Sint zit vast heel erg te denken wat ie mij toch zal schenken....... Ik heb alvast een gedichtje voor hem gemaakt:
'Ze moet door weer en wind, ach, dat arme kind. Gelukkig heeft ze echt een super-vriend, die haar alle liefde geeft die ze verdient. Blauwbekkend van de winterkou, en haar buikje zegt nu al 'auw'. 2 x daags prikken in de buik, dat voelt toch allemaal niet zo puik. Al die hormonen, ze lijkt wel een legkip, broeden op eieren, en dan ook nog een winterdip. Hopelijk geeft de IVF snel resultaat, zodat de winter sneller voorbij gaat.' liefs van Sint
Nou lieve Sint, hier wat kadowensen: sneeuwbanden, thermo-ondergoed, een grote thermoskan hete chocolademelk, en misschien moet ik de tip van een meedenkende vriend: zo'n elektrisch dekentje voor als ik naar buiten ga, met een accuutje dat achterin m'n rolstoeltassie kan, ook maar serieus nemen! Enne, last but not least: lieve Sint, kunt u er alstublieft voor zorgen dat 'we' snel zwanger worden? Please?!! Want ik word nu al gek van die hormonen, ik sta idd op 'ontploffen', mijn hele buik is bont en blauw en ik moet nog zeker 10 dagen spuiten. Enne, nog iets, ik heb ineens ook spasmen van hier tot Tokyo, vooral in mijn onderbuik, zal waarschijnlijk ook wel door dat spuiten komen.. Wat doe je daaraan? En hoe kom je er vanaf? Tja, ik weet het ook niet, al op 'bijwerkingen' gezocht, maar ja, op die IVF-forums heeft niemand een dwarslaesie. Ik voel alles toch anders, een spasme krijg je vaak door een pijnuiting, en mijn buik is blauw dus dat zal wel pijnlijk zijn bij 'normale' mensen. Nog ff volhouden dus! het is voor een goed doel zeg maar, maar poeh, dat wordt verdomd zwaar.....
Dus lieve Sint, laat de rest maar zitten, alleen dat ene wondertje, dat willen we toch zo ontzettend graag! liefs, L.
Even een update mbt het zwanger worden: In november beginnen we uiteindelijk toch maar aan IVF. Een jaar geleden wilden we daar al helemaal niet mee beginnen, maar ja je grenzen verleggen zich toch na verloop van tijd! We willen toch graag een kleintje, dus je moet er wat voor over hebben...
Na 7 IUI pogingen (Kunstmatige Inseminatie voor de dierenartsen onder ons) zouden we gisteren voor de 8e en laatste poging gaan. Ik hormonaal voorbereid met FSH (follikel stimulerend hormoon), flink emotioneel dipje daardoor... Marc keurig om 9.00 bij het ziekenhuis om 'te leveren', ik om 10:30 klaarzittend om richting ziekenhuis te gaan: gaat ineens de telefoon.... de gynaecoloog! 'Het spijt ons ontzettend, maar we weten niet meer welk zaad van uw man is, er is een foutje gemaakt in het lab!' Ze doen blijkbaar op alle buisjes barcodes om zeker te weten welk zaadmonster van welke man is. Per ongeluk zijn 2 buisjes in de centrifuge gezet zonder barcode erop geplakt, dus konden ze niet meer garanderen welk zaad van Marc was! Ojee, stom natuurlijk! De gynaecoloog had het in zijn 15 jarige loopbaan nog nooit meegemaakt, helaas pindakaas! Kan gebeuren natuurlijk, maar wel ontzettend stom stom!
Uiteindelijk toch maar richting ziekenhuis gegaan, voor de intake voor de IVF behandeling: daar beginnen we volgende maand al mee, dus spannend. Ik hoop dat ik niet teveel last krijg van al die hormoonspuiten, maar daar moeten jullie dan af en toe maar rekening mee houden.... Als ik ff geen telefoon opneem, of je niet gelijk terugbel: het ligt niet aan jou!
Nu hele huis vol bloemen gezet, heerlijk! Ook een mooi boeket van het ziekenhuis erbij, met welgemeende excuses, heel attent!
Al jong viel ze op:
. Wat maakte haar zo speciaal en wat is er jaren later van haar geworden? Bleek haar schoonheid een garantie voor succes, of heeft haar leven een totaal andere wending genomen?
Het mooiste meisje van de klas staat bol van (geheime) schoolliefdes, nostalgie en herinneringen uit de jaren 70, 80 en 90 van de vorige eeuw.
De zeer openhartige interviews van de tv-serie zijn voor dit boek uitgebreid en geactualiseerd. Ze zijn opgetekend met elk een eigen invalshoek. Het zijn verrassende, soms opzienbarende verhalen over schoonheid en over keuzes in het leven: herkenbaar voor iedereen.
Het mooiste meisje van de klas is een programma van Simpel Media en is een internationale bestseller. Het programma won in 2008 de prestigieuze Beeld en Geluid Award. De serie wordt iedere week bekeken door meer dan 1,2 miljoen mensen. Gistermiddag werd het boek gepresenteerd.
De winter komt eraan, helaas geen prettig seizoen voor ons dwarsleten. Een donkere periode van gedwongen binnenshuis vertoeven: misschien ligt het ook wel een beetje aan mij, maar ik (C6/C7) kan dus echt niet rollen in sneeuw en regen... niet genoeg grip!
Met het korten der dagen komen natuurlijk ook de winterdipjes, de ijskoude ledematen, met als gevolg de hypothermie en met de dag verslechterende condities. Jippie! Hebben jullie er ook zon zin an? Ik heb (gelukkig) wel sinds vorig jaar een electrische deken en daar schaam ik me echt niet voor! Heerlijk! Het vervelende van deze periode is dat ik zo graag buiten kom; ff een blokkie om, de hond uitlaten, lekker op t terras zitten, praatje hier, roddeltje daar.. Hoe moet dat nu? Ik kan iedereen ook wel bij mij thuis uitnodigen maar ja, waar moet de hond dan plassen? Dan toch maar de hondenuitlaatservice inschakelen? Zo gaarne zou ik mijn lieve autootje willen laten aanpassen, maar ja, uit verschillende offertes is gebleken dat het zon 35.000 euri moet gaan kosten: gas-/remschuif, knop op t stuur en een robotarm die vanuit de achterbak komt en mijn rolstoel de auto intilt. Belachelijk duur natuurlijk, helaas heb ik nog geen (betaalde) baan, want dan had ik de aanpassingen misschien via het UVW kunnen regelen. Deze aanpassingen zouden mijn redmiddel kunnen zijn deze winter: via onze garage de auto in, hond mee, op plaats van bestemming hond eruit, het commando Poep en Plas geven, hond auto weer in, en doorrijden naar de dichtstbijzijnde kroeg voor een kopje warme chocolademelk met rum!
Vooruit, ik laat weer van me horen, alhoewel de reacties op het berichtje van mijn paps niet overweldigend waren....
Laatst was ik met vriendin M. een paar dagen in Maastricht. Shop untill you drop zeg maar.... Sinds ik mijn PGB (budget om zelf zorg in te kopen) heb is het zoveel makkelijker om de zorg goed te regelen, heel fijn! Ik snap echt niet waarom ik er zo lang mee heb gewacht.... Ook voor een paar daagjes Maastricht: ff een advertentie zetten, dan krijg je wat reacties van zorgverleners in de buurt van Maastricht, je laat ze weten dat je in een gewoon hotelbed gaat slapen (niet in een hoog-laagbed, dus de zorgverlener moet geen rugklachten hebben of 1.90m zijn), vervolgens maak je een keuze, ideaal. Ik werd uiteindelijk geholpen door een hele leuke dame, Ria Maas. Ik was ook haar eerste particuliere klantje sinds zij als zelfstandig ondernemer is begonnen. Nou, net als in Barcelona zal ik waarschijnlijk ook regelmatig in Maastricht te vinden zijn, heerlijk! Toch Mies? En je kan er ook erg goed shoppen, borrelen & eten!
Op dit moment ben ik druk bezig met de voorbereidingen voor de winter, dwz ik probeer in februari 2011 een maand weg te gaan. Opties: 1/Canarische Eilanden, beetje bejaard en geen leuk huis te vinden, 2/Bali, wel erg lang vliegen, of 3/Zuid-Afrika, maar daar gaan we misschien ook al heen met Mars & Mies in september 2011. Jullie nog andere suggesties? Iets warms, niet al te ver weg, en niet al te bejaard.....
Oja, sinds vorige week ook weer begonnen met sporten, FES-fiets, sinds juni niet meer geweest. Nou, dat was te merken, hield het maar liefst 7min. vol! Terwijl ik het in juni nog 45min. volhield...
Vandaag, 24 augustus, dus precies 2 jaar geleden, veranderde Lisenka's leven, en dat van alle mensen om haar heen, drastisch. Van veel wat in deze periode gebeurt is hebben jullie, de lezers, via dit blog kennis genomen. De grote vraag is nu, "Hoe gaan we (Lisenka dus) verder met het blog." Lisenka gaat daar een aantal dagen/weken/maanden/.... hard over nadenken (zie foto). Jullie input (reactie/gastboek of email) wordt hierbij erg gewaardeerd!!!!
P.S.1. Intussen staat er wèl een nieuwe column op Spinalnet.
P.S.2. Na ruim 4 weken zijn er ongeveer 5000 bezoeken geweest, wel 10 daarvan hebben een reactie gegeven.....
P.S.3. Intussen heeft mijn stukje wèl geholpen om Li weer aan het bloggen te krijgen ;)
Zo, daar zijn we dan weer! Eerste 2 weken van juli heerlijk met onze ouders in Zuid-Frankrijk vertoefd (la Lézardière), een redelijk (voor rolstoel) aangepast huis in Cotignac. We zijn 's ochtends met de auto vertrokken, en na 1 overnachting kwamen we de volgende dag om 15.30 uur aan. De eigenaar zit zelf ook in een rolstoel, dus de badkamer was goed aangepast, het bed had een goed matras en wat ook heel fijn was: er was een stoel-liftje bij het zwembad, dus hoefde ik niet in het water te worden gegooid!
Het was echt heerlijk, wel ontzettend warm, wat mijn bloeddruk nog meer deed dalen waardoor ik ook bijna niks kon eten, dat was wat minder.... En afkoelen in het zwembad zat er ook niet echt in, want het water was gemiddeld 32 graden.
En ff spontaan erin springen, tja dat zit er nu ook niet meer in helaas, ja zo'n vakantie blijkt uiteindelijk naast alle leuke dingen, ook heel erg confronterend te zijn en daar had ik de eerste dagen wel flink moeite mee. Iedereen sprong spontaan in het zwembad als we de hort op waren geweest, ff snel zwembroekie aan en springen maar...
Marc heeft ons daar echt heerlijk verwend en heeft iedere avond voor ons gekookt, toch een zegen hoor, als je een man hebt die van koken houdt! We hebben ook nog 2 wijnhuizen bezocht, en geproefd! Waaronder Domaine Ott (lekkerste rosé van de wereld!), andere ben ik ff kwijt.... o ja, Chateau D'Esclans.
Domaines Otte?
Al met al was het een fijne vakantie, maar ik ga volgend jaar echt niet meer in juli, dat is toch net iets te warm.. Juni of september zou toch beter zijn.
De laatste 2 weken van juli zijn we op bezoek geweest bij mijn neef Boris in Vassiliki, Lefkas. Met Transavia gevlogen, werd wel gelijk op rij 1 gezet, erg fijn! Veel beenruimte! Alleen, ik blijf bang dat ik misschien nr 2 doe in het vliegtuig, in de lucht kreeg ik weer vreselijke buikpijn/krampen (van de stress waarschijnlijk). Gelukkig ging het wederom allemaal goed onderweg, pfffff. What to do? What to do? Lefkas was echt TOP!! Het huis van Boris & Angelique is echt een paradijsje! WOW! En zo leuk om hen ook wat langer dan een dagje of avondje mee te maken!Zwemmen met hun dochter Roos, wakeboarden (ik niet natuurlijk), Marc & Boris vissen, Angelique & ik naar de schoonheidsspecialist, goede gesprekken, lekker eten, drinken (geen Retsina, bah), kortom, een ideale vakantie! Marc heeft helaas (niet tijdens het wakeboarden, maar) met verstoppertje spelen, zijn pink gebroken. Alleen kon men in het ziekenhuis van Lefkas-stad geen goede röntgenfoto's maken (kwaliteit van lik-me-.... maar wat wil je: hij hoefde ook maar 3 euro af te rekenen! Rare mensen, die grieken...) en dacht men dat ie hem had gekneusd.
Afgelopen zondag vanwege pijn toch nog maar even een röntgenfoto in NL laten maken, toch gebroken! Nu nog even 2 weken in het gips.. Het was een heerlijke zomer, we hebben echt enorm genoten! Maar nu weer aan het werk! Marc dan..... ik moet mijn PGB op orde maken enzo....
Barcelona was super! Maar ik was natuurlijk ook met super-Fleur!!! Het was de eerste keer vliegen, dus best wel eng! Had vreselijke buikkrampen van de stress (waarschijnlijk), en ik dacht allen maar: "ojee, stel je voor dat ik spontaan (nee, expres doe ik het niet) nr 2 in het vliegtuig doe, wat dan???' Maar gelukkig ging het allemaal goed, heel fijn voor zo'n eerste keer, want dan gaat de tweede keer vast ook goed!
We waren ruim op tijd bij de incheck-balie van KLM, 1 voordeeltje: je hoeft nu nergens meer in de rij te staan, overal waar je komt wordt je doorgelaten, heerlijk! Bij het inchecken moest de douchestoel bij "Special-luggage", hij woog nl 27kg, poeh das best zwaar! Ik had van te voren telefonisch aangegeven dat ik die meenam, dus ik hoefde geen cent te betalen, ook fijn. Door de douane-check, effe snel gefouilleerd, maar niet vervelend. Daarna nog even tax-free geshopt en een lekker broodje gegeten (met gerookte zalm, niet zo slim want daar kun je ook kramp in de buik van krijgen). Vervolgens natuurlijk verkeerd gelopen (tja wij vrouwen, he Fleur?), waardoor we nogmaals door de douane-check moesten. Die was iets minder, ik moest mee in het 'fouilleer-kamertje': of ik even kon overstappen naar een andere stoel! Ik dacht het niet! Ze wilden toch graag even mijn zitkussen zien, ja wie weet zitten er wel drugs in... Nou ja, met veel moeite kon ik mezelf hoog opduwen, zodat zij mijn kussen konden checken. Daarna was alles ok, we waren laat bij de gate dus we moesten als laatste naar binnen, voor mij prima, want nr 1 in het vliegtuig doen kan op zich wel, maar liever niet. 2 dames tilden mij bij de gate over in een klein stoeltje, dat door het gangpad kon, en toen ben ik over getild in een vliegtuigstoel.
De vliegreis ging goed en in Barcelona aangekomen werden we opgehaald door een aangepaste auto, het hotel (www.sixtytwohotel.com) had twee aangepaste kamers, wel klein, de douche had een drempel, en ik kon met mijn douchestoel niet over het toilet, maar ja, er zijn ergere dingen....toch? De kamer was helaas net iets te veel aangepast op mensen die nog wel kunnen lopen maar alleen wat beugels nodig hebben rondom toilet en douche, zodat ze niet vallen. Niet echt voor dwarslaesies helaas, ja misschien wel de lage die over kunnen 'wippen' naar de wc)
Verder een supertijd gehad: heerlijk eten met Nielsje die daar woont, lekker 'slenteren', muziektheater, museum, winkelen etc. Afgelopen maandag was het wel erg warm, wel pittig, werd er een beetje benauwd van. Dus ik ben niet heel bruin teruggekomen, helaas.... dat zit er niet meer in, zoek toch liever de schaduw op.
De vakantietijd is aangebroken (ik heb ook zooooo enorm hard gewerkt...), Marc heeft nu 7 weken vakantie.Jawel, we hebben grootse plannen en ik ga ook nog voor het eerst vliegen! Ja, dan denken jullie natuurlijk: 'ze heeft vorige week toch ook al gevlogen?' Nee, ik bedoel natuurlijk gewoon vliegen met de KLM oid, niet met Tessel Air. Gewoon zittend in een stoel en niet op de grond liggend, bovenop degene waarmee je de tandem-sprong doet! Dat vond ik trouwens super! En dan bedoel ik natuurlijk de jump, en niet het 'bovenop mijn buddy/jumpmaster zitten'! Ik was helemaal niet zo bang om te springen, alleen ff toen de deur open ging op 4000m, das best hoog nl... Daarna werd ik er gewoon uitgegooid door mijn jumpmaster, had niks meer te willen, dus heb het maar laten gaan, en het was geweldig! Een hele aparte ervaring om met 200km/uur naar beneden te vallen, het mooiste was toen de parachute openging: zo rustig en vreedzaam, zwevend als een vogeltje. Kortom, iedereen moet het een keer hebben gedaan!!!
Over het 'andere' vliegen: Is best eng denk ik om voor het eerst in te checken met de rolstoel, de douchestoel af te geven bij de balie, en dan maar hopen dat alles heelhuids aankomt op de plaats van bestemming....
Barcelona, here we come!
PS. Filmpje over het parachute-springen : klik fotootje hierboven!
De Tandemsprong is de eenvoudigste manier om kennis te maken met parachutespringen. U hoeft er bijna niets voor te doen. Alleen een dosis durf en motivatie zijn voldoende. Tijdens een inleidend instructie legt één van onze instructeurs uit wat u te wachten staat. Dan stapt u het vliegtuig in en wordt u vastgekoppeld aan uw instructeur. Op een hoogte van minimaal drie kilometer schuift de deur open en samen met de jumpmaster valt u met een snelheid van ongeveer 200 kilometer per uur naar beneden! Tijdens deze absoluut indrukwekkende ervaring, kunt u genieten van een schitterend panorama. Het hele eiland ligt letterlijk onder u. Na een halve minuut opent zich boven uw hoofd een extra grote parachute. Hiermee zweeft u zachtjes, hangend aan uw jumpmaster, terug naar Texelse bodem. Vlak voor familie, vrienden en toeschouwers maakt u een perfecte landing; als een veertje bereikt u de grond. Veel bekende Nederlanders, waaronder Mooie Meisjes, hebben zon sprong bij ons gemaakt maar ontelbaar veel minder bekende bezoekers van het paracentrum hebben ook met veel plezier op deze manier parachute gesprongen. Voor de tandemsprong is geen medische verklaring nodig. U kunt van uw sprong een foto/videoreportage laten maken (leuk voor later!!). In dat geval springt één van onze vrije val filmers met u mee).
NB1.
Ik spring dinsdagmiddag, om 13.15u; zal aan jullie denken (als ik tijd genoeg heb....), Lisenka
NB2.
En weer heelhuids geland. Een gedetailleerd verslag, met misschien de video-beelden, komt zsm, maar heb hier op Texel geen Mac bij me....
Gezellig als jullie ook komen? Het wordt natuurlijk gewoon mooi weer!
Niet alleen in Manhattan vertoeven de mensen in het weekend buiten de
drukke stad, ook in Amsterdam willen mensen graag even ontsnappen aan de
hectiek van de stad. Dat kan vanaf 23 mei aanstaande op het terras van
restaurant Nevy aan het IJ in Amsterdam.
Deze zomer tovert Nevy iedere
zondag haar terras om tot the Hamptons. Vanaf 13.00 uur worden er
brunch, lunch, bubbels & bites geserveerd gevolgd door een late
afternoon BBQ. De absolute zomerse perfecte getaway.
Dankzij de bijzondere locatie van Nevy aan het IJ, is het mogelijk om
met een bootje aan te meren om te genieten van The Hamptons setting. Het
terras staat qua look & feel in het teken van the Hamptons
tuinfeesten, voorzien van strak interieur, mooie bloemen en een
wekelijks veranderend aanbod van bijzondere sieraden, hoeden, en
bikinis.
Dompel je elke zondag in het zomerse Hamptons gevoel met aan
het einde van de middag een BBQ met kreeft, kip yakatori, ossenhaas
spiesjes met bacon en gemarineerde sardientjes.Bij slecht weer
verplaatst alles zich naar binnen, kortom, alle ingrediënten voor een
dagje relaxen aan de rand van de stad.
Tegenwoordig koop ik veel van mijn kleding op het World Wide
Web, jullie begrijpen vast dat dit
voor mij erg gemakkelijk is; als het niet past of tegenvalt sturen we het toch
gewoon weer retour? Ik shop
natuurlijk ook erg graag bij de Bijenkorf, maar daar herkennen ze me
tegenwoordig (zo vaak kom ik daar), dus ik probeer er niet meer wekelijks heen te gaan.
Een nadeel van het internetshoppen is wel dat je thuis moet
zijn voor de bezorger, anders ligt het pakketje bij het poskantoor en moet iemand
dat weer voor me gaan ophalen.
Vanmorgen had ik een nare ervaring met de bezorger van UPS, vandaar dat
ik het ff van me af moet schrijven..
Tring, de bel;
ja?
UPS hier, pakketje voor u
Ok, kunt u het misschien naar boven brengen? Ik zit nl in
een rolstoel
Ok, welke verdieping?
7e, helling af naar links, de binnenplaats op en dan op het einde rechts,
daar nogmaals aanbellen.
Tring tring,
Ja?
Ja ik heb hier gvd echt geen tijd voor, waar moet ik nou
heen, wat een klote doolhof
Waar bent u nu? Bij de brievenbussen? Of de trap?
Ja gvd! Gewoon beneden bij de bel, wat een klote
doolhof , zeg nou gvd ff waar ik heen moet, ik heb hier gvd echt geen zin in!
Meneer, er zijn 2 ingangen: 1 bij de brievenbussen, en 1 bij
de trap. Staat u nu bij de brievenbussen? Weet u wat, stop het briefje daar maar
in, ik heb hier ook geen zin in!
3 minuten later.... Tring
Ja?
Ja, welke verdieping was het nou?
7e
En, waarrempel! Hij staat voor de deur, een Giel Beelen
look-a-like met een nog net iets
lelijker hoofd.
Sorry hoor (zeg ik nog...)
Ja, gvd, wat een gedoe, klote doolhof, ik begrijp het niet, bla
bla.
sorry hoor' ik nogmaals.
(Net of ik er wat aan kan doen dat ik in een rolstoel zit en in een doolhof woon....)
UPS SUCKS! Geef mij maar mijn vaste TNT-mannetje, die het pakketje
braaf naar boven brengt, wel ff mijn toilet bevuilt, maarja... dat toilet gebruik
ik toch niet en morgen komt mijn vaste hulp super-Deb!
Soms heb je van die dagen, dan lijkt alles tegen te zitten: het zijn van die dagen waar je gewoon even bij jezelf denkt; pfffff, wat heb ik toch een ontzettend k.tleven, waarom is het allemaal zo zwaar? Een half uur bezig zijn met mascara (op de juiste plek!) aanbrengen, vervolgens nog een kwartier proberen het stekkertje van de oplader aan mijn telefoon te koppelen, de vaatwasser inruimen zonder alle glazen te laten vallen, en nog veel meer van dit soort dingen; handelingen die vroeger nauwelijks enige moeite hebben gekost nemen nu gewoon heel veel tijd in beslag. Die stomme handen, waarom werken ze nou niet gewoon?
Uiteindelijk lukt het me wel hoor, gelukkig! Maar pfff, ging het maar weer als vanouds, zonder erover na te denken, zonder die uiterste concentratie...
Het zal echt steeds makkelijker gaan, die mascara kan ik nu zelfs redelijk snel en netjes aanbrengen, de vaatwasser laat ik met rust, die laat ik aan mijn lief of de hulp over, en dat stekkertje, ja de ene keer lukt het me wel en de andere keer niet, helaas....
Vergeleken met 1,5 jaar geleden kan ik al zoveel meer en ben ik echt veel handiger geworden. Het is gewoon een leerproces, je vindt op een gegeven moment allerlei nieuwe trucjes om dingen op jouw manier te kunnen doen; het is net handenarbeid op de lagere school...
We zijn Amsterdam even ontvlucht, kon het echt niet aan; Koninginnedag, regen, drukte, hysterie en stakende vuilnismannen. We waren een weekendje op Schiermonnikoog, ff uitgewaaid, nou ja Marc vooral, want ik kom dat strand helaas niet op, ja, of ik moet in die geweldige strandrolstoel gaan zitten... Het was toch wel fijn om ff weg te zijn, lekker in 't zonnetje tot uur of 1, daarna bewolkt en beetje regen, middagtukkie doen terwijl Marc Kuki uitliet, en 's avonds lekker uit eten.
Het appartement was top, met heel mooi uitzicht over de duinen en het strand. De zeehonden zwaaiden naar ons! Ik had me alleen een beetje vergist in de dagen; ze rekenen vrijdag tot maandag als lang weekend, terwijl wij van vrijdag tot zondag wilden blijven. En we vonden het al zo duur, hadden dus nog 1 nacht langer kunnen blijven..
Nu druk bezig met plannen van de zomervakanties, ja in meervoud: Barcelona met Fleur, Frankrijk met Marc, en nog een keer Griekenland met Marc (heerlijk bij mijn neef B. in Lefkas)! Barcelona is rond, in Frankrijk hebben we wrsch wel al een huis, alleen nog geen zorg, en voor Lefkas geldt hetzelfde, maar 't komt vast wel goed!
Na ellenlange, frustrerende telefoongesprekken met Osira thuiszorg ziet het er naar uit dat ze toch hun best gaan doen om mij op maandag om 8.00 uur te helpen. Mijn 1e baantje is nl binnen: ik ga vrijwilligerswerk doen bij Emma TV, onderdeel van het Emma kinderziekenhuis in het AMC (www.steunemma.nl).
Ik ga samenwerken met een leuk team en we gaan ervoor zorgen dat kinderen hun ziekte even kunnen vergeten en zichzelf even een 'ster' voelen, want ze komen namelijk in een heuse televisie uitzending terecht! Wat mijn rol hierin precies is weet ik nog niet helemaal zeker, maar ik ga ieg de afdeling op en daar de kleintjes (3-6 jaar) volgen en als het lukt een praatje met ze maken. Gewoon, lekker luchtig en geen drama! Het is nl al erg genoeg om ziek te zijn, en juist heel erg fijn als je dat even kan vergeten.
Morgen heb ik mijn laatste rijles en woensdag moet ik afrijden, spannend!!! As vrijdag gaan we eindelijk onze nieuwe auto ophalen; een Volvo xc70 (2004, anders veel te duur), een enorme bak... Dan moeten we afscheid nemen van onze geliefde Seat, snik!
(NB. de column van januari staat onder bij 15 januari)
Rijbewijs
Ik heb vorige week mijn eerste rijles gehad, mijn 1e stap naar echte onafhankelijkheid! Best wel spannend om alles nu met de hand te moeten doen, gas geven en remmen met links, en sturen met rechts. Ik had maar 2 ingrepen, gaf p.o. gas ipv te remmen en toen reed ik bijna tegen een paaltje aan, maar verder viel het mee. Ik heb tenslotte al 19 jaar mijn gewone rijbewijs, dus na 4 lessen zou ik het toch wel onder de knie moeten hebben, t is toch wel te hopen! Afgelopen week ook gelijk maar even voor een auto gaan kijken. Nee, ik wil geen Mercedes Sprinter, Renault Kangoo of een Citroen Berlingo. Ik wil een gezellige gezinsbak, een 2e hands Volvo ofzo; gewoon een 4-zitter met een grote achterbak met daarin zon robotarm die de rolstoel oppakt! Een auto die wel aangepast is voor mij, maar waar mijn vriend ook in kan rijden, eigenlijk een auto met verstelbare/inklapbare aanpassingen! Het schijnt allemaal mogelijk te zijn. Hopelijk lukt het mij uiteindelijk wel om zonder teveel inspanning in en uit de auto te komen, ben nl. op het moment nogal spastisch... En dan natuurlijk ook nog het UWV zover krijgen dat ze de aanpassingen vergoeden...
Best leuk hoor, autos kijken, maar wat je vergeet is, dat je op zon dag wel 20x een auto-transfer maakt: kijken of je in de auto past (ik ben nl 1.86m), of hij een niet al te hoge instap heeft, of de rolstoel achterin past enz.. Nou, daar was ik s avonds dus flink moe van! Dat gevoel is eigenlijk wel een beetje vergelijkbaar met mijn vermoeide benen van het shoppen van vroeger, ach ja dat shoppen, gewoon lekker een beetje slenteren langs de winkels, dat mis ik dus echt heel erg... Er is gelukkig wel 1 plek waar je als rolstoeler heerlijk kan winkelen: De Bijenkorf! En daar ben ik dan zeker ook wekelijks te vinden.
Eindelijk, de lente is begonnen! Heerlijk, dat heb ik dus echt nodig, een beetje zonlicht! De warmte op mijn bolletje, erg fijn, maar waarom blijven die benen alleen nog zo koud?? De elektrische deken is opgeborgen, maar het liefst lig ik daar 's avonds toch nog steeds lekker onder... Op het moment dat ik nl languit op de bank ga, gaat al het 'koude' bloed van mijn lamme benen richting mijn hart (dit proces heet Circulatie) en krijg ik het echt koud. Dit duurt ongeveer 2 uur en dan ben ik weer een beetje op temperatuur. Heel irritant dus! Soms, als ik de hort op ben geweest, en ipv eerst op de bank gelijk naar bed ga, kan ik meestal de eerste 3 uur niet slapen vd kou. Ik lig dan met kop en al onder de dekens, met ook nog een extra fleece-deken, te bibberen. Misschien moet ik gewoon een zonnebank aanschaffen en daar een half uurtje onder gaan liggen, heerlijk lijkt me dat! Of misschien mijn benen niet meer scheren, een soort isolatielaag creeeren, ook een goed idee misschien! Niet zo sexy alleen, maar dat voel ik me al heel lang niet meer helaas....
Jullie merken vast dat ik niet meer zoveel schrijf, ik heb niet zo'n zin om steeds maar over mezelf te lullen en alles op te schrijven wat ik meemaak. Alleen echt interessante dingen zoals: 21 april moet ik afrijden! Spannend! Kijk, dat is voor jullie best leuk om te weten natuurlijk! Wat nog meer? Ik heb me aangemeld voor vrijwilligerswerk. Ik had ook wel een leuke baan gezien: tv programma presenteren voor zieke kinderen, alleen willen ze graag een man en iemand met ervaring... Ik ga toch gewoon reageren...
Ik heb eindelijk mijn super-de-luxe douchestoel binnen, jippie! (Many thanks to mijn neef B. & nicht A.)Nu kunnen Marc & ik overal naar toe op vakantie, dat maakt ons leventje weer een tikkie onbezorgder. Nu nog een prive-verpleegster (niet te knap!) vinden die met ons mee wil...
Ongeveer een half jaar na mijn ongeluk in augustus 2008 vond er op de dierenartsenpraktijk waar ik werkte nog een ander drama plaats: mijn baas, Menco, bleek maagkanker te hebben, uitgezaaid en al... Verschrikkelijk nieuws natuurlijk, de praktijk kreeg hierdoor nog even een extra klap mee; beide dierenartsen uitgeschakeld binnen een half jaar, net of er een vloek op de praktijk rustte...
Inmiddels is de praktijk overgenomen en weer helemaal up and running (Dierenkliniek Vondelpark), maar Menco is gisteren helaas, na een lange strijd, toch nog redelijk onverwacht, overleden.
Lieve Menco, je bent een gemis op deze wereld met je (altijd ontdeugende) jongensachtige uitstraling, je ontzettend droge humor en je geweldige chirurgische skills! Rust zacht, ik hoop dat je daarboven weer kunt gaan genieten van een goed glas rode wijn en een pittige fietstocht.. Ik wens zijn vrouw Bebbie en de kinderen veel sterkte!
Van thuiszorg naar PGB, het liefst zo snel mogelijk!
Op vrijdag word ik ineens om 18.30(!)uur gebeld door de thuiszorg: 'Mevrouw, het spijt ons verschrikkelijk, maar we hebben voor zondag as(!) geen verpleegkundige kunnen vinden, dus we moeten de zorg afzeggen'. OK, en nu????? Ik vind het echt te belachelijk voor woorden; op vrijdagavond doorgeven dat ik op zondagochtend niet geholpen kan worden. Nog erger is, dat ik afgelopen woensdag 'O' (ik noem verder geen naam) heb gebeld om te zeggen dat ik niet meer elke dag een verpleegkundige nodig heb en dat is zelfs niet bij hun doorgekomen.... Waar zijn ze bij 'O' eigenlijk mee bezig??? Ze weten dat Marc op vakantie is, en trouwens, die is mijn verzorger niet maar mijn man, dus moet ik dan maar de hele dag in bed blijven liggen of moet ik mijn mams of een vriendin vragen om mij te helpen??? Dat doe ik dus liever niet als het niet hoeft! Voor die dingen heb ik juist de thuiszorg ingehuurd!!
It's all a matter of planning!!! En dat kunnen ze zelfs niet... op het moment dat er werknemers op vakantie zijn (dan gaan er nog 2 tegelijk weg ook, ook zo slim) loopt alles in het honderd, terwijl dat eigenlijk al weken van te voren bekend is. Snappen jullie het? Zo moeilijk zou het toch niet moeten zijn, een paar goede uitzendkrachten inhuren en een strakke planning maken?!
En nu? Nu lig ik dus de hele dag al in bed.....
Nee hoor! Gelukkig is er een hele lieve dame die alsnog geregeld heeft dat ik vanmorgen wel geholpen ben! Door een nieuwe werkneemster, jong en fris, geen verpleegkundige, maar ik heb gedoucht en zit nu met een heerlijk ontbijtje aan tafel. Morgen ga ik maar weer een klacht indienen, niet dat het helpt... En dan toch maar heel snel dat Persoons Gebonden Budget (dan krijg ik een potje met geld en ben ik eigen baas en huur ik zelf verpleegkundigen/verzorgenden in die ik leuk vind) gaan regelen!
Zo, daar zijn we dan weer! Eerste 2 weken van juli heerlijk met onze ouders in Zuid-Frankrijk vertoefd (
En ff spontaan erin springen, tja dat zit er nu ook niet meer in helaas, ja zo'n vakantie blijkt uiteindelijk naast alle leuke dingen, ook heel erg confronterend te zijn en daar had ik de eerste dagen wel flink moeite mee. Iedereen sprong spontaan in het zwembad als we de hort op waren geweest, ff snel zwembroekie aan en springen maar... 
.jpg)
.jpg)
