Zoals haast iedereen ben ik ook opgetogen dat de heer
Vandecasteele, voor hemzelf en voor zijn familie, veilig en wel terug in zijn
thuisland is.
De hele situatie is evenwel omgeven met een zeer ranzig
kantje.
De aanwezigheid van de heer Vandecasteele in Iran, een
islamitische schurkenstaat van jewelste, werd verantwoord als zou hij er
aanwezig geweest zijn in zijn functie van actieve NGO-er. Dit is onjuist, hij heeft er eerder als
NGO-er gewerkt maar was daar nu niet meer bij betrokken.
Een enkele keer hoor ik dat hij daar was voor het stopzetten
van zijn huurcontract. Elders kan men
lezen dat hij er was voor zijn private onroerend goed zaak. Dat men van België naar Iran reist om een
huishuurcontractje stop te zetten lijkt me niet plausibel. Hij ondernam daarenboven deze reis onder
uitdrukkelijke kennis van de overheid die een uitgesproken negatief reisadvies
adviseerde.
De heer Vandecasteele heeft schuld aan de situatie waarin
hij verzeild geraakt is. Het was ronduit dom om naar dat land te reizen.
Onze regering heeft er alles aan gedaan om hem uit zijn
benarde en risicovolle situatie te evacueren.
Ja, Iran, geleid door Islamitische leiders hebben inderdaad een barbaars
gedachtengoed. Een gedachtengoed die in onze maatschappij en door onze regering
meer en meer zijn plaats weet te verwerven en zelfs sinds enige tijd
gesubsidieerd wordt. Een gedachtengoed
die door onze tolerantie onze eigen maatschappij meer en meer ontwricht.
Deze regering slaagt erin een grondwetswijziging door te
voeren waarbij het parlement voor de zoveelste ontweken wordt. De democratische regels worden steeds vaker
omzeild terwijl onze regering de mond vol heeft over democratie. Een recente bevraging leert ons dat de
bevolking het ermee eens is dat de democratie in België keer op keer zoek
is.
Nood breekt wet in dat ene en enkele geval valt begrip op te
brengen. Het risico op een executie van
onze landgenoot was in het moslimland niet weg te denken.
De enige weg om resultaat te bereiken was een ruil met een
Iraanse terrorist A. Assadi. Een
gevaarlijk man die een bomaanslag gepland had tegen het anti-Iraanse regime in
ballingschap. Iran had dit als absolute voorwaarde gesteld en onze regering
heeft dit voorstel aanvaard. Dit is in
feite toegeven aan een absolute chantage.
Assadi, inmiddels als een held onthaald in eigen land en zal
er zeker zijn plaats krijgen als mogelijk sterke leider van een nieuwe
terroristische groep.
Toegeven aan een chantage is geen grote overwinning. Toch hoor ik onze premier in een roomzoete
emotionele toon het verhaal vertellen van een succesvolle operatie. Mijn inziens is het een knieval voor de
zoveelste eis van de Islam. Er valt
geen eer te halen, eerder rood van schaamte zou hem en zijn regering eren. Het lijkt erop dat Vivaldi een succes
binnengehaald heeft . En van die sprot
maakt men nu graag een walvis. T Is in
feite ook nodig. Alle grote dossiers
liggen stil en op uitstel. De resultaten
zijn zoek, de begroting is een catastrofe
. Een spektakeldossier a la
Vandecasteele is best welkom om de aandacht wat af te leiden maar nogmaals,
goed dat de man veilig en wel terug is.
Hopelijk doet hij zo geen domme dingen meer.
