woensdag vandaag... na twee drukke werkdagen gisteren in mijn luie stoel in slaap gevallen. ik zou het niet meer kunnen opbrengen om een hele week naeen te presteren. vanmorgen wakker gemaakt door claudine voor ons vast ontbijtritueel. "op mijn nest gepakt" noemen we dat in de volksmond. een rustige drukte begint met een smeerbeurt voor mijn auto. in het gemeentehuis regel ik mijn kiesplicht. ik bel met mijn accountant en krijg ineens een afspraak. zo wil ik altijd door mijn verplichtingen spoelen,alles klaar in een wip! ik heb nauwelijks nog de tijd om een beetje boodschappen te doen. niet te veel, da's moeilijk.
ward en marieke zijn mijn eerst gasten. omdat ik niet zag hoe vanmiddag nog even te gaan winkelen heb ik ze meegenomen na school,korte stop in de aldi. ze verkozen als échte in de auto te blijven. aan hun reactie te zien bleek ik net even te lang weg.. blijven leren, opa! een beetje meer dan anders zit ik ze te observeren, en ben mild gestemd: het bord moet niet echt leeg,direkt er na mag al iets anders om te eten, en dat hebben ze direkt door: mogen we een ijsje, we hebben een beetje honger naar... ik probeer het toch een beetje te sturen maar geniet van hun geslepenheid. gelukkig goed weer, ze spelen veel buiten. het afscheid nemen neemt een aanvang, zowel van mijn kant als van anderen. andré, mijn buurman vraag ik zelf, hij was vorige week aan de deur en ik had geen tijd.. griet komt ook vroeger dan anders marieke ophalen, zalige momenten, ook ciska komt vroeg achter ward. . ik zie hen niet meer voor ik vertrek. geen drama, maar ik voel aan griet's knuffel dat het mij niet alleen pakt. stef en griet komen ook langs, gezellig, lekker buiten op terras. een vraag van hen,van velen, naar religiositeit /spiritualiteit kan ik alleen maar beantwoorden met "open staan". waar ik mezelf mee verwonder. ik moest nog dringend naar damme. of zeg ik beter dwingend? een verstandige pelgrim doet dat niet. maar ik wou persé aan mijn maten de gelegenheid bieden mijn blog te leren kennen. positief onthaal toch. het fietst lekker naar huis. warm, geen wind. ene buurman en andere buurvrouw wachten op mijn terras. kan ik hier wel vertrekken? in ieder geval wel naar bed. mijn nervositeit stijgt lichtjes, ik vibreer op 240 in plaats van op 220 volt
Reacties op bericht (2)
15-05-2009
Het allerbeste gewenst.
Hey Miel , Nog even je laatst geschreven bericht gelezen , en ik vermoed dat dit ook zowat het laatste zal geweest zijn , althans , wat het thuisfront betreft . Ook ik hoop , dat je nog veel zult schrijven , want zoals ik je reeds zei : " het smaakt naar meer " Dat het afscheid van familie en vrienden niet zonder enige pijn pepaard gaat , kan ik me goed voorstellen ; maar velen zullen in gedachten zeker met je meerijden ( hopelijk voel je dat een beetje positief aan ! ) Nog eens " chapeau " voor je hele onderneming , je moet het toch maar doen !! En ik kijk al vol spanning uit naar je neergepende belevenissen op je blog ; Samen met Sandra wens ik je dan ook het allerbeste op je pelgrimtocht , in goede gezondheid en hopend op een goede terugkomst ! En vooral : GENIET ER MET VOLLE TEUGEN VAN !! Dag Miel !!
Ingrid.
15-05-2009 om 09:12
geschreven door Ingrid
14-05-2009
succes
Beste buurman,
Met verwondering heb ik zojuist kennis gemaakt met jou blog. Wist dat je vele talenten had, maar als schrijver had ik jou nooit omschreven.. Deze visie zal ik nu dus ook moeten herzien, zoals je dat soms wel vaker moet doen. (Enkel een ezel veranderd nooit van idee). Een aangenaam verhaal, dat ons alleen maar aanzet om nog meer te lezen. Dus hoop ik dat je dan ook nog veel zult schrijven, zo kunnen we in ons gedachten een beetje met jou meereizen. De toog dikwijls gevuld met avonturiers, maar die na ettelijke toverdrankjes moeten bekennen niet verder te zijn gekomen dan Baraque Fraiture.. Gelukkig zijn er nog echte buurmannen, die het doen... Proficiat met je onderneming waarvan er velen enkel jaloers kunnen van zijn....iedereen kan dat , hoor ik je zeggen, maar beste Miel...jij doet het. Wens jou een prachtige ervaring zonder al te grote tegenslagen, en af en toe wat tijd om te schrijven en ons te doen watertanden...het ga je goed !!
