|
Vermits we maar eerst om 12.00 uur de kamer moesten
verlaten, hebben we na het ontbijt ingepakt en nog een wandelingetje gemaakt door
Hongkong, kwestie van ons aantal stappen te onderhouden.
Om half 12 middags stonden we gepakt en gezakt aan
halte H2 waar het gratis luchthavenvervoer ons kwam oppikken. Na een ritje van
ongeveer 20 minuten kwamen w eaan de terminal van de Airport Express aan.
Daar hebben we gebruik gemaakt van ons heen‑en‑weer ticket luchthavenvervoer.
De trein bracht ons op ongeveer een kwartiertje in de luchthaven. We waren
netjes op tijd zoals voorgeschreven, nl. 3 uur op voorhand voor een internationale
vlucht. We merkten toen al dat onze vlucht naar Kuala Lumpur een drie kwartier
vertraging zou hebben. Om een lang verhaal kort te maken, bleek onze vlucht zo
maar even 2 uur en een kwartier vertraging te hebben vooraleer het
vliegtuig opsteeg.
Omdat we een connecting flight naar Perth moesten halen en
we pas landden om 23 uur zijn we iedereen al lopend voorbijgestoken om tijdig
te kunnen inchecken op de vlucht naar Perth. Het hing er met zijn voeten uit,
maar we hebben het gehaald. Bij de laatste controle nog een leuk compliment
gekregen van de dame die de paspoorten controleerde. Ze zei nl. dat ik mooie
ogen had
Heel leuk!
Eenmaal op het vliegtuig kregen we te maken met het volgende
probleem
Toen we online incheckten, merkten we dat we op deze vlucht van
toch 5,5 uur niet naast elkaar zaten. Erger nog, Paul zat 20 rijen
achter mij. De vraag aan de stewardess om ons toch samen te zetten, nadat
iedereen zat, werd weggeveegd. Dat mocht blijkbaar niet. Toch gaven we het niet
op.
Ik ontmoette toevallig een op een hippieachtige manier
gekleedde vrouw die naast me zat (met tussen ons in het gangpad). Omdat ze
enige interesse toonde, legde ik haar mijn probleem uit. Zei dat mijn man
20 rijen achter mij zat, dat ik zelfs geen film kon zien wegens het
ontbreken van een scherm tijdens deze vlucht en dat ik verdorie nog mijn
slaappillen vergeten was ook. Zij sprak vloeiend Engels en suste mij omdat ze
zag dat ik een beetje over mijn toeren was. Ze zei al lachend dat ze wel plaats
wilde ruilen met mijn man en dat ze dadelijk naar hem toeging om dit voorstel
te doen. Ik moest wel een boodschap meegeven. Al lachend zei ik dat ze hem
moest zeggen dat ik hem graag zie. Na enkele ogenblikken kwam ze terug met
Paul, zei dat ze nu wel een spetterend verjaardagsfeestje verwachtte en dat
alles geregeld was. Ik kon haar wel kussen
En dat deed ze ook toen ik
haar bedankte. Trouwens, ze merkte dat ik Nederlands praatte met Paul en sprak
ons aan. Zij bleek uit Eindhoven te komen
Gek genoeg zijn we toch nog
van plaats gewisseld omdat de laatste rij volledig vrij was. Zo kon Paul toch
nog een beetje zijn benen strekken.
Om 05.30 uur kwamen we eindelijk aan in Perth, bagage
opgehaald en auto opgehaald. We waren verrast toen we de huurwagen zagen
oké, we wisten dat het een Toyota Prado was, maar het bleek een kanjer van een
wagen te zijn
Automatisch, met opstapje (anders geraak ik er niet in) en
allerlei andere voordelen. Zalig gewoon! Foto volgt
Met de gps was het hotel, Sunmoon Resort, zeer makkelijk te
vinden. Ingecheckt, bagage achtergelaten en onmiddellijk op verkenning gegaan. Perth
is de hoofdstad van de Australische deelstaat West‑Australië. Het is een grote
metropool met veel randsteden en gemeenten. Perth ligt aan de monding van de
rivier Swan. Omdat we nog niet ontbeten hadden, raadde de dame van het
wagenverhuur ons aan om in Kings Park te gaan ontbijten of lunchen.
We zijn dadelijk naar de Waterfront gewandeld, hebben de
toren Swan Bells bezocht (veel geld voor een vluchtig bezoek), maar mooie fotos
genomen. De temperatuur was ondertussen opgelopen tot 35 °C rond
tienen
Gelukkig stond er veel warme wind die voor verkoeling zorgde. Aan
de buitenkant is niet direct te zien wat de Swan Bells eigenlijk zijn. De
klokkentoren aan het Barack Plein huisvest nl. een set van 18 klokken die
in een opmerkelijke soort van toren zijn gehuisvest. Veertien van deze klokken
zijn afkomstig uit St. Martin in the Fields kerk aan Trafalgar Square in Londen.
De Swan Bells toren is ruim 82 m hoog en telt een 6‑tal verdiepingen met
op de top een observatiedek waarbij je uitkijkt over de rivier aan de stad.
We hebben een laat ontbijt genomen in Kings Park waar we een
prachtig uitzicht hadden over de Swan River. Daarna hebben we een aantal paden
bewandeld en wat fotos genomen. In dit ruim 400 ha tellende stadspark
komt zowel de toerist als de lokale bevolking heerlijk tot rust. Er zijn veel
groene stroken en botanische tuinen te vinden op het ruime terrein van dit
park. Heel veel begroeiing bestaat uit uitzonderlijke planten en bloemen.
Nadien gaan wandelen in Perth; in de voornaamste
wandelstraat, maar ook de Town Hall gezien met zijn uitmuntende Victoriaanse
uiterlijk. Tegenwoordig is de Town Hall van Perth een gewilde locatie voor
bruiloften, evenementen en feesten. Je vindt dit stadhuis op de hoek van Hay en
Barrack Street.
Toen we die middag een plek zochten om iets te drinken,
vonden we de Sentinel. Een gezellig café‑restaurant op de hoek van St. Georges
Terrace. Later, na een lange wandeling, zijn we daar terug beland om te gaan
eten. Heel tof personeel en een gezellig restaurantje. Men herkende ons daar
zelfs! Toeval wilde dat we ons daar bekend maakten als Belgen en dat er ook een
heuse Belg werkte. Ja, ja, een Bruggeling waar we een leuke babbel mee hadden!
We hebben dan ook mijn verjaardag gevierd met een cocktail en een lekker
etentje! Het was echt top!
|
