Om 5.15u was het het einde van de retreat en de silence. Nooit verwacht maar het afscheid was toch met pijn in het hart. Ik was ondertussen zo gehecht geraakt aan deze vredige, rustige omgeving zonder prikkels, zonder verwachtingen en dit alles in de mooie natuur. Hier was het enkel 'zijn'. De silence zorgde voor een unieke ervaring. Geen energie moeten geven aan anderen, 10 dagen die ik had om enkel met mezelf bezig te zijn. Ik heb geen minuut spijt van mijn deelname aan deze 10 dagen en wie weet, misschien kom ik hier nog eens terug.
Na ervaringen te hebben gedeeld met de anderen was er een ontbijt in de monastry. Met een 10-tal deelnemers genoot ik van het aanbod om een rondleiding te krijgen rond de monastry in de Garden of Liberation. De oprichter van de monastry en het meditatiecenter is een zeer gekend monk in Thailand. Hij heeft de techniek van anapanasati ontwikkeld en wereldwijd verspreid. Net als tijdens de retreat straalde deze plaats ook weer dezelfde rust uit.
Uiteindelijk toch teruggekeerd naar de 'normale' wereld. Samen met een duitse besloten om te bekomen op Koh Lanta, een eiland aan de Westkust van Thailand.
De eerste dagen in de retreat was alles nog nieuw en kregen we veel instructies ivm meditatie. Alles verliep vlot, die 10 dagen leken 'a piece of cake.' De silence was in het begin wel een eigenaardige ervaring. 75 mensen bij elkaar en overal heerste er stilte. Soms had ik onbewust de neiging om iets te zeggen, echt wennen.
Vanaf dag 3 in de namiddag begon de fysieke pijn. Linkerknie liet zich voelen van steeds in kleermakerszit te zitten. En dan niet te vergeten, de onderrug... Afzien! Een rugsteun hadden we niet dus het was een constant afwisselen van zitten met gestrekte en gebogen rug.
Tijdens de volgende dagen moest ik echt een gevecht leveren tegen mijn eigen gedachten. Nu pas werd het me echt duidelijk hoe ons leven soms wordt beheerst door ons denken. Omdat ik continue bezig was met het focussen van mijn mind op mijn lichaam, schoot mijn mind in een 'tegenreactie'. Een echt gevecht tegen mezelf. Ik ben mezelf meerdere keren tegengekomen.
Dagen 5 en 6 waren de beste. Gedurende 10 tot 15 minuten kon ik mezelf focussen opmijn lichaam. Zalig, de rust die ik ervaarde in mijn hoofd. Net of ik een beetje aan het zweven was....
Helaas duurde dit niet lang. Vanaf dag 7 ging het enkel nog achteruit. Ik vermoed dat dit kwam door de pijn, vermoeidheid en soms de verveling. Dag 9 was voormij het dieptepunt. Het werd een volledige dag van 'silence' = leven zoals de monks. Dwz slechts 1 maaltijd ( ontbijt) en geen lezingen of chanting. Ik had het even berekend, dit kwam neer op 6u individuele meditatie en 1,5u groepsmeditatie. Een ramp, ik kon mezelf noeilijk concentreren ( monkeymind zoals ze dat noemen) en had honger. Bovendien was het ook nog eens een heel warme dag. Slechte combinatie voor mij... Achteraf had ik vernomen dat meerdere deelnemers die dag tot een doorbraak waren gekomen of tot een bepaald inzicht. Helaas was dit bij mij niet het geval.
Dag 10 verliep uiteraard veel beter, was terug meer gemotiveerd en kon me iets beter concentreren. Nog 1 keer slapen en het was gedaan.
Tijdens de 10 dagen heb ik veel geleerd over meditatie met mindfulness ( anapanasati) en over boeddhisme. Ik ga jullie uiteraard niet vervelen met hele theorien ( dubbelpunt is hier niet te vinden). Van bovenstaande onderwerpen zet ik hier een kleine tekst die de kern een beetje bevat van de inhoud ( voor eventuele geinteresseerden, anderen kunnen dit gewoon overslagen).
Boeddhisme:
1. Alles is vergankelijk. We hebben niet over alles controle, ook niet over ons eigen lichaan. We veranderen, worden ziek en gaan dood. Lichamen, families , naties,... Geluk komt maar zal ook weer gaan. We moeten observeren en begrijpen hoe dit bijdraagt aan onze 'suffering'.
2. Er is een oorzaak aan de basis van onze gevoelens, lijden, stress en ontevredenheid. De oorzaak is ons grasping en clinging ( grijpen en vastklampen) aan wat we niet hebben, aan iets vergankelijk en weg proberen te graken van de dingen die we niet willen.
3. Er is een oplossing voor ons lijden, stress en ontevredenheid. Wanneer er een einde komt aan ons grasping en clinging zullen we vrijheid kennen. We kunnen deze vrijheid behouden..
4. Er is een pad van waar we nu zijn naar totale vrijheid. Het heet de 'Eight Fold Path'. Door hard te werken aan dit pad krijg je vrijheid. Theravada Buddhism is de praktijk van het pad.
Waarom meditatie:
We moeten terug in contact komen met ons lichaam. Enkel als we ziek zijn, verzorgen we het zoals het hoort. Maar het is ons kostbare bezit, we moeten er meer aandacht aan besteden. Vroeg of laat krijgenwe het resultaat voorgeschoteld. Door meditatie leren we onze mind te focussen en in balans te komen. Hierdoor is het vrij van haat. Het is standvastig en actief. Voor je iets gaat ondernemen, ga je je bewust worden van je ademhaling en ga je uiteindelijk pas handelen als de actie goed is.
Mindfulness:
Let go of our pre-conceived ideas of how things are, or how we would want things to be. Letting go of the attachment to our cherished opinions. Let go of views, opinions and ideas of all things and the Dhamma will be revealed.
Tijdens de retreat werd er regelmatig verwezen naar het boek ' De kracht van het NU'. Dit boek heb ik thuis liggen. Als iemand zich hier graag eens in zou willen verdiepen...
Onze groep bestond uit 75 personen, de vrouwen waren iets beter vertegenwoordigd dan de mannen maar slechts met een klein verschil. De leeftijden waren zeer uiteenlopend, van 21 jaar tot begin 70 ( schatting). En verschillende typen van mensen: de alternatieven, de 'barbiepoppen', de neutrale types, de zeer serieuze mensen,...
In het begin probeerde ik te raden wie het tot een goed eind zou brengen en wie niet. Achteraf gezien ben ik niet zo goed om mensen in te schatten. Uiteindelijk hebben 55 van de 75 de retreat volgehouden, een 20-tal hebben het vroegtijdig stopgezet. Gelukkig was ik daar niet bij...
Op deze 11 dagen heb ik heel wat dieren kunnen aanschouwen, sommigen boeiender dan anderen. Ik ga eerst beginnen met het dier dat het best vertegenwoordigd was: de mier. Grote mieren, kleine mieren, hele dikke, hele dunnen, zwarte, rode, bijtende ( niet-bijtende waren er volgens mij niet), op de grond, op tafel, in mijn bed,... En echt overal, niet te doen. Tegen het einde van de retreat kon geen mier meer zien!!!!
De dieren die je bij ons ook aantreft: de poezen ( moest ik toch telkens denken aan de mijne), de reuze spinnen, de kakkerlakken, de vissen, de vreselijke muggen, de dondervliegjes,...
En dan de boeiendere dieren: 's avonds de vuurvliegen, de vleermuizen die net onder het plafond vlogen van de refter, de grote lizzard die zijn thuis had gevonden op het terrein, de groene slang en de aapjes. Een 5-tal keer heb ik vanop mijn stoel in de refter kunnen genieten van de spelende apen in het bos iets verderop. Vond ik echt super!
Om 4u werden we gewekt door de bel. Geen schattig belletje maar een mega bel waarop werd geslagen met een houten hamer, het geluid moest dan ook hoorbaar zijn over het hele terrein. Geloof me, ik heb het geprobeerd maar blijven liggen met zo'n lawaai was uitgesloten. Dan was het altijd een avontuur om in het donker naar het toilet te gaan, me te wassen en tanden te poetsen. Gelukkig had ik een zaklamp bij! Om 4.25u moesten we ten laatste uit de dorm zijn zodat we op tijd waren voor de lezing om 4.30u. Als het interessante teksten waren, kon ik aandachtig luisteren. Anders zat ik nog wat verder te doezelen op mijn kussen. De zittende meditatie volgde hierop, de eerste 5 dagen bestond dit bij mij uit verder wakker worden. Pas in het tweede deel van de week kon ik mezelf ertoe aanzetten om op dit vroege uur te mediteren. Gelukkig volgde hierop de yoga, heb ik echt van genoten. Ideaal om helemaal wakker te worden en de spieren te stretchen want is echt wel nodig als je dagelijks meerdere uren doorbrengt in dezelfde positie. Ondertussen konden we genieten van de zonsopgang.... Om 7u volgde er de dhamma talk. De eerste dagen werd deze gegeven door de hoofdmomk van de monastry, een monk met enig aanzien, 74 jaar. En ik ben ervan overtuigd dat wat hij zei zeer interessant was maar helaas.... zijn Engels begreep ik echt niet. Het enige woord dat ik begreep was 'suffering' en als je dan weet hoe hij het uitspreekt... hilarisch.
8u, eindelijk eten. Ondertussen meer dan 19u geleden dat we nog iets hadden gegeten. Niet dat het veel was. Elke ochtend kregen we rijstsoep en bananen of enkele koekjes. En dat was het.... Voor het eten moesten we echter eerst wachten tot iedereen zijn eten had en neerzat zodat we samen onze 'foodreflection' konden lezen: with wise reflection I eat this food, not for play, not for intoxication, not for fattening nor for beautification, only to maintain this body, to stay alive and healthy and support the spiritual way of life. Thus I let go of unpleasant feelings and do not stir up new ones. Thereby the process of life goes on, blameless, at ease and in peace
Na het eten hadden we tijd om onze taak te doen, ik was verantwoordelijk voor het onderhouden van de voetbadjes voor meditatiehal 3. Nam gelukkig niet veel tijd in beslag zodat ik op mijn gemak kon genieten van de hotspring en kleren kon wassen. Soms deed ik ook een kort dutje, vooral in het begin was dit nodig. Om 10u werden we dan terug verwacht.
Het komende uur kregen we vooral uitleg over meditatie met mindfulness: wat houdt het in? hoe moet je het doen? welke moeilijkheden ga je tegenkomen? wat kan je er tegen doen? Meditatie met mindfulness houdt in dat je je aandacht gaat richten op je ademhaling, breath in and breath out, zodat je aandacht voor 100% op je lichaam is gericht en er geen plaats is voor andere gedachten.( in theorie ) Na dit uur was het tijd om te oefenen: 45 min al wandelend en vervolgens 45 min al zittend.
En dan eindelijk 12.30u, tijd voor een echte volwaardige maaltijd. De lunch was altijd zeer goed: bruine rijst, een curry met veel groenten ( ietsje pikant), een niet-pikante schotel zoals groentjes of noodles en beetje sla. Alles was vegetarisch. En als dessert ( als het dessert was tenminste) kregen we een potje met groenten (bonen of mais of eierplantjes of...) en dit in een zoete melk. Raar maar telkens opgegeten omdat het iets zoets was. Erna weer tijd voor taken of was of... Ik gebruikte de tijd steeds om een middagdutje van ongeveer een uur te doen.
Om 14.30u moesten we terug paraat staan. Een engelse monk leerde ons dan meer over boeddhisme. Een uurtje waar ik echt naar uitkeek. De monk was 64 en heel amusant om naar te luisteren. Een boeiend persoon met een boeiende geschiedenis... En het was precies alsof hij gewoon een verhaaltje aan het vertellen was met af en toe wat droge humor ertussen. Super! ( de monks waren over het algemeen heel grappig) Erna weer de zittende en wandelende meditatie. Om 17u volgde er dan een uurtje waar we onze stem mochten gebruiken. Chanting is het zingen van ... tja... hoe zou ik het omschrijven? Zingen van onbestaande woorden ( voor ons). Het was een welgekomen afwisseling maar dat was het dan ook voor mij.
Om 18u nog een hoogtepunt: warme chocomelk!!! Smaakte totaal anders dan bij ons maar dat maakte niet uit. Gewoon met volle mindfulness genieten van de tas!!!! Dan weer pauze tot 19.30u, meestal gebruikte ik de tijd om in mijn dagboek te schrijven. Lezen en schrijven was eigenlijk verboden maar anders zou ik alles vergeten zijn tegen dag 11.
De avond vond ik meestal vrij saai. Eerst 30 min zittende meditatie en dan wandelende meditatie in groep = rond de vijver lopen in slakkengang. Erna weer zittende meditatie maar tegen dan was ik al aan het indommelen.
21u was het tijdstip om te gaan slapen. Iedereen was tegen dan doodop zodat tegen 21.15u iedereen in zijn bed lag en niet veel later lag te slapen. Klaar voor de volgende dag!
Het center was gelegen in een rustige omgeving op een berg, we werden omringd door allemaal groen, heel rustgevend. Er waren een 5-tal meditatiehalls, we brachten echter de meeste tijd door in meditatiehall 2, dicht bij de vijvers. De hall was helemaal open zodat we af en toe verfrist werden door de wind. We kregen meditatiekussens en een meditatiebankje om het zitten wat comfortabeler te maken. Voor yoga kregen we een zeer dun, rieten matje. Hielp dus helemaal niet om de betonnen vloer te verzachten. Tijdens de lopende meditatie konden we op heel het domein rond wandelen.
De mannen en vrouwen sliepen apart in hun eigen 'dorm'. Het gebouw was in een O-vorm met in het midden een grasperk, aan de zijkanten de 'wells' om ons te wassen. Well = een betonnen ronde met een diepte van ongeveer 1 meter waar water in werd gedaan. Met gebruik van plastieken kommen konden we ons wassen en onze kleren proper maken. ( dus geen warm water en eigen badkamer ) Wassen moesten we doen met een saerong ( doek) rondom ons dus geen zwemkledij of nakie toe gelaten!
Onze kamers waren zeer klein met enkel een betonnen bed met daarop een rieten map en een muskietennet. Vrij pijnlijk aan de rug en de heupen tijdens het slapen. De toiletten waren aan 1 kant gelegen ( gelukkig dicht bij mijn kamer!)
Eten gebeurde in de refter, eveneens open aan alle zijden.
Op het domein was er een 'hot spring'. Een bron met zeer warm, zout water waar ik regelmatig inging om te spieren te onstpannen en te genieten van het warme water ( zeer warm).
Ik gok dat ik een 4u heb geslapen in de trein. Aangezien er nergens werd omgeroepen welke stop het was, was het een beetje gokken wanneer ik eraf moest. Bijna stop gemist, net niet.... Om 6.30u stond ik op het perron van Chaiya, een klein dorpje, een 6-tal kilometers van het meditatiecenter. Om wakker te worden, gunde ik mezelf 1u rust op een bankje aan het station. Dan op zoek naar een motortaxi. Blanke mensen = rijke mensen dus werd er belachelijk veel gevraagd voor de rit. Uiteindelijk kon ik een taxi fixen voor de helft van de 1ste prijs. Bij aankomst aan de monastry volgde er een kleine inschrijving en werden we met de taxi naar het centrum gebracht, zo'n 1,5 km verder. Ondertussen was het 9u. Het was duidelijk te merken dat deze bijeenkomst maandelijks plaatsvindt, alles was zeer goed georganiseerd. Na het lezen van het doel van de 10 daagse en de regels volgde er een klein interview. Vervolgens betaalde ik 50 euro voor het eten voor de komende 10 dagen en mochten we onze kostbare zaken in bewaring geven. Onze 'kamersleutel' werd ons bezorgd zodat we ons bed konden 'inrichten' ( niet te veel bij voorstellen!). Dan was het weer wachten en wachten tot 16u, het openingsmoment. Ze gaven ons info over het verloop van de 10 dagen en aansluitend een rondleiding rond het domein. En dan was het eindelijk zover. De 'silence' ging in en dit voor de komende 10 dagen. Spannend!
De bus op richting Bangkok. Daar een vlotte verbinding met de taxi naar het treinstation. Plan was om bagage in bewaring achter te laten zodat ik nog enkele uren Chinatown kan bezoeken. Ik moest trouwens 5u wachten op mijn slaaptrein. Bij buitenkomst van het station werd ik overvallen door de warmte en de vele taxichauffeurs. Toen ik ook vernam dat Chinatown nog 2 km wandelen was en ik geen kaart had, ben ik maar wijselijk teruggekeerd. En dan...ja, wachten en wachten. Iets gegeten, de enkele winkeltjes bezocht, nog iets gesnoept en nog iets... In het midden van het station stond een grote afbeelding van de koning met daarnaast een register ( denk ik). En om 18u speelden ze het volkslied (volgens mij) en stond iedereen enkele minuten recht. Kan me dat niet voorstellen in Belgie.... En dan eigenlijk de nachttrein op, vrij basic maar het was te doen.
Een voorbode voor een vreselijke nacht!!!! Het gevolg volgens mij van de airco.... De rechterkant van mijn gezicht deed vreselijk zeer. Neus die bleef lopen, sinus die constant pijn deed, oorpijn, tandpijn,... Kortom alles deed pijn! Hooguit 3u kunnen slapen. Bij het opstaan was het niet veel beter. Met de meditatie in het vooruitzicht alles op alles gezet om er zo snel mogelijk vanaf te geraken. Medicijnen genomen voor infectie op de luchtwegen en Dafalgan om de pijn te verzachten. En ondertussen bleef mijn neus maar lopen... Normaal had ik nog een uitstap op mijn agenda gezet maar deze heb ik wijselijk afgezegd. De hele dag zitten lezen, wat geslapen in de namiddag en nu de blog aan het aanvullen.
Mijn plan was om iedereen die had gereageerd via blog of via mail nog iets terug te sturen vandaag voor mijn 10-daagse want na vandaag zal het ongeveer een 12 dagen duren eer ik terug online ben ( als de meditatie volhoud tenminste ). Helaas ben ik nog steeds in belabberde toestand en zie ik het momenteel niet zitten. Daarom langs deze weg alvast mijn verontschuldigingen aan degene die aan het wachten zijn op een antwoordje terug. Volgt zeker na mijn meditatie! Tot dan.... en duimen voor mij he want het gaat zwaar worden!!!!
In de stad zijn er enkele musea die gaan over de aanleg van de spoorweg tussen Thailand en Myanmar. Na een lekker ontbijt huurde ik dus een fiets om deze musea te bezoeken net als het Kanchanaburi Cemetry waar een 6000 geallieerden liggen. Wereldoorlog 2 heeft me altijd al geboeid dus een leerrijke dag voor mij. Als je ziet in welke omstandigheden de oorlogsgevangenen moesten leven.... niet te vatten... Vele van hen stierven aan uitdroging, malaria, ondervoeding, cholera,... De hygienische omstandigheden in de kampen waren onvoldoende, het eten niet aangepast aan het zware werk en dan nog de weersomstandigheden waarin ze moesten werken. Ik had het geen week volgehouden!
In de namiddag lekker aan het zwembad gelegen en 's avonds mijn treinticket naar Bangkok gereserveerd. Gedurende de dag werd ik al zwaar geplaagd door zware niesaanvallen, een voorbode van.....
Om 8u vertrok de groep voor onze dagtrip, eerst een uur rijden naar het Erawan National Park. Onderweg weeral genieten van de toch oooh zo mooie natuur van Thailand. Het park bestaat uit een oppervlakte van 550 m2 en bestaat uit hoge bergen en valleien. Wij kwamen voor de belangrijkste attractie van het park nl. de watervallen. De waterval bestaat uit 7 levels, het water valt in totaal 1500 meter naar beneden via een soort trappensysteem. Meeste bezoekers gaan maar tot level 3 maar de sportieve mensen, zoals ik , die gaan helemaal tot boven. Op elke level was er een zeer mooie waterval te zien, echte prentkaarten. Helemaal bovenaan ben ik dan even in het water gegaan, helemaal niet koud en een zalige verfrissing. Het was alleen verschieten van de vissen die aan je voeten beginnen te knabbelen!!!! Ik ben het sabbelen niet gewoon geraakt en dus ook niet verder geraakt dan het ondiepe.
In de namiddag bezochten we de dodenspoorlijn en de brug over de rivier Kwai, gebouwd tijdens de tweede wereldoorlog. De Dodenspoorlijn (Death Railway), ook wel Birmaspoorweg of Birma-Siamspoorweg, is de bijnaam gegeven door geallieerde krijgsgevangenen aan de spoorlijn die zij gedwongen werden aan te leggen tussen Thailand en Birma. Het werk aan de spoorlijn begon op 16 september 1942 en werd 16 maanden later voltooid, ondanks berekeningen van Japanse ingenieurs dat het minimaal 5 jaar zou duren om de 415 kilometer lange en 1 meter brede spoorlijn aan te leggen. De Japanners maakten hiervoor op grote schaal gebruik vandwangarbeid. Tijdens de aanleg stierven per dag gemiddeld 75 arbeiders; 15 000 krijgsgevangenen stierven aan uitputting, ziekte en ondervoeding. Onder hen waren 7 000 Britten, 4 500 Australiërs, 131 Amerikanen en bijna 3 000 Nederlanders. Ook stierven ongeveer 100.000 Thaise, Indonesische, Birmaanse en Maleisische dwangarbeiders bij de aanleg door het moeilijke gebied. Een brug met geschiedenis dus...
's Avonds met een enkele Nederlanders terrasje gedaan en enkele cocktails gedronken, ideaal om deze toffe dag af te sluiten.
PS: goede cocktails heb ik hier nog niet gevonden.....
Bij het binnen rijden van deze stad veranderde mijn gevoel onmiddellijk. Een stad omringd door mooie groene natuur, gezellig, vriendelijke mensen,... Ik voelde me hier direct op mijn plaats!!! Aangekomen bij mijn volgend guesthouse bleek dat alle kamers met fan al bezet waren, enkel met airco waren nog beschikbaar. Ik had altijd al bewust gekozen voor een fan maar door de warmte had ik de kracht en de zin niet om verder te gaan rondkijken ( kreeg ik later nog spijt van). Wel een zeer gezellig guesthouse met een zwembad en zicht op de rivier, zeer mooi! In de namiddag een tour geboekt voor de volgende dag, tijdens de regen gezellig gelezen en 's avonds iets gaan eten. Lekker relaxen dus, zalig!!!!
Net als Sukothai staan er in Ayutthaya ook nog veel ruines, vandaar mijn keuze om hier ook halt te houden. Dit werd echter de eerste teleurstelling in Thailand. Mijn guesthouse lag meer dan een kilometer van het centrum, ik had wel een fiets ter beschikking maar deze reed echter niet comfortabel en had een zeer hard zadel. Daarnaast vond ik de mensen er niet vriendelijk, ook geen gezellige stad en in vergelijking met de vorige stad waren de ruines voor mij een teleurstelling. 's Avonds zat ik dan vanaf 20u vast in het guesthouse, in de buurt niks gezelligs om eten of te gaan drinken. Dooie boel dus... De mensen van het guesthouse waren wel vriendelijk maar het kwam zeer nep over. Een slecht gevoel dus bij deze stad en blij dat ik de dag erna verder trok.
Plannen gewijzigd, naar Ayutthaya gaat de tocht. Een reis met de bus van een 5-tal uur. Ik had het helemaal uitgedokterd, een lekker relaxt dagje zou het worden. I wish!!!!!! Jullie moeten weten, de busstations zien er hier heel georganiseerd uit. Nummers van waar de verschillende bussen moeten stoppen, een eethoekje en toilet. Dus tijdens de busrit alles in orde, gezellig wat muziek beluisterd, gesnoept, wat genoten van de natuur,... En toen ik zag dat we Ayuttaya naderde, begon ik mee uit te kijken. Eerst werd er iemand gewoon langs de weg afgezet (is hier de gewoonte) en een tweede persoon aan een houten barrak waar een taxi stond. Nog geen busstation gezien dus die zou nog wel komen. Na 10 min had ik echter de indruk dat we de stad uitreden. Dus ik ging vooraan vragen aan de chauffeur en hostess waar de busstop was. Ondanks het feit dat ze geen Engels spraken, kon ik uit hun lichaamstaal afleiden dat ik die dus had gemist. Lap!!! Ik probeerde duidelijk te maken dat ze me ergens anders mochten afzetten maar die verstonden echt geen letter Engels dus een hopeloze zaak... Mieke zat dus op de bus naar Bangkok!!! Ik had mijn guesthouse al betaald dus wou echt wel in Ayuttaya geraken. In Bangkok onmiddellijk op zoek gegaan naar een bus terug. Gelukkig hielp een man me onmiddellijk. Aangezien de starthalte een eindje verder was, moest ik op zijn brommer kruipen met rugzak en al ( creepie!). Hij heeft er uiteindelijk wel voor gezorgd dat ik binnen de 15 min op de juiste bus zat, heeft me wel zwaar afgezet met de betaling maar ja... Dat was het laatste van mijn zorgen.
Natuurlijk was het ondertussen al 17.30u en zat ik in volle spits!!! 2u hebben we gedaan over een stuk weg dat ik voordien in 20min had afgelegd.... Uiteindelijk kwam ik tegen 20u aan in Ayuttaya, het was donker en regende. Duurde dan ook weer lange tijd eer een taxi chauffeur begreep waar mijn guesthouse was.
Soit kwam ik eindelijk aan aan mijn guesthouse, was alles daar gesloten: de poorten en de voordeur. Stond ik daar zwaar gepakt, moe en volop in de regen. Naast het huis had ik een eettentje gezien en duidelijk gemaakt dat ik in het guesthouse moest zijn. De zeer lieve mensen hebben me gelukkig geholpen en uiteindelijk ben ik in mijn kamer terecht gekomen.
Ondertussen had ik ook enkele zware bulten op mijn been en voet, ik vermoed allergische reactie op een beet ofzo. Effe afwachten hoe het evolueert en anders bezoek brengen aan een ziekehuis. Wordt vervolgd...
Na nogmaals een lekker ontbijt hebben we de bus genomen naar Old Sukhothai. Op aanraden hebben we er een fiets gehuurd om vlot alles te kunnen bezoeken in het park.
Historisch Park Sukhothai omvat de ruïnes van de hoofdstad van het Koninkrijk Sukhothai. Het staat op de werelderfgoedlijst van Unesco. Het park is verdeeld in vijf zones, namelijk: centrum, noord,
zuid, oost en west. Het centrum vormt een rechthoek van 2 km van noord
naar zuid en 1,6 km van oost naar west en is omgeven door stadsmuren met
een opening in het centrum van elke zijde. Binnen de muren bevinden
zich de overblijfselen van het koninklijk paleis en 26 tempels, waarvanWat Mahathat,
de grootste is. In het gebied om het centrum bevinden zich binnen een
straal van vijf kilometer nog 70 andere historische locaties.
Zeer mooie boeddha beelden, tempels en ruines! Alles is mooi aangelegd met meren, palmbomen en bloemen. Uiteraard gaat dit gepaard met de nodige muggen waarvan ik ondertussen al genoeg beten heb!!! Een zeer mooi park, we hebben de chance dat het momenteel laagseizoen is en we de toeristen op 1 hand kunnen tellen. We zagen vooral veel kinderen die met de fiets het park kwamen bezoeken.
Wegens de hitte gingen we langzaam vooruit, de warmte is zeker niet te onderschatten hoewel het voornamelijk wolken zijn. Toch ben ik goed verbrand aan mijn schouders ( de eerste keer in Thailand). Na het bezoek zijn we uitgebreid gaan eten terwijl het buiten begon te regenen, een zalige afkoeling.
Na een douche eindelijk wat tijd om de blog bij te werken, gelukkig is het gebruik van het internet hier gratis en heb ik rustig de tijd. Morgen trek ik weer verder naar Mae Sot, Thailands 'Little Burma' vanwege de tienduizenden migranten uit Myanmar.
Na een lekker ontbijt, yoghurt met vers fruit ( jammie!), vertrokken naar het busstation. Toch altijd een hele verhuis met al mijn hebben en houden ( heb ik al gezegd dat ik tot de conclusie ben gekomen dat ik veel te veel mee heb?) Tijdens het wachten kennis gemaakt met een spanjaard met wie ik de volgende twee dagen zal doorbrengen. Het uitwisselen van info doet de busrit van 5,5u toch iets sneller voorbij gaan. Bij aankomst in Sukothai samen iets gaan eten en daarna nog ene gaan drinken in een cafe met live muziek. Goede manier om de dag af te sluiten. Morgen gaan we dan samen een bezoek brengen aan Old Sukothai met de ruines.
Tijdens mijn laatste dag in Chiang Mai wou ik zeker nog een bekende tempel bezoeken, nl. de Doi Suthep, deze ligt een 12 kilometer buiten CM op een heuvel. Samen met drie andere meiden een taxi genomen zodat de prijs beperkt bleef. Na het beklimmen van een lange trap kregen we een prachtig uitzicht op Chiang Mai. Binnen in de tempel hebben we ons laten zegenen door een monnik, geen idee wat hij allemaal zei, en kregen we een witte armband die geluk brengt. Hopen dat dat ook zo is... Samen met een amerikaanse heb ik vervolgens een bezoek gebracht aan de zoo van CM. Er zijn daar bussen voorzien zodat je gemakkelijk rond geraakt in de zoo. Door de warmte hadden we echter niet veel fut om veel te wandelen dus we hebben voornamelijk de dieren bezocht die we zeker wilden zien waaronder de panda's. Wereldwijd leven er nog maar 35 panda's waarvan 3 in Thailand. Echt schatttige dieren!!! Heb er goede foto's van genomen.... Na deze vermoeide dag nog lekker gaan eten in een lekker restaurantje waar ik eindelijk mijn eerste 2 Belgen heb ontmoet. Het was zalig om eindelijk nog eens Nederlands te spreken!!!
Een rustdagje in Chiang Mai....Blog bij gewerkt, rustig terrasje gedaan, gewoon lekker gerelaxt. Om 17u klaar om een kookles te volgen, tezamen met een amerikaanse die ik had leren kennen tijdens de uitstap naar de olifanten. We konden zelf kiezen wat we gingen maken, in totaal een 4-tal gerechten. Mijn menu zag er als volgt uit: Fried noodles, groentenrollen, pikante en zure soep en kip in groene curry. Foto's van mijn kookkunsten zijn gemaakt. Het eten was zeer lekker, niet zo moeilijk om te maken, alleen veel te veel!!!! Heb de helft moeten laten staan. Mijn gekregen kookboek heb ik helaas vergeten in de zak van de amerikaanse, hopelijk kan ik de recepten op 1 of andere manier nog te pakken krijgen zodat ik het in Belgie nog eens kan namaken! Tijdens de les hadden we nog 2 nederlandse meiden leren kennen waarmee we, na een bezoek aan de nachtmarkt, een cafe zijn ingedoken. Samen met nog enkele Amerikanen en Israeliers werd het een gezellige avond....
, die gaan helemaal tot boven. Op elke level was er een zeer mooie waterval te zien, echte prentkaarten. Helemaal bovenaan ben ik dan even in het water gegaan, helemaal niet koud en een zalige verfrissing. Het was alleen verschieten van de vissen die aan je voeten beginnen te knabbelen!!!! Ik ben het sabbelen niet gewoon geraakt en dus ook niet verder geraakt dan het ondiepe. 
