Na het ontbijt vertrokken richting Pahia. We wilden nog een
aantal stops maken voor we onze bestemming bereikt hadden, d.w.z. dat we eerst
naar Whangarei reden om daar gezellig te luchen langs de jachthaven. Jammer
genoeg was het alweer zoeken naar deze bestemming. Gps is niet correct en we
hadden geen gedetailleerde kaart. Ik raad dus iedereen aan om een road atlas
aan te schaffen om onnodige irritatie tussen reizigers te vermijden.
Daarna de Whangarei Falls opgezocht. Die waren wel mooi. De
jachthaven van Tutukaka hebben we gemist alweer door het toedoen van de gps.
Nogmaals wil ik erop wijzen dat er noch in Australië, noch in Nieuw‑Zeeland
duidelijke wegwijzers staan. Je moet altijd een beetje raden en dat wordt op de
duur wat veel voor ons humeur Uiteindelijk na 38 km haarspelbochten
Matapouri Bay bereikt waar dan enkel de beach te zien was en van het beloofde
pad geen sprake was. Omdat er geen ander alternatief was alweer 38 km
haarspelbochten voor de boeg alvorens de Bay of Islands te bereiken.
Decks of Paihia bleek een mooie B&B te zijn met een gezellig
terras en moderne badkamer. Onze host, Phil, heette ons hartelijk welkom en was
bereid om onze boottocht voor de volgende dag vast te leggen. Morgen gaan we
nl. dolfijnen spotten en als je nog wat meer betaalt, kan je in de buurt van de
dolfijnen zwemmen, maar dat is echter geen garantie.
Nog even wat fotos gedownload van de smartphone en lekker
op het terras een wijntje gedronken. Internet werkt hier daadwerkelijk! Na de
douche een restaurantje gezocht waar we een lekkere Ceasar Salad gegeten
hebben. Morgen hoeven we niet echt vroeg op te staan, want het ontbijt is hier
pas om 8 uur. En, het bed is breed en comfortabel Heerlijk!
Woensdag 10-01-2018, reisdag van Melbourne naar Auckland, Nieuw_Zeeland
Om kwart voor vier vanochtend ging de wekker af zoals
zorgvuldig geprogrammeerd. Een kwartiertje later kregen we nog een wake up call
van de receptie als back‑up.
Snel gepakt en rond vijven vertrokken richting luchthaven.
Voor de 2de keer op rij was het weer niet echt gemakkelijk om
uit Melbourne te geraken en de juiste weg te vinden. Ten eerste ken je daar de
weg niet en ten tweede liet de gps ons weer in de steek. Eerst vond ze geen
satellieten en daarna stuurde ze ons gewoon de verkeerde kant op. Ondertussen
kennen we haar en negeren we haar
De wagen afgeleverd in de drop‑off zone van Hertz, waar
geenszins gekeken werd naar de hoeveelheid benzine. De tank was nagenoeg leeg omdat
we onderweg geen tankstation waren tegengekomen. Benieuwd of ze nog een
rekening zullen sturen. Te voet naar Terminal 2 gestapt en dadelijk onze
bagage kunnen afgeven. Snel nog een cappucino/black coffee gedronken en snel
daarna konden we inchecken. Maar eerst een paspoortcontrole met een uitgebreide
controle op explosieven. Wij werden niet alleen gescand, maar ook de handbagage
werd uitvoerig gecontroleerd.
De vlucht vertrok redelijk op tijd, maar de verdeling van
het ontbijt werd tot 3 x toe uitgesteld wegens te hoge turburlentie. Op
tijd geland, onze klok nog maar eens 2 uur verder gedraaid (het
tijdverschil met België bedraagt nu 12 uur!) en lang aangeschoven voor de
bagagecontrole op eten en drinken, waarop een streng invoerverbod geldt. Onze
rij ging uiteraard niet vooruit! Daarna werden wij (en onze bagage) nogmaals
zorgvuldig besnuffeld door een beagle die vermoedelijk op zoek was naar drugs.
Het autoverhuurbedrijf Go Rentals (oef, geen Hertz dit keer)
opgezocht voor het ophalen van onze auto. Omdat deze firma niet aanwezig was op
de luchthaven hebben we even moeten informeren via telefoon. Bleek dat we
buiten moesten wachten op een shuttlebus die ons naar het depot van Go Rentals
zou brengen. We stonden eerst wel op de verkeerde plek te wachten, maar zagen
toch dadelijk iets verder het busje verschijnen.
Eenmaal in het autoverhuurbedrijf de overeenkomst
gehandtekend (tot 3 x toe), een kortingskaart gekregen om goedkoper te
tanken en de gps ontvangen. Ditmaal rijden we met een lichtblauwe metalic
Toyota Corolla. Na het inladen van de bagage dadelijk de gps ingesteld. Omdat
die na 10 minuten nog steeds geen signalen had ontvangen (ondanks het feit
dat we hem door het open raam in de lucht staken), ging Paul met gps én
hoteladres terug naar het bureau. Daar heeft men tot wel 5 gps‑toestellen
uitgeprobeerd tot men er eindelijk eentje vond die signalen ontving.
Vlotjes onze B & B gevonden iets buiten
Ponsonby. Het is een heel klein appartementje met niveauverschillen. We zullen
dus goed moeten uitkijken vannacht willen we heelhuids terug in bed belanden na
het plassen.
Dadelijk de omgeving gaan verkennen en alvast naar een
restaurantje uitgekeken voor het avondeten. Tegen 18.30 uur gaan eten in
Mekong Baby, een Thaïs restaurant. Het was wel lekker, maar onze gerechten
kwamen niet gelijktijdig op tafel door een foutje van de keuken.
Morgen trekken we naar het noorden van het Noordereiland,
Pahia.
Vertrokken richting Melbourne na een zelfgemaakt ontbijt. Dat
wil zeggen dat we alle ingrediënten in de koelkast vonden, maar het zelf klaar
moesten maken. No worries! We logeerden in de Oak Tree Lodge op Phillip Island
in een heus huisje. Dit omvatte een aparte badkamer, keuken, slaapkamer en
living en een veranda, waar we gisteravond nog gezellig een glas dronken.
Tegen twaalven in Melbourne gearriveerd, nadat onze gps het
moeilijk had met North en South Spring Street. Uiteindelijk als zoekterm het
trefwoord Mercure Hotel ingegeven en
we waren in no time ter plaatse. Bleek dat het net hetzelfde hotel was waar we
ongeveer 6 weken geleden ook logeerden. Dat viel mee want manlief (met aangeboren
ingebouwde gps) wist zich dadelijk te oriënteren, iets wat bij mijn geboorte
niet geïnstalleerd werd.
Eerst een gelegenheid gezocht om te eten. Om de hoek het
shopping center ingelopen en een combinatie van 2 lekkere salades gegeten.
Wat een diversiteit aan lekker en gezond voedsel bieden ze toch in de steden
aan! I love it!
Na de lunch eerst het Federation Square gewandeld. Dit is
een plein dat wordt omgeven door straten als Flinders Street (waar die gek
onlangs voetgangers omver reed), St. Kilda Road, Russell Street en de rivier
Yarra. Aan het plein bevinden zich kunstgalerijen, musea, restaurants en andere
horecabedrijven. De ruimten hier worden gebruikt voor evenementen. We wilden de
Eureka Tower, het hoogste gebouw in melbourne, bezoeken via het
observatieplatform, maar wegens de hoge inkomprijs hebben we hiervoor gepast.
Dit geld kunnen we aan iets anders besteden.
Langsheen de Yarra rivier gewandeld en iets gaan drinken.
Het was ondertussen lekker warm met een stralend blauwe hemel. Er was wel veel
wind, maar in de zon hadden we er geen last van.
Daarna namen we tram 35 naar Queen Victoria Market, een
bezienswaardigheid die door mijn oud‑leerlinge Jessie Laeveren, werd
aangeraden. Zij heeft nl. verschillende maanden gewerkt in Melbourne.
Tram 35 is een gratis, oude tramlijn midden in het stadscentrum met vele
haltes. We vonden Queen Victoria Market zonder problemen, maar de marktkramers
waren helaas aan het inpakken; het was immers al 15.30 uur. Jammer!
Te voet teruggekeerd naar het hotel en gewandeld door het
centrum en China Town. Gedoucht en een fleece meegenomen richting restaurant.
We vonden al snel een tafeltje in Time Out, een restaurant recht tegenover het
Visitor Centre van Melbourne. Hier vond weer leuke straatanimatie plaats, waar
ditmaal een hele bende mannen en vrouwen een dansje werd aangeleerd. Ze moesten
het dansje herhalen telkens met een andere partner. Het was een leuke boel en
we hebben er, als toeschouwers, van genoten.
Vanavond gaan we niet te laat slapen, want morgen moeten we
al voor 04.00 uur uit de veren voor de vlucht naar Auckland.
Na het ontbijt in het Star Hotel vertrokken naar Phillip
Island. Phillip Island is een eiland dat 26 km lang en 9 km breed is
en een oppervlakte heeft van ongeveer 100 km² Een betonbrug van640 m
verbindt het vasteland San Remo met het eiland Newhaven. Gps had weer kuren.
Wij wilden via de Ocean Road, zij niet Tegen de middag aangekomen in de
Oak Tree Lodge, een klein verzorgd huisje (keuken, badkamer, living en
slaapkamer, veranda en carport) met self catering, d.w.z. dat we zelf voor ons
ontbijt moeten zorgen, maar dat alles in de koelkast klaar staat.
Onmiddellijk na kennismaking met Sue, de eigenares, naar
Cowes gereden, de voornaamste plaats van Phillip Island om te gaan lunchen. Van
daaruit vertrokken naar The Nobbies. Dit is de thuisbasis van het voormalige
Seal Rock Center. Gelegen op de top van de klif heeft het centrum niet alleen
een prachtig uitzicht op het water, het is ook de perfecte plek om zeehonden te
zien spelen. We hebben genoten van de woeste golven die te pletter sloegen op
de rotsen. Het was werkelijk prachtig!
Nadien gereden naar de Penguin Parade gereden waar je tot
16.00 uur gratis toegelaten werd. Helaas geen pinguïns gezien. Die komen
pas na zonsondergang (rond negenen) terug naar het strand na een volle dag
jagen op vissen. Je kan dit spektakel bekijken mits betaling van een hoge
toegangsprijs, nl. AUD 25,70/persoon, maar waarbij het verboden is fotos
te nemen. Vermits wij vorig jaar in Zuid‑Afrika al pinguïns gezien hebben,
vonden we dit overbodig.
Dan maar het Koala Conservation Park bezocht. Via boardwalks
konden we leuke fotos nemen van koalas op ooghoogte. Koalas slapen 20 uur
per dag. Vermoedelijk spenderen ze de overige 4 uur tijd met eten.
Na een heerlijke douche lekker gegeten aan de waterfront van
Cowes, waar we nog even de jetty (jetty = pier) opwandelden.
Eindelijk weer internet, dus kan ik weer een verslag en fotos
posten Oef!
Na het ontbijt rustig vertrokken naar Walhalla. Jammer
genoeg stond dit niet vermeld op de kaart. Het wordt dus gokken en zeker niet
blindelings de gps volgen Walhalla is een klein dorpje dat in 1862 werd
opgericht als een goudmijngemeenschap. Toen Walhalla een bloeiende gemeenschap
was, telde het ongeveer 4 000 inwoners. Vandaag heeft het dorp een
bevolking van ongeveer 20 permanente bewoners. Het grootste deel van de
huizen in dit dorp zijn vakantiehuizen. De naam van de stad is afkomstig uit
een vroegere goudmijn in de omgeving, genoemd naar de Duitse Hall of Fame, de
Walhalla Tempel. Walhalla grenst aan het Baw Baw National Park.
We logeren in een mooie, ruime kamer zonder tv en zonder
internet (dit is betalend en dat doen we niet). We hebben trouwens ondervonden
dat het internet in Australië niet deugt. Het is bewezen dat het onstabiel is
en dat je steeds opnieuw moet inloggen, wil je online geraken. Vermoeiend!
Walhalla staat gelijk aan vergane glorie. Het is een doods
dorp waar niet veel te beleven valt. Je kan de Long Tunnel Extended Gold Mine
bezoeken, maar we hebben al een mijn bezocht in Coober Pedy. We kunnen ook een
ritje maken met The Walhalla Goldfields Railway en dat hebben we dan ook
gedaan. In 1910 werd de constructie van de Walhalla line voltooid. Deze werd
vooral gebruikt voor het vervoer van tweedehandsgoederen en passagiers. In 1914
werd de goudmijn gesloten waardoor de bevolking in Walhalla fel daalde. Tijdens
de jaren 1920‑1930 werd het gebruik van de trein gereduceerd tot één keer per
week. Sinds maart 2002 wordt de lijn gebruikt voor toeristen. Vanuit
Walhalla duurt het ongeveer 20 minuten tot je in Thomson aankomt. In
Thomson moesten we even uit de trein en zagen we een roofvogel die een kleine,
kleurrijke papegaai aanviel, hem daarna in de rivier verdronk om hem nadien op
het droge te verorberen. Wreed, maar dit zijn de wetten van de natuur! De
locomotief wordt even terug vooraan gezet en de terugweg kon beginnen. Wij
namen de laatste trein (15.00 uur) en waren om 16.00 uur terug in
Walhalla.
Daarna hebben we gewandeld via de Tramline Walkway tot het
Australian Alps Walking Track, goed voor zon 40 minuten stappen. Na de
douche gaan eten in Wallys Pub, de enige eetgelegenheid, waar we een
kippensnitzel gegeten hebben. Ik heb een groot deel niet opgegeten wegens te
veel en te zwaar.
Vermits we noch tv, noch internet, noch muziek hebben, zijn
we op tijd onder de wol gekropen Morgen kan ik hopelijk het verslag en
wat fotos posten.
Lekker ontbeten in een restaurantje op loopafstand van ons
appartement. Heb weer bananenbrood gegeten en het was zalig lekker! Gevraagd
aan de receptie wat we hier zoal kunnen doen en het voorstel van de
receptioniste dankbaar aanvaard. In de voormiddag hebben we nog even de was
gedaan (gratis, slechts AUD 1 voor het waspoeder). Daarna vertrokken
richting Raymond Island. Even overgezet met de ferry om daarna de Koala Trail
te doen, een 1,2 km lange wandeling waarbij we koalas konden vinden in de
hoge eucalyptusbomen. En wat hebben we er vele gezien! We zijn ondertussen
echte koala spotters geworden. Mooie fotos genomen.
Daarna richting Lakes Entrance gereden waar we een ticket
kochten voor een cruise van 2,5 uur doorheen de lakes. Een middagmaal
genuttigd in een bakery, nl. een slaatje met pompoen en feta en een sandwich.
De cruise was echt geweldig. Goed ingesmeerd met zonnebrandcrème hebben we de
hele vaart doorstaan. Vermits er een hittegolf was voorspeld en er op tv
gewaarschuwd werd voor zonnebrand, trokken vele mensen naar het strand waardoor
er weinig volk op de boot was. Ondanks de signalen no fire zagen we op tv dat er in Australië toch wel felle branden
woedden. Temperaturen liepen vandaag op tegen de 40 °C.
Gedineerd in hetzelfde restaurant waar we vanochtend
ontbeten hadden. Heel lekker gegeten. De dienster die ons een glas wijn
serveerde, zei dat ze blij was ons terug te zien. Ik vroeg of ze ons herkende
en ze bevestigde met de magische woorden because of your beautiful eyes. Was
dat even een compliment zeg!
Nog even langs het water en de jetty gewandeld waar we nog
magisch mooie fotos van de zonsondergang namen. Morgen vertrekken we naar
Walhalla!
