zoals gewoonlijk eerst wakker. ik wil hier zo vlug mogelijk weg. mijn tent nat ingepakt, vind iik niet leuk, mijn bagage is wat rommelig nu. het is nog niet helemaal klaar, ik controleer mijn achterlicht wel drie keer, ik moet immers op de weg rijden. gelukkig zijn de fransen voorzichtig: als ze niet in een wijde boog om me heen kunnen blijven ze achter, ik zie dat niet gebeuren bij ons. aan een bosrand zie ik weer twee herten. ik ben niet van plan zo hard te fietsen als gisteren bij de eerste kruising van een grote weg rijd ik naar het vlakbije dorp/stadje. het is nog geen zeven uur, ik moet wachten op de bakker. ik stop regelmatig, drink ook veel,laat mijn bus iedere keer weer bijvullen in de bar-tabacs waar ik stop voor koffie. er zijn weer een paar nijdige klimmetjes, als ik teveel moeite heb stop ik en kom even weer op adem, vervloek soms mijn bagage maar weet niet wat ik ervan kan missen. in een afdaling rij ik een afslag voorbij. vloeken! ik moet weer omhoog.. het is lekker hard naar beneden, maar in tijd moet ik 7 keer langer klimmen en dus afzien dan bij dalen.. geef mij maar platte wegen, maar die zijn er hier helemaal niet. ieder afdaling huiver ik al bij de gedachte aan de klim die er op volgt,onvermijdelijk. bij het kruisen van de seine stop ik even, voel me duizelig, lichte paniek: te weinig gedronken,te weinig suiker? er is een supermarkt en ik sla fruit en druivensap in. het gaat voorbij. op de middag heb ik net 60km. omdat ik niet zo ver wil rijden mik ik op een gite een eindje voor nantes. omdat de weg glooiender is geworden reken ik dat ik het haal om 16.00 hr.er is geen plaats! dedju, het is lastig weer op te stappen ,ook al is het prachtig weer. mijn gat doet erg pijn,ik wil stoppen maar moetnoodgedwongen nog 15 km verder, tot in chartres. als beloning heb ik een mooie camping met alles op & aan, zelfs een pc.. nu nog iets leuk zoeken om te eten, en morgen ga ik eerst op stadsbezoek, rij maar een goeie halve dag dan. in chatres zie ik de eerste compostelatekens op het fietspad, ook in de camping . er zijn verschilende (hollandse) caminogangers op de fiets.
123 km, 13.6 gem. tot. stijging 1003m,hoogste 192m camping kost hier 7.70,gisteren 10
redelijk geslapen: een tent is geen hotelkamer.het waaide erg en het regende veel.ool als ik wakker werd om een uur of 5 ik wil blijven liggen tot het over is,maar kàn dat niet: wakker=opstaan! de anderen op mijn camping geven geen kik. ik eet de resten van mijn piknik en pak alles weer zorgvuldig in. klaar een heel stuk na zes uur. het is koud, ik trek alles aan wat een beetje warmt, alleen mijn benen niet, die draaien wel warm.. het schiet niet op. en de wereld is lng verlaten, zeker niks open voor een kop koffie. als routier was ik anders gewend,reed toen ook op andere wegen.. als ik stop om even te rusten,drinken,een stukje fruit,komt een andere pelgrim aangesjeesd. mijn eerste ontmoeting op de camino met een lotgenoot, een hollander van mijn leeftijd. gisteren deed hij maar zestig km met dat weer. we rijden elk appart verdr, ook zijn wens.ik blijf tocheen tijdje in zijn buurt, tot ik even verkeerd rij. nog 2 andere pittige 60plussers halen me in, sakkerend op het weer. ik zie ze later in st quentin terug,maar ik moet dringend foerageren: de winkels zijn open tot de middag op zondag, maar maandag is bijna alles dicht weet ik uit ervaring. het loopt niet lekker vandaag, om het half uur stop ik,maar ik wil persé naar compiegne. ik heb al een paar keer de info touristique daar gebeld- zij houden de sleutel-maar krijg geen gehoor.. in bussy wordt het verkeer gestopt door een echte gendarm,compleet met snor,het lijkt een karikatuur. er moet een wielerkoers langs, het duurt eindeloos. meer volgwagens met veel getoeter dan renners, een farce. terwijl ik wacht word ik aangesproken door een man: tu vas à compostela? je vous présente mon logis, gratuit pour vous. aarzelend door verbazing ga ik er toch op in,ook door de onzekerheid rond compiegne. het is meer dan ik durf wensen. ook de vrouw heeft compostela in haar hart. na een douche dineer ik uitgebreid met droge worstjes, 2 kazen ,een paté en wijn natuurlijk. goed bezig. de wind lijkt geluwd, morgen ook hoop ik maar ik hoorde nog geen meteo.
102 km 13.6 gemiddeld hoogteverschil 673m, max.150m adres: famille codron,la cressonnière à bussy . voor mij: gratis
op een normaal uur wakker, en op tijd weg. na mijn ontbijt per toeval om 06.00 hr precies vertrokken. de meteo is zoals verwacht,dus slecht: met vlagen nat en sterke wind uit het zuiden, mijn rijrichting. toch wil ik een hele rit doen: ik plan compiegne te halen in 2 dagen, dan is het rotnoorden voorbij en wordt de accomodatie beter-naar het schijnt-.. ik passeer het kerkhof en keer op mijn stappen terug voor een korte pauze bij sonny. het eerstvolgende uur fietsen we samen. sonny, je laat me nooit meer los. ik vecht daar niet meer tegen.
ondanks de felle tegenwind schiet ik goed op. een vroege boer in schuiferskapelle/tielt wil wel een praatje maken: van waar ben je?daar had ik familie wonen. ik had ze nog gekend ook. voorbij moen, tegen spiere-helkijk doe ik een eerste pitstop:café la france:2 warme cecemel voor 2, ik rij blijbaar in de goedkope richting. de cafebaas,aan de netheid te zien duidelijk een man alleen,wil ook al weten van waar ik kom. hij vertelt enthousiast over een boerderij waar hij als chauffeur kalkoenen ging laden: de groeten aan mijn zus beatrijs! de wereld is niet groter. grappig is dat
het draait toch tegen één uur als ik in doornik kom: hier sluit ik aan op de grote route. ik was er bijna door en wég,maar keer terug: ik moet mezelf een beetje dwingen om te onthaasten ik neem de tijd om de st jakobskerk te zoeken. de inwoners kunnen me niet helpen,zelfs een agente niet. de vierde toren is de goeie. ik hoop een stempel te halen, nodig voor in compostela,maar ik ben alleen in de kerk,geen "tampon" dus. ik trakteer mezelf bij een vietnamees,deed ik nooit eerder(vietnamees) dan maar weer op pad,verder langs de schelde. rij ik moeilijker door het eten? het duurt nog een uurtje voor ik in frankrijk ben. ik wil mezelf trakteren op een picon of zo, maar er is niks, zelfs geen café la belgique. ik wil ergens te stoppen om te overnachten, maar vind nix. de enige gîte is bezet.ik zie 2 grote boerderijen met een binnenkoer in een dorp,leuke kampeerplek, maar niemand thuis.een nieuwsgierige dronkeman wil me een plek verkopen maar ik schud hem af. in mijn gids staat een eind verder nog een kleine camping vermeld. ik foerageer eerst wegens nakende sluitingstijd van de winkels en rij er naar toe. de camping is al 2 jaar dicht. in een café verwijze ze me naar een volgend dorp maar onderweg vind ik een uitermate geschikt "terrein in het wild". ik piknik met smaak: mijn eerste rillettes, flûte, flesje wijn,een bakje aardbeien van de boer.. nog een glas drinken onder de mensen en naar bed.. slaapwel!
152 km 14.7km/hr 593 meter stijging max hoogte 64m adres: cimetière de wasnes au bac-gratis
gelukkig goed geslapen,zoals meestal niet lang. ik schrijf dit laatste bericht nog op mijn eigen pc, seffens trek ik hier de stekker uit. de verse koffie smaakt. ik zet mijn raam open om beter de eerste merels te horen. veronique en bart zijn net langsgeweest: zo zien we mekaar het vaakst, zij gaan slapen als ik wakker word. leuk. claudine komt ook, natuurlijk. we gaan samen ontbijten, vers afgebakken broodjes en al de restjes uit mijn frigo. ik moet nog een regelmaat zoeken in mijn ontbijtritueel onderweg, geen idee hoe het wordt,alleen de wetenschap dat een klassiek frans ontbijt niet zal volstaan.. het weer ziet er beter uit dan voorspeld, maar in het ochtendgloren is dat dikwijls zo:een windluwe periode voor de dageraad. alles is gepakt, nog eens gewikt en gewogen. wat er niet in zit gaat niet mee, ik hoop niets essentieels vergeten te hebben, dat merk ik wel gauw..
time! ik hoop gauw meer te kunnen vertellen. liefs voor allen,
woensdag vandaag... na twee drukke werkdagen gisteren in mijn luie stoel in slaap gevallen. ik zou het niet meer kunnen opbrengen om een hele week naeen te presteren. vanmorgen wakker gemaakt door claudine voor ons vast ontbijtritueel. "op mijn nest gepakt" noemen we dat in de volksmond. een rustige drukte begint met een smeerbeurt voor mijn auto. in het gemeentehuis regel ik mijn kiesplicht. ik bel met mijn accountant en krijg ineens een afspraak. zo wil ik altijd door mijn verplichtingen spoelen,alles klaar in een wip! ik heb nauwelijks nog de tijd om een beetje boodschappen te doen. niet te veel, da's moeilijk.
ward en marieke zijn mijn eerst gasten. omdat ik niet zag hoe vanmiddag nog even te gaan winkelen heb ik ze meegenomen na school,korte stop in de aldi. ze verkozen als échte in de auto te blijven. aan hun reactie te zien bleek ik net even te lang weg.. blijven leren, opa! een beetje meer dan anders zit ik ze te observeren, en ben mild gestemd: het bord moet niet echt leeg,direkt er na mag al iets anders om te eten, en dat hebben ze direkt door: mogen we een ijsje, we hebben een beetje honger naar... ik probeer het toch een beetje te sturen maar geniet van hun geslepenheid. gelukkig goed weer, ze spelen veel buiten. het afscheid nemen neemt een aanvang, zowel van mijn kant als van anderen. andré, mijn buurman vraag ik zelf, hij was vorige week aan de deur en ik had geen tijd.. griet komt ook vroeger dan anders marieke ophalen, zalige momenten, ook ciska komt vroeg achter ward. . ik zie hen niet meer voor ik vertrek. geen drama, maar ik voel aan griet's knuffel dat het mij niet alleen pakt. stef en griet komen ook langs, gezellig, lekker buiten op terras. een vraag van hen,van velen, naar religiositeit /spiritualiteit kan ik alleen maar beantwoorden met "open staan". waar ik mezelf mee verwonder. ik moest nog dringend naar damme. of zeg ik beter dwingend? een verstandige pelgrim doet dat niet. maar ik wou persé aan mijn maten de gelegenheid bieden mijn blog te leren kennen. positief onthaal toch. het fietst lekker naar huis. warm, geen wind. ene buurman en andere buurvrouw wachten op mijn terras. kan ik hier wel vertrekken? in ieder geval wel naar bed. mijn nervositeit stijgt lichtjes, ik vibreer op 240 in plaats van op 220 volt
heel wat mensen zijn erg geïnteresseerd in de route. zelf heb ik er me nog niet erg in verdiept,wetend dat ik iedere dag maar kan plannen voor de volgende dag, en vooral omdat ik de route bij heb op papier(de boekjes van clemens sweerman) en dito op gps-track. in het weekend had ik een discussie over de afstandsverdeling tussen frankrijk en spanje, en peter moet ik achteraf gelijk geven: ik had de afstand tot de pyreneën onder- en die in spanje overschat.een beetje schaamrood is dus op zijn plaats. hierbij geef ik de route in grote trekken, voor de liefhebbers.
ik sluit op de sweermanroute aan in doornik, van hieruit 83 km dan gaat het naar cambrai,st quentin,noyon,compiegne, rond parijs naar chartres, vendôme,tours tours chatellerault,poitiers,angoulême,st emilion, cadillac,biganon,labouheyre,dax, peyrehorade,oloron ste marie. over de col du somport naar spanje.tot hier toe een 1300 km
spanje is me nog minder bekend dan frankrijk. er is nog zo'n duizend km te gaan via jaca, punto de la reina, logrono, belorado, burgos, sahagun ,leon, astorga ,villafranco de bierzo, tenslotte compostela. maar dat is voor mij nog de ver van mijn bed show. misschien ben ik al murw als ik zo ver ben
het weekend was zo mooi, dat ik spijt had niet weg te kunnen.nog een weekje geduld...ik heb van het mooie weer geprofiteerd om de kinderen uit te nodigen, samen met jan & claudine, mijn beste buren. het was heel gezellig maar alles samen nogal veel: ook zaterdag was ik al even op afscheidstoer en zondagavond nog de maandelijkse kaartavond er boven op... van het goede te veel. goed dat ik aan het werk ben ,dat geeft structuur. morgenprober ik bij de fietsenmaker langs te gaan, nog even laten nakijken.. en nu naar bed, werkdag begint om 05.00he, mijn mooiste shift..
p.s.: op verschilende eenvoudige manieren kan gereageerd worden op mijn schrijven. een beetje feed back zou ik erg fijn vinden..
nog 9 dagen te gaan, of beter te wachten. ik voel me klaar ervoor en dus rustig.. vandaag kreeg ik eindelijk meer nieuws van mijn voorgangster op haar blog:www.bloggen.be/coolens gerda .zij gaat me exact 14 dagen voor, met identiek dezelfde route en bijna gelijkaardig materiaal, ik bedoel fiets & zo,ook gps. het is niet evident om je dagboek op blog te kunnen bijhouden, zo blijkt. maar verder stelt haar verhaal mij gerust. marieke en ward heb ik zoals altijd van school gehaald: marieke (3) van de hogeschool in oedelem, ward(4) van de universiteit van donk-maldegem. het is leuk dat ze zo open babbelen over hun schools en ander wereldje, nu toch tenminste, in het begin ging dat niet zo vlot: vaak ging de conversatie niet verder dan hoe is't?- goed! wat heb je gedaan op school? - gespeeld met de blokken, met de auto's.. ben je moe? -nee! nu moet ik ze soms om beurten doen zwijgen, anders kom ik er niet uit. ik vroeg me af hoe ik dat een beetje moest duidelijk maken dat ik er niét zou zijn de volgende weken, maar dat was geen probleem: ward vertelde al dat hij 5 keer naar omie& opie gaat(1 van de verschillende grootouderkoppels), marieke bevat het minder, ik kreeg er toch geen hoogte van. de namiddag was een leuk gevecht tussen hen en mij over wat wel en niet kan en het zoekend bijstellen van de regels. ik prijs me gelukkig dat ik ze alleen heb, het is zo ànders met de ouders erbij,dan hou ik me gedeisd. de kinderen kunnen ook plots helemaal van stemming omslaan als hun mama er aan komt. ik hoop dat ik ze niet mis. eens ze weg zijn ga ik als gewoonlijk even naar damme, in de hoop bekenden te zien. bruno was er. veiligheidshalve heb ik nog een afspraak gemaakt met mijn huisdokter, jan kamoen, om één en ander nog eens bij te sturen.maar goed ook, mijn bestelling bij mijn apotheker( ut domi/paul dewaele) dient nog aangepast: hij maakt mijn medicatie speciaal voor mijn trip in capsules, gemakkelijker om te doseren en mee te nemen. van service gesproken?! ik ben content om die laatste check up, voor volgende week heb ik een afspraak voor de evaluatie van de aanpassingen. eigenlijk had ik nooit gedacht van mezelf zo afhankelijk te worden van mijn medische opvolging. misschien ook typisch aan ouder worden? ik geloof niet van mezelf dat het een doodsangst is: ik leef niet naar een lang te rekken leven. nog 2 werkdagen deze week. ik opteer voor een rustig laatste weekend thuis, met als het kan een bbq met de kinderen. het weekend erop wil ik stilletjes wegsluipen. toch nog één en ander te doen tussendoor. wedden dat het nog druk wordt?
ik hou van hazen. zowel op tafel in een stoofpot,compleet mét de rug erin,als en vooral in de natuur. hazen zijn de enige authentieke wilde dieren die ik ken: ze laten zich niet kweken,in tegenstelling tot ander"wild" dat ons wordt voorgeschoteld. en dat proef je. een paar jaar terug was ik bij het ochtendgloren aan mijn afwas bezig -ik ben een vroege vogel- en op mijn pas aangelegd grasveld,droog terrein dus, was er plots een orgie van hazen. ik had nooit vermoed dat er zo veel in de buurt "woonden".dronken en roekeloos zoals alleen drank of paartijd kunnen maken, buitelden ze achter en over mekaar aan, tot op 10 meter van mijn uitkijk. ik durfde nauwelijks ademen,laat staan verroeren om een fototoestel te halen. toch is het beeld me scherper bij dan de mooiste foto. sinds kijk in die periode er naar uit, wél wetend dat zich dat niet meer herhaalt. toch zag ik het dit jaar weer,in een flauwere versie, en iets verder af. toen ik door de polders reed in walcheren zag ik veel wild: eenden, ganzen, fazanten. net toen ik dacht: raar, in zo'n polder geen haas te zien kwam een grote rekel aangehuppeld over een pas geplant aardappelveld. je zag dat het einde van de paartijd naderde,ik zag bijna de wallen onder zijn ogen. hij was duidelijk op spoor: een paar sprongetjes, dan weer de neus in de lucht en snuiven.. de partner kon niet ver meer zijn. hij verliet het aardappelveld,sprong over een gracht in een pas gemaaide wei. daar zag ik plots een mevrouw haas, die zich presenteerde dekkensklaar,bijna bedelend om bereden te worden. mijn rekel had er echter geen oog voor, en ging zijn gangetje verder,snuiven, een paar pasjes, weer.. duidelijk op zoek naar een ander, en roekeloos pal in de richting van een boerderij en een drukke weg. ik had te doen met die éne. maar dacht toch: niets dierlijks is ons mensen vreemd
14 dagen voor uur u.. een lang weekend. ideale gelegenheid om één en ander bij te werken.
vooraleer ik kan vertrekken doe ik de dringende dingen thuis: mijnen hof moet nog worden bijgewerkt. ik kies voor de gemakkelijkste oplossing en sproei al wat weg mag. volgende week zie ik het resultaat, ik hoop dat ik gepast heb gedoseerd én goed gemikt. ik heb al langer zin om te toeren in zeeland, meer bepaald over het water. om de knepen van mijn gps beter te leren maak ik zelf een toer op pc. het lukt, ik creëer een rondrit op walcheren/beveland op route you en slaag er in één vloeiende beweging in hem op mijn gps te krijgen. ik ben verbaasd én trots op mezelf.139 km van vlissingen tot vlissingen.
vrijdag 16.00 hr vertrek ik thuis, met volle bepakking. via aardenbug en oostburg, ik hou van de krekenstreek, naar breskens. het is niet druk aan de overzet, ik heb het al anders meegemaakt op zo'n zonnige vakantiedag. ooit moest ik 2 uur wachten op mijn beurt. rond 19.00 hr kom ik op walcheren. in mijn haast vertrek ik de verkeerde kant op, het duurt minstens een half uur eer ik op mijn track geraak. doordat ik op route you gekozen had voor fietswegen geeft hij inderdaad ook fietswegen aan: logisch, maar toch een meevaller. niet alle wegen zijn pico-bello, maar gemiddeld toch veel beter én veiliger dan hier.
campings bij de vleet. dat bevestigt meneer brasser ook, een authentieke (wind)molenaar die nog aan het werk is,gelijktijdig met zijn 2 molens. ik krijg hem enthousiast aan de praat,het scheelt een stuk als ik vertel over mijn roots.hij slaat me om de oren met kilowatts en ander vermogen. leuke babbel. hij wijst verscheiden boerderijen in de omgeving aan waar ook een mini-camping is: zijn buurman, een boogscheut verder zijn nicht, daar aan de andere kant een bio-fruitteler.. ik maak me daarover dus geen zorgen en fiets nog een eindje, tot het volgend dorp wànt: eten is een ander probleem! in biggenkerke is één eethuis: frituur waar ik de enige klant ben. ik zoek iets in de koelbank die enigzins op vlees gelijkt en bestel friet, inclusief hollandse mayo.ik weet en onderga. gelukkig trek ik straks naar het zuiden, en geluk betekent niet zozeer de zon maar de eetcultuur. een ouwe man die op de stoep zat is me binnen gevolgd en probeert me aan de praat te krijgen. ik wimpel hem af en negeer hem-achteraf heb ik spijt-. na een ommetje kom ik terug naar het dorpje, een volgende camping lijkt me te ver weg. er is net (geen) plaats, ik mag mijn tentje opzetten naast een ander die nu niet is bewoond. 10, ik voel me opgelicht.
's nachts word ik wakker van verschrikkelijke krampen in alle (on)vermoede spieren in mijn benen, tot in mijn voeten toe. nog niet meegemaakt, ik moet daar nog eens met mijn dokter over praten.. met horten en stoten slaap ik toch tot 07.00 hr, dan ben ik de eerste die wakker is op het domein. tegen acht uur zit ik gepakt en gezakt op de fiets. mijn eerste honger stil ik met wat fruit, het brood in de plaatselijke winkel ziet er écht niet lekker uit. pas in domburg,meer toeristisch , vind ik een hele leuke bakkerij"vader"waar ik smakelijk ontbijt. hele mooie fietsweg tot aan de veerse dijk. herinneringen aan 2 jaar terug, mijn eerste toerrit. ook in beveland veel toerisme, maar toch rustig.iedr dorpje is een gedicht. ontroerend dat ze allemaal bevlagd zijn en bewimpeld: ik had mijn toer pas van vrijdagmiddag aangekondigd?! klant-vriendelijk zijn ze wel, de zeeuwen! ik maak me wat ongerust omdat ik 's middags perse wil eten in yerseke, bij gebrek aan overzichtskaart kan ik niet inschatten of ik er kom.eet een broodje in kattendijke, blijk ik maar een half uurtje van yerseke te zijn. waar ik mosselen verwacht maar die zijn er niet. ongoocheling over het culinair aanbod daar. ik blijf er niet lang. de rest van de rit wordt het wind tegen . omdat ik veel moet drinken op doktersadvies stop ik bij een klein cafeetje. de baas, meer dan 90, is aan het kaarspel. zijn vervanger bedient, alles uit het flesje, 1 eenheidsprijs. ik was al verwonderd over zoveel volk hier te lande de route loopt over zeer fietsbare maar soms ook niet - wegen: ronde kiezels waar ik met mijn beladen fiets geen meter op kan. gelukkig wel parallelbaantjes,maar op de duur rij ik toch verkeerd. zo kom ik per toeval karola tegen die haar schaapjes hoedt te lande. letterlijk, ze loopt met haar kudde, ik schat een 80-tal ,langs de wegen in de polders met 2 knappe border-collies. leuke babbel. geen lammers mee, wegens al gespeend: suffolk is een vroeg ras dat werpt in december. ik leer elke dag
het stuk tussen borssele en vlissingen is minder toeristisch, de haven en industrie is hier in de verte merkbaar.dus ook geen campings. ik besluit door te fietsen naar vlissingen en te kamperen op het vasteland. tegen de avond bots ik op een oud bekende.truckerscaféde roode.. ik was hier vroeger.nu komen er minder truckers,evident, de passage naar breskens is weggevallen.de bazin vertelt nu meer op de buurt te richten. opvallend: de jonge lui die binnendruipen zijn bijna allemaal per fiets, hoewel buiten het dorp en parking zat. het wordt mijn beste maal van het weekend..
's avonds is de overzet maar om het uur. lange wacttijd. ik raak aan de praat met andere fietsers, één man is jaren terug naar compostela geweest, sinds maakt hij ieder jaar een grote toer. interessante ontmoeting. 21.15 mijn volle maag in gedachten rij ik nog een eindje.het wordt donker maar het fietst lekker,goeie fietsweg, goed fietslicht.zo goed dat ik overweeg, twijfel ,tenslotte toch besluit niet meer te kamperen maar door te rijden naar huis. beetje moe maar tevreden..
vandaag had ik een afspraak met dokter palmer,hartspecialist. heimelijk had ik me er op verheugd,wetend dat mijn conditie door mijn training sinds januari erg is verbeterd en de ultieme test de fietstest is.. door mijn verkoudheid was daar nu niet veel van te merken, al voel ik me vandaag al een stuk beter dan gisteren. de test verliep heel vlot. toch was ik ontgoocheld in ziijn eindoordeel, hoewel.. ik had het anders gehoopt maaar eigenlijk niet verwacht. het eindverdict: voortschrijdende insufficiëntie van het cardio-vasculair systeem met als nieuw symptoom aantasting van de hartklep (vraag me niet welke). kan in een verder stadium eventueel operatief verholpen worden. het komt hard aan als je het zo onder je neus wordt gewreven. niet onverwacht: één van, zoniet de voornaamste reden waarom ik de tocht nu wil doen is omdat ik weet,ook voel dat dit zit aan te komen. hij bevestigt allen maar mijn aanvoelen. aan de andere kant heeft hij mijn tocht ook niet afgeraden, wel gewaarschuwd niet over mezelf te lopen,en dus mijn medicatie zeker niet volledig te laten maar hoogstens tijdelijk te halveren,omdat die betablokkers wel degelijk remmend werken op prestaties als bescherming. tenminste, dat is wat ik er van heb begrepen. de ernst werd voor mij nog ondersrtreept door zijn weigering om een attest uit te schrijven voor mijn rijbewijs ce voor langer dan één jaar. om daar ooit weer een carriere in te beginnen kan ik dus wel op mijn blote buik schrijven. of zijn er nog mildere dokters in de zaal? ik moet het toch eventjes laten bezinken
4750 gr kampeergerief: -matje 780gr -slaapzak 770 gr -hoofdkussen150gr -tent 1000gr 2700 gr in stuurtas -gidsen 970 gr -wegenkaarten 110gr -gps 220 gr -fototoestel 300 gr -portefeuille 300 gr 1630 gr lowrider 1 -toiletzak 1110 gr -handdoek klein 2x 100 gr -handdoek groot 205 gr -zakdoeken 50 gr -sokken 180 gr 1745 gr lowrider 2 leeg, gereserveerd voor catering
fietstas 1 kampeergerief zie hoger
fietstas 2 -fietspak compleet 330 gr -3fietsonderbroek a 70 gr 210 gr -short 2x 200 gr -onderbroek 2x 70gr -zwembroek 70 gr -t shirts divers 930 gr -fleece trui325 gr -regenjas 200 gr -windjack 280 gr 2885 gr ________ totaal mee te slepen 13710 gr
ik was op zoek naar een goeie invulling voor mijn weekend in voorbereiding op-. onlangs stootte ik op een blog van een mede-pelgrim,gerda coolens, die 14 dagen voor me dezelfde reis onderneemt. wat heen en weer mailen bracht me op het idee eens samen te komen om ervaringen bij het voorbereiden uit te wisselen. gerda stelde voor om samen te komen in gent,en wég was ik: als een puzzel sloot alles plots ineen: ik ging per fiets naar gent, gepakt als voor op reis met complete kampeeruitrusting,sprak af met gerda en sliep op de camping van de blaarmeersen. ik bezocht nog kort de stad in de morgen en trok weer naar huis, simple as that.
het ging natuurlijk allemaal erg vlug: de afspraak kwam er pas zaterdagmorgen. maar tijdsdruk zet soms aan tot beweging, zodat een boel van wat ik voor me uitschoof plots gedaan werd. ik heb een lichtgewicht slaapzak gekocht, vooral héél comprimeerbaar:700 gram, 2liter.zo kan al mijn kampeergerief in een tas: mijn tentje(lijkt op een doodskist): 980 gram, mijn matje, 750 gram,net iets volumineuzerdan mijn slaapzak. that's it. mijn kleren gaan in mijn andere tas. het gaat nét,onderweg was ik al aan het overwegen welke stukken er wel of juist niet bij moeten, een selectie volgt nog bij het herpakken. één voortas bevat voornamelijk mijn toiletgerief. de andere hou ik voor proviand, of moderner: catering. k ben bij meneer wanneyn,mijn fietsenmaker, langsgeweest om een steun te laten monteren voor mijn stuurtas, daar moet alle rommel in als kaarten, portefeuille, zakdoek en zo. daar moet ik nog aan werken: bij het rijden staat hij me te hoog, die steun moet minstens 10 cm lager. deze week weeg ik alles eens en geef ik door, er zijn freaks die daar op kicken.
het is raar, zo afspreken op een willekeurige plaats. maar het ijs met gerda was snel gebroken. de nieuwsgierigheid van beide kanten groot, de interesse erg praktisch gericht. blijken we beiden veel vragen rond het gps systeem, het is toch niet echt handig om mee te werken. deze week moet ik zeker nog eens de handleiding zo grondig mogelijk doornemen: saai! gerda vertrekt vrijdag reeds,zonder tent.dat brengt mij in een confortabele positie: ik krijg informatie "heet van de naald" bij wijze van spreken. tenminste, als het bloggen beter loopt dan het gps gedoe. ander belangrijke items: de bagage en de psychologische steun van derden( of beter gezegd bekenden?!)
het installeren op de camping verliep vlot, al moet ik mijn scenario nog wat aanpassen: verkleden voor en na het slapen gaat gezien de omvang van mijn tent of het gebrek eraan best samen met douchen of zo. van die dingen, die je best al doende leert... de plaats die ik toegewezen kreeg lag tegen de grote ringweg van gent. hoewel afgescheiden door een groene wal dacht ik de hele nacht op de middenberm van een autoweg te liggen, dus niet goed geslapen. les: kijk uit vooraleer je te installeren, er was plaats zat voor wel honderd tenten helemaal aan de andere kant van de camping,vér weg van de weg. op de terugweg heb ik de knalgele regenhoezen over mijn tassen getrokken: zo liep ik wel erg in de kijker, da's nu ook weer niet de bedoeling,toch?
al bij al een geslaagde test. als het even kan doe ik volgende week weer zo iets.
dinsdagavond, en dus begin van "kort weekend": ik werk full-time in 4 dagen, maandig/dinsdag en donderdag /vrijdag zo ben ik op woensdag vrij om ade te halen én om met de 2 oudste klenkinderen bezig te zijn. het gaat razendsnel nu, té snel, het verlamt me een beetje terwijl ik nog een boel heb voor te bereiden voor ik vertrek! tijd om me weer te verzamelen en er wat aan te doen. ik moet me strikter aan mijn planning houden,vandaag nog stel ik een planning op met als ingrediënten: -proefpakken -lichte regenjas en slaapzak aanschaffen -info verzamelen om de trip op gps te zetten -city navigator weer installeren(weg sedert crash vorige maand) het neerschrijven op de blog helpt me om me er aan te houden, dat hoop ik toch.
omwille van de lieve vrede en eigenlijk zeer tegen mijn zin zit ik in een feestweekend. mijn tegenzin komt vooral uit de moeite die ik heb om mijn conditie op te bouwen. ik ken mezelf, en weet dat ik mateloos drink en navenant eet dan. gisteravond was het dus niet anders.ik moet toegeven dat het wél leuk was, de gastheren waren zeer attent en hadden het allemaal prima verzorgd. toch ben ik als eerste weggeslopen, ik bedank vandaag nog wel per telefoon.. om mijn conditie een beetje te redden ga ik nu eerst een paar uurtjes fietsen. vanmiddag dan weer door een (toch wel lekker) helletje. mijn plan voor het weekend om eens proef te pakken is nog niet gelukt. maar de dag is nog jong, wat niet is kan komen..
minder dan een maand voor mijn gepland vertrek! ik kan niet ontkennen dat ik zenuwachtig word. mijn conditie is mijn grootste vraagteken. ik voel en weet me wel veel sterker dan bij het begin van mijn training begin dit jaar, en hoop alleen maar dat het goed genoeg zal zijn. mijn gewichtscurve is ok, ik zit op schema, nog 4 weken en drie kilo te gaan.. ik kan niet anders dan gewoon verder gaan op dezelfde manier, te laat voor ingrijpender trainingsschema's. vandaag plan ik een eerste inpakproef voor mijn bagage. benieuwd hoe ver ik kom. stiekem hoop ik alles mee te kunnen nemen wat ik in gedachten heb,ik zou niet weten waar ik het nog minimaler kan maken.daarom de test. ik reken al op de aankoop van een nieuwe slaapzak die half zo veel volume heeft als mijn bestaande:een meerkost buiten de begroting. ook de aankoop van een regenjas stel ik uit om dezelfde reden. van de kinderen kreeg ik een bon voor een fietshelm die ik woensdag zou kopen maar ik heb nog een emotionele barriere. hoewel iedere goedmenende fietser me bezweert om er een te dragen laat ik het alsnog omdat ik vrees er té fietstoeristich uit te zien, ook denk ik aan het verplicht dragen van een veiligheidshelm in de chemie waar ik ontzettende last mee had. na de warme dag woensdag heb ik voor de eerste keer drinken meegenomen op de fiets. het gaat me niet van harte: ik zal ook daar nog moeten op oefennen, ik drink eigenlijk te weinig -hoor ik daar gelach?- ik denk dat het een gewoonte is die ik me zeker nog moet eigen maken. vier weken : da's vier weekends om te trainen. dit weekend al niet wegens geplande feesten.. het wordt nipt om eens een meerdaagse trip te doen als test voor mezelf en mijn hele uitrusting, het moet bijna volgend weekend zijn. dit weekend heb ik nog een paar katjes te geselen als daar zijn de mestbank en zo, ik schuif dat ieder jaar zo lang mogelijk voor me uit, ik schrok me rot vanmorgen dat 21 mei de ultieme inleveringsdag is. aan het werk dus! maar eerst beginnen met het ontbijt..
deze blog heeft verschillende redenen. in de eerste plaats wil ik voor mezelf een beetje bij houden wat op mijn trip-daarvooor doe ik het in de eerste plaats- rond en met mij gebeurt: de vorige jaren deed ik het met een rudimentair dagboekje, dit is dan de modernere versie.
het sluit ook aan op mijn behoefte om toch maar mee te zijn met de "nieuwe media". het gevaar ervan is de kwetsbaarheid: geen stroom, geen internet. Eén verkeerde knop en alles is gewist, zoals ik laatst met mijn fotobestand mocht ondervinden. Ik wil zo lang mogelijk mee zijn, al voel ik de adem van de kleinkinderen al in mijn nek: ward kan al zijn naam spellen, en voor ik het weet word ik door hen ingehaald in informatica en misschien wel honend achter gelaten
ook is het een schuchter proberen om mezelf meer bloot te geven. het is niet mijn bedoeling om een publiek figuur te worden, maar een selecte keur van intimi wil ik wél toelaten in mijn leefwereldje die nu door Het Grote Gebeuren wordt beheersd die mijn compostelatocht voor mij is.
naar Compostela : ik noem het graag een pelgrimstocht, omdat het zo veel meer is dan een lange tocht op de fiets. eigenlijk ben ik al drie jaar onderweg. toen ik iemand hoorde met het idee spelen na een belangrijke episode in zijn leven-hij heeft tot nu toe nog niet doorgezet- heb ik het idee een beetje geadopteerd. het was het moment dat ik mijn laatste bypass had gehad, ik vond het vijf voor twaalf om mijn fysieke toestand eens grondig onder handen te nemen, niet drastisch maar toch fundamenteel, met meer beweging en gezonder leven in het algemeen. wie heeft er nooit zo'n voornemen? toch was het voor mij een kantelmoment waar ook mijn nieuw werk een van de eerste tekenen was. de camino liet me niet meer los,al was het in het begin heel fluisterend bijna, nog niet uit te spreken wegens te gedurfd en te hoog gegrepen. mijn tocht door nederland in 2007 en in het zuiden van frankrijk in 2008 stonden zeker in het teken daarvan. sindsdien ben ik écht beginnen plannen, ik heb het gevoel van "ik kan het,ma, ik kan het!"
de camino is een kapstok: niet het doel is belangrijk, wel de weg.voor velen is het een religieus beladen item, en hoewel ik me geen moer van godsdienstbeleving aantrek voel ik toch een religiositeit zonder die nu nader te kunnen invullen. ik ben benieuwd,verzet me niet tegen wat ik voel in de lucht hangen, en het is een verwachting en een ervaring die ik ook lees in de verscheidene reisverslagen die ik deze winter heb gelezen. ook de route is een gelegenheid, een uitnodiging, een gemak die ik kan volgen of links laten liggen, dat bekijk ik wel van dag tot dag. ik vermoed dat ik ook niet anders kàn dan de dag afwachten om het te plannen, er kan zo veel anders lopen dan voorzien. nog een maand te gaan voor ik vertrek... het komt bangelijk dicht!
