Aangezien mijn guesthouse op zekere afstand lag van het centrum, huurde ik een fiets om me gemakkelijk en snel te verplaatsen. Voordeel was dat alles in de buurt goedkoop was, lunch en dinner kwamen elk op 75 eurocent. Tijdens mijn vorig verblijf in Chiang Mai had ik al veel gezien dus besloot ik om naar het groot shopping center te rijden. Heel ruim, heel modern, verzorgd,... Helaas kon ik er niet echt van genieten. Al 5 dagen zat ik met een licht gevoel in mijn hoofd tijdens het wandelen, net of ik zweefde en elk ogenblik kon vallen. Met zicht op mijn verdere trip naar het Noorden ( en mindere accomodatie daar denk ik) besloot ik toch naar het ziekenhuis te gaan in Chiang Mai. Het bezoek verliep zeer vlot: goede organisatie, vlotte communicatie en zeer vriendelijk. Na het bezoek aan de dokter ( neurologisch alles in orde, waarschijnlijk iets aan mijn evenwichtsorgaan) werd ik doorverwezen naar de kassa waar niet enkel de dokterskosten werden afgerekend maar ook ineens de kosten van de medicijnen. Aan de apotheek van het ziekenhuis kreeg ik in een aparte ruimte uitleg over de medicijnen, mooi verpakt in plastiek zakjes en dan nog eens verpakt in een kartonnen zak ( precies een geschenkje). Echte service moet ik zeggen!
's Avonds was het het feest Loi Krathon. Normaal gezien had ik met Richard afgesproken maar omdat ik veel te laat was op de afspraak ( te laat vertrokken, afstand verkeerd ingeschat, verkeerd gereden) heb ik hem genmist. Loi Kratong is het Thaise feest van het licht. Dit feest wordt op de avond van de volle maan in november gevierd. Als de maan opkomt, verzamelt iedereen zich bij de rivier, waar lampionnen van bladeren in het water worden gelegd. De wegdrijvende lichtjes nemen het ongeluk met zich mee. De 'Krathong' is een offer voor 'Mae Khongkha', de 'Moeder van het Water'. De Thais geloven dat bij het wegdrijven van de 'Krathong' ook zonden en ongeluk zullen weggaan. Hoe verder de 'Krathong' wegdrijft en hoe langer de kaars blijft branden, hoe meer voorspoed en geluk in de toekomst.
Het was gewoon prachtig. Zeker 100 stalletjes stonden klaar met kleine bloemstukjes om op de rivier te laten drijven, elk stukje voorzien met wierookstokjes en een kaars. Al brandend werden deze dan in de rivier gelaten zodat na ongeveer een uur de rivier vol lichtjes zat. Later op de avond werden ook de lampions in de lucht gelaten zodat je langs alle kanten werd omringd door de vele lichtjes. Vooral de lampions gaven de avond een romantische sfeer. Zelf had ik ook een stukje in het water gelaten en er ineens een wens aan toegevoegd, geen idee of dat wordt gedaan maar leek me de ideale gelegenheid! Er was ook een stoet langs het water met muziek en mensen in typische klederdracht. Op de praalwagens werden, volgens mij, de verschillende goden uitgebeeld. En overal stonden er uiteraard eetstandjes zodat ik weeral iets nieuws kon uitproberen. Ga je ooit naar Thailand en kan je rond deze periode in Chiang Mai zijn dan moet je dit feest zeker meemaken!!!!!!
Een brommer was het ideale vervoermiddel om de ruime omgeving te verkennen. Een Amerikaan, Richard, had hetzelfde plan dus deelden we de kost en de brommer. Aangezien hij een rijbewijs voor een brommer had behaald, was hij dan ook de chauffeur die dag.
's Ochtends trokken we naar de plaatselijk markt op dinsdag die bekend stond voor de bergvolkeren die er kwamen. Eerlijk gezegd niet veel van gezien maar een markt is altijd tof om op rond te wandelen. Na ons middageten gingen we een trip maken van een 30 km, eveneens langs enkele bergdorpen. De weg erheen was echt ongelooflijk mooi met de rijstvelden, de palmbomen, de bergen,... Achter elke bocht kwam een nieuw, mooi schilderij te voorschijn. We hebben meerdere keren halt gehouden om foto's te kunnen maken. Toen we aankwamen in een bergdorp zagen we enkele oudere vrouwen in de typische kledij. Zij kwamen echter zeer agressief onze richting uit en omringden onze brommer met allerlei spullen om te kopen, helemaal niet vriendelijk. Richard reed gelukkig snel door.... Dit was wel een teleurstelling. een foto heb ik dan ook niet kunnen maken van de vrouwen. Zoals Richard zei, het was net alsof ze een vloek uitspraken over ons, beetje freaky....
Vervolgens nog een waterval bezocht maar dat stelde niet echt veel voor. Vooral veel muggen!!!! Al bij al een toffe uitstap waarop ik schoonheid van het Noorden wederom kon aanschouwen.....
Niet ver van het guesthouse bevond zich het Tham Pha Plong Monastic Centre, naar 't schijnt de moeite om te bezichten. Dus daar ging ik weer... Ik was erop voorbereid, ik zou een stijle trap op moeten om het mooie uitzicht te kunnen bewonderen. Na 201 hoge treden was ik echt al bekaf ( dringend aan mijn conditie werken!), aan het uitrustpunt hing er een bordje met daarop "de zwaarste 201 treden heb je achter de rug, de komende 396 treden zijn gelukkig de gemakkelijkste" ( zoiets ongeveer). Bij het lezen van de 396 treden moest ik toch even slikken.... Maar uiteindelijk viel het tweede deel veel beter mee. onderweg hingen er ook spreuken die voor enige afleiding zorgden. Het was de inspanning echt wel waard, wat een uitzicht op de groene vallei.... Ik hoop echt dat de monniken beseffen in wat voor een mooie omgeving zij wonen!!!
Voor de rest van de dag had ik wel gehad met het wandelen en heb ik de tijd genomen om te lezen en te genieten van een fruitshake. En 's avonds weer een gezellig samenzijn met de 'medebewoners'.
Na mijn vlucht naar het Noorden besloot ik om onmiddellijk verder te reizen naar Chiang Dao. Chiang Dao ("Stad van de sterren") ligt circa 72 km ten noorden van de stad Chiang Mai. Chiang Dao is een bijzondere bestemming met een schitterende mix van landelijke rust en onaangetaste natuur. Malee's guesthouse werd mijn huis voor de komende weken. De bungalows waren duur maar voor een kamer met gedeelde badkamer kwam het op 6 euro dus dat was te doen. Na mijn luie dagen in Phuket vond ik dat het eens tijd werd om terug in beweging te komen, een wandeling naar het dorp werd het dus. Ik heb echt genoten van de ongelooflijk mooie natuur, daarom wou ik terug naar het Noorden!!!
Het duurde echter zeer lang voor ik iets zag dat op een dorp leek dus op een bepaald moment heb ik de (achteraf gezien) slimme beslissing gemaakt om terug te keren. Ik schat dat ik in totaal een 5 km had afgelegd. Achteraf vernam ik in het guesthouse dat het dorp 7,5 km van het guesthouse ligt dus gelukkig dat ik op tijd was teruggekeerd, zo sportief ben ik nu ook niet.
Het toffe aan deze plaatsen is dat iedereen tegen iedereen spreekt en op korte tijd lijk je goede vrienden. Alleen eten is dan ook niet van toepassing en zo leer je de verhalen kennen achter de reizigers, echt boeiend!
'Katoeys' of 'ladyboys' zijn geheel of gedeeltelijk tot vrouw omgebouwde heren. Chirurgen in Bangkok staan wereldwijd bekend om de geslachtsoperaties die ze doen, maar ook om simpele cosmetische ingrepen, en ze werken veel goedkoper dan elders. Maar de meeste ladyboys kunnen alleen de operatie voor de borsten betalen, omdat een complete geslachtsverandering vele malen duurder is. Daarom zijn de meeste ladyboys travestieten (gekleed als vrouw) in plaats van transsexuelen (met een complete geslachtsverandering).
Ladyboys worden gedeeltelijk geaccepteerd in de maatschappij, het is voor hen echter zeer moeilijk om een gewone job te vinden. Bedrijven vinden het negatieve reclame als er een ladyboy in het bedrijf werkt. Daarom dat de meeste van hen in de prostitutie terecht komen.
Sommigen herken je van ver, bij anderen moet je echt heel goed kijken! Hoe kan je ze alsnog herkennen? Smalle heupen, grote voeten en borsten die ( in verhouding met de thaise vrouwen) te groot zijn. En ja hoor, met deze tips heb ik ze ontdekt!!
Op mijn laatste dag in Phuket ( 4/11) had ik mezelf getrakteerd op een ticket voor de Simon Cabaretshow met uitsluitend ladyboys. De theaterzaal was zeer mooi aangekleed en modern dus mijn verwachtingen waren hoog! De show bestond uit dans en zang ( playback). Ik moet zeggen, de kledij was ongelooflijk mooi met de veren, de glitters, de typische Oosterse kledij,... Echt af! De dans was redelijk, natuurlijk kan je van vrouwelijke mannen niet verwachten dat het a la ' You think you can dance' is.
En dan de vrouwen/mannen: ik heb echt ongelooflijk mooie vrouwen gezien met een figuurtje waar ik jaloers op ben! Sommige waren ( buiten de borsten) echt niet te ontmaskeren, op en top vrouw. Zij speelden dan ook de hoofdrollen in de verschillende acts. De 'dansers' waren niet allemaal even vrouwelijk, bij verschillende was het wel te zien dat ze zich hadden laten ombouwen. Dus al bij al wel de moeite om gezien te hebben. Achteraf had je de kans om op de foto te gaan met een van de 'vrouwen' maar daar werd dan uiteraard geld voor gevraagd. Maar vanop de achtergrond heb ik meerdere foto's gemaakt, kunnen jullie ze later ook eens bewonderen!
Wat kan ik jullie vertellen na 6 dagen Phuket? Niet al te veel eigenlijk.... laat ik beginnen met de positieve dingen.
Mijn hotel vond ik super: niet te groot, niet te druk, vriendelijke mensen, lekker ontbijt,... Naar westerse normen was mijn hotel een standaard verzorgd hotel maar naar mijn normen ( vergeleken met mijn vorige bungalows) gewoon luxe. Groot bed met zachte matras die vlak was, airco, een warme douche, een ruimte waarin douche en wc van elkaar gescheiden waren ( zodat ik niet telkens wc papier moest verplaatsen opdat het niet nat zou worden), wc die gewoon doortrekt, mini bar, tv +dvd, zwembad,... Jaja, het hotel was het positiefste element van mijn 6 daagse.
De cabaret show die ik heb bijgewoond, was ook wel de moeite. Een apart hoofdstuk over de ladyboys volgt nog.
Tja... ik denk dat ik zo een beetje rond ben met de positieve zaken.
Over de negatieve punten zal ik kort en bondig zijn: veel te toeristisch (net de costas in Spanje), belachelijk duur, niks te zien, strand ligt verstopt achter de honderden stoelen met parasol, .... Ik zou nog even doorkunnen gaan maar we houden het positief vandaag. Zoals in de boeken staat geschreven, mensen die enkel op reis gaan naar Phuket die zien het echte Thailand niet. En dit kan ik volledig beamen. Dus super blij dat ik eindelijk terug naar het Noorden kan!!!
Ik was erop voorbereid, ik zou een stijle trap op moeten om het mooie uitzicht te kunnen bewonderen. Na 201 hoge treden was ik echt al bekaf ( dringend aan mijn conditie werken!), aan het uitrustpunt hing er een bordje met daarop "de zwaarste 201 treden heb je achter de rug, de komende 396 treden zijn gelukkig de gemakkelijkste" ( zoiets ongeveer). Bij het lezen van de 396 treden moest ik toch even slikken....
