Toch al bij al een vreemd verloop.  

Catalonië dringt er bij de Spaanse overheid al tientallen jaren op aan om zijn 'Gereralidad', zeg maar provincie een meer onafhankelijke status te bezorgen.   Spanje heeft de uitnodiging voor de gesprekken steevast naast zich neer gelegd.  

Liefde tussen deze regio's is er al lang niet meer.   Het rijke noorden is het zoals zovele regio's in Europa beu om een groter gezag te aanvaarden. Temeer Catalonië een rijke streek is die, net zoals de Vlamingen aan de Walen, jaarlijks belangrijke financiële transfers ziet vertrekken naar minder welvarende streken. 

Dit kan een regio niet volhouden.  Daar komen brokken van. 

Europa telt een 20 tal regio's waar de druk op onafhankelijkheid groot is en waar dit gevoel steeds meer aan invloed wint.   De gebeurtenissen in Catalonië worden dus zeker met argusogen vanuit Europa en bepaalde landen waar het gevoel leeft bekeken.  

Het centrale gezag in Spanje wordt erg nerveus.   De problemen in Baskenland liggen niet ver achter hen en zijn ook daar nog actueel.   Spanje dreigt een versnipperd land te worden.  

Zoals het een Staat hoort heeft men zich daartegen wettelijk beschermd.   Enkel mits een grondwetswijziging kan het Catalaanse volk een geldig referendum houden en stappen zetten in zijn onafhankelijkheid en daar wringt het schoentje. 

Het referendum waarbij meer dan 90% van de stemmers voor onafhankelijkheid stemmen toont aan dat de Catalanen beslist zijn hun droom te realiseren.   De pers (Belgische) concludeert dan meteen dat een meerderheid van de Catalanen geen voorstander zijn van een eigen republiek omdat slechts 48% van de bevolking (7.000.000 inwoners) naar de stembus trokken.   Een totaal foute analyse. 

De niet stemmers hadden kans om hun tegenstem uit te drukken en door dat niet te doen verliezen ze in feite hun meningsrecht en verdwijnen ze in het niets.   

De Catalanen steunen dus haast unaniem de onafhankelijkheid. Dat is de wil van het volk hoewel de act zelf (de stemgang) geen wettelijke kracht heeft.

Er is dus de afweging tussen de wet en de wil van het volk.  

Spanje, premier Rajoy beroept zich op zijn grondwet en kondigt aan dat er geen stemming plaats gevonden heeft en dat deze hoe dan ook waardeloos is wegens gebrek aan een wettelijk kader.   Wel stuurden ze een leger om de stembussen te saboteren.  Ouderen, vrouwen en mannen werden er handhandig aangepakt alsof ze vandalenstreken aan het uitvoeren waren.  Meer dan 800 gewonden werden afgevoerd en dit ondanks een  geordende en rustige stembusgang.

De schande over het optreden van de Guaria Civil  werd dan ook door Rajoy stil gezwegen en opgeklopt door Puigdemont, de voorzitter van de Catalaanse regering. 

Het uitspreken van de onafhankelijkheid in het Catalaanse parlement werd uitgesteld en vervangen door een vraag tot onderhandeling met de Spaanse overheid. Een vraag die meteen als onmogelijk werd beschouwd.  

Meer, Spanje overweegt om de Catalaanse regering te ontslaan, zijn bevoegdheden af te nemen en hen onder hun bewind te plaatsen.

Europa, lafaards als meestal, blijven op de vlakte en mengen zich voorlopig niet. Ze huiveren van een versnippering van de landen en laten licht uitschijnen dat Catalonië misschien wel niet welkom zijn kunnen zijn in de EEG.   

Laat me niet lachen, ze zullen de voeten van Puigdemont kussen om de rijkste regio van Spanje binnen hun grenzen te houden.  

Het lijkt allemaal erg op de Belgische situatie.  Ook hier is er een vrij grote beweging die Vlaanderen onafhankelijk wenst te zien.  Niet zoals Puigdemont  het voorstelt, namelijk door het uitroepen van een republiek,  is het volgens mij beter te ijveren voor meer autonomie binnen het land.  Een wetswijziging tot splitsing blijkt toch niet mogelijk.  Een gewapende strijd zoals de ETA destijds deed is uit den boze en dus blijft de weg van de diplomatie haast de enige kans. 

Toch wijst alles erop dat Puigdemont nu zal pogen om via een truukje een referendum of een verkiezing uit te lokken die wel op wettelijke basis geschoeid is maar dat zal een moeilijke realisatie worden.  Rajoy is gewaarschuwd en is wantrouwig en niet toegevend. 

De kans op en zwaar conflict is dus zeker reel want de bevolking zal zonder genoegdoening de straat opkomen.  We kunnen dus enkel hopen op een serieuse onderhandeling met flink resultaat voor de Catalanen.    Rajoy vertoont Erdogan manieren en dreigt om de hele zaak op te pakken.  Hij maakt een reuze fout. 

Een Europa van regio's is een meer dan  haalbare kaart.   Vele kleine landen in en buiten Europa maken het goed en beter dan veel van de grotere staten.  

Eigen keuzes kunnen maken voor een eigen volk is nog steeds hetgeen wat een bevolking zoekt.  Het gevoel van een 'eigen volk' is op vele plaatsen, ook bij ons, op vandaag helaas een te sterk verdunde grenadine geworden.  

Hopelijk wordt Catalonië op zijn minst een provincie met maximale bevoegdheden en wordt ze daarmee een voorbeeld van hoe  het moet.  

Vlaanderen volgt...