Dag lezer(es),

Jaren geleden toen de dieren nog spraken (het beest is intussen uit mij... hoop ik)  besloot ik het te wagen een weekje een velomobiel te huren. Guur winterweer, regen en het nodige vriezen was ideaal om te zien of het ding helpt bij het droog houden van een persoon als ik (zindelijk).  Omdat dit toch een dure grap is neem ik voor hem enkel te kopen mits geen onvoorzienigheden opsteken en ik dubbel zo vlug fiets dan met de racefiets.

Wat verlof genomen om te testen en vooraf een telefoontje gepleegd naar fietser.be om een Waw vast te leggen (240 euro).  De Waw was voor de hand liggend:  Belgisch (ontwerp), rolkooi, snel, zoniet de snelste bij vlakke weg en bochtenwerk (de DF bestond nog niet) én de mooiste.  Alleen het gebrek aan achtervering stond me niet aan maar ieder huisje heeft z’n kruisje, later test ik nog wel een andere...

Ik vooraf de straat op Google Streetview afschuimen maar niets te zien van fietsatelier.  Toch de monovolume in van Hotel Mama op hoop van zegen, telefoon van de heren wel genoteerd en zo tot Gent, een heel eind van midden provincie Antwerpen.

 Ik had ook een bezoekje gepland aan de herstelling van het Lam Gods om de afstand toch te kunnen verantwoorden (de aarde warmt op).  Dit was een geluk want toen ik hun atelier vond (achter een biowinkel)  hadden ze nog sleutelwerk aan het vastgelegd exemplaar (ik geloof zelfs dat ze er een koosnaam voor hadden, wel niet “exemplaar”).  Het was duidelijk niet de allernieuwste en had al “een geschiedenis” maar er stonden ook prachtmodellen te blinken, tweekleurig en met zo’n glans dat als het patisserie was je het niet zou durven aansnijden vanwege z’n uitgestalde perfectie.  Eén der heren kwam met een opvouwbare driewieler ligfiets binnen gereden en je kreeg het idee dat in zo’n atelier werken een topjob was: midden in de stad met een parkje ernaast en de waterweg ervoor badend in het licht lekker als vriendengroepje onder elkaar met eigen en unieke fietsen sleutelen.

  De fiets zelf lijkt niet moeilijk in onderhoud, met de neus eraf kan je met gemak aan de voorste tandwielen en pedalen en ik herkende dezelfde aluminium balk waar deze op gezet waren als waar we op de gemeente tijdelijke verkeersborden mee plaatsen.  Deze steekt nog ver uit maar iedereen heeft niet dezelfde korte beenmaat als ik en ik gok dat ze de klap van een aanrijding mee opvangt zodat je benen heel blijven.  Als je de staart demonteert (5 vijzen) zie je hoe simpel de achtervork is maar dat demonteren is lang werken als je plat rijdt en van band wil wisselen.  Een band vervangen is zo al een “kutjob” maar dat 5 vijzen eerst nog losdraaien en daarna terug vastzetten ook, waarom geen scharnier- of schuifsysteem waarbij je de staart op tilt?  Ik denk wel niet dat je veel lek rijdt met een offroad achterband (die trager is).

De fiets in de auto krijgen ging net, toch wanneer ik de neus eraf deed en met de voorste zetel plat.  Thuis wel tegenslag dat de vijf inbusvijsjes voor de neus niet mee waren toen we hem in de wagen staken.  Gelukkig lagen in ons kot dezelfde maat vijzen.  Met de neus op de body gezet stond daar iets prachtigs voor de deur, de neus van een lijnvliegtuig tesamen met de golving op de motorkap van een racewagen en je kan er zo een vliegtuigstaart en vleugels bij fantaseren (dit model had de optie aërodynamische staart).  Bij foto’s van de Quest of de Strada hebben die meer weg van een komkommer of dikke augurk in glanzende verf gesopt.  Mijn vendelstok past helaas net niet in de fiets, de wielkasten staan te ver achteruit (beter bochtenwerk) en aan de helft van het achterwiel stopt de body van het middenstuk met een wand zodat er geen slijk in de body komt en het achterwiel in z’n wielkast gedragen kan worden.  Als ik bij mijn exemplaar later een gat in die wand zaag en er een buis in steek krijg ik de stok er wel in.

Ik wil instappen (broek in sokken om kettingsmeer te mijden, klikpedaalschoenen aan), je kan in de Waw op de bodem staan (in tegenstelling tot de Quest en Strada) en ik hou van die luxe, sowiezo dat een vriend of kennis ook eens wil testen en dan wil je iets stevig.  Het wil wel zeggen dat je de bodem dan niet kan vullen met materiaal als je zo instapt (en er direct slijk in je fiets is).  Hoewel de Waw een handrem heeft merkte ik al snel dat ze niet het gewicht houdt van een in- of uitstappende kerel dus is het toch een gedoe.  Je moet na het instappen het “luik” dat je vooraf vooraan op de fiets hebt gelegd (maar ook gewoon thuis kan laten) met velcro vastplakken (intussen beter systeem) en wil je het (aërodynamisch en droger) vizier moet je die er ook op voorhand of achteraf op zetten (pfffff).   Ik vertrek voor een eerste ronde, hij trapt toch zwaar maar je raakt zo aan de dertig per uur.  Dit kan ik met de racefiets ook maar van wind heb ik geen last nu, 40/u is haalbaarder maar put me erg uit.  Heel de week test ik verder en volg lange routes waarvan ik de tijd ken op de racefiets, testend of de Waw beter kan. 

Gaandeweg leer ik z’n karakter, hij kan alle bochten van nabije fietspaden met gemak nemen (al heb ik hem niet naar het bruggetje van de Kapelstraat gestuurd of langs het spoor van de Herdersweg), het gebrek aan vering is te doen, hij voelt solide als een tank en de vering van de camionette van de gemeente is van hetzelfde kaliber (amper bestaand), dus dat ben ik gewend.  Helaas is één van de eerste opmerkingen het gebrek aan hoofdsteun die je echt wel kan gebruiken.   Dat is wel een optie, maar hier is er geen, net zoals de pinkers die ik graag had.  Ik los het op met een kussentje (dat ik regelmatig moest terugsteken, het pinkte echter nooit). 

Erger is dat bij het onderhoud in Gent iets niet juist is afgesteld, de versnellingen vooraan reageerden amper. Wanneer het eindelijk lukte vooraan op het zwaarste blad te schakelen besloot ik dit zo te laten. Gelukkig geen problemen achteraan (later zal een gezette zelfstandige pogen in te stappen en is het vooraan weer naar de knoppen).  Ik hoop dat de herstelling van het Lam Gods beter gaat.

De claxon is wel tof gezien: de fietspomp met darmpje tot aan de toeter.  Fietsers zijn helaas geen claxon gewoon en een fietsbel hebben is wet (verstopt aan de pomp).  Je kan niet hopen dat fietsers al opzij zijn als jij aanstormt dus moet je sowiezo remmen en terug optrekken (pffff), je bent ook breder dan wielertoeristen.   Als ik ’s ochtends naar het werk trok was instappen weer een gedoe en merkte ik dat ik de lichten niet zittend kon aanzetten (achterlicht zeker niet).  Veel werk terug uit te stappen en weer in te stappen (pffff).  Als ik er één koop sowiezo optie bediening lichten binnenin.

Op routes naar Mechelen (cursus) en Wilrijk (vendelen) voelde ik de kilte door de schoenen met kliksysteem dringen en al vlug waren m’n tenen ijspegels (onderaan is een voetengat, net te ver naar voor voor m’n hielen, ‘k ben te klein), de regen maakte het vizier niet echt doorzichtig, zeker niet in het donker en met natte spiegeltjes al kan je het vizier hoger plaatsen waardoor je genoeg de spiegels ziet (en wat regen binnenkrijgt).  Helaas was dat vizier niet met klik- of schuifsysteem maar weer een systeem met (hand)vijzen, dit bijgevolg veel tijd in beslag neemt te verstellen om tien meter later weer te besluiten het toch anders in te stellen.  Zo was dit geen snelle velomobiel, eerder een trage.  Fascinerend dat de lichaamswarmte van het trappen verhinderde dat de regen/sneeuw aanvroor op de body, tenzij op de staart.  Met mijn rug nat bezweet en voeten ijskoud druppelde er nu en dan langs het plexiglas visier z’n verstelstukken water op mijn truimouw (in dat heet ding is een jas te zot).  Kan opgelost raken met een plastikje ertussen zodat het water niet op het stelpunt kan kruipen.

Het is ook geen fiets om in stilte te genieten want je hoort de radars van het achterwiel weergalmen en omschakelen, je zit er recht voor in de body waar ze ongeveerd achter hangen.  Het hoort echter bij de race-ervaring en stoort niet.  

Langs het jaagpad(max 30/u) haal je probleemloos hordes wielertoeristen in (breaking the law, breaking the law) om nooit meer terug te zien... tot je een routebordje mist (je ligt laag) of een oversteeklicht moet activeren totwaar je arm niet raakt.  Al bij al was ik niet sneller daar dan met de racefiets bij wind mee (defensief rijdend), wel droger, mijn rug buiten beschouwing.  Misschien toch reservekleding voorzien en iets op de open onderkant vinden ter afdekking (en iets over de ketting).   De grote tijdswinst was het later vertrekuur niet wetend hoe de wind stond, voor Mechelen had ik anderhalf uur nodig op de racefiets maar rekende  er twee moest ik windop hebben, een halfuur minder nachtrust dus.  Bovendien beweren velen dat je ligfietsspieren moet trainen die ik nu nog niet had waardoor je wel sneller zou zijn.  Eerst zien, dan geloven.

Bergop was nog zo’n geval.  Je valt terug op zeven per uur mits tijdig terugschakelen (derailleur).  Je sleurt extra kilo’s van de body mee en kan niet op je pedalen staan om kracht te zetten.  Bergaf grijp je wel snel naar de rem omdat dat enorm schrikbarend is.  Helaas maakt dat je verlies niet goed.   Fietser.be raadt aan vooraf  aan te lopen voor de brug maar meestal hebben ze een bocht of kruising zodat je toch vertraagt om te zien of om de bocht te nemen.  Hiervoor zou ik elektrische ondersteuning zeker aanraden,  licht omhoog voel je al goed.

Positieve van het stuur van de Waw is dat je met je armen zowat in “armstoelpositie” zit, je hoeft ze niet te heffen, 2 joysticks beneden bedienen is voor je schouders geen belasting, je kan uren zitten (indien je een hoofdsteun hebt) terwijl bij een racefiets je na drie uur overal pijntjes voelt steunend op de ledematen.  Nadeel is dat hij wat stroef stuurt waardoor je veel moet corrigeren en niet echt je weg in rechte lijn kan afleggen (flashback naar zaterdagavond).   Ik vroeg me af of dit beter afgesteld kan worden.

Als je met je tweewieler last hebt je kilometerteller te lezen dan zeker met de velomobiel, je kijkt opzij, weg van de baan waar je snel over sjeest en dus op moet letten en meestal stak ze in de schaduw van de body.  Fietser.be zou dat nu hebben opgelost door hem op een klein “dashboard” te zetten midden voor je neus, niet getest echter. 

De lage zon is ‘s winters lastig, neem pet en zonnebril mee, je hebt ze nodig.  Net zoals bij de racefiets moet je ook tijdig terugschakelen om niet te zwaar te trappen bij vertrek.  Bij snel remmen zou ik vooraan terugschakelen (als hij goed is afgestelt), de ketting is zo lang dat je geen schrik moet hebben dat ze te schuin komt te liggen.

Het geruststellende is dat bij putten en bochten (vive la Belgique) ik nooit het idee had dat hij zou kantelen, hoe snel ik ook over een scheve rioolput ging (aan dit exemplaar is wel te zien dat er iemand toch in gelukt is, respect, ik acht het niet mogelijk). Met de lage zetel en voorwielen iets gekantelt is hij erg effectief tegen omvallen.  Er zijn wel twee neveneffecten, vooreerst slijten de voorbanden (bij wegbandjes) snel omdat ze vooral in het midden (niet zijwaarts) verdikt zijn en ten tweede schuurt de neusbodem veel borduurtjes bij het oprijden.  Stoor je er niet aan, het ontwerp is erop voorzien door de vezelkeuze (geen carbon, ik geloof aramide of zo).   Je raakt soms wel wat rondgeschud op je weg, vooral omdat je geen put mist met z’n 3 sporen terwijl een tweewieler er maar 1 heeft.  Het gaat wel maar het vermoeid je en ik heb geen kasseien getest.

Zonder pinkers heb ik geen autoweg genomen (waar fietspad was) maar er zijn bemerkingen op hun plek: neem je autoweg met lichten zou ik voor elektrische ondersteuning gaan (eWaw) om op te trekken na rood zodat je wagens achteraan minder hindert.  Ik zou wel zo mogelijk wagens mijden want je hangt, zeker ‘s winters, op ideale hoogte om uitlaatgassen te inhaleren (wat met de gewone fiets al irriteert).

Als afronding na de test nog wat onvernoemde dingetjes: ik stak niet gerust naar links over vanaf het fietspad zonder pinkers en goed zicht naar achter (omdat ik nu eenmaal in de rijrichting op het fietspad stond).  Vooraf kan je beter even de baan nemen als je een gaatje ziet.   Bij de eerste test (400m van huis) had ik al lekke band vooraan.  Je moet hier niets losdraaien maar ’t was toch irritant.  Voordeel is wel, sprekend als iemand die door Frankrijk reisde, dat maar 6 bar moet gepompt worden (het racewiel met mij en koffers vroeg er 9) zodat je pomp de druk geeft om niet een straat verder terug lek te staan met een “snakebite”.  In een land als Frankrijk waar fietsenmakers (en -wegen) niet altijd te vinden zijn is dat een enorm voordeel (de heuvels dan weer een nadeel).

  Na de fiets terug te Gent te hebben afgezet bleek dat een vijsje van de versnellingskabel niet vastzat vooraan, ik heb wel een dag korting gekregen maar dat het zo gemakkelijk te maken was slaagde me toch tegen, voor die prijs mag de fiets in orde zijn.

Dan moest ik kiezen: één aanschaffen of niet.  Als ik het afweeg heeft hij heel wat voordelen mits de juiste opties, al ga je nooit zo handig op borduurtjes wippen zoals bij je racefiets. Bij de Waw met visier zou ik gaan voor volgende extra opties (die een serieuze meerprijs zijn):

-       luik vooraan voor extra bagage (wel meer gewicht)

-       zetel met hoofdsteun (een must)

-       aërodynamische (dat woord beu getyped) staart (handiger te verplaatsen)

-       elektrische ondersteuning

-       pinkers en centrale bediening verlichting (beide een must)

-       bescherming ketting

-       afsluiting over gat om achteruit te wandelen

-        

Al bij al een goede fiets (als je er zelf nog wat aan sleutelt) maar waren zijn eigenschappen 8000 euro waard en een moeder die doordramd dat het te gevaarlijk is?   Neen, dat had ik er toen nog niet voor over, niet voor zoiets spartaans.  Als ik de lotto win wel.  Misschien toch de Strada eens testen.  Dat zou niet voor de daaropvolgende jaren zijn, maar volgende blog ga ik verder op de Strada-test en een vergelijk maken tussen ogenschijnlijk dezelfde fietsen die toch een compleet andere ervaring bieden.

Groeten,

Een bewogen belg

21-02-2016, 21:30 Geschreven door de bewogen belg  
Reageren (0)

Dag lezer(es),

In de vorige blogs kon je lezen waarom ik een velomobiel heb gekocht en wat  je te horen krijgt rondom je als je zo achterlijk bent hier je geld aan te geven (bij deze heb ik mezelf even voorgesteld).  Net zoals gewone fietsen zijn  er meerdere merken en modellen en sommigen komen zoals bij racefietsen in verschillende formaten (2 meestal) en in verschillende prijsklassen, geen enkele helaas goedkoop (naar mijn budget, al komt het alleweder bouwpakket in de buurt).

Los ervan zijn er  “gewone” driewieler ligfietsen waar een “body” (bananenschil) rond kan.  soms vindt je deze (schillen) terug op 2^de hands sites.  Als je zelf je weg weet met mallen, carbon en ovens dan kan je zelf aan de slag, maar ik ben nu niet de handigste typ op dat gebied (ik heb hier nog een rugzak te maken, een bezemsteel die nog steeds geen bovenstuk van een vendelstok is, een strip die blijft hangen op pagina 20 en bamboe waar nog geen meubels uit zijn gekomen).  Zoals Da Vinchi zou ik blijven steken bij schetsen van ideeën, gelukkig heb ik in tegenstelling tot Leonardo mijn uiterlijk wel mee.  Dat helpt me echter niet bij m’n velomobiel...

Als je toch bereidt bent het geld te geven dat je hopelijk hebt, is er een brede keuze aan velomobiels alleen al uit de lage landen, maar dan vooral Nederland, uitgezonderd de Waw van fietser.be.  Je vindt ook modellen in andere landen maar om het gemak een dealer in eigen land(staal) te hebben is het voor een lomperik als ik handig het tot de Nederlandstalige landen te beperken.  Je kan ook geen velomobiel kopen zonder hem eerst zelf te testen, al heb je nog zo goed mijn blog gevolgd of andere betrouwbare bronnen aangesproken (hare krisjna).  Het is zoals met een wagen, maar dan zonder de gegevens van PK en topsnelheid, want die is afhankelijk van de rijder...  Toch kan er een aardig beeld worden gemaakt van bij welke omstandigheden welke velomobiel het snelst is.

De merken

De belangrijkste websites:

-       fietser.be

-       velomobiel.nl

-       allight.nl

-       sinnerbikes.com

Behalve de eerste zijn alle andere van “Hollanders” en hoewel wij beter bier hebben moeten we op velomobielvlak de Nederlanders toch benijden (oef, alleen hier).  even een (waarschijnlijk onvolledige) lijst van de modellen:

Belgie:

-       de Waw (en Raw)

-       Studenten van Karel De Grote hoge school zijn ook met velomobiel eindwerk bezig, geen idee of hun model ooit in productie komt (maar ik ken wel iemand die iemand kent die de mal ervan kan maken)

-        

Nederland:

-       Quest

-       Strada

-       DF

-       Alleweder (verschillende)

-       Sunrider

-       Mango

-       Quattrovelo

-       nog in ontwikkeling

Enfin, ik probeer zo weinig mogelijk de wagen te nemen en hetgeen waar ik de wagen op moet laten voorgaan is de zetel, slecht weer, snelheid en laadvermogen.  Ik heb dus een velomobiel nodig waar ik droog in zit, zo droog mogelijk, waar ik mij snel mee kan verplaatsen en waar ik minstens m’n vendelstok in krijg.  De wagen zal nog steeds beter zijn (zeker nu ik vrijgezel af ben, engelenschare), maar de velomobiel zal ook al in vele situaties helpen (mijn arme achterste, vervloekt die zadelpijn).  De meeste eigenaars hebben echter nog steeds één wagen in het gezin.  De velomobiel doet dienst als tweede wagen.

Ik wil een snelle fiets, zoals gezegd, maar veel modellen hebben 3 even kleine wielen, de Mango, de Alleweder,...  wat wil zeggen dat het wiel waar de ketting aan zit kleiner is dan een normaal wiel (en je dus minder winst kan doen aan snelheid).   Dan is er boven dat wiel nog wat ruimte voor bagage maar ze zijn meestal ook korter dan de modellen met een 26 inch achterwiel (daar gaat m’n vendelstok), die meer op snelheid gericht zijn.  Het grotere wiel doet veel voor de snelheid maar vergis je niet: We spreken niet over de wielomtrek van een gewone (race)fiets, wel van een standaard mountainbike, geen “twentyniner”. 

Een twentyniner mountainbike heeft trouwens slechts een 28 inch wiel maar omdat de band op het wiel er een inch bijgeeft wordt deze voor marketingredenen toch 29er genoemd.  Twentyeighter klinkt niet. 

Efin, elk model dat geen 26” heeft valt dus al af, blijft dus nog over:

Waw (mottige naam)

Quest (let’s go on a quest to conquer the jaagpad of the kanaal)

Strada (niet te vergelijken met de Lada)

DF (de wat???)

De afvallers hebben ook hun schoonheden.  De Alleweder kan je in bouwpakket bestellen en is het minst duur (een bouwpakket begint van 2900 euro, verleiding, verleiding).  De Quattrovelo en de Sunriderversie met vier wielen vallen zo snel niet om, in de Quattrovelo zou je zelfs een bierbak moeten krijgen (eerst zien, dan geloven) ik heb de flevobike orca nog niet vermeld,....  allemaal modellen die ik zonder te testen heb gedumpt zoals je een potentiel lief zou afkeuren vanwege de facebookfoto.

Maar nu, de overblijvende vier fietsen zijn allemaal snellere modellen en de ene sneller dan de andere (behalve wanneer de andere sneller is dan de ene), altijd in andere omstandigheden.

De Waw is geschikt voor vlakke en goede weg (hij die dit ergens zo’n weg weet in België, geef mij een seintje, al betert het er wel op) en het nodige bochtenwerk door de open wielkasten vooraan maar achtervering ontbreekt.  Hij heeft wel een rolkooi en sleutelen eraan lijkt niet zo moeilijk (maar wel noodzakelijk na aflevering). 

De Quest is dient zich voor lange rechte stukken en heeft de vering die de Waw ontbreekt zodat hij sneller is op kassei of wegen met putten (raar genoeg zijn de Nederlandse modellen dus beter geschikt voor Belgische wegen, België en het surrealisme...), helaas zijn de voorwielen in de body verwerkt, gesloten wielkasten dus en is de draaicirkel daarom te groot (heb je ooit een schip zien keren op het kanaal?).  Hij kan ook sneller vallen omdat die wielen dan ook dichter bij elkaar staan.

De Strada is het broertje, of de zus van de Quest maar dan iets korter, bredere wielbasis in open kasten (handiger voor stabiliteit en draaien) maar dus een stuk minder aerodynamisch  (wat ben ik het moe zo’n moeilijk woord steeds te typen) vanwege die ingekorte versie.  Wat wel een enorm voordeel is tegenover de Waw is de achtervering omdat je niet op je pedalen kan staan om zo met je knieën kan veren. De Strada zou de snelste moeten zijn op een bochtige kasseiroute.

De DF is zowat het midden tussen de Quest en de Strada en nog vrij nieuw, hij stuurt scherper dan de Quest maar minder scherp dan de Strada maar is wel sneller dan de Strada.  Van uiterlijk lijkt hij dan weer op de Waw (die de mooiste is) maar ik vermoed minder breed en wendbaar.

Enfin, De Quest was van deze vier de eerste die afvalt (zonder weer te hebben getest), alle tijd die je wint met z’n hoge snelheid verlies je in de Belgische straatjes bij elke bocht (in Nederland mss niet?), bovendien wil ik de velomobiel gebruiken voor slechte omstandigheden en om in sneeuw mijn sturing te verliezen (door opgehoopt ijs in de wielkasten) is niet echt mijn idee van goed alternatief bij slecht weer.  Dit los van het feit dat bij Emvelomobiel de zaakvoerder zelf al bij een klapband overkop is gegaan met z’n Quest (62km per uur in bocht bij wedstrijd ... waUw) en er nog zo’n exemplaar stond van een klant.  Zo'n dure aankoop wil ik niet gebruiken als éénmalig bruikbaar hamsterwiel.  Beide hamsters waren ongedeerd (tanden en al) maar ik wil de herstelprijs van het carbon niet bijbetalen. 

Ik kom dus uit op de Waw of de Strada, aangezien de DF in de tijd van de eerste tests nog niet bestond (maar nu wel, blijkbaar).  Vanwege mijn patriottisme en de rolkooi (en het uiterlijk) ging ik de Waw van fietser.be (ze zijn echt niet goed in namen verzinnen hé) als eerste testen.  Dit hou ik echter voor een volgende blog omdat deze tekst weer veel langer is geworden dan oorspronkelijk voorzien, mijn excuses.

Een bewogen belg.

16-02-2016, 21:18 Geschreven door de bewogen belg  
Reageren (0)

Dag lezer(es),

Vorige keer was het de uiteenzetting over waarom ik koos een velomobiel te bestellen voor héél veel centjes, de bananen in de winkel zijn van heel andere prijsklasse maar die hebben geen 3 wielen natuurlijk.  Ik ben niet de enige die de prijs veel vindt, want de reacties van de omgeving liegen er ook niet om.

Reactie 1: Zo veel geld, koop dan toch nen auto!

Natuurlijk is een tweedehandse wagen goedkoper, maar die naftbak vult zichzelf niet (terwijl ik mezelf wel regelmatig bijtank).  De uiteenzetting over de olie-industrie ga ik ook niet herhalen, intussen is er wel nieuws uit het elektrische wagenpark. 

Blijkbaar is Tesla zinnens een model (naam: model 3) te maken rond 2017 dat 360-400km aflegt zonder inpluggen voor een prijs van ca 40.000 euro met een laadtijd van 25 minuten bij een Tesla “paal”.  Nog te veel geld naar mijn zin al vraag ik me wel af of ze nu nog wel één wagen verkocht krijgen voor 2017... 

Vandaag een collega die me zei: koop toch een renault Twizy!  Die is inderdaad net goedkoper met een zitplaats meer (twee dus). Max snelheid is 45, kan dus tegen de velomobiel op (niet in sprint) maar kan niet op de fietsweg bij file, aha (je moet dus ook snellere wagens hinderen bij druk verkeer)! Daarbij komt dat deze nog moet opgeladen worden (na 100 kilometer) en volgens mij gaan mijn benen langer mee dan Twizy z’n batterij.  Het is net dat op eigen kracht wat ik leuk vindt (en ik fiets soms meer dan 100 km/dag, uitzonderlijk).  Het is een feit: een extra zitplaats (en een extra wiel) voor iets minder geld (deuren optioneel).  Daarbij is de Twizy wel bedoeld voor de stad terwijl ik wel wil “dorphoppen”.  Eigenlijk spreekt Twizy me niet aan omdat je met de velomobiel op eigen kracht méér kan.  Ben je echter toch voor elektrische ondersteuning kan je misschien beter een velomobiel kopen die dit heeft, zodat je bij een platte batterij niet staat te koekeloeren.   Natuurlijk, de 2^de zitplaats bij een velomobiel kost dan wel ineens een volledig nieuw exemplaar, tenzij je een karretje erachter hangt voor kinderen. Al bij al kan een Twizy een verantwoorde keuze zijn maar niet voor mij.

Enfin, mijn velomobiel is wel duur maar ik moet niet na 3 jaar de batterij vervangen,  ik vind het al erg genoeg dat ik er moet hebben voor lichten en pinkers.

Echter, als je je fiets niet crasht (stel ik al mensen gerust?) en je wil hem kwijt vanwege medische, familiale, stockage redenen of aanschaf wagen of een nieuwer model dan kan je nog wel 4000 euro recupereren, dat is zowat de 2^de handsprijs.  Dat moet je niet proberen met een carbon tweewielerkader (geen idee bij de Twizy)!

Op de reactie achter mijn rug "Ge ziet waar 't geld zit" ga ik niet dieper op in, dat is iets te veel eer voor zo'n gevallen.

Reactie 2: Dat is veel te gevaarlijk, zet daar een vlaggetje op!

’t Is juist dat de tweewieler bij ijzel zo gevaarlijk is dat ik er één wil!

Tuurlijk is dat gevaarlijk, zwemmen is gevaarlijk, vis eten is gevaarlijk, met IS lachen is gevaarlijk.  Is het echter gevaarlijker dan de auto, de tweewieler, te voet gaan of een potlood in je neus steken (niet proberen)? 

Hij is inderdaad vrij laag om gezien te worden, het beste is om aan te nemen dat je niet gezien bent.   Zoals de websites van de ateliers fijntjes benadrukken zijn er gewoon geen cijfers van voetgangers, fietsers, auto’s apart betrokken per ongeval.  Weer gezocht op statbel.fgov.be maar tja, enkel cijfers dodelijke ongevallen (het betrouwbaarst), Nergens welke voertuigen betrokken waren (ik vermoed BMW’s en wielerterorristen).

Wat ik wel kan doen is aan mijn schaarse contacten in het “milieu” vragen of ze weet hebben van een (dodelijk) verkeersongeval met een velomobiel.  Vermoedelijk krijg ik enkel coole verhalen te horen van buitelingen in races waarbij ze niets hadden dan wat stramme spieren.  De aimabele Etienne van Emvelomobiel (alle limburgers zijn aimabel) is zo in een race kopje over gegaan met z’n Quest toen hij in een bocht tegen 62/u een klapband kreeg.  Hij hield er niets aan over, maar had wel een “worstenhelm ” en daarboven z’n velomobielkap met plexiglas ruit voor aerodynamica.  Hij had nog zo’n geval staan dat tegen een paal geknald was en waar de berijder zonder kleerscheuren uitkwam (ook die kap op, anders dodelijk zei die).  Hierbij zie ik het niet zitten om mee te doen in zo’n race met mijn dure aankoop...

  Die ene triatlon die ik ooit deed is mij ook niet goed bekomen met m’n racefiets.   In ieder geval fiets ik met m’n racefiets liever alleen dan in groep want als er één valt liggen de heren erachter mee tegen de korst (sleutelbeenbreuk heb ik veel gehoord op TV).  Met je velomobiel is dit toch net anders denk ik dan...

Je valt van minder hoog en wordt je aangereden is het niet rechtstreeks tegen je been maar zit er toch nog iéts cocon tussen jou en de wagen in.  Schaafwonden zijn ook niet van toepassing en met je 3 wielen en lage zit is de kans weggekatapulteerd te worden toch nog kleiner.  Het model Waw van fietser.be heeft dan nog een rolkooi (niet testen tussen 2 vrachtwagens a.u.b.) en kreukelzones (al dienen die denk ik meer om de rest van de fiets te vrijwaren en kosten te besparen bij aanrijding).  Helaas heb ik nog geen model met gordel gevonden maar ik vermoed (en hoop) dat klikpedalen je netjes binnen je fiets houden als het ooit zover komt.

  Qua zichtbaarheid in het verkeer zei Etienne me dat hij meer gezien wordt door automobilisten in zijn velomobiel dan op z’n racefiets (meer specifiek heeft hij met z’n tweewieler op een heenrit van 30km  naar het werk 2 bijna-aanrijdingen/maand), maar ja, hij verkoopt velomobiels...  (wij werden wel met onze wandeltocht naar scherpenheuvel ook beter gezien met een bak bier op een skateboard dan met fluo hesjes) Nochtans, toen ik voor een 2^de hands Waw naar "de Vlaanders" reed zei de eigenaar me (ik kon hem verstaan ja) dat iedereen hem zei dat het niet zichtbaar genoeg was maar dat ze hem wel dààr en dààr en gìnder zien rijden hebben.   Hij nam ook meestal de autoweg om zichtbaar te zijn (bij max 70/u nam hij nog steeds de autoweg) en ik kan dat beamen.  (De fiets is toen verkocht aan een Italiaan die speciaal ervoor met de trein kwam uit, jawel, Italië, ik vermoed geen trein van Ansaldo Breda)

Toen ik met de racefiets door Frankrijk reed (nog een ander verhaal) was ik eerst ambetant geen fietsweg te hebben (Valenciënne is de hel) maar gaandeweg voelde ik mij echt op mijn gemak op de autoweg: je zit op dezelfde weg als chauffeurs dus zien ze je en als je niet te ver naar de kant rijdt moeten ze wachten tot tegenliggers gepasseerd zijn om je in te halen waardoor ze meer afstand houden van je fiets.  Het was een tegenslag weer fietspaden te hebben die dan altijd kruisingen en oversteken vormen met de autoweg.  Bovendien ben je veel beter zichtbaarder voor auto’s uit een zijweg want zij zien of de autoweg vrij is en verwachten geen fietser op het fietspad tegen 30 per uur.  Hoeveel keer heb je zelf met de neus van je wagen op het fietspad moeten rijden om te kunnen zien of er iets komt?  Het nieuwe ronde punt op de provinciale baan is eveneens vrij onveilig naar mijn gevoel op het fietspad: je hebt geen voorrang omdat er nog een berm tussen zit en de wagens geven die meestal wel zodat duidelijkheid ver zoek is.

 Bovendien is de oversteek verder van de rijweg geplaatst zodat er nog een afslaande auto kan stoppen zonder het rond punt te hinderen.  Hierdoor is het rond punt vlak voor het oversteken achter je rug  en je ziet dan niets komen omdat je ook het fietspad voor je in het oog moet houden voor tegenliggers (vanwege een haag in de bocht zie je ze niet komen).  Als automobilist echter heb je de fietser wel goed gezien.

Toch nemen veel van mijn omgeving aan dat de fietspad het veiligst is (ze geloven ook nog in de tandenfee denk ik) en vinden dat er een vlaggetje op m’n fiets hoort.  Dat vlaggetje zie ik echter niet zitten en wel om 3 redenen: heel de aerodynamica van de fiets is verstoord, die fiets heeft heel wat gekost dus die mag snel zijn wanneer het veilig kan, ik moet een gat in mijn lekker droge en glimmende nieuwe fiets boren (hem verkl*ten dus) en met een beetje pech blijft die vlag hangen aan het stuur van een tweewieler met alle gevolgen van dien.

Tegen punt één valt nog iets te ondernemen: In plaats van een vlaggetje gewoon dat stokje met fluo verf en een lichtje op de top maar dan nog zal dat ding zwiepen tenzij ik een manier vindt om de stok stijver te krijgen (wat klinken we weer verkeerd).   Een aerodynamischer oplossing is misschien een vin maken en die erbovenop te plaatsen (zoals de staart van een vliegtuig) maar wat dan met sterke zijwind?  Dan moet het al een stevige vin zijn en niet te breed uitgevallen (en ik moet misschien nog wat bijkomen als tegengewicht).  Voordeel zou wel zijn dat je hier dan een cameraatje op kan monteren, al is er altijd wel een plaatsje op de body te vinden voor zoiets.

 Neen, al bij al liever niets van zoiets voor mij....

Al bij al heb ik (na weer een hele verhandeling te hebben geschreven) nog altijd geen antwoord waar m’n omgeving mee genoegen neemt maar het beste antwoord is veilig rijden en geen ongevallen veroorzaken (blijf jezelf wijsmaken dat dit helpt).  Wordt je toch aangereden (kans is als fietser altijd groot, heb al een perde total racefiets zonder in fout te zijn) dan zal je met het “Zie je wel, ik zei het toch” zitten, waarop jij hopelijk kan zeggen: “Zie je wel, ik heb niets”...

Toch is het enkel de nabije omgeving die ongerust is want toen ik een week een model aan het testen was namen kinderen in de wagen foto’s van mij, sprak een oude man in Mechelen mij nieuwsgierig aan en zagen de dorpsgenoten aan de bushalte “weer die coole groene auto” passeren toen een velomobiel van iemand van een buurdorp kwam gepasseerd.  Ik neem aan dat al die ongerustheid enkel uit een gevoel van genegenheid om mij ontsproten is, daarom, omgeving, dankjewel, snif, dat doet mij iets... (hopelijk vinden ze dit iets te familiair en zwijgen ze nu uit schrik, héhé)

Allez... Schatten, toedeloe! 

Een bewogen belg.

01-02-2016, 21:34 Geschreven door de bewogen belg  
Reageren (0)

27-01-2016, 00:00 Geschreven door de bewogen belg  
Reageren (0)