietspad tegen 30 per uur.  Hoeveel keer heb je zelf met de neus van je wagen op het fietspad moeten rijden om te kunnen zien of er iets komt?  Het nieuwe ronde punt op de provinciale baan is eveneens vrij onveilig naar mijn gevoel op het fietspad: je hebt geen voorrang omdat er nog een berm tussen zit en de wagens geven die meestal wel zodat duidelijkheid ver zoek is.


     Bovendien is de oversteek verder van de rijweg geplaatst zodat er nog een afslaande auto kan stoppen zonder het rond punt te hinderen.  Hierdoor is het rond punt vlak voor het oversteken achter je rug  en je ziet dan niets komen omdat je ook het fietspad voor je in het oog moet houden voor tegenliggers (vanwege een haag in de bocht zie je ze niet komen).  Als automobilist echter heb je de fietser wel goed gezien.

     

    Toch nemen veel van mijn omgeving aan dat de fietspad het veiligst is (ze geloven ook nog in de tandenfee denk ik) en vinden dat er een vlaggetje op m’n fiets hoort.  Dat vlaggetje zie ik echter niet zitten en wel om 3 redenen: heel de aerodynamica van de fiets is verstoord, die fiets heeft heel wat gekost dus die mag snel zijn wanneer het veilig kan, ik moet een gat in mijn lekker droge en glimmende nieuwe fiets boren (hem verkl*ten dus) en met een beetje pech blijft die vlag hangen aan het stuur van een tweewieler met alle gevolgen van dien.

     

    Tegen punt één valt nog iets te ondernemen: In plaats van een vlaggetje gewoon dat stokje met fluo verf en een lichtje op de top maar dan nog zal dat ding zwiepen tenzij ik een manier vindt om de stok stijver te krijgen (wat klinken we weer verkeerd).   Een aerodynamischer oplossing is misschien een vin maken en die erbovenop te plaatsen (zoals de staart van een vliegtuig) maar wat dan met sterke zijwind?  Dan moet het al een stevige vin zijn en niet te breed uitgevallen (en ik moet misschien nog wat bijkomen als tegengewicht).  Voordeel zou wel zijn dat je hier dan een cameraatje op kan monteren, al is er altijd wel een plaatsje op de body te vinden voor zoiets.

     Neen, al bij al liever niets van zoiets voor mij....

     

    Al bij al heb ik (na weer een hele verhandeling te hebben geschreven) nog altijd geen antwoord waar m’n omgeving mee genoegen neemt maar het beste antwoord is veilig rijden en geen ongevallen veroorzaken (blijf jezelf wijsmaken dat dit helpt).  Wordt je toch aangereden (kans is als fietser altijd groot, heb al een perde total racefiets zonder in fout te zijn) dan zal je met het “Zie je wel, ik zei het toch” zitten, waarop jij hopelijk kan zeggen: “Zie je wel, ik heb niets”...

     

    Toch is het enkel de nabije omgeving die ongerust is want toen ik een week een model aan het testen was namen kinderen in de wagen foto’s van mij, sprak een oude man in Mechelen mij nieuwsgierig aan en zagen de dorpsgenoten aan de bushalte “weer die coole groene auto” passeren toen een velomobiel van iemand van een buurdorp kwam gepasseerd.  Ik neem aan dat al die ongerustheid enkel uit een gevoel van genegenheid om mij ontsproten is, daarom, omgeving, dankjewel, snif, dat doet mij iets... (hopelijk vinden ze dit iets te familiair en zwijgen ze nu uit schrik, héhé)

     

    Allez... Schatten, toedeloe! 

    Een bewogen belg.

    01-02-2016, 21:34 Geschreven door de bewogen belg  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 0/5 - (0 Stemmen)
    27-01-2016
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Is een velomobiel zijn aanschaf waard?
    Dag lezer(es)

    Deze blog over mijn aankoop van een velomobiel.
    Een velomobiel is een (dure) zit/ligfiets met meestal meer dan 2 wielen en een body rond als bescherming tegen het weer en voor verbeterde aerodynamica (dat is toch hoe ik het bekijk).  Deze blog voor wie één wil aanschaffen of de ongeruste omgeving van deze persoon om een eerlijk beeld te krijgen van voor- en nadelen, want de producerende ateliers zijn natuurlijk partijdig.  Ik heb vooraf de nodige opzoekingen gedaan en 2 modellen getest (waarvan één een week in winterse omstandigheden), maar voor jarenlange ervaring kan je beter een ander aanspreken.  Ik hou je blog per blog wel op de hoogte als ik de fiets beter leer kennen.

    Deze eerste blog handelt over waarom ik kies voor zo'n banaan (of dildo voor wie geen bananen lust) die toch rond de 7000 euro kost (prijzen variabel per model en navenant de opties).  Veel geld voor een gemeente'werker' (aanhalingstekens niet naar realiteit), misschien niet veel geld voor Fernand Huts of Marc Couckenbak maar toch voor de gemiddelde Vlaming... Daarom een kleine toelichting in deze eerste blog zodat ik hopelijk iets minder gek verklaard wordt achteraf (hoop doet leven).  In de volgende blog ga ik in op deze reacties van m'n omgeving en gebruik van dat spul in het verkeer. Een blog later ga ik dieper in op de modellen in omloop en waarom ik voor een bepaald model heb gekozen. 

    Ik ben geen "groene", eet schromeloos spek of worst en schrik er niet van terug vliegen te doden of mollen te klemmen.  Ik besef wel dat de opwarming een feit is en nadelig is.  Helaas is de tijd actie te ondernemen lang vervlogen en ik op m'n eentje kan weinig doen (misschien zoals artiesten optreden met liedjes over de natuur op festivals en daar met het vliegtuig naartoe gaan).  Toch doe ik m'n best niet onnodig de aarde op te warmen (och gij, in China stoten ze miljarden uit, 't is zinloos hier moeite te doen, en zo is de aarde weer gered), ik probeer onnodig autorijden (bij hotel mama) te mijden en heb degout aan de kankergeur van tweetakt machines op het werk (een dure oplossing is Aspen-2).  Op statistics Belgium (statbel.fgov.be) staat een mooi statistiekje dat België jaarlijks 100 miljoen ton CO2 uitstoot. (toen de EU gloeilampen afschafte: over gans de EU een half miljoen ton CO2 bespaard denken ze, de aarde is weer gered dus...).  Denk eens wat er zou gebeuren als je een glazen stolp over je gemeente zet die z'n uitstoot binnen de grenzen bijhoudt, vertrouw je erop dat de bomen het aankunnen?  De maffiapraktijken van olieindustrie (leugens over gezond leidingwater bij fracking in de VS en foute cijfers over gaslekken om nog te zwijgen over de Saoudi's) zijn echter de hoofdreden om zo weinig mogelijk te verbruiken. 

    Ik woon op 7 km van m'n werk, dat is genoeg al (race)fietsend te doen... Helaas groet het Belgische weer mij soms met regen, wind, sneeuw en ijzel op de weg.  Modder in m'n ketting die ik na elke bui kan kuisen (tenzij bij gesloten kettingkast, maar dat is niet bij een racefiets), ijzel waar ik op kan slippen en vallen... Als ik opsta en terug vertrek is alles oké... maar wat als net een auto mij aan het inhalen was?  Op ijzel stopt die ook niet direct, ik ben nooit gerust met dat weer en die auto's stinken nog eens zo hard bij vriesweer.  Plus dat je op de fiets in je winterkleding serieus zweet, zweten of kou lijden dus (of eerst zweten en dan kou lijden).  Ik gebruik zelfs voor lange afstanden de fiets, maar toen ik 76 km naar huis moest fietsen van een zondags hoogwerptoernooi (ik ben vendelier, gregoriaans zingende hemelse engelenschare bij deze verklaring) heb ik moeten wachten tot de regen over was (wéér op café), zodat ik uren kwijt was.  Dan zwijg ik nog over zadelpijnen als je met de verkeerde broek naar ik weet-niet-waar rijdt.  Een zwaar onderschat probleem en een zadel kiezen dat bij iemand past is vrij moeilijk, ik ken een fietsenmaker die de klanten 2 weken geeft het te testen om dan eventueel te wisselen (behalve lederen zadels want die zetten zich naar het achterste van de klant in kwestie).  Wordt je aangereden (racefietsers kunnen getuigen dat auto's niemand op het fietspad verwachten tegen een snelheid van 30 per uur) wordt je weg gekatapulteerd of beland je op de motorkap, in ieder geval valt de tweewieler om (en kom jij van hoog naar beneden), als de wagen niet eerst je been brak of over je gaat.  Geloof me vrij, ik heb onderweg naar een cursus in Mechelen heel wat meegemaakt, één september is levensgevaarlijk op een weekdag, je draagt je fietshelm, je fluo hesje, fluo aan je benen, 2 voorlichten, 2 achterlichten en nog rijden ze je bijna aan. 

    Onthoudt deze tips: Als je naar een rood licht toe fietst en er staan wagens aan te schuiven hebben ze je niet gezien het moment dat het licht op groen springt en ze willen afslaan (hopelijk zie je dat aan hun pinkers), als ze je de laatste 15 meter hebben ingehaald of jij hun en ook staat de wachten weten ze dat je er bent  maar anders niet!
    Voetgangerslichten zijn zichtbaar voor de wagen uit de zijstraat die je wil oversteken maar het groen licht voor fietsers niet, als dus het voetgangerslicht op rood springt maar de fietsers nog groen hebben krijg je een hoop getoeter van kwade chauffeurs denkend dat je door het rood rijdt.
    Alle punten waar wagens kunnen afslaan zijn levensgevaarlijk, een oprit (zeker met een haag naast of parking voor), een zijstraat zonder en een zijstraat met lichten, een groot kruispunt waar auto's de straat die jij kruist in kunnen draaien,...  Ik ben zelf 's ochtends aangereden op een open laan toen een tegenliggende chauffeur (20 meter van z'n woning) wilde afslaan naar een zijstraat (en mij weldegelijk had gezien), gelukkig heeft m'n pedaal de klap van de wagen opgevangen en had ik zelf niets behalve een fiets die perde total was, toch zit je been niet echt beschermd op de fiets bij een aanrijding van opzij.

    Neem toch de auto!  Ja natuurlijk, toen ik op die cursus in Mechelen toch nog maar eens de wagen nam (na een lekke fietsband en een ketting die eraf vloog op een natte dag) was daar net de eerste sneeuw en voor het eerst 1000km file op de Belgische wegen, om 16.15u stopte de lesdag om thuis te zijn om 20.15u!!!  Spijt dat ik niet met de fiets was...  Natuurlijk heeft de wagen z'n voordelen: je zit droog en kan volk meepakken, radio en "meestal" gaat het vlugger, zeker bij langere afstanden.  Maar aangezien ik slechts 7 km naar het werk moet en hem slechts sporadisch nodig heb... waarom niet gewoon een dagje één huren in geval van nood i.p.v. kopen en verzekering, onderhoud en binnenkort wegentaks te betalen (jij sukkel)? Toch is het gewoon een feit dat een wagen voordelen van gezinsvervoer en vrijheid biedt die je in geen enkel ander voertuig vindt (airco).  Zolang echter de wagen op elektriciteit (waar je ook dure en giftige grondstoffen voor nodig hebt) niet goedkoper kan (en er niet meer oplaadpunten zijn, waar blijft de wagen op waterstof?) waag ik mij niet aan deze aankoop, te meer daar bij regenweer heel veel fietsers ook de wagen nemen en het verkeer dus zeker dicht slipt dan.

    Openbaar vervoer dan: Voor diezelfde cursus in Mechelen was ik even snel met de fiets als met bus en trein vanuit m'n klein dorp, in de grote stad gaat het misschien sneller maar met al mijn overstappen en op tijd aan de bushalte staan kon ik beter fietsen, vermoeiender en ongezonder met die uitlaatgassen maar je hebt zelf meer controle op je reis: als de bus niet komt of de trein staakt (of bij vriesweer niet uitrijdt) sta je daar terwijl je zelf je fietsband kan plakken en je ketting erop kan leggen (je kan dit, je moet alleen durven). Als de 's avonds naar een cursus wil zijn er wel bussen maar om terug naar huis te gaan niet meer met de besparingen, zo ken ik vluchtelingen die werk in ploegen moeten weigeren omdat ze niet meer terug naar de toegewezen woonplaats geraken.

    Een lekker snelle velomobiel dus, want hier zijn wel wat voordelen mee: Je zit uit de regen en uit de wind (de grootste wens van elke fietser), zelfs zonnecrème smeren hoeft amper in de zomer (niet meer die brute overgang van bruin naar bleke benen in die koerstenue).

     Je kan met drie wielen niet omvallen bij gladde wegen (tenzij je echt moeite doet natuurlijk, in dat geval hou ik je niet tegen, het kan wel zijn dat ik dan afkom met de camera...) en wordt je aangereden dan zit er nog een smalle body tussen jou vege vel en de wagen. De Waw van fietser.be heeft zelfs rolkooi en kreukelzones (zodat niet heel je fiets kapot is)

     Helaas heb ik nog geen velomobiel met een gordel gezien al neem ik aan dat klikpedalen je ook al in de cocon houden zodat je (met fietshelm op natuurlijk) niet meer over het asfalt schraapt bij een aanrijding...  Ik ga nu toch niet vragen of ze me thuis eens willen aanrijden als test. 

    Je kan kiezen tussen gewone autoweg (geen snelweg gelukkig) en fietspad om over te rijden (tenzij een agent je anders zegt). Heel handig bij slechte fietsweg en met je bredere bak (79cm in de strada).  Om gezien te worden kan ik de weg aanraden (meer afstand tussen de haag en de zijstraten, bij file het fietspad.

     Als kers op de taart zit je lekker in een zeteltje zodat niemand uit je omgeving ooit zal denken dat je de zeep hebt laten vallen bij het douchen na de voetbal (ik ben geen voetballer voor de duidelijkheid).  Je kan ook veel langere ritten doen zonder vermoeidheid.  Let wel op dat bij inspanning je rug vlug bezweet is zoals wanneer je op je gewone fiets een rugzak draagt op je ... rug.

      De nadelen zul je er wel moeten bijnemen want snelheid komt met verantwoordelijkheid (ik hoop dat de makers van spider-man me vergeven).  Je bent minder zichtbaar (zeker bij hoge snelheid) en hebt een minder hoog overzicht als met de tweewieler (spiegeltjes zijn een aanrader en zeker remlicht en pinkers).  Daarom dat ik de weg aanraadt indien je niet te veel auto's kan hinderen (een velomobilist zei me altijd autoweg te nemen zolang 70 de maximumsnelheid was).  Ik weet nog niet wat mijn kruissnelheid zal zijn maar in de sprint zie je genoeg youtube-video's van velomobielen die 65 weten te halen, om dan terug weg te zakken (naar vermoedelijk 36 of 40km/u, 50 elektrisch).
    Je hebt ook drie sporen in plaats van één spoor, aangezien geen enkel wiel achter een ander is (tenzij bij één met 4 wielen), alle Belgische putten kan je dus niet vermijden, maar dat is op te lossen met een model te kiezen met vering op elk wiel.  De Belgische WAW heeft geen vering achteraan terwijl de Nederlanders dit wel hebben, terwijl ze betere (fiets)wegen hebben, België is altijd een surrealistisch land geweest...   Als je rekent op je fietscomputer om te zien hoeveel tijd je nog hebt of hoelang je over een afstand doet zit die meestal op een onhandige plaats (al zou fietser.be dit wel hebben opgelost door een klein dashboardje (geen idee of 't werkt)).  Het beste is ook stevige (anti-lek) banden te hebben omdat deze op altijd dezelfde plek afslijten aangezien ze niet meehangen in de bocht.  Om af te slaan kan je ook niet altijd je arm gebruiken dus zijn bij de snelle en dichte modellen pinkers een aangewezen optie.

       Enfin, de voor- en nadelen even opgelijst in mijn volgorde van belang zodat je een overzicht krijgt:

    Voordelen:
    - Snelheid (ook bij wind tegen, wat een serieuze tijdsbesparing is)
    - uit de regen
    - zetel
    - actieradius (je kan langer fietsen vanwege lighouding)
    - niet omvallen bij ijzel
    - niet omvallen als je hem wegzet (handrem ook aanwezig) of rugzak in plaatst
    - keuze tussen autoweg of (soms slecht) fietspad (verder weg van opritten of zijstraten met hoge haag)
    - cocon die de klappen opvangt
    - milieubewust
    - ik kan mijn vendelvlag meenemen zonder ze aan de kader te moeten binden
    - remlicht (afhankelijk van model, opties), al zijn die blijkbaar ook te vinden voor de gewone tweewieler als je ernaar zoekt
    - klikpedalen niet onveilig te gebruiken (je kan niet omvallen bij stoppen of starten)
    - ketting blijft proper
    - je kan hem pimpen (schilderen als space-shuttle, haai, reclame voor vereniging of bedrijf, ...)

    Nadelen:
    - de prijs (voor iets fatsoenlijk direct meer dan tweedehandswagen)
    - reactie van de omgeving
    - laag (om te zien en gezien te worden) (vlaggetje niet aerodynamisch, maar iedere kennis van me raadt me het wel aan)
    - tijdsverlies bij simpele dingen (instappen, knop verkeerslicht indrukken, geen snelslot)
    - kan auto moeilijk vervangen (2de wagen meestal wel)
    - niet sneller ter plaatse dan racefiets indien ongetrained op ligfietsspieren (maar ook niet trager).
    - bezwete rug (zoals met rugzak bij tweewieler)
    - bij een aanrijding de reacties van de omgeving: "Ik heb het toch gezegd!"
    - bij slecht weer ofwel nat hoofd ofwel plastiek zonder ruitenwisser
    - asociaal: andere hoogte dan gewone fiets, andere snelheid, dus niet handig in combinatie met gewone fiets.
    - parkeerplek
    - Bij stilstaan in de zon warmt hij ook sterk op (daarom dat ik een witte heb gekozen)
    - sleet banden (die van kleiner formaat slijten sneller bij zelfde kilometers en ze hangen niet mee in de bocht)
    - trommelremmen
    - nipt gemaakt om met tip of hiel van je voeten de body niet te raken.
    - onmogelijk keerborstel, bierbak of iemand vanachter op het rekje mee te nemen (je kan wel een fietskar erachter hangen)

    Ziezo, de voordelen hebben mij toch overtuigd één aan te schaffen, volgende blog ga ik verder in op de reacties van de omgeving: "Zet er een vlag op", "Ge zie waar't geld zit" (dit laatste achter m'n rug, want daar groeit het blijkbaar) en de velomobiel in het verkeer en daarna kan ik eindelijk verder gaan met welke modellen er momenteel zijn en welke ik heb getest en gekozen en waarom ik in mijn situatie voor dat specifiek exemplaar ben gegaan.  Aarzel niet me te contacteren bij vragen.

    Groeten,
    Een bevlogen belg

    27-01-2016, 00:00 Geschreven door de bewogen belg  
    Reageren (0)

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 4/5 - (1 Stemmen)
    Archief per week
  • 04/04-10/04 2016
  • 28/03-03/04 2016
  • 29/02-06/03 2016
  • 15/02-21/02 2016
  • 01/02-07/02 2016
  • 25/01-31/01 2016

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !


    Blog tegen de wet? Klik hier.
    Gratis blog op https://www.bloggen.be - Meer blogs