redelijk geslapen: een tent is geen hotelkamer.het waaide erg en het regende veel.ool als ik wakker werd om een uur of 5 ik wil blijven liggen tot het over is,maar kàn dat niet: wakker=opstaan! de anderen op mijn camping geven geen kik. ik eet de resten van mijn piknik en pak alles weer zorgvuldig in. klaar een heel stuk na zes uur. het is koud, ik trek alles aan wat een beetje warmt, alleen mijn benen niet, die draaien wel warm.. het schiet niet op. en de wereld is lng verlaten, zeker niks open voor een kop koffie. als routier was ik anders gewend,reed toen ook op andere wegen.. als ik stop om even te rusten,drinken,een stukje fruit,komt een andere pelgrim aangesjeesd. mijn eerste ontmoeting op de camino met een lotgenoot, een hollander van mijn leeftijd. gisteren deed hij maar zestig km met dat weer. we rijden elk appart verdr, ook zijn wens.ik blijf tocheen tijdje in zijn buurt, tot ik even verkeerd rij. nog 2 andere pittige 60plussers halen me in, sakkerend op het weer. ik zie ze later in st quentin terug,maar ik moet dringend foerageren: de winkels zijn open tot de middag op zondag, maar maandag is bijna alles dicht weet ik uit ervaring. het loopt niet lekker vandaag, om het half uur stop ik,maar ik wil persé naar compiegne. ik heb al een paar keer de info touristique daar gebeld- zij houden de sleutel-maar krijg geen gehoor.. in bussy wordt het verkeer gestopt door een echte gendarm,compleet met snor,het lijkt een karikatuur. er moet een wielerkoers langs, het duurt eindeloos. meer volgwagens met veel getoeter dan renners, een farce. terwijl ik wacht word ik aangesproken door een man: tu vas à compostela? je vous présente mon logis, gratuit pour vous. aarzelend door verbazing ga ik er toch op in,ook door de onzekerheid rond compiegne. het is meer dan ik durf wensen. ook de vrouw heeft compostela in haar hart. na een douche dineer ik uitgebreid met droge worstjes, 2 kazen ,een paté en wijn natuurlijk. goed bezig. de wind lijkt geluwd, morgen ook hoop ik maar ik hoorde nog geen meteo.
102 km 13.6 gemiddeld hoogteverschil 673m, max.150m adres: famille codron,la cressonnière à bussy . voor mij: gratis
op een normaal uur wakker, en op tijd weg. na mijn ontbijt per toeval om 06.00 hr precies vertrokken. de meteo is zoals verwacht,dus slecht: met vlagen nat en sterke wind uit het zuiden, mijn rijrichting. toch wil ik een hele rit doen: ik plan compiegne te halen in 2 dagen, dan is het rotnoorden voorbij en wordt de accomodatie beter-naar het schijnt-.. ik passeer het kerkhof en keer op mijn stappen terug voor een korte pauze bij sonny. het eerstvolgende uur fietsen we samen. sonny, je laat me nooit meer los. ik vecht daar niet meer tegen.
ondanks de felle tegenwind schiet ik goed op. een vroege boer in schuiferskapelle/tielt wil wel een praatje maken: van waar ben je?daar had ik familie wonen. ik had ze nog gekend ook. voorbij moen, tegen spiere-helkijk doe ik een eerste pitstop:café la france:2 warme cecemel voor 2, ik rij blijbaar in de goedkope richting. de cafebaas,aan de netheid te zien duidelijk een man alleen,wil ook al weten van waar ik kom. hij vertelt enthousiast over een boerderij waar hij als chauffeur kalkoenen ging laden: de groeten aan mijn zus beatrijs! de wereld is niet groter. grappig is dat
het draait toch tegen één uur als ik in doornik kom: hier sluit ik aan op de grote route. ik was er bijna door en wég,maar keer terug: ik moet mezelf een beetje dwingen om te onthaasten ik neem de tijd om de st jakobskerk te zoeken. de inwoners kunnen me niet helpen,zelfs een agente niet. de vierde toren is de goeie. ik hoop een stempel te halen, nodig voor in compostela,maar ik ben alleen in de kerk,geen "tampon" dus. ik trakteer mezelf bij een vietnamees,deed ik nooit eerder(vietnamees) dan maar weer op pad,verder langs de schelde. rij ik moeilijker door het eten? het duurt nog een uurtje voor ik in frankrijk ben. ik wil mezelf trakteren op een picon of zo, maar er is niks, zelfs geen café la belgique. ik wil ergens te stoppen om te overnachten, maar vind nix. de enige gîte is bezet.ik zie 2 grote boerderijen met een binnenkoer in een dorp,leuke kampeerplek, maar niemand thuis.een nieuwsgierige dronkeman wil me een plek verkopen maar ik schud hem af. in mijn gids staat een eind verder nog een kleine camping vermeld. ik foerageer eerst wegens nakende sluitingstijd van de winkels en rij er naar toe. de camping is al 2 jaar dicht. in een café verwijze ze me naar een volgend dorp maar onderweg vind ik een uitermate geschikt "terrein in het wild". ik piknik met smaak: mijn eerste rillettes, flûte, flesje wijn,een bakje aardbeien van de boer.. nog een glas drinken onder de mensen en naar bed.. slaapwel!
152 km 14.7km/hr 593 meter stijging max hoogte 64m adres: cimetière de wasnes au bac-gratis
gelukkig goed geslapen,zoals meestal niet lang. ik schrijf dit laatste bericht nog op mijn eigen pc, seffens trek ik hier de stekker uit. de verse koffie smaakt. ik zet mijn raam open om beter de eerste merels te horen. veronique en bart zijn net langsgeweest: zo zien we mekaar het vaakst, zij gaan slapen als ik wakker word. leuk. claudine komt ook, natuurlijk. we gaan samen ontbijten, vers afgebakken broodjes en al de restjes uit mijn frigo. ik moet nog een regelmaat zoeken in mijn ontbijtritueel onderweg, geen idee hoe het wordt,alleen de wetenschap dat een klassiek frans ontbijt niet zal volstaan.. het weer ziet er beter uit dan voorspeld, maar in het ochtendgloren is dat dikwijls zo:een windluwe periode voor de dageraad. alles is gepakt, nog eens gewikt en gewogen. wat er niet in zit gaat niet mee, ik hoop niets essentieels vergeten te hebben, dat merk ik wel gauw..
time! ik hoop gauw meer te kunnen vertellen. liefs voor allen,
woensdag vandaag... na twee drukke werkdagen gisteren in mijn luie stoel in slaap gevallen. ik zou het niet meer kunnen opbrengen om een hele week naeen te presteren. vanmorgen wakker gemaakt door claudine voor ons vast ontbijtritueel. "op mijn nest gepakt" noemen we dat in de volksmond. een rustige drukte begint met een smeerbeurt voor mijn auto. in het gemeentehuis regel ik mijn kiesplicht. ik bel met mijn accountant en krijg ineens een afspraak. zo wil ik altijd door mijn verplichtingen spoelen,alles klaar in een wip! ik heb nauwelijks nog de tijd om een beetje boodschappen te doen. niet te veel, da's moeilijk.
ward en marieke zijn mijn eerst gasten. omdat ik niet zag hoe vanmiddag nog even te gaan winkelen heb ik ze meegenomen na school,korte stop in de aldi. ze verkozen als échte in de auto te blijven. aan hun reactie te zien bleek ik net even te lang weg.. blijven leren, opa! een beetje meer dan anders zit ik ze te observeren, en ben mild gestemd: het bord moet niet echt leeg,direkt er na mag al iets anders om te eten, en dat hebben ze direkt door: mogen we een ijsje, we hebben een beetje honger naar... ik probeer het toch een beetje te sturen maar geniet van hun geslepenheid. gelukkig goed weer, ze spelen veel buiten. het afscheid nemen neemt een aanvang, zowel van mijn kant als van anderen. andré, mijn buurman vraag ik zelf, hij was vorige week aan de deur en ik had geen tijd.. griet komt ook vroeger dan anders marieke ophalen, zalige momenten, ook ciska komt vroeg achter ward. . ik zie hen niet meer voor ik vertrek. geen drama, maar ik voel aan griet's knuffel dat het mij niet alleen pakt. stef en griet komen ook langs, gezellig, lekker buiten op terras. een vraag van hen,van velen, naar religiositeit /spiritualiteit kan ik alleen maar beantwoorden met "open staan". waar ik mezelf mee verwonder. ik moest nog dringend naar damme. of zeg ik beter dwingend? een verstandige pelgrim doet dat niet. maar ik wou persé aan mijn maten de gelegenheid bieden mijn blog te leren kennen. positief onthaal toch. het fietst lekker naar huis. warm, geen wind. ene buurman en andere buurvrouw wachten op mijn terras. kan ik hier wel vertrekken? in ieder geval wel naar bed. mijn nervositeit stijgt lichtjes, ik vibreer op 240 in plaats van op 220 volt
