heel wat mensen zijn erg geïnteresseerd in de route. zelf heb ik er me nog niet erg in verdiept,wetend dat ik iedere dag maar kan plannen voor de volgende dag, en vooral omdat ik de route bij heb op papier(de boekjes van clemens sweerman) en dito op gps-track. in het weekend had ik een discussie over de afstandsverdeling tussen frankrijk en spanje, en peter moet ik achteraf gelijk geven: ik had de afstand tot de pyreneën onder- en die in spanje overschat.een beetje schaamrood is dus op zijn plaats. hierbij geef ik de route in grote trekken, voor de liefhebbers.
ik sluit op de sweermanroute aan in doornik, van hieruit 83 km dan gaat het naar cambrai,st quentin,noyon,compiegne, rond parijs naar chartres, vendôme,tours tours chatellerault,poitiers,angoulême,st emilion, cadillac,biganon,labouheyre,dax, peyrehorade,oloron ste marie. over de col du somport naar spanje.tot hier toe een 1300 km
spanje is me nog minder bekend dan frankrijk. er is nog zo'n duizend km te gaan via jaca, punto de la reina, logrono, belorado, burgos, sahagun ,leon, astorga ,villafranco de bierzo, tenslotte compostela. maar dat is voor mij nog de ver van mijn bed show. misschien ben ik al murw als ik zo ver ben
het weekend was zo mooi, dat ik spijt had niet weg te kunnen.nog een weekje geduld...ik heb van het mooie weer geprofiteerd om de kinderen uit te nodigen, samen met jan & claudine, mijn beste buren. het was heel gezellig maar alles samen nogal veel: ook zaterdag was ik al even op afscheidstoer en zondagavond nog de maandelijkse kaartavond er boven op... van het goede te veel. goed dat ik aan het werk ben ,dat geeft structuur. morgenprober ik bij de fietsenmaker langs te gaan, nog even laten nakijken.. en nu naar bed, werkdag begint om 05.00he, mijn mooiste shift..
p.s.: op verschilende eenvoudige manieren kan gereageerd worden op mijn schrijven. een beetje feed back zou ik erg fijn vinden..
nog 9 dagen te gaan, of beter te wachten. ik voel me klaar ervoor en dus rustig.. vandaag kreeg ik eindelijk meer nieuws van mijn voorgangster op haar blog:www.bloggen.be/coolens gerda .zij gaat me exact 14 dagen voor, met identiek dezelfde route en bijna gelijkaardig materiaal, ik bedoel fiets & zo,ook gps. het is niet evident om je dagboek op blog te kunnen bijhouden, zo blijkt. maar verder stelt haar verhaal mij gerust. marieke en ward heb ik zoals altijd van school gehaald: marieke (3) van de hogeschool in oedelem, ward(4) van de universiteit van donk-maldegem. het is leuk dat ze zo open babbelen over hun schools en ander wereldje, nu toch tenminste, in het begin ging dat niet zo vlot: vaak ging de conversatie niet verder dan hoe is't?- goed! wat heb je gedaan op school? - gespeeld met de blokken, met de auto's.. ben je moe? -nee! nu moet ik ze soms om beurten doen zwijgen, anders kom ik er niet uit. ik vroeg me af hoe ik dat een beetje moest duidelijk maken dat ik er niét zou zijn de volgende weken, maar dat was geen probleem: ward vertelde al dat hij 5 keer naar omie& opie gaat(1 van de verschillende grootouderkoppels), marieke bevat het minder, ik kreeg er toch geen hoogte van. de namiddag was een leuk gevecht tussen hen en mij over wat wel en niet kan en het zoekend bijstellen van de regels. ik prijs me gelukkig dat ik ze alleen heb, het is zo ànders met de ouders erbij,dan hou ik me gedeisd. de kinderen kunnen ook plots helemaal van stemming omslaan als hun mama er aan komt. ik hoop dat ik ze niet mis. eens ze weg zijn ga ik als gewoonlijk even naar damme, in de hoop bekenden te zien. bruno was er. veiligheidshalve heb ik nog een afspraak gemaakt met mijn huisdokter, jan kamoen, om één en ander nog eens bij te sturen.maar goed ook, mijn bestelling bij mijn apotheker( ut domi/paul dewaele) dient nog aangepast: hij maakt mijn medicatie speciaal voor mijn trip in capsules, gemakkelijker om te doseren en mee te nemen. van service gesproken?! ik ben content om die laatste check up, voor volgende week heb ik een afspraak voor de evaluatie van de aanpassingen. eigenlijk had ik nooit gedacht van mezelf zo afhankelijk te worden van mijn medische opvolging. misschien ook typisch aan ouder worden? ik geloof niet van mezelf dat het een doodsangst is: ik leef niet naar een lang te rekken leven. nog 2 werkdagen deze week. ik opteer voor een rustig laatste weekend thuis, met als het kan een bbq met de kinderen. het weekend erop wil ik stilletjes wegsluipen. toch nog één en ander te doen tussendoor. wedden dat het nog druk wordt?
ik hou van hazen. zowel op tafel in een stoofpot,compleet mét de rug erin,als en vooral in de natuur. hazen zijn de enige authentieke wilde dieren die ik ken: ze laten zich niet kweken,in tegenstelling tot ander"wild" dat ons wordt voorgeschoteld. en dat proef je. een paar jaar terug was ik bij het ochtendgloren aan mijn afwas bezig -ik ben een vroege vogel- en op mijn pas aangelegd grasveld,droog terrein dus, was er plots een orgie van hazen. ik had nooit vermoed dat er zo veel in de buurt "woonden".dronken en roekeloos zoals alleen drank of paartijd kunnen maken, buitelden ze achter en over mekaar aan, tot op 10 meter van mijn uitkijk. ik durfde nauwelijks ademen,laat staan verroeren om een fototoestel te halen. toch is het beeld me scherper bij dan de mooiste foto. sinds kijk in die periode er naar uit, wél wetend dat zich dat niet meer herhaalt. toch zag ik het dit jaar weer,in een flauwere versie, en iets verder af. toen ik door de polders reed in walcheren zag ik veel wild: eenden, ganzen, fazanten. net toen ik dacht: raar, in zo'n polder geen haas te zien kwam een grote rekel aangehuppeld over een pas geplant aardappelveld. je zag dat het einde van de paartijd naderde,ik zag bijna de wallen onder zijn ogen. hij was duidelijk op spoor: een paar sprongetjes, dan weer de neus in de lucht en snuiven.. de partner kon niet ver meer zijn. hij verliet het aardappelveld,sprong over een gracht in een pas gemaaide wei. daar zag ik plots een mevrouw haas, die zich presenteerde dekkensklaar,bijna bedelend om bereden te worden. mijn rekel had er echter geen oog voor, en ging zijn gangetje verder,snuiven, een paar pasjes, weer.. duidelijk op zoek naar een ander, en roekeloos pal in de richting van een boerderij en een drukke weg. ik had te doen met die éne. maar dacht toch: niets dierlijks is ons mensen vreemd
