Mijn allereerste (fictie) artikel : 'dinosauriër in amazonewoud'
Zoals een aantal onder u wel weet, ben ik door de selecties van Belgodyssee geraakt. Toen ik de mail van Fien Reekmans opende en zag dat ik geselecteerd was voor de casting in Brussel, was het eventjes slikken. Vooral toen ik las dat ze me er reeds de dag nadien verwachtten, mét -jaja- een eigen geschreven artikel. PROBLEEMPJE, dacht ik zo. Ik had namelijk, behalve Franse en Italiaanse teksten, geen zelfgeschreven artikelen die niet dateerden uit de prehistorie (lees middelbare schooltijd). Ik had amper een paar uur om daar snel een oplossing voor te bedenken. Geen tijd dus voor research. Snel handelen was de boodschap. Ik heb me dan maar de vrijheid genomen om een compleet verzonnen 'krantenartikel' te schrijven. Hoe dwaas ook, het heeft het strenge oordeel van de redacteur van 'Metro' doorstaan... ;-)
Dinosauriërs in Amazonewoud
De wetenschap is stomverbaasd nu blijkt dat een aantal dinosauriërs,die geacht werden zon 100 miljoen jaar geleden te zijn uitgestorven, toch nog een plekje op onze aardbol bezet.
Afgelopen woensdag kreeg de Braziliaanse bioloog Pedro Casillas de schrik van zijn leven toen hij, tijdens een avondwandeling door het Amazonewoud, oog in oog kwam te staan met een dinosauriër. Volgens dinoloog Carl Winston zou het gaan om een jonge dinofixius. Deze dinosauriërsoort houdt van warme, bosrijke gebieden en voedt zich hoofdzakelijk met planten en bladeren. De dinofixius is een herbivoor en dus geen bedreiging voor de mens, aldus Winston.
Naast een beangstigende ervaring bezorgde het zicht van deze ongewone tweevoeter tevens een biologisch orgasme aan de jonge Braziliaan. Ik was niet alleen doodsbang, maar was ook enorm verwonderd. Zon prachtig dier heb ik nog nooit gezien getuigt de jongeman.
Aangezien dinosauriërs steeds in groep rondtrekken, wordt verwacht dat nog andere dinofixiussen in het gebied vertoeven. Daarrond is echter nog geen duidelijkheid. Wetenschappers kunnen evenmin een verklaring geven voor het voorkomen van deze dinosauriër, ettelijke jaren nadat zijn uitsterving een feit leek.
Een ploeg dino-experts heeft inmiddels een kamp opgezet in de buurt waar de dinofixius voor het eerst werd gespot. Van daaruit zal de jonge tweevoeter geobserveerd worden, in de hoop meer te weten te komen over deze ongewone aardbewoner en zijn eventuele collegas.
Eindelijk is het zover: "Marilien heeft een blog"! Helaas, inmiddels heb ik geen spannende verhalen meer over mijn erasmuservaring in Italië, noch over mijn animatie-ervaringen in het buitenland. Inderdaad, een aantal mooie kansen voor een blog heb ik indertijd niet genomen, waarvoor mijn excuses voor de mensen die dat stiekem wel fijn zouden gevonden hebben. Maar geen nood, hier ben ik - na verschillende aanmoedigingen - dan toch met een blog ;-) Geen spannende en sappige buitenlandse avonturen dus. Maar wat dan wel? Een hapje voor de nieuwsgierige neusjes onder jullie, die zich afvragen waar ik me mee bezig hou binnen mijn 'journalistieke leventje' (ahum, om het kind een naam te geven he) of voor zij die wél weten waar ik me mee bezighou maar graag - naast mijn gezwoeg of geklaag - ook wel eens het eindresultaat daarvan willen bekijken. Ik hoop alvast jullie niet teleur te stellen en toch een klein beetje voor leesplezier te zorgen. Wees echter gewaarschuwd: de onderwerpen en genres zijn heel gevarieerd. De teksten zijn allemaal van dezelfde hand - de mijne uiteraard - maar tot zover dus de rode draad doorheen deze blog.
Veel leesplezier alvast! En vergeet niet: ik ben nog geen pro, dus als de criticus in jezelf zin heeft om opmerkingen te geven, laat die dan vooral zijn werk doen!
