Telefoneren, nota's nemen, luisteren, telefoneren, nadenken, weer telefoneren, overleggen en beslissingen nemen ... Dat deden we de voorbije drie dagen. Bompa mocht gisteren naar huis, maar eerst moesten er nog allerlei schikkingen getroffen worden: zuurstofflessen bestellen, een thuisverpleegster contacteren, een ziekenhuisbed aanvragen en ophalen en de woonkamer herschikken. Dan kon hij gisteren mee naar huis.
Hij is blij dat hij thuis is,maar hij is erg zwak en vlug moe en hij heeft het er moeilijk mee dat hij moet rekenen op de hulp van anderen. Soms is die niet-moeilijke man erg krikkel en weet je niet wat je mag zeggen. Maar wat gaat er in zijn hoofd om?
Vanmorgen is mijn man gaan kijken, want de eerste zuurstoffles was al bijna leeg en dat is veel vlugger dan men gezegd had. En zuurstof bijbestellen in het weekend kost 50 meer. Gelukkig brachten ze die enkele uren later. Dat zullen we dus goed in 't oog moeten houden, maar dat zal ook wel wennen.
Je weet 's morgens nooit hoe de dag zal verlopen, maar nu weten we dat helemaal niet.
Vandaag is het een winterdag, prima weer om te wandelen. De zon lokt ons met 5 vrouwen naar buiten om een frisse wandeling te maken. We kiezen een wandeling naar Ranst en genieten in "de Zoete zonde" van een warme drank waarbij we een klein glaasje advocaat en een praline geserveerd krijgen (alleen daarvoor zou je deze bestemming kiezen). Op de terugweg genieten we van het zonnetje en proberen het ijs op de bevroren plassen, net kleine kinderen. Thuiskomen, in de warmte, doet dan echt goed.
Met vallen en opstaan is het dan toch gelukt een foto toe te voegen.
Deze voormiddag is onze kleinzoon bij ons geweest. We deden er een wandeling mee, daar geniet hij van. We hadden ook een kijk- en voelboekje van Bumba, we hebben het wel 110 keer doorbladerd. 's Middags bleef zijn mama mee eten. We genieten echt van de maandagen door dat kereltje.
