Enkele straten en etalages verder bereikten we het Nationaal Jenevermuseum. Aan de balie kregen we een korte uitleg en een blad met bijzonderheden bij de rondgang.
We begonnen met het einde, maar wel héél belangrijk: het nippen aan een bessenjenevertje! Daarna konden we de oorsprong en de productie van allerlei soorten jenevers volgen. Ook de productiemiddelen, verpakkingen en .... geuren waren aanwezig.
De vriendelijke mevrouw achter de balie zocht voor ons het vertrekuur van de rechtstreekse trein naar Antwerpen op, zodat we rustig een snack konden gaan eten. De croque of het gegarnierde broodje smaakten overheerlijk, al aten we voor de honger die zou komen.
Daarna weer de bus op richting station en nu misten we de trein niet. De treinrit leek veel korter en we waren nog helemaal niet uitgepraat bij het eerste afscheid in Lier en later aan de verschillende bushaltes.
We sporen zeker nog terug naar Hasselt, want een Limburgse vlaai mogen we echt niet missen.
In de trein vertelden we al onze verwachtingen over het modemuseum: de evolutie van vroegere naar hedendaagse kleding en de wellicht mooie toiletjes.
Er ging echter een tentoonstelling door van Kaffe Fassett een textielkunstenaar, internationaal bekend voor zijn kleurrijke breigoed- en patchworkontwerpen. Vooral de patchworkdekens(?) trokken mijn aandacht omwille van de harmonie in kleuren en ontwerp en hun bruikbaarheid in het dagelijkse leven.
Dat we de eigen historische collectie van het museum tijdens deze tentoonstelling niet konden bezichtigen vonden we een tegenvaller. Dat wordt dus voor een volgende keer.
Een etentje bereiden voor onze kinderen verhinderde dat ik mijn verhaal verder afwerkte.
Waar was ik gebleven? We zaten op een bommel, maar het deerde ons niet. En maar tateren!... Bijna misten we daardoor onze overstap in Aarschot. Het landschap slaagde er soms in onze babbels te doorbreken: het water van de Demer stond zeer hoog en de weilanden rondom stonden onder water, het heeft ook zoveel geregend de laatste tijd. Het was elf uur voorbij toen we in Hasselt aankwamen. Gilberte en Madeleine zaten in het stationsbuffet op ons te wachten. Na een warme drank stapten we de gratis-lijnbus op richting centrum. Die rit duurde maar even en bij het afstappen van de bus zaten we bijna op de bank naast een lieflijk paartje (zie foto), dat verwelkomde ons op de Grote Markt.
Van daaruit zagen we de ietwat speciale toren van de Sint-Quintinuskathedraal, die nodigde uit voor een bezoekje. De niet-zo-grote kerk is de moeite waard: prachtige schilderijen, kleurrijke glasramen en een prachtig orgel. Een korte wandeling door de rustige straten voerde ons naar De Groene Hendrickx, het middagmaal was welkom: gerookte zalm met asperges en krielaardappeltjes. De kelner was vriendelijk en spontaan.
Het is alweer drie dagen geleden dat we met 8 oud-collega's naar Hasselt spoorden. En het verslag daarover is echt de moeite waard. Ze zeggen altijd dat mensen op pensioen geen tijd hebben, wel ik heb tot nu nog geen moment gehad om het in te tikken.
We zouden met 6 in het centraal station van Antwerpen om 09.34 u. de trein naar Hasselt nemen en in Lier zouden er nog 2 opstappen, dat was de bedoeling! Samen met Juliette sta ik aan de bushalte op de bus van 08.47 u. te wachten. Maar dat tijdstip naderde snel en Maria Cl. , die normaal altijd de eerste is, was nog niet in aantocht. We belden haar op, maar zowel de huistelefoon als haar GSM bleken doofstom. Dus liep ik naar haar appartement (100 m terug) en belde aan, maar ook daar... geen reactie. Juliette, die aan de bushalte wachtte, werd echt ongerust. Ik opperde nog dat Maria waarschijnlijk al een bus vroeger genomen had, maar dat was geen zekerheid. Dus ... ik terug naar het appartement. De postbode die in hetzelfde gebouw woont, kon ons ook niet verder helpen. Maar ik geraakte tot op het eerste en bonsde met mijn twee vuisten op haar voordeur ... geen gehoor! Gelukkig dacht ik eraan bij Lia , in het gebouw ernaast te bellen. Zij wist te vertellen dat Maria zeker springlevend was, want het deel van de krant dat ze elke dag bij Lia in de bus stak, zat er al in. Opgelucht spoedde ik me naar Juliette. We namen de bus van 09.07 u. , onderweg maakten we plannen over wat we zouden doen als we de trein misten.
Maar onze trein stond er nog en ... Maria ervoor. Maar waar waren de drie anderen? In de trein natuurlijk! Vergeet het . Terwijl de trein zich traag in beweging zette, kwamen ze uit het cafetaria aangelopen. Toch gemist! Wat nu met de twee die in Lier stonden te wachten? Na enkele mislukte pogingen konden we ze met de GSM bereiken om te melden dat we een trein later namen, die vertrok een kwartiertje later, maar reed over Aarschot en was .... een bommel.
Zaterdag heb ik een groot deel van de dag besteed aan het bekijken en uitzoeken van foto's van onze reis naar Noorwegen. Jef fotografeerde daar met een digitale camera (500 foto's) en ik met een gewone (90). Hij gaat er een powerpointpresentatie van maken en ik een foto-album. Dus besloot ik mijn foto's aan te vullen met een deel van de zijne, maar daar spendeerde ik wel wat tijd aan.
De volgende dag maakte ik dat werk af, nu nog laten ontwikkelen. In de namiddag hielden we moemoe gezelschap, want zondags is ze dikwijls alleen. Ze had haar wandelingetje al gemaakt, dus praatten we maar wat.
Gelukkig konden we vandaag wel buiten met Robbe. Ons tochtje naar de bakker werd dan ook verlengd tot een hele wandeling. Onderweg praat en zingt hij van plezier. Hij wil ook aan alles voelen. Zo'n kind is echt op ontdekkingstocht. Eén van de houten puzzels is ook al goed van pas gekomen. Alle diertjes op zijn plaats leggen lukt nog niet, maar hij probeert er al enkele bij de naam te noemen. En hij noemde mij voor het eerst ... MOEKE!
In de trein vertelden we al onze verwachtingen over het modemuseum: de evolutie van vroegere naar hedendaagse kleding en de wellicht mooie toiletjes. 
