PANAMARENKO IS DOOD.  Een verlies van een icoon uit het surrealistiche kunstlievend Vlaanderen.  

De man, soort half marginaal figuur afkomstig uit Centrum Antwerpen Stad met een mooi lokaal eigen accent werd kunstenaar uit eigen evolutie.  Hij had nooit de bedoeling om kunstenaar te worden maar men heeft hem die titel gegeven.  Hij had er weinig begrip voor.  Zijn hele leven stond in het teken van verwondering.   Een man met een flinke hoek af en levend in een eigen wereld.

De werkelijke wereld lapte hij graag aan zijn laars.     Ook de kennis van wetenschap was niet aan hem besteed.    Hij bleef verwonderd dat zijn vliegtoestellen voor geen meter vlogen.  De machines, gemaakt van metaal afval en doek konden vliegen zo beweerde hij.   De verdomde zwaartekracht toch… Hij was verwonderd dat zijn duikboot zonk als een kassei en slechts met een kraan weer uit de diepte opgehaald diende te worden.   Hij begreep het niet.   Die verdomde waterdruk toch….. . Spelbrekeres. 

Nee hij was geen Leonardo Da Vinchi die dit alles vanuit wetenschappelijk oogpunt bekeek.  Panamarenko was een en al fantasie en improvisatie maar van dat soort dat hij zijn plan voor waarheid aanzag.  Zijn verontwaardiging was dan ook enorm als het ding het weer niet deed.

Hij was verwonderd dat de mensen zijn Ufo’s, zijn niet vliegende vliegtuigen en niet varende boten kochten voor veel geld.  Eenmaal op pensioen vond hij het welletjes.  Hij had er genoeg van, van   ‘Die kunst’.  Hij had er nog een vijftigtal in zijn kelder.   Daar moesten er toch geen 50 meer bij komen.

Zelf was en ben ik een groot bewonderaar van zijn werk.  De fascinatie voor alles wat vliegt is en blijft ook mijn ding Dat hadden we gemeenschappelijk.   Maar de wreed hoge prijzen hielden me tegen en toen ik ooit eens op een veilig meer dan 10.000 euro bood voor een werk diende ik een kap over mijn kop te trekken om niet herkend te worden en kon ik ongemerkt de zaal uit te sluipen.  Hoe schandelijk en misprijzend van mij om voor dat buizenstel met doek, een ketting en een paar fietspedalen slechts 10.000 euro te bieden.  Het werk werd afgeklopt aan 200.000 euro. 

Het vliegen, varen en duiken zat Panamarenko vooral in zijn fantasie.  Zijn droom los te zijn van die zwaarte- en andere krachten.   Hij was ontgoocheld te beseffen dat hij nooit naar de sterren zou kunnen reizen. 

Wel, beste heer Van Herwegen, beste Henri, misschien ben je nu goed op weg en komen de sterren toch dichtbij.  Jou ster is verdiend.             R.I.P   

LEVE PANAMARENKO!