Dag lezer(es),

Vorige keer was het de uiteenzetting over waarom ik koos een velomobiel te bestellen voor héél veel centjes, de bananen in de winkel zijn van heel andere prijsklasse maar die hebben geen 3 wielen natuurlijk.  Ik ben niet de enige die de prijs veel vindt, want de reacties van de omgeving liegen er ook niet om.

Reactie 1: Zo veel geld, koop dan toch nen auto!

Natuurlijk is een tweedehandse wagen goedkoper, maar die naftbak vult zichzelf niet (terwijl ik mezelf wel regelmatig bijtank).  De uiteenzetting over de olie-industrie ga ik ook niet herhalen, intussen is er wel nieuws uit het elektrische wagenpark. 

Blijkbaar is Tesla zinnens een model (naam: model 3) te maken rond 2017 dat 360-400km aflegt zonder inpluggen voor een prijs van ca 40.000 euro met een laadtijd van 25 minuten bij een Tesla “paal”.  Nog te veel geld naar mijn zin al vraag ik me wel af of ze nu nog wel één wagen verkocht krijgen voor 2017... 

Vandaag een collega die me zei: koop toch een renault Twizy!  Die is inderdaad net goedkoper met een zitplaats meer (twee dus). Max snelheid is 45, kan dus tegen de velomobiel op (niet in sprint) maar kan niet op de fietsweg bij file, aha (je moet dus ook snellere wagens hinderen bij druk verkeer)! Daarbij komt dat deze nog moet opgeladen worden (na 100 kilometer) en volgens mij gaan mijn benen langer mee dan Twizy z’n batterij.  Het is net dat op eigen kracht wat ik leuk vindt (en ik fiets soms meer dan 100 km/dag, uitzonderlijk).  Het is een feit: een extra zitplaats (en een extra wiel) voor iets minder geld (deuren optioneel).  Daarbij is de Twizy wel bedoeld voor de stad terwijl ik wel wil “dorphoppen”.  Eigenlijk spreekt Twizy me niet aan omdat je met de velomobiel op eigen kracht méér kan.  Ben je echter toch voor elektrische ondersteuning kan je misschien beter een velomobiel kopen die dit heeft, zodat je bij een platte batterij niet staat te koekeloeren.   Natuurlijk, de 2^de zitplaats bij een velomobiel kost dan wel ineens een volledig nieuw exemplaar, tenzij je een karretje erachter hangt voor kinderen. Al bij al kan een Twizy een verantwoorde keuze zijn maar niet voor mij.

Enfin, mijn velomobiel is wel duur maar ik moet niet na 3 jaar de batterij vervangen,  ik vind het al erg genoeg dat ik er moet hebben voor lichten en pinkers.

Echter, als je je fiets niet crasht (stel ik al mensen gerust?) en je wil hem kwijt vanwege medische, familiale, stockage redenen of aanschaf wagen of een nieuwer model dan kan je nog wel 4000 euro recupereren, dat is zowat de 2^de handsprijs.  Dat moet je niet proberen met een carbon tweewielerkader (geen idee bij de Twizy)!

Op de reactie achter mijn rug "Ge ziet waar 't geld zit" ga ik niet dieper op in, dat is iets te veel eer voor zo'n gevallen.

Reactie 2: Dat is veel te gevaarlijk, zet daar een vlaggetje op!

’t Is juist dat de tweewieler bij ijzel zo gevaarlijk is dat ik er één wil!

Tuurlijk is dat gevaarlijk, zwemmen is gevaarlijk, vis eten is gevaarlijk, met IS lachen is gevaarlijk.  Is het echter gevaarlijker dan de auto, de tweewieler, te voet gaan of een potlood in je neus steken (niet proberen)? 

Hij is inderdaad vrij laag om gezien te worden, het beste is om aan te nemen dat je niet gezien bent.   Zoals de websites van de ateliers fijntjes benadrukken zijn er gewoon geen cijfers van voetgangers, fietsers, auto’s apart betrokken per ongeval.  Weer gezocht op statbel.fgov.be maar tja, enkel cijfers dodelijke ongevallen (het betrouwbaarst), Nergens welke voertuigen betrokken waren (ik vermoed BMW’s en wielerterorristen).

Wat ik wel kan doen is aan mijn schaarse contacten in het “milieu” vragen of ze weet hebben van een (dodelijk) verkeersongeval met een velomobiel.  Vermoedelijk krijg ik enkel coole verhalen te horen van buitelingen in races waarbij ze niets hadden dan wat stramme spieren.  De aimabele Etienne van Emvelomobiel (alle limburgers zijn aimabel) is zo in een race kopje over gegaan met z’n Quest toen hij in een bocht tegen 62/u een klapband kreeg.  Hij hield er niets aan over, maar had wel een “worstenhelm ” en daarboven z’n velomobielkap met plexiglas ruit voor aerodynamica.  Hij had nog zo’n geval staan dat tegen een paal geknald was en waar de berijder zonder kleerscheuren uitkwam (ook die kap op, anders dodelijk zei die).  Hierbij zie ik het niet zitten om mee te doen in zo’n race met mijn dure aankoop...

  Die ene triatlon die ik ooit deed is mij ook niet goed bekomen met m’n racefiets.   In ieder geval fiets ik met m’n racefiets liever alleen dan in groep want als er één valt liggen de heren erachter mee tegen de korst (sleutelbeenbreuk heb ik veel gehoord op TV).  Met je velomobiel is dit toch net anders denk ik dan...

Je valt van minder hoog en wordt je aangereden is het niet rechtstreeks tegen je been maar zit er toch nog iéts cocon tussen jou en de wagen in.  Schaafwonden zijn ook niet van toepassing en met je 3 wielen en lage zit is de kans weggekatapulteerd te worden toch nog kleiner.  Het model Waw van fietser.be heeft dan nog een rolkooi (niet testen tussen 2 vrachtwagens a.u.b.) en kreukelzones (al dienen die denk ik meer om de rest van de fiets te vrijwaren en kosten te besparen bij aanrijding).  Helaas heb ik nog geen model met gordel gevonden maar ik vermoed (en hoop) dat klikpedalen je netjes binnen je fiets houden als het ooit zover komt.

  Qua zichtbaarheid in het verkeer zei Etienne me dat hij meer gezien wordt door automobilisten in zijn velomobiel dan op z’n racefiets (meer specifiek heeft hij met z’n tweewieler op een heenrit van 30km  naar het werk 2 bijna-aanrijdingen/maand), maar ja, hij verkoopt velomobiels...  (wij werden wel met onze wandeltocht naar scherpenheuvel ook beter gezien met een bak bier op een skateboard dan met fluo hesjes) Nochtans, toen ik voor een 2^de hands Waw naar "de Vlaanders" reed zei de eigenaar me (ik kon hem verstaan ja) dat iedereen hem zei dat het niet zichtbaar genoeg was maar dat ze hem wel dààr en dààr en gìnder zien rijden hebben.   Hij nam ook meestal de autoweg om zichtbaar te zijn (bij max 70/u nam hij nog steeds de autoweg) en ik kan dat beamen.  (De fiets is toen verkocht aan een Italiaan die speciaal ervoor met de trein kwam uit, jawel, Italië, ik vermoed geen trein van Ansaldo Breda)

Toen ik met de racefiets door Frankrijk reed (nog een ander verhaal) was ik eerst ambetant geen fietsweg te hebben (Valenciënne is de hel) maar gaandeweg voelde ik mij echt op mijn gemak op de autoweg: je zit op dezelfde weg als chauffeurs dus zien ze je en als je niet te ver naar de kant rijdt moeten ze wachten tot tegenliggers gepasseerd zijn om je in te halen waardoor ze meer afstand houden van je fiets.  Het was een tegenslag weer fietspaden te hebben die dan altijd kruisingen en oversteken vormen met de autoweg.  Bovendien ben je veel beter zichtbaarder voor auto’s uit een zijweg want zij zien of de autoweg vrij is en verwachten geen fietser op het fietspad tegen 30 per uur.  Hoeveel keer heb je zelf met de neus van je wagen op het fietspad moeten rijden om te kunnen zien of er iets komt?  Het nieuwe ronde punt op de provinciale baan is eveneens vrij onveilig naar mijn gevoel op het fietspad: je hebt geen voorrang omdat er nog een berm tussen zit en de wagens geven die meestal wel zodat duidelijkheid ver zoek is.

 Bovendien is de oversteek verder van de rijweg geplaatst zodat er nog een afslaande auto kan stoppen zonder het rond punt te hinderen.  Hierdoor is het rond punt vlak voor het oversteken achter je rug  en je ziet dan niets komen omdat je ook het fietspad voor je in het oog moet houden voor tegenliggers (vanwege een haag in de bocht zie je ze niet komen).  Als automobilist echter heb je de fietser wel goed gezien.

Toch nemen veel van mijn omgeving aan dat de fietspad het veiligst is (ze geloven ook nog in de tandenfee denk ik) en vinden dat er een vlaggetje op m’n fiets hoort.  Dat vlaggetje zie ik echter niet zitten en wel om 3 redenen: heel de aerodynamica van de fiets is verstoord, die fiets heeft heel wat gekost dus die mag snel zijn wanneer het veilig kan, ik moet een gat in mijn lekker droge en glimmende nieuwe fiets boren (hem verkl*ten dus) en met een beetje pech blijft die vlag hangen aan het stuur van een tweewieler met alle gevolgen van dien.

Tegen punt één valt nog iets te ondernemen: In plaats van een vlaggetje gewoon dat stokje met fluo verf en een lichtje op de top maar dan nog zal dat ding zwiepen tenzij ik een manier vindt om de stok stijver te krijgen (wat klinken we weer verkeerd).   Een aerodynamischer oplossing is misschien een vin maken en die erbovenop te plaatsen (zoals de staart van een vliegtuig) maar wat dan met sterke zijwind?  Dan moet het al een stevige vin zijn en niet te breed uitgevallen (en ik moet misschien nog wat bijkomen als tegengewicht).  Voordeel zou wel zijn dat je hier dan een cameraatje op kan monteren, al is er altijd wel een plaatsje op de body te vinden voor zoiets.

 Neen, al bij al liever niets van zoiets voor mij....

Al bij al heb ik (na weer een hele verhandeling te hebben geschreven) nog altijd geen antwoord waar m’n omgeving mee genoegen neemt maar het beste antwoord is veilig rijden en geen ongevallen veroorzaken (blijf jezelf wijsmaken dat dit helpt).  Wordt je toch aangereden (kans is als fietser altijd groot, heb al een perde total racefiets zonder in fout te zijn) dan zal je met het “Zie je wel, ik zei het toch” zitten, waarop jij hopelijk kan zeggen: “Zie je wel, ik heb niets”...

Toch is het enkel de nabije omgeving die ongerust is want toen ik een week een model aan het testen was namen kinderen in de wagen foto’s van mij, sprak een oude man in Mechelen mij nieuwsgierig aan en zagen de dorpsgenoten aan de bushalte “weer die coole groene auto” passeren toen een velomobiel van iemand van een buurdorp kwam gepasseerd.  Ik neem aan dat al die ongerustheid enkel uit een gevoel van genegenheid om mij ontsproten is, daarom, omgeving, dankjewel, snif, dat doet mij iets... (hopelijk vinden ze dit iets te familiair en zwijgen ze nu uit schrik, héhé)

Allez... Schatten, toedeloe! 

Een bewogen belg.