De Herman J. Claeysprijs voor poëzie is een initiatief van de Antwerpse Pipelines vzw en De Muzeval, een dichtersinitiatief in Literair Café Den Hopsack aan de Grote Pieterpotstraat 24. De prijs is een eerbetoon aan de anarchist, atheïst, bekend Provo, medestichter van Pipelines, auteur, dichter, boekhandelaar, uitgever, plastisch kunstenaar en oprichter van café De Dolle Mol in Brussel, Herman J. Claeys (+ 2009).
Het thema van de Herman J. Claeys-prijs was 'Censuur', een fenomeen waarvan Herman meerdere malen het slachtoffer werd. De prijs werd donderdag uitgereikt in De Groene Watermankelder in Antwerpen.

Juryvoorzitter Henri-Floris Jespers dankte Pipelines vzw, die ondanks beperkte financiële middelen, de herinnering aan leven en werken van Herman levendig houdt, ook door de toekenning van poëzieprijzen. Hij dankte de juryleden, Lucienne Stassaert , Bert Bevers, Koen Calliauw, Peter Holvoet-Hanssen en Jan van Veen. Zij kregen 85 gedichten te lezen, alle onder schuilnaam ingezonden. Na grondige bespreking bleek duidelijk dat er een consensus bestond over de drie te bekronen gedichten.

De eerste prijs ging naar het gedicht 'Sprakeloos' van Mark Meekers (Marcel Rademakers).
Het bekroonde gedicht, 'Sprakeloos' werd gelezen door Henri-Floris Jespers.

SPRAKELOOS

gekneveld door de nacht, alle lichten

gedoofd, tegen een betonnen muur van

duisternis: zo moet het zijn om niet meer

te kunnen spreken, monddood, te moeten

leren uit een boek met blancobladen, met

letters uit hun lood geslagen, kranten vol-

gesneeuwd met witte vlekken. in naam

van hogere goden planten ze hun ogen

in jouw kop, snijden de beelden uit je net-

vlies, naaien dove oren aan, verzegelen

de lippen, verzekeren dat bloed groen is

en kleur van de hoop. wie de vrijheid in

zijn hoofd laat dansen, door een scheur in

de onverschilligheid afschuw uitschreeuwt,

wordt gemuilkorfd, geïsoleerd eiland, ver-

boden stad. de volgzame meute blaft vrijuit.

Mark Meekers (Marcel Rademakers)

31-05-2013, 12:47 geschreven door Mark Meekers  

SLUITSTEEN, 20 jaar Mengmettaal, schrijversgenootschap, Uitgeverij P, Leuven, 2012, 80 p. ( ISBN 978-94-91455-15-5 NUR 306)

(Inhoud: inleiding, bloemlezing, biobibliografische gegevens, activiteiten (1991-2012), poëzie in tuinen, parken en publieke plaatsen, poëziewedstrijden, poëzieateliers, publicaties)

Mengmettaal was een groep van een dertigtal dichters uit de regio Oost-Brabant, opgericht door Mark Meekers (Marcel Rademakers), met Leuven als ankerplaats. De auteurs waren pluralistisch, stonden open voor andere culturen en kunstvormen. Zij waren maatschappelijk betrokken, bewogen en uitgedaagd door taal.

- “In de Mengmettaal-poëtica primeerde de inhoud, vent kwam vóór vorm. Scherp werd dit geformuleerd in de oneliner: Poëzie is software voor de ziel. Toch waren we niet wars van vernieuwing als ze poëtisch functioneel was. We wensten een poëzie die niet levensvreemd klonk en durfden tegen de verbale l’art pour l’art-acrobatiek in, de sociale functie van poëzie beklemtonen. We wilden een ruim publiek uit alle bevolkingslagen bereiken… Leuven en omstreken zullen Mengmettaal missen. De groep heeft sowieso bijgedragen tot geestelijk en cultureel welzijn. Maar 20 jaar is héél lang voor een literaire vereniging. Het werd tijd om feestelijk af te ronden…” (Mark Meekers / Marcel Rademakers), art.: Sluitletter, inleiding, p. 4-7)

- “Ik beschouw nog steeds veel van mijn collega’s Mengmettalers als mijn dichterlijke voorbeelden, van wie ik heel veel kan opsteken, vooral met betrekking tot mijn Nederlandse taalbeheersing.” (Bernard De Coen)

- “Mengmettaal was uitzonderlijk: elke dichter werd gerespecteerd in zijn eigen zeggingskracht. Voor MMT was er niet één zaligmakend poëtisch universum. Elke dichter ondernam zijn eigen queeste. Mengmettaal gaf een stem aan die zoektocht.” (Gerda De Preter)

- “Mengmettaal was uniek omdat het al die ego’s kon bundelen, ook al zijn de vooropgestelde pogingen om elkaars poëzie keihard te beoordelen blijven steken in ons individualisme.” (Wim Menheer)

- “De chaotische, licht anarchistische vergaderstijl van Mengmettaal was voor mij een verademing na de strak gedirigeerde en op efficiëntie gerichte vergaderringen in het zakenleven.” (Mark Naessens)

- “MMT intrigeerde mij al lang. In een stad waar koor- en theaterleven bloeien was een dichterscollectief op zijn plaats. een collectief heeft meer invloed op de samenleving, denk ik.” (Chantal Sap)

- “… Voor poëzie is ‘voetvolk’ nodig, anders valt de piramide in elkaar. MMT is schoon voetvolk geweest, het was niet vies de eigen poëtische taal te lenen om sociaal-artistiek geëngageerd te zijn. Er was veel serendipiteit: we stapten mee in wat ons kwam toegewaaid en ieder was telkens vrij om al of niet mee te doen.” (Karel Sergen)

- “De literaire waarde van de groep was zeer divers, vaak ook complementair, wat voor mij een pluspunt was. Wat mij het meest boeide: de samenwerking met andere kunstvormen en de vaste wil om verstaanbare en toegankelijke poëzie te brengen.” (Luc Vandeborght)

- “Ik ben als Mengmettaler twee jaar oud. Neen, ik ben niet de jongste. Wij waren immers een vruchtbare familie!” (Ann Van Dessel)

Wie meer wil weten over het dichterscollectief Mengmettaal en de bloemlezing “Sluisteen” kan afstemmen op Radio Centraal (Antwerpen), die op woensdag 5 juni (2013) en woensdag 12 juni, telkens van 17.00 uur tot 18.00 uur een uurtje aan hun poëzie besteedt. Aan bod komen gedichten van Guido Cloet, Bernard Decoen, Alex Konovaloff, Mark Naessens, Mark Meekers (Marcel Rademakers), Chantal Sap, Karel Sergen, Diana Van Quathem, Alfred Warrinnier, Reine Wellens, Lieve Devijver en Vincent Oko.

31-05-2013, 12:20 geschreven door Mark Meekers