Dag lezer/es

De horror, de horror, een week na het bijplamuren van mijn velomobiel (niet mijn voorgevel) weer wat meegemaakt.  Het begon na een zondagavondse testrit langs het kanaal in Grobbendonk, tot aan het sluis in Olen.  Op die route wel een bergop gehad waarbij ik naar het onderste blad schakelde, dat anders meestal dood gewicht is.  Toen ik na deze bergop weer naar boven wilde schakelen had ik hetzelfde voor als met de Waw in de tijd: ik geraakte met mijn ketting niet naar het bovenste blad geschakeld.  In tegenstelling tot de anders vrij praktische ketting van de Waw (die niet moet ingekort worden om de fiets op mijn maat in te stellen maar wel meer vrijzit en dus meer smeer afgeeft op je broek)  zat deze ketting nog door een buisje, wat een oplossing bood.  Terwijl ik probeerde te trappen met enkel mijn rechtervoet (geen voetbal) duwde ik met mijn linkervoet tegen het buisje van de ketting tot deze terug op groot blad lag.  Een luxe die je zelfs niet met je gewone fiets hebt.

Dat verder afstellen zou ik thuis wel doen na dat ik hem terug heb uitgelijnd want alhoewel ik al eens aan de 52/u ben geraakt (en helaas zijn dan de versnellingen al lang op) op het lang stuk nieuwe asfalt op mijn woon-werk route was mijn snelheid op het kanaal toch een diepe teleurstelling in de trand van: “In Europa zit ik veilig, Oh, neen, ik moet terug naar Turkije, waar Turken en Koerden een spel genaamd kanonnenvleeshoop spelen”.  Bovendien had ik de indruk dat het stuur telkens naar links trok sinds de val en ik dacht dat het voorwiel door te blijven haken in de put bij de val uit het juiste spoor was geraakt.  Misschien dat dit hetgene is waardoor ik niet echt hoge snelheden kan halen.

Hoewel voor barsten en schrammen herstellen de site van velomobiel.nl vrij duidelijk was werden er voor het uitlijnen van de fiets maar enkele zinnen en 2 foto’s vuilgemaakt, in principe genoeg maar er staat niet wat je kan fout doen of zeker niet moet doen.  Met het gedacht dat mijn fiets telkens naar links trok beginnen sleutelen na fout te hebben uitgemeten of hij recht stond (zie verder), bijgevoegd sleuteltje M10 en M8 (“M” staat voor metrisch systeem, het is dat of Inchmaatstelsel, 10 en 8 is aantal millimeter) zijn voldoende om de vijsjes lot te maken van het kogelgewricht, maar dat was niet duidelijk, ik dacht eerst dat ik buiten sleutel 10 nog een platte sleutel 10 nodig had.  Met de 8 kon ik echter langs het rubber van het gewricht wringen.  Het was eigenlijk de bedoeling (denk ik) dat je enkel de draadstang het dichtste bij de neus aanpakte om uit te lijnen (vrij onduidelijk op de site) maar ik had ook de achterste verdraaid die langs de binnenkant op het stuur was aangesloten.  Tot hier geen probleem, ik dacht goed te hebben uitgelijnd maar toen begon mij iets te dagen....

Ze zeggen wel op de site dat je dezefde hoogte moet aanhouden en daarom had ik hun wielspoormeter online besteld.  Helaas is dat ding milieubelastende zinloze rommel.  Je kan het spoor vooraan meten door hem ertegen te plaatsen en te draaien tot je juist zit, maar nergens kan je de afstand aflezen.  Wil je vergelijken met de achterkant van de wielen dan merk je dat je de banden moet verwijderen of je krijgt je meter er niet meer af omdat je hem niet kunt openklikken.  Wil je hem recht naar achter brengen zitten de spaken in de weg, je zou hem dus via de velg rond moeten draaien tot vanachter, maar de wielen staan schuin naar buiten zodat dit ook niet gaat.  Hoe weet je in godsnaam nog wat de gemeten afstand is?  Je kan zelfs geen meetlint tussen de wielspoormeter spannen als hij de wielafstand meet.  Ik meende dus gewoon een lintmeter te nemen en vanachter en vanvoor de afstand te meten.  Helaas is dat wat laag onder de body dus heb ik hem met z’n voorwielen op een salontafel gezet  zodat ik tenminste onder aan de wielen kon.  Nu was het probleem dat de uitstulping van de kettingkast aan de achterkant van de wielen in de weg zat, en er geen aan de voorkant zat.  Ik dus onder de kettingkast gemeten en vanvoor gemeten bovenaan.  Met die gegevens aan de slag gegaan, er was een volledige centimeter speling.  Na volledig uit te lijnen wilde ik nameten toen ik plots besefte dat ik compleet verkeerd heb gemeten omdat ik niet gelijke hoogte heb gehouden, aangezien ik achteraan lager heb gemeten was daar meer ruimte door de schuine wielstand.  Ik moest dus volledig opnieuw alles op originele positie zetten... Nog steeds was er niets verloren.  Toen ik echter de achterste draadstang van het rechterwiel (die ik nooit had moeten aanpassen) terug in haar originele positie wilde brengen alsof niets was gebeurd wrong ik het kogelgewricht los van de kogel langs de stuurkant... MILJAAR!  Ten eerste is het gewrichtje niet ontworpen om terug op de kogel te steken en zou heel het onderdeel moeten worden vervangen en ten tweede was dit een onberijkbare plaats.  De enige  manier om dat te berijken was via het kleine gat verstopt achter het rechterwiel, de bodem van de fiets zit onder het gewricht en erboven en errond zit de borduur waar je je voeten op zet om in en uit te stappen.  Die borduur is stevig verankerd in de fiets, onmogelijk los te maken.  Er zijn maar 2 mogelijkheden: een gat maken in die borduur of de bodem en alsnog proberen de kogel erin te krijgen (wat volgens de website niet mag) of met hangende pootjes terug naar Elen.  Het zal binnenkort dat laatste worden wanneer mijn broer terug is van een weekje Duitsland met de wagen.

Misschien moet ik toch maar de zijkanten van de fiets verhuren aan 1000 euro/jaar als advertentieruimte.  Als de fiets dan blijft tegenslaan kan ik hem na een jaar of vier verkopen en er misschien nog wat geld aan overhouden, na dat waardeverlies van de val.  Eerst eens horen aan de boekhoudster hoe het zit maar de site mijnadvertenties.be klinkt aanlokkelijk.  Toch zou ik enkel reclame moeten toelaten als die humor bevat, om niet alle magie van de fiets te verliezen.

  In de tussentijd staat de fiets er toch werkloos bij dus ik met de koersfiets naar de verfwinkel om hem eens op juiste wijze op te spuiten (en wat verenigingenlogo’s bij te spuiten).  Die fiets heeft ook zijn charmes waar de Strada of een andere velomobiel niet aan kan tippen: het op de borduurtjes wippen om weg af te snijden, overal door kunnen wringen (op veilige snelheid) en de prachtige stilte die de Strada echt wel ontbreekt.  Aangezien ik een week of twee al serieus aan het stompen was met de zwaardere velomobiel kon ik wel een betere snelheid halen dan normaal.  Ik met m’n gewone schoenen, jeansbroek (ocharme m’n achterste), trui en jas met rugzak vol verfspuitbussen vanachter op m’n rekje (ja, dat heb ik nog) en handen op het gewone stuur een wielrenner passeren in volledige wieleroutfit en met “ossekopstuur” en klikpedalen.  Zonder mijn dunne bandjes en zijn waarschijnlijk veel langere route zou dit natuurlijk niet waar zijn, maar het deed toch deugd.  Het deed wel een beetje pijn een Quest te zien rijden toen ik in Viersel (het bovenmeer van Lize Spit haar boek “het Smelt”) het kanaal overstak maar eerlijk: Flandriens rijden met slechts twee wielen en lijf in de wind.

De Bewogen Belg

ps:  als je fiets herspoten is, blijf er dan af met aceton en petroleum etc., tenzij je fiets is uitgehard in een oven want geloof me: de verf wordt terug een oneffen pap en de pluchen van je vod blijven erin hangen...