Levensweg over mij, het sporten en vooral het fietsen
21-09-2011
Week 33: woensdag
Op de weg
Afstand (km)
Tijd
Vandaag gereden
47.72
1u5033
Gemiddelde snelheid
26km/u
Opmerking: Vandaag zijn we gaan rijden met een grote groep. Het was wel maar een simpel tochtje die je een goede training kon noemen. Eerst zijn we op ons gemak naar de koers in Maldegem gaan kijken. Tijdens de koers heb ik eens achter de koers gezet om te kijken als ik meekon. Dat was dus niet het geval, maar ik bleef boven de 30km/u. Na de koers reden we op ons gemak verder naar de kampel om daar evenwat harder te rijden en zo hadden we nog zo'n momenten. Bij zo een training is de gemeten tijd en gemiddelde snelheid erg relatief tot zelfs een foutieve meting. Maar dit hoort nu eenmaal bij.
De volkskoers in Sint-Margriete was een niet zo simpele, maar een geweldige koers. Deze keer in Bentille begon de koers zwaar. Vijf minuten voor de start, ging er een regenbui over het parcours. Zo werd onze opwarming een afkoeling en begonnen we met kou. Gelukkig zouden we ons opwarmen in de koers zelf. In het algemeen verliep de koers rustig. Ik hd me even in een aanval gesmeten voor een premie, maar ik vertrok te laat. Daarna bleef ik maar in het peleton, liet de aanval gaan en wachte op de eindsprint. In die sprint leidde ik en Djordy het tempo. Ik en Djordy sprongen samen weg maar ik voelde mijn benen even niet meer en had moeite om extra energie te vinden. Ik moest hem dus laten gaan en hopen op een podium plaats. Daarvoor vond ik uiteindelijk nog genoeg energie. Ik werd tweede, hoera!
Opmerking: Voor de wedstrijd van morgen had ik nog even zin om te gaan zwemmen. Alhoewel ik de dag zelf geen tijd had, zocht ik me dan een avondzwembad. Die ik dus vond. Ik kon er op mijn gemak zwemmen en een goed tempo aannemen. Als ik mij niet vergis is dit één van mijn snelste tijden. Daarvoor zou ik toch moeten nachecken. Maar het wordt steeds meer en meer duidelijk dat ik weer meer en meer in vorm kom. Aleen wil ik toch weer dat beetje meer aankunnen, wat moeilijk zal zijn, zoals altijd.
Opmerking: Vandaag zijn we met vijven gaan rijden. Enkele keren deden er een versnelling, maar zelf ben ik niet meegegaan. Één, ik was niet in vorm. En twee, ik wou enkel losrijden. Deze training staat ook in het teken van de volkskoers deze zondag. Daar zou ik graag terug kunnen scoren...
Vandaag was het mijn laaste koers (in clubverband) en ik zat deze ochtend in volle spanning. De stress werd zo erg dat ik plots het even niet zag zitten. Maar ik heb mijn gedachten toch naar de start kunnen zetten. Wat ook een goede keuze was: De start begon al moeizaam, door een foutje in de organisatie. Er was een seingever te weinig dus vertrokken we met een kwartier vertraging. Het bracht mijn stresstoestand in een hoogpunt en laagtepunten, deze was dus steeds aan het veranderen. Toen de start eraan kwam begon ik goed. Ik zat in het midden van het peloton en dat wisselde wel eens af tot vanachter het peloton. Tot op het midden van de 1ste ronde. Er was al steeds aanvallen aan het gebeuren, die steeds mislukten. Tot er twee voor een kleine tijd stand wisten te houden, ik bevond me op dat moment aan de kant van het peloton. Ik had al eent tijdje de smaak gekregen van aan te vallen. En dat toonde ik nogmaals... Ik sprong recht op mijn pedalen, en demareerde bvan het peloton weg, ik verschoot zelf van mijn krachten! Ik was dus samen met een ploeggenoot weggereden naar de vluchters, weg van het peloton, toen we aankwamen reden we redelijk goed verder, we konden het uiteindelijk maar een minuutje volhouden. Toch was ik erg tevreden van mijzelf. En zo ging het nog wat verder, de 2de ronde was intussen ebzig en ik had nog steeds niet gelost, dit is ook nog nooit gebeurd. De 3de ronde ging in, en ik ging nog steeds goed mee, mijn uithouding was nog steeds niet verzwakt, mijn benen nog steeds niet verzuurd. Ik reed wel steeds vanachter het peloton, maar er ik voelde me goed en demareerde even naar het midden. Ik zag dat ik kon aanvallen. Intussen is de race in een verbrokkeling gekomen, we hadden één kopgroep en het peleton uit ongeveer evenveel man (we waren in totaal met 35 wielrenners). Ik reed dus naar het midden om aan te vallen en te zien wie met mij de poging wou wagen om bij de eerste groep zou komen. Na mijn demarage zat ik volledig in de wind, ik wou dus even in het peloton uitrusten en zette mij in een gaatje vn het peloton. Totdat een andere renner uit het peloton vloog voor te aanvallen en mijn voorwiel raakte! Ik slipte en zocht evenwicht! een andere renner reed tegen mijn achter wiel en viel! Ik wist even niet waarheen maar besefte dat ik beter voortdeed. Ik was zo goed bezig, het zou een zonde zijn nu meteen op te geven. Maar het as duidelijk, ik kreeg een mentale tik en ik kon de achterstand die ik deed niet verkleinen, enkel vergroten en moest dan toch opgeven. Het leek zo goed te gaan maar het eindigde in een helse rit. Ik werd een oorzaak van een valpartij. Ik was betrokken bij een valpartij. Daar kon ik niet goed mee overweg, maar ik bleef het toch positief bekijken. De drie mannen, waaronder ik waren dus de eerste die uit de wedstrijd gereden werden. Ik zal voor eeuwig met een dubbelgevoel, i.p.v een zeer goed gevoel kunnen terugkijken naar mijn laaste juniorenkoers. Tijd voor nieuwe sportplannen....
Na een erg flauwe maand moet ik terug goed trainen. Nu zaterdag is het mijn laatste wedstrijd in clubverband, mijn laatste grote test voor dit jaar. Na zo een flauwe maand kan ik niet veel verwachten, nu zal ik enkel de ervarign die ik geleerd heb kunnen gebruiken om mij in de wedstrijd te kunnen tonen. Maar vandaag was er weer wat anders. Ik ben opnieuw gaan fitnessen. Dat houdt in dat ik op rollen heb gereden. Ik heb goed getraind maar geen gegevens bijgehouden. Daarna heb ik mijn bovenlichaam wat bijgewerkt...wat misschien handig kan zijn om mijn sportervaring uit te breiden. Ik hoop en zal er alles aan doen dat september een goed sportmaand wordt.
Vandaag ben ik gaan zwemmen. En dat om twee redenen. 1: Zodat ik aan sport deed, eindelijk! 2: Om mijn keel en neus vrij te maken. En dat lukte behoorlijk. Dus kijk ik tevreden terug naar dat zwemmen. De tijd en snelheid is niet bekend. Ik weet dat ik een uurtje in het zwembad heb gezeten, maar dat is niet een uur gezwommen. Maar 1250m in minder dan een uur... Mooi begin. De volgende dagen ga ik volop met de fiets rijden.
Pukkelpop werd dus een ramp, en ik was er redelijk door geshockeerd. De eerste dagen werd dus een echte saaie boel... Door één gebeurtenis lag ik al vijf dagen knock-out van vermoeidheid. Gelukkig kon ik nog sommige keren het idee vinden om toch iets te doen. Al was het geen training daar voelde ik me te zwak voor. Daarbij heb ik nu ook weer een zware hoest opgelopen, mijn keel zit helemaal vast en mijn neus zit helemaal verstopt. Ook heb ik al een paar keer hoofdpijn gehad. Dit mag nu echt wel stoppen... Ik hoop volgende week terug te kunnen sporten...Of ik mag mijn laatste, wedstrijd al vergeten... Maar ik wil toch graag (ook al heeft het erg weinig zin) in Boekhoute starten.
Opmerking: En deze week kan ik nog eens de fitheid vinden om een ritje te maken. Maar best, want vanaf morgen begin ik mij volop voor te bereiden op pukkelpop. En het zal een feestje worden!
Opmerking: Vandaag heb ik nog eens op mijn fiets gezeten. De hele week is er last van vermoeidheid maar het is dan ook de laaste. En dat geeft nu net de extra boost om nog wat sport te doen. Best dat er nu nog wat van komt van volgende week vertrek ik naar pukkelpop, wat een nieuw hoogtepunt zou moeten worden. Het is namelijk een tweede passie, muziek. Ik kan het niet bespelen maar ik ken er behoorlijk van en ik zou niet zonder kunnen... Maar dat is voor volgende week. Nu heb iki weer een training op zitten, en ben klaar om mijn laatste wedstrijd, die in boekhoute te rijden.
Opmerking: Vandaag ben ik nog eens gaan lopen. Ter voorbereiding van mijn nieuwe sportplannen na mijn (eerste) sportcarrière. En dit keer doe ik het allemaal recreatief. Zodanig dat ik de kans heb rustig te verbeteren in alle vlakken van de sport. Zo wordyt ik stilaan ook meer fan van de atletiek. Waarvan er binnenkort het WK is. Nu zijn het nog wilde plannen, alhoewel er al een heel pak sport staat te wachten.
Door de vakantiejob is mijn sportvermogen erg aan het dalen. Gelukkig dat dit niet te kostte komt van de wedstrijden. Ik heb nog nooit zo een mooi resultaat behaalt. Ik kon net niet met het peloton mee, maar had wel een mooi achtervolgend groepje en heb samen met de rest een mooi tempo blijven maken zodat de achterstand klein bleef en andere lossers uti het peleton makeklijk voorbij stak. Zo heb ik 5 ronden blijven rijden + een band kapot gereden. Dit gaf me toch weer heel veel vertrouwen, maar blijf toch bij mijn beslissing.
Vandaag was het een volkskoers in Sente. Eindelijk weer eens de tijd dat ik met mensen van mijn eigen niveau kan rijden. En dit werd het ook. De eerste drie ronden maakte ik me klaar voor te aanvallen en dat deed ik ook, samen met nog een paar. We werden snel weer gegrepen. Toen kwam er een andere aanval en die werd de beslissende, ik ging er na 2 km achter maar dit lukte niet. Niemand wou volgen. De overige ronden heb ik ook steeds vanvoor gereden omdat ik steeds probeerde aan te vallen maar niemand uit mijn wiel kreeg. In de finale heb ik dan toch mijn sterkte moeten afgeven en werd ik 3de in mijn categorie en 7de of 8ste in totaal. Ik was zeer tevreden en hopelijk heeft dit een positieve invloed. Zoeiets doe ik dan toch ook altidj veel liever dan de topsport, ik kan tenminste nog eens uitblinken. Nu woensdag is het een koers in Kleit en die zal mijn voorlaatste worden. Daarna is het achter een maand de laatste in Boekhoute. Daarna zal ik mijn volle goesting in de sport weer doen. Want clubverband en maar één sport beoefenen. Het lijkt uiteindelijk toch niks voor mij....
Na al die tijd is het zover. De koers waar ik mijn doel wou bereiken. Een koers volledig uitrijden en wie weet ook winnen. In het hele begin van het seizoen leek dit nog haalbaar. Nu zou er een zeer groot wonder moeten gebeuren. Als ik het zowat allemaal bekijk heb ik 75% kans op ongeluk, 25% kans op geluk. Daarbij sluit aan dat ik 95% kans maak op falen. En dat ik 5% kans maak op uitbreken. Als je al ziet hoe een kleine kans dit is en ik dat kan halen met enkel geluk. En het ongeluk overstijgt steeds. Dan zijn mijn kansen op slagen er miniem. Maar ik heb me door de pech van het voorbije seizoen niet geveld. Ik wou hier staan, ik wou 20 juli halen. In welke toestand dan ook. Ik kon nog geen enkele koers bij junioren, groot niveau sterker dan de recreanten, zelfs geoefenden, uitrijden. Ik kon ook nog geen enkele ronde bij het peloton blijven. Oiit scheelde het maar 500 meter. Maar daar stond ik dan, aan de startlijn. Een fietslengte afstand. Er stond nog een coureur voor me. Ik moest aan de kop beginnen dus stelde ik me daar, aangezien ik niet dichter bij de lijn kon stellen. Maar ik stond daar dan, met stress. Heel veel stress. Mijn hart bonkte, toen ik stilstond, alsof ik een goede inspanning aan het leveren was. Maar nee, het was van de stress. Ik werd er bijna ziek van. De koers kon niet snel genoeg beginnen. En trekken dat ze het deden. Of dat voelde zo alleen maar. Maar het duurde wel een eeuwigheid, tot plots... Daar gingen we ik had meteen een goede start, even klom ik naar voor maar meteen zat ik al in de buik van het peleton. En daar eindigde het niet. Ik kwam even langzaam weer naar achter, daar was ik al bang voor! De stress velde me even. Tweede bocht, daar stonden mijn ouders en broers. dit gaf me ee boost dus kwam ik weer in de buik. Maar de derde bocht, daar ging ik in de mist. Een compleet foute bocht, bang voor risico's te maken en meteen weer vanachter. Voor de bocht keek ik nog naar mijn meter waarop 51km/u stond. Ik dacht in mezelf dit kan toch geen waar zijn! Aan zo een snelheid heb ik een koers nog nooit gereden. En we gingen verder. Ik werd weer uit het peloton gemept. Ik trappelde aan 500m achterstand en ik zag dat er geen versnelling meer in kwam. Daarna zag ik nog meer, nog een renner werd uit het peloton gekegeld. Die trappelde erg zwakker dan de rest. Tijd voor een versnelling in te zetten. Mijn dosis stress vloeide plots naar mijn kuiten, als spierkracht. En wat een versnelling nam ik. In tegenwind reed ik plots 45km/u naar het peloton toe. Maar vooral naar mijn medeslachtoffer. Even later stak ik hem voorbij. En nog geen 500 meter later zag ik hem niet meer achter mij en sloot ik mooi aan in het peleton. Fantastisch! Dit hield ik vol tot de streep, de eerste bocht, de tweede bocht maar opnieuw een grote fout in de derde bocht. Die maakte het steeds voor me. Verdomme! Weer een achterstand. Ik heb geen krachten meer om die bij te benen. Even later begon het te regenen. Toen ik opieuw aan de streep kwam dacht ik bij mezelf. Het is voorbij, mijn laatste ronde gaat nu in. Tot ik van diezelfde ronde plots renners zag die de regen niet aankunnen. En ik bleef maar door peddelen in die regen aan 38km/u. Ik gaf alles. Man moest dit een tijdrit geweest zijn, ik had een mooie tijd neergezet. Maar nee jammer, ik moest een achterstand inhalen, het regende bakken uit de lucht, en ik zag renners. De regen gaf me een versnelling en die renners ook. En ik gaf opnieuw dat ietsje meer, en nog eens. En zo bleef het doorgaan. Dan kwam ik aan de laatste kilometer. Ik zag de renners erg traag gaan en toen wist ik het. We worden eruit gesmeten. Te grote achterstand. Maar ik zette tevergeefs nog een prestigesprintje in om toch het onmogelijk heel misschien mogelijk te maken. Maar denk aan de 75%. Die kwam uit en ik faalde. Gedaan met 20 juli, en koersdroom.... vernietigd. Grote teleurstelling bij een mooie prestatie. Jammer, maar helaas...
Opmerking: Vandaag is er niks speciaals. Ik zit met erg veel stress voor woensdag, en dat zorgde er al een stuk voor dat ik niet meer kon rijden dan dit. Maar dat is het niet alleen, ik zit ook met een vakantiejob die me zoals ik al zei, zeer moe maakt en de komende dagen zal er niet veel training meer kunnen gebeuren. Hopelijk is dit niet nefast.
Opmerking: Vandaag heb ik met kennissen gereden, meer bepaald vrienden van mijn broer. Pieter en Freek. Het voelde goed om even met anderen te rijden. Zo kon ik mezelf ook eens testen. We sproken wel af om het rustig aan te doen. Mijn benen voelden wel best goed. Misschien dat ik morgen wat sneller zal gaan. Ik kan mezelf niks beloven omdat het morgen ook mijn eerste werkdag is en ik moet vanaf dan ook telkens om 4 uur opstaan. Dit wordt dus wikken en wegen met voldoende rust en voldoende beweging. Natuurlijk zal de beweging niet zo in nood komen omdat ik elke dag zowat ca 15km heen en terug moet afleggen. Dusja, mooi aantal hé.
Opmerking: Een rotdag! Alhoewel je het met een korreltje zout kunt nemen, het werd toch de druppel. Het begon allemaal redelijk. De eerste kilometers kreeg ik opnieuw wat last van mijn bil maar na 30km werd dit al een heel wat minder. Maar 20km later was het gedaan met zegevieren. Ik kreeg een platte band en moest dus vriendelijke mensen zoeken met een goede pomp. Wel, de vriendelijke mensen vond ik, maar jammer genoeg een minder goede pomp. Met als gevolg dat ik mijn band heb kunnen vervangen maar met een half opgepompte band verder moest. Die dreigde dus ook snel leeg te lopen. Tot er toch redding kwam... Ik vond nog geen 2 kilometer verder een huis met waar allemaal fietsen werden verkocht. Ik kon misschien maar daar een poging wagen. Met succes! De man wou mijn band zomaar oppompen. Ik dankte hem en reed verder met een glimlach. Niet voor lang. Want na 10km kreeg ik plots opnieuw een erge kramp in mijn bil en nog geen vijf minuten later vreselijke krampen in mijn buik. Ik kon het niet geloven. Ik had de benen voor 150km te rijden maar niet het bovenlichaam blijkbaar. Ik moest dus maar opnieuw kappen met de training... Plots lijkt 20 juli mis te lopen, als sit zo verder zijn kan ik gewoon in één keer met alles kappen. Maar dat moeten we afwachten. Nooit op de feiten vooruitlopen.
Ik ben Arjen Grootaert
Ik ben een man en woon in (België) en mijn beroep is student.
Ik ben geboren op 16/12/1993 en ben nu dus 31 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Sport.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
