Ter gelegenheid van Gedichtendag wordt Mark Meekers uitgenodigd in de bibliotheek van de gemeente Zwijndrecht.

Hij houdt een lezing over eigen poëzie, becommentarieerd en geïllustreerd met dia’s.

Mark Meekers spreekt over poëzie, die voor hem “software voor de ziel” is, het wedstrijdencircuit, de kenmerken van zijn verzen, zijn inzichten over vorm en inhoud. Hij doet zijn “carrière” uit de doeken van wieg tot wandelstok en illustreert dit met gedichten. 

Als beeldend kunstenaar (onder zijn eigen naam Marcel Rademakers) ligt het beeldgedicht -het gedicht bij het werk en het leven van een kunstenaar- hem nauw aan het hart. Hij toont een reeks dia’s, met een lijntje muziek, en draagt daarbij voor. Komen aan bod: Van Gogh, Camille Claudel (beeldhouwster), Gauguin, Rembrandt, Meunier (van de koperen mijnwerksmuntjes). Zij illustreren thema’s als: existentiële angst, vrouwenemancipatie, verlangen naar het paradijs, de zoektocht naar Licht, sociale bewogenheid. 

Hij staat wat langer stil bij zijn bundel over de schilder van de Antwerpse haven: Eugeen Van Mieghem. Als eerste dorpsdichter van Doel verduidelijkt hij zijn standpunt over het verdronken dorp en brengt het poëtisch weer tot leven. Hij krijgt daarbij steun van Wannes Van de Velde. Als provinciedichter opent hij even een Vlaams-Brabants boekje. Hij leest enkele pikante teksten uit zijn recente bundel rond de verketterde tekenaar Félicien Rops.

Tot slot toont hij zich als sociaal geëngageerd dichter en legt hij de vinger op asielbeleid, dierenmishandeling, kinderarbeid, fascisme, en hemeltergende miserabele toestanden in Afrika, zoals beschreven in zijn Tanzania-bundel.

Bibliotheek, Binnenplein 1, 2070 Zwijndrecht. Inkom gratis.

10-01-2011, 00:00 geschreven door Mark Meekers  

“Poëzie is software voor de ziel” (Mark Meekers) / "Poësie is sagteware vir die siel" (Mark Meekers) / “La poésie est un logiciel pour l’âme” (Mark Meekers) / “carmina animae software” (Mark Meekers)/ “Poetry is software for the soul” (Mark Meekers) / “Poesie ist eine Software für die Seele“ (Mark Meekers) / 詩是靈魂的軟件 (Mark Meekers) / “La poesía es un software para el alma” (Mark Meekers) / “La poesia è un software per l'anima” (Mark Meekers) / “A poesia é um software para a alma” (Mark Meekers) / “Poesia soul egiteko softwarea da” (Mark Meekers) / “паэзія гэта праграмнае забеспячэнне для душы” (Mark Meekers) / “La poesia és un programari per a l'ànima” (Mark Meekers) / “Poesi er software for sjælen” (Mark Meekers) / ”Runous on ohjelmisto sielu” (Mark Meekers) / “ποίηση είναι ένα λογισμικό για την ψυχή” (Mark Meekers) / “Költészet szoftver a lélek” (Mark Meekers) / “Puisi adalah perangkat lunak untuk jiwa” (Mark Meekers) / “Tá filíocht bogearraí le haghaidh an anam” (Mark Meekers) / “Ljóð er hugbúnaður fyrir sálina“ (Mark Meekers) / 詩は魂のためのソフトウェアです (Mark Meekers) / “Poeżija huwa softwer għall-ruħ” (Mark Meekers) / “Poesi er programvare for sjelen” (Mark Meekers) / “Poezja jest oprogramowanie dla duszy” (Mark Meekers) / “Poezia este un software pentru suflet” (Mark Meekers) / ”şiir ruh için yazılım” (Mark Meekers) / ”Poezija je programska oprema za dušo” (Mark Meekers) / ”Poesi är ett program för själen” (Mark Meekers) / “Mashairi ni programu kwa ajili ya nafsi” (Mark Meekers) / “Poezie je software pro duši“ (Mark Meekers) / “Thơ là phần mềm cho các linh hồn” (Mark Meekers)

01-01-2011, 00:00 geschreven door Mark Meekers  

Naar jaarlijkse traditie gaat op 26 december 2010 het KERSTCONCERT door in Galerie Hannah te Herent om 10.00 uur.

Mark Meekers leest zijn gedichten rond vier thema’s: oorsprong en begin, geboorte en nieuw leven, verwachting en hoop, vreugde en dankbaarheid.

Cello: Herman Van Puyenbroek (Kon. Vlaamse Opera Antwerpen, Nationaal Orkest van België)

Piano: Lode Luts

Ze spelen Paul Bazalaire, Henry Purcell, Jules Massenet, Miska Hauser, Anton Dvorak  , H. Ackermans, Emile Dunkler, Brahms, Kiselgof, Grieg, Beethoven en Fernand Bastin.

Na afloop wijn en kaas. Deelname: 20 euro.

KERSTMIS IN RAVENSBRUECK 1943

onderhuids smokkelde zij een engel binnen

in de hel, baarde hem tussen oedeemzieke

benen. hij werd niet voor de honden geworpen:

zijn geluk had blauwe ogen, hennepen haar

dat groeide met angst en koolraapsoep:

“Gott mit Uns” drie hoog in een kribbe.

de moeder ging, geen kapo die haar als

voedstervader verving. vingers grepen in

wierpen de pop met afgelopen mechanisme

boven op de lijken, die haar wiegden

op de schokdempers van hun ribben.

er was geen vet of tand te trekken,

dus reden ze hem recht de ovenmond in,

waar nu een krans een blad laat ontglippen.

wat weerloos is, is wezenlijk beter dan

geweld voor de toekomst gewapend.

26-12-2010, 00:00 geschreven door Mark Meekers  

AAN DE LIJN GEHOUDEN: PETER VERDONCK, graficus-schilder

“schilderen

is de kleine materie mateloos beminnen

met alle ogen jagen op licht, licht opjagen

lopen op zonnestralen, vinden en verliezen.” (Mark Meekers*)

Na zijn studies als grafisch vormgever was Peter Verdonk 25 jaar werkzaam in de design en de publicitaire sector.
Hoewel dit een koele, eerder onpersoonlijke  technische bezigheid was, bleef hij voeling houden met het écht creatieve en “het warm-menselijke”. Door allerlei omstandigheden in zijn privéleven werd hij onlangs gedwongen dieper in te gaan op essentiële zaken als dood, liefde, maatschappelijke verhoudingen. Hierbij onderging hij een kleine hergeboorte en knoopte terug aan bij de interesses en de impulsen uit zijn jeugdjaren. De druk van dit mentale drijfgas werd hem te sterk zodat hij een uitlaatklep moest zoeken. Zijn beeldend werk kan dan ook voor een stuk worden gezien als therapeutische sessie, als louterend en bevrijdend. De kunstenaar getuigt: “Het wordt meer en meer een passie…  Spontaan, zonder veel nadenken, beredeneren of voorbereiding. Heel direct dus, momentopnames van gevoelens.” Dit artistiek project is echter geen solotocht, maar bezit voldoende beeldende kwaliteiten om ook de medemens aan te spreken, te confronteren. “Ik wil mijn werken niet opbergen maar anderen mee laten genieten van het resultaat,” laat hij zich ontvallen en voegt eraan toe: “Net zoals muzikanten, theatermakers of stand-up comedians inkom vragen.”

Verdonck is geen nieuwkomer: Peter heeft een doorgrondende blik op de kunstgeschiedenis, de actuele esthetische aanvoeling en neemt niet voor het eerst potlood en penseel ter hand. Hij nam deel aan enkele groepstentoonstellingen in culturele centra, het Jordaenshuis en café’s in het Antwerpse. Recent stelde hij tentoon in de Sint Jozefskapel te Brasschaat, de Bistro-ruimte galerij van Campo (Antwerpen), de showroom SITnSO (Boechout), de Foyer Vooruit (Boechout) en ook het Badhuis in Antwerpen en het Cultuurcentrum Trancé te Ekeren staan op het programma.

De materiaalkeuze van zijn werk is bewust eenvoudig: papier, karton, recyclagemateriaal, houtskool, potlood, inkten, verf. Hij noemt het “onbelangrijk”. Het achterliggende idee telt wel voluit mee: “Geen artistieke voorschriften! Ik houd mij niet aan bepaalde stijlen, normen, afspraken, het resultaat is niet te voorspellen. Ik wil experimenteren!”  Mooi zo dit anarchistisch trekje. Een echte kunstenaar moet niet de bestaande orde of zekerheden nogmaals bevestigen. Hij moet exploreren, vernieuwen. Dat vereist veel meer creativiteit en durf.  Elke echte kunstenaar heeft in wezen iets anarchistisch, zoekt naar een oprechte, eerlijke kunst, die zo respectvol is om de toeschouwer niet te bedriegen met clichés of gevestigde visies van het artistieke establishment.

Verdonck is geen filosoof die mediteert over mens en kosmos of over de picturale act. Hij is meer “een verteller die zijn gevoelens, ervaringen, emoties en belevenissen wil uiten, niet met woorden, maar plastisch, omdat ik deze vorm of ambacht het best beheers.” Leven en kunst liggen bij hem in elkaars verlengde. Hij put zijn onderwerpen uit de kleine dagelijkse omgeving zoals die hem onder de ogen komt. Maar ook weer niet zo letterlijk, hij levert geen kopie af: door de combinatie van uiteenlopende elementen krijgt het resultaat een bijklank, een vreemde surreële betekenis. Hij geeft de vrije loop aan hand en hoofd zodat elk werk experiment wordt, dat de auteur zelf moet verrassen. Het mondt echter nooit uit in betekenisloosheid. Een bevreemdende fascinatie, een wat bizarre magie gaat van deze werken uit.
Hij switcht van figuratie naar abstractie of beweegt zich even ongegeneerd, ongeremd op het tussenliggend terrein.

Hij werkt met zuiver grafische en picturale middelen. Dit is (nog) grafiek! Dit is (nog) penseelkunst! In de lijn van de traditie maar toch actueel, van deze tijd. Zijn werk bezit uitgesproken eigen accenten: stijl.

In zijn gestileerde figuren speelt de lijn de hoofdrol. Met grote soepelheid laat hij ze dansen, arabesken tekenen, strak in houding staan, meestal tegen een abstracte achtergrond. Soms komen ze na wat kijkwerk uit het netwerk van strepen en graveringen te voorschijn. Een aantal werken is louter textuur, die dynamisch werkt, afwisselend zich bescheiden op de achtergrond houdt om zich dan weer op de voorgrond te dringen.

Er is niet alleen de losse pols, er is ook het ironisch berispende vingertje: “ Frivool spotten met maatschappij en kunstenaars die het te ernstig nemen, te zakelijk!” Of gewoon “plezant doen”, “Zotte dingen maken” (waarom “Zot” niet met hoofdletter?) Humor relativeert, maakt vrij. Peter heeft spontaan de essentie van de lach gevat: een combinatie van herkenbare elementen uit diverse situaties die met elkaar botsen en zo de logica aan het wankelen brengen. Zie deze tekeningen als een bevrijdende gezondheidskuur: maak de wangen los.

Het kleurgebruik is gereduceerd tot het inkleuren van grafische vormen. Door deze ondergeschiktheid horen de werken eerder tot de grafiek dan tot de schilderkunst. Wie zal er zich zorgen om maken? Verdonck zeker niet: “Naast of onder de lijnen/normen werken, daar hou ik van.” Zijn scala bestaat uit: oker, rood, wit van de ondergrond en het zwart van de omtrekkende lijn (voor zover zwart / wit kleuren zijn). “Ik hou van rood… maar evengoed van grijs en zwart”. Hoewel hij aan elke tint bepaalde psychologische eigenschappen toekent past hij dit zelden bewust, functioneel toe. Anders gezegd: ook als hij kleur gebruikt, tekent hij ermee. Deze soberheid van palet geeft sterkte, stevigheid, werkt overtuigend, nadrukkelijk.

Peter Verdonck liet zich ook opmerken als gesmaakt rockartiest, die flink wat eigen composities uit zijn gitaar sloeg. Deze muzikale gen werkt door in zijn beeldend werk: het ritmische accent, het hoge tempo van zijn grafiek getuigt hiervan. Als weinigen slaagt hij erin zijn tekeningen te electriseren, onder hoogspanning te brengen. Saaiheid staat niet in zijn vocabularium.

Vergelijkingen met andere kunstenaars zijn lichtjes denigrerend alsof Verdonck geen eigen (hand)tekening zou hebben. Zoals aangetoond heeft hij dat beslist. Maar omdat hijzelf dit doosje opende haal ik er ook even zijn “lievelingsartiesten”  uit. “Houden van” wil niet zeggen kopiëren, maar wel: dezelfde snaren in zich voelen trillen, dezelfde akkoorden op een ander instrument, volgens een persoonlijke interpretatie aanslaan. Een Alechinsky-touch vind je in de eerder abstracte bladen, Paul Klee loert over de schouder in de figuratieve prenten,  Bosch, Brueghel en Fred Bervoets knipogen mee in de mild ironiserende platen. Dit zijn niet de minsten. Het is geen oneer met dit niveau verwantschap te voelen.

Uit het trefzeker, dynamisch, muzikaal, humoristisch werk van Peter Verdonck straalt de vreugde van het creëren van het papier af, precies zoals hij het uitdrukt: “Ik geniet ervan, ook van het resultaat.” Wij ook Peter. En wanneer de kunstenaar zich ontvallen laat: “Kan er niet mee stoppen… fantasieën dwarrelen door mijn hoofd, moeten eruit, op papier, hout  of karton, doet er niet toe.” Kunnen we met veel plezier deze artistieke verslaving aanmoedigen!

Marcel Rademakers (Mark Meekers), kunstrecensent
* Uit: Van binnen uit verlicht, gedichten en kunst, Demer Uitgeverij, 2010, p. 8

10-12-2010, 00:00 geschreven door Mark Meekers