Meestal surf ik in de voormiddag naar de site van gva, dan weet je toch wat meer over het binnen- en buitenlands nieuws. Vandaag ontdekte ik daar een pareltje van een tekst: de inhoud maar ook de manier waarop het geschreven is, maakten me stil. Phara is zonder twijfel een uitstekende journaliste, maar de warmte en humor vloeit zo naar je toe!
De Aguirre heeft het in Pink Ribbon ook over de angstaanjagende kwetsbaarheid die elke kankerpatiënt overvalt. Borstkanker is geen buikgriep, zo besluit ze haar column. Het is een aanslag op je Twin Towers, een tsunami die je zekerheden wegspoelt. t Is niet omdat we met steeds meer zijn dat het minder erg wordt. En ieder jaar gaan er clubleden dood. Ook vrouwen van 44 en 45. In de fleur van hun leven, dachten ze. Doe me een plezier, zorg ervoor dat u geen lid wordt.
Wel, Phara, ik doe mijn best om geen lid te worden, maar of ik het allemaal in de hand heb????
Wat is vroeg? Dat is nog altijd drie kwartier later dan toen we gingen werken: 6.30 uur. En waarom onszelf zo pijnigen ? Precies of dat uurtje vroeger maakt het verschil. Wel we hadden reeds twee vriesnachten na elkaar en voor vannacht voorspelde Sabine de koudste. Dan denkt iedereen natuurlijk dat je best lekker warm in bed blijft en dat vind ik eigenlijk ook. Maar omdat we dit jaar geen vriesdagen krijgen, moeten we het vanmorgen doen.
We kleden ons dus snel aan, gaan naar de bergplaats, nemen de schuiven uit de diepvrieskast en zetten die buiten afgedekt met een laken. Dan op elk schap een kom warm water, naar de keuken en een lekker ontbijt verorberen.
Als we dan terug naar de bergplaats gaan, is het ijs van de vriezer al ferm aan't ontdooien. En een dik uur later is de klus geklaard. Geen problemen om de producten bevroren te houden en veel sneller klaar!
