Na het ontbijt in het Star Hotel vertrokken naar Phillip
Island. Phillip Island is een eiland dat 26 km lang en 9 km breed is
en een oppervlakte heeft van ongeveer 100 km² Een betonbrug van640 m
verbindt het vasteland San Remo met het eiland Newhaven. Gps had weer kuren.
Wij wilden via de Ocean Road, zij niet Tegen de middag aangekomen in de
Oak Tree Lodge, een klein verzorgd huisje (keuken, badkamer, living en
slaapkamer, veranda en carport) met self catering, d.w.z. dat we zelf voor ons
ontbijt moeten zorgen, maar dat alles in de koelkast klaar staat.
Onmiddellijk na kennismaking met Sue, de eigenares, naar
Cowes gereden, de voornaamste plaats van Phillip Island om te gaan lunchen. Van
daaruit vertrokken naar The Nobbies. Dit is de thuisbasis van het voormalige
Seal Rock Center. Gelegen op de top van de klif heeft het centrum niet alleen
een prachtig uitzicht op het water, het is ook de perfecte plek om zeehonden te
zien spelen. We hebben genoten van de woeste golven die te pletter sloegen op
de rotsen. Het was werkelijk prachtig!
Nadien gereden naar de Penguin Parade gereden waar je tot
16.00 uur gratis toegelaten werd. Helaas geen pinguïns gezien. Die komen
pas na zonsondergang (rond negenen) terug naar het strand na een volle dag
jagen op vissen. Je kan dit spektakel bekijken mits betaling van een hoge
toegangsprijs, nl. AUD 25,70/persoon, maar waarbij het verboden is fotos
te nemen. Vermits wij vorig jaar in Zuid‑Afrika al pinguïns gezien hebben,
vonden we dit overbodig.
Dan maar het Koala Conservation Park bezocht. Via boardwalks
konden we leuke fotos nemen van koalas op ooghoogte. Koalas slapen 20 uur
per dag. Vermoedelijk spenderen ze de overige 4 uur tijd met eten.
Na een heerlijke douche lekker gegeten aan de waterfront van
Cowes, waar we nog even de jetty (jetty = pier) opwandelden.
Eindelijk weer internet, dus kan ik weer een verslag en fotos
posten Oef!
Na het ontbijt rustig vertrokken naar Walhalla. Jammer
genoeg stond dit niet vermeld op de kaart. Het wordt dus gokken en zeker niet
blindelings de gps volgen Walhalla is een klein dorpje dat in 1862 werd
opgericht als een goudmijngemeenschap. Toen Walhalla een bloeiende gemeenschap
was, telde het ongeveer 4 000 inwoners. Vandaag heeft het dorp een
bevolking van ongeveer 20 permanente bewoners. Het grootste deel van de
huizen in dit dorp zijn vakantiehuizen. De naam van de stad is afkomstig uit
een vroegere goudmijn in de omgeving, genoemd naar de Duitse Hall of Fame, de
Walhalla Tempel. Walhalla grenst aan het Baw Baw National Park.
We logeren in een mooie, ruime kamer zonder tv en zonder
internet (dit is betalend en dat doen we niet). We hebben trouwens ondervonden
dat het internet in Australië niet deugt. Het is bewezen dat het onstabiel is
en dat je steeds opnieuw moet inloggen, wil je online geraken. Vermoeiend!
Walhalla staat gelijk aan vergane glorie. Het is een doods
dorp waar niet veel te beleven valt. Je kan de Long Tunnel Extended Gold Mine
bezoeken, maar we hebben al een mijn bezocht in Coober Pedy. We kunnen ook een
ritje maken met The Walhalla Goldfields Railway en dat hebben we dan ook
gedaan. In 1910 werd de constructie van de Walhalla line voltooid. Deze werd
vooral gebruikt voor het vervoer van tweedehandsgoederen en passagiers. In 1914
werd de goudmijn gesloten waardoor de bevolking in Walhalla fel daalde. Tijdens
de jaren 1920‑1930 werd het gebruik van de trein gereduceerd tot één keer per
week. Sinds maart 2002 wordt de lijn gebruikt voor toeristen. Vanuit
Walhalla duurt het ongeveer 20 minuten tot je in Thomson aankomt. In
Thomson moesten we even uit de trein en zagen we een roofvogel die een kleine,
kleurrijke papegaai aanviel, hem daarna in de rivier verdronk om hem nadien op
het droge te verorberen. Wreed, maar dit zijn de wetten van de natuur! De
locomotief wordt even terug vooraan gezet en de terugweg kon beginnen. Wij
namen de laatste trein (15.00 uur) en waren om 16.00 uur terug in
Walhalla.
Daarna hebben we gewandeld via de Tramline Walkway tot het
Australian Alps Walking Track, goed voor zon 40 minuten stappen. Na de
douche gaan eten in Wallys Pub, de enige eetgelegenheid, waar we een
kippensnitzel gegeten hebben. Ik heb een groot deel niet opgegeten wegens te
veel en te zwaar.
Vermits we noch tv, noch internet, noch muziek hebben, zijn
we op tijd onder de wol gekropen Morgen kan ik hopelijk het verslag en
wat fotos posten.
Lekker ontbeten in een restaurantje op loopafstand van ons
appartement. Heb weer bananenbrood gegeten en het was zalig lekker! Gevraagd
aan de receptie wat we hier zoal kunnen doen en het voorstel van de
receptioniste dankbaar aanvaard. In de voormiddag hebben we nog even de was
gedaan (gratis, slechts AUD 1 voor het waspoeder). Daarna vertrokken
richting Raymond Island. Even overgezet met de ferry om daarna de Koala Trail
te doen, een 1,2 km lange wandeling waarbij we koalas konden vinden in de
hoge eucalyptusbomen. En wat hebben we er vele gezien! We zijn ondertussen
echte koala spotters geworden. Mooie fotos genomen.
Daarna richting Lakes Entrance gereden waar we een ticket
kochten voor een cruise van 2,5 uur doorheen de lakes. Een middagmaal
genuttigd in een bakery, nl. een slaatje met pompoen en feta en een sandwich.
De cruise was echt geweldig. Goed ingesmeerd met zonnebrandcrème hebben we de
hele vaart doorstaan. Vermits er een hittegolf was voorspeld en er op tv
gewaarschuwd werd voor zonnebrand, trokken vele mensen naar het strand waardoor
er weinig volk op de boot was. Ondanks de signalen no fire zagen we op tv dat er in Australië toch wel felle branden
woedden. Temperaturen liepen vandaag op tegen de 40 °C.
Gedineerd in hetzelfde restaurant waar we vanochtend
ontbeten hadden. Heel lekker gegeten. De dienster die ons een glas wijn
serveerde, zei dat ze blij was ons terug te zien. Ik vroeg of ze ons herkende
en ze bevestigde met de magische woorden because of your beautiful eyes. Was
dat even een compliment zeg!
Nog even langs het water en de jetty gewandeld waar we nog
magisch mooie fotos van de zonsondergang namen. Morgen vertrekken we naar
Walhalla!
Na een ontbijt van AUD 10 vertrokken richting Metung. Onderweg
nog ergens gestopt voor een koffie en doorgereden naar Lake Entrance waar we
even gestopt zijn voor mooie fotos en waar we een filmpje hebben gemaakt. Het
uitzicht op de baaien met eilanden en blauw water was overweldigend.
Onderweg een sandwich gegeten en verder gereden langs de A1,
Princess Highway waar we genoten van diverse landschappen met veel bochten en
hellingen.
Uiteindelijk gearriveerd in Metung, een prachtig, levendig
haventje. De zon scheen volop en het uitzicht opde haven was zalig mooi. Wij logeren in een 3‑kamer
appartement, d.w.z. living met ingebouwde keuken, badkamer en slaapkamer. Het
is een mooi complex en het lijkt allemaal erg nieuw.
Dadelijk de boardwalk gedaan, dat is 2 km heen en
2 km terug. Tijdens
de boardwalk zagen we de oesterbanken in zee liggen. Metung is immer bekend
voor zijn heerlijke oesters. Jammer genoeg zijn wij geen fan van deze
schelpdieren. We genoten van het uitzicht op de haven en van de zon die
volop scheen. Men waarschuwde ons op tv voor een hittegolf hier. Wij zitten er
niet mee in laat maar komen wij houden ervan
Na de wandeling een wijntje gedronken op een
terras. Lekker gedoucht en nadien gezocht naar een plaatsje in het restaurant
waar we tevoren een wijntje hadden gedronken. Ik koos voorzalm, Paul koos voor kip. Nog een poosje op
ons terras genoten van de zonsondergang en dan ons ontfermd over de fotos en het
verslag.
Opnieuw gaan ontbijten in dezelfde zaak als gisteren. Weer
gekozen voor bananenbrood, ditmaal met kokosschilfers. Zalig lekker!
Vertrokken rond half tien richting Merimbula, waar we één
nacht zullen verblijven. Onderweg een stop gemaakt in Batemans Bay. In het
reservaat Colgate Islands, vlak voor de kust komen veel pinguïns voor. Een
lekkere cappuccino gedronken en de weg naar de pinguïns gevraagd. Volgens de
reisgidsen zouden hier veel pinguïns voorkomen, maar helaas geen enkel dier
gezien. De dienster, waar we onze koffie dronken, zei ons dat er idd wel eens
sporadisch een pinguïn voorbijkwam. Dan maar verder gereden naar Bollada waar
volgens diezelfde reisgids een 4,5 m hoge en even brede kaas (soort van standbeeld) werd
vervaardigd om Bodalla als centrum van de kaasproductie te promoten. Helaas,
alweer, was het standbeeld niet meer terug te vinden.
Onderweg gekozen voor de Scenic Drive i.p.v. de Princess
Highway (A1) om te kunnen genieten van prachtige, diverse landschappen.
Aangekomen rond 16.00 uur in Merimbula en de meest
noodzakelijke spullen uitgepakt. Daarna vertrokken om de Merimbula Boardwalk te
doen. Dit is een gemakkelijke wandeling die ongeveer 3,4 km lang is en
ongeveer 1,5 uur duurt. Helaas was de wandeling 3,4 km heen en nog
eens 3,4 km terug. Zo ver zijn we niet geraakt, gezien ons aantal
afgelegde km gisteren. Wel ontdekten we tijdens de wandeling duizenden gaatjes
in het slib. Plots kregen we in de gaten dat het geen insecten waren die in de
gaatjes kropen, maar piepkleine krabbetjes. Heel leuk om te zien! Toch weer
11 km gestapt vandaag, ondanks de tijd die we in de auto gespendeerd
hebben.
Na een verfrissende douche gaan eten in het stadje. We bestelden
een kip/mango salade, maar de portie was, in vergelijking met de prijs, weer
erg klein. De mango was niet echt aanwezig en voor brood moet je hier betalen,
dus was het een karige maaltijd.
