nog 9 dagen te gaan, of beter te wachten. ik voel me klaar ervoor en dus rustig.. vandaag kreeg ik eindelijk meer nieuws van mijn voorgangster op haar blog:www.bloggen.be/coolens gerda .zij gaat me exact 14 dagen voor, met identiek dezelfde route en bijna gelijkaardig materiaal, ik bedoel fiets & zo,ook gps. het is niet evident om je dagboek op blog te kunnen bijhouden, zo blijkt. maar verder stelt haar verhaal mij gerust. marieke en ward heb ik zoals altijd van school gehaald: marieke (3) van de hogeschool in oedelem, ward(4) van de universiteit van donk-maldegem. het is leuk dat ze zo open babbelen over hun schools en ander wereldje, nu toch tenminste, in het begin ging dat niet zo vlot: vaak ging de conversatie niet verder dan hoe is't?- goed! wat heb je gedaan op school? - gespeeld met de blokken, met de auto's.. ben je moe? -nee! nu moet ik ze soms om beurten doen zwijgen, anders kom ik er niet uit. ik vroeg me af hoe ik dat een beetje moest duidelijk maken dat ik er niét zou zijn de volgende weken, maar dat was geen probleem: ward vertelde al dat hij 5 keer naar omie& opie gaat(1 van de verschillende grootouderkoppels), marieke bevat het minder, ik kreeg er toch geen hoogte van. de namiddag was een leuk gevecht tussen hen en mij over wat wel en niet kan en het zoekend bijstellen van de regels. ik prijs me gelukkig dat ik ze alleen heb, het is zo ànders met de ouders erbij,dan hou ik me gedeisd. de kinderen kunnen ook plots helemaal van stemming omslaan als hun mama er aan komt. ik hoop dat ik ze niet mis. eens ze weg zijn ga ik als gewoonlijk even naar damme, in de hoop bekenden te zien. bruno was er. veiligheidshalve heb ik nog een afspraak gemaakt met mijn huisdokter, jan kamoen, om één en ander nog eens bij te sturen.maar goed ook, mijn bestelling bij mijn apotheker( ut domi/paul dewaele) dient nog aangepast: hij maakt mijn medicatie speciaal voor mijn trip in capsules, gemakkelijker om te doseren en mee te nemen. van service gesproken?! ik ben content om die laatste check up, voor volgende week heb ik een afspraak voor de evaluatie van de aanpassingen. eigenlijk had ik nooit gedacht van mezelf zo afhankelijk te worden van mijn medische opvolging. misschien ook typisch aan ouder worden? ik geloof niet van mezelf dat het een doodsangst is: ik leef niet naar een lang te rekken leven. nog 2 werkdagen deze week. ik opteer voor een rustig laatste weekend thuis, met als het kan een bbq met de kinderen. het weekend erop wil ik stilletjes wegsluipen. toch nog één en ander te doen tussendoor. wedden dat het nog druk wordt?