De tijd vliegt écht! Dat merk ik gewoon aan mijn blog. Het lijkt alsof ik net mijn laatste bericht geschreven had, maar het is alweer een week geleden. Niet te doen! Ik ben hier nu al meer dan zes weken. Net halfweg dus :)
Vrijdag vertrokken we om 10u al richting Waterfront. Daar speelde de 'Steelband', die vooral bestaat uit de klassen van Elke en Floor en zijzelf. Van mijn klas zit er één jongen, Dadean, in de band, maar die is momenteel geschorst, dus hij kon niet meedoen. Ze oefenden twee vrijdagen, telkens een uurtje en konden drie liedjes spelen. We kropen met z'n allen vanachter in een truck en Walter reed ons naar Waterfront. Daar werden alle instrumenten klaargezet en rond 11u waren de jongens klaar voor hun optreden. Floor en Elke hadden allerlei vrienden opgetrommeld om te komen kijken en er was dus een uitgebreid publiek. De eerste twee liedjes klonken heel fijn, maar bij het derde liep niet alles van een leien dakje. De leider van de Steelband vond dat de jongens het niet goed deden en besloot na een kwartier al te stoppen met muziek maken. Het was heel teleurstellend, want iedereen had er zo hard naar uitgekeken! Vooral Elke en Floor. Het beetje geld dat ze verdiend hadden, werd onder de jongens verdeeld. Walter pikte ons terug op en rond 12u waren we al terug op school. Ik keek nog even mee naar de film, maar het was al snel tijd voor de lunch. Vrijdag was dus vlug vooruitgegaan en voordat ik het wist, was het weekend begonnen. Samen met de buren gingen we gezellig wat liggen luieren aan het zwembad in de namiddag. We besloten om 's avonds niet uit te gaan, dus ik had tijd om wat te skypen terwijl mijn huisgenoten samen een film keken.
Zaterdagochtend zag het weer er niet al te best uit. Daphne, Suzan, Elke, Careltje en ik reden naar Canal Walk, één van 's werelds grootste shoppingcenters gelegen in Century City, 10 minuten rijden van het stadscentrum in Kaapstad. Het is er enorm groot: je vindt in dit doolhof honderden winkels van alles wat je je maar kunt inbeelden. Ik kocht er nog een kleedje, een zomerpyjama en oorbellen. We aten er ook voor de eerste keer in Kaapstad lekkere McDonalds. Na enkele uren intens shoppen, dronken we nog een heerlijke milkshake op een terrasje waar de zon ondertussen volop straalde en trokken tegen vier uur huiswaarts. Freek, Ivo, Elke en ik gingen eten bij de Griek recht tegenover onze lodge. Ik stelde me er heerlijke Griekse gerechten bij voor die ik bij de Griek in België wel eens at. Maar neen, we kregen een A4-papier waarop alle gerechten stonden en onze pita, of wat het ook was, was in een vettig, vies papiertje gerold. Het was echt niet verzorgd en we stonken achteraf allemaal naar look. Geen plek om nog eens naar terug te keren dus! Na een aperitiefje 'Amarula' (= Kaapse soort van Bailey's), gingen we met de vijf meisjes en Ivo naar Hemisphere (= Cape Town's most sophisticated and stylish club, bar and cocktail lounge --> zo omschrijven ze het zelf op hun site). Deze club bevindt zich op de 31ste verdieping van het ABSA Centre en biedt dus een fantastisch uitzicht op Kaapstad by night. Ik vond het een hele fijne avond, vol leuke muziek waarop je je af en toe al zittend, maar meestal al dansend, een hele avond kunt amuseren! We vonden het zo plezant dat we er tot 4u 's nachts zijn blijven hangen.
Doordat het erg laat was de avond voordien, sliepen we zondag tot halféén. Ik werkte wat voor school en rond 15u ging ik naar het zwembad. Onderweg kwam ik een hele hoop fietsers tegen die meededen aan de Argus Race. 's Avonds at ik een lekkere linguini carbonara bij Primi Piatti en ging daarna, zoals elke zondag, skypen met Kenneth! Het was een superchille dag, waardoor ik natuurlijk niet moe was en weer heel veel moeite had om in slaap te geraken. Tegenwoordig speelt het gemis hier ook mee. In februari had ik totaal geen heimwee, maar de laatste twee weken heb ik er toch wel wat last van... Maar ik blijf natuurlijk ten volle genieten!
Maandag was het verhuisdag in Alma's klas. De achterkant van de klas werd de voorkant. Het bord werd dus door de workshop-jongens verhangen en ook alle posters kregen een nieuwe plaats. Hier hielden we ons een hele ochtend mee bezig. Het was best wel een gezellige boel, want het opruimen was een ideale gelegenheid om met de jongens wat te praten. Aangezien we na school vaak op ons bed gingen liggen, namen we ons voor om deze keer meteen naar het zwembad te gaan en eventueel daar nog wat te slapen dan. Het was een zalige namiddag in het zonnetje. De temperatuur was net goed. Een zacht briesje zorgde ervoor dat het niet te warm was. De rest van de avond verliep rustig. Beiden werkten we wat op onze laptop, deden nog een babbeltje met de buren en voor we gingen slapen hadden we nog een paar keer goed de slappe lach. Ik heb het toch getroffen met een reispartner als Elke. Het is een tofke en ik amuseer me er rot mee!
Dinsdag organiseerde ik samen met Elke een uurtje sport voor onze klassen. We speelden het spel 'Catch the flag' (deze naam hebben we zelf uitgevonden, omdat we de echte naam van het spel niet wisten). Elke klas was een team. Het doel van het spel is dat je zo snel mogelijk de vlag van jouw team binnenbrengt. Dat doe je door één persoon van jouw team zo snel mogelijk naar de vlag te laten lopen, terwijl het hele andere team er achter aan gaat. Elkes klas ging er volledig voor en was een echt team, maar mijn klas was enorm moeilijk gemotiveerd te krijgen. Na verloop van tijd lukte het beter, maar toch was ik op het einde enorm teleurgesteld. Ik had het gevoel dat ik de enige was die zich ingezet had voor de groep en dat zij daar niets om gaven. Achteraf vertelde Alma me dat, ondanks het niet zo leek, de kinderen zich allemaal goed geamuseerd hebben. Dus dan was ik beter gezind. Nadat ik eerst voor school had gewerkt, deden Elke en ik in de namiddag weer een dutje, omdat we 's avonds afgesproken hadden met Floor om naar de karaokebar Dizzy's te gaan. Floor was daar met Arrie, haar reisgenote en haar huisgenoten. Ze vroeg of we meekwamen, omdat zij haar laatste week in Kaapstad is. Ze vertrekt volgende week dinsdag naar Namibië. Wanneer ze terugkeert naar Kaapstad, zijn Elke en ik al lang het land uit, dus we moesten deze week nog profiteren van haar verblijf. We zongen met z'n allen 'It's raining men' van Geri Halliwel en zongen de rest van de avond alle andere nummers uit volle borst mee. Het was heel fijn en rond één uur lagen we in bed.
Gisteren waren er maar vijf kinderen in de klas. De laatste tijd komen er echt maar weinig leerlingen en dat vind ik enorm spijtig. Er is veel minder leven in de klas. Het fijne is wel dat je dan met die jongens die er wel zijn, een goede band kunt opbouwen doordat je er meer tijd mee kan spenderen. Ik gaf een les wiskunde met als onderwerp 'groter dan, kleiner dan en gelijk aan'. Sommigen konden het goed, bij anderen ging het wat minder. Mijn tweede werkblaadje was dan ook uitdagend, doordat ik het wat moeilijker had gemaakt en de iets zwakkere leerlingen waren daardoor gedemotiveerd. Ze zijn echt niet gewoon van uitgedaagd te worden tot meer leren. Dillon had ook een mindere dag, waardoor hij bijna niet wou werken. Ik kon ook helemaal niet tot hem doordringen en dat vond ik spijtig, aangezien hij normaal mijn maatje is. Na de pauze konden de leerlingen naar kunst, craft of cricket. Ik ging weer naar craft bij Margaret en werkte verder aan mijn werk van vorige week. 's Namiddags uploadde ik weer wat foto's op facebook en skypete ik met mama. Toen ik daarna bovenkwam en bij de buren ging vragen of er al een plan was voor de film, merkte ik dat iedereen heel ambetant deed. Ze deden heel kortaf en op de één of andere manier sloeg het ook op mijn humeur. Ik zonderde me dus een beetje af toen we naar de film gingen. We dachten naar Shutter Island te gaan, maar die was al uitverkocht. Uiteindelijk konden we pas om 22u naar Nine, een musical, dus zijn we nog iets gaan drinken. De film zelf vond ik niet echt de moeite. Het was een beetje saai en iedereen viel in slaap. Geen film om nog eens terug te zien dus. Toen we thuiskwamen, kropen we meteen ons bed in!
Wat ik vergat te vertellen: Sinds gisteren is er bij mij in de klas een nieuwe vrijwilligster, Renske uit Nederland. Vanaf nu zijn we dus met z'n tweeën, wat ik wel leuk vind. Vandaag leerden de jongens en Michelle hoe je een postkaart schrijft. Ze mochten dit dan eerst in het klad doen en vervolgens schreven ze een echte postkaart. Spijtig genoeg waren er alweer maar zes leerlingen. Na de pauze maakten ze een kruiswoordraadsel over dinosaurussen en amuseerden ze zich weer met mijn fototoestel! Het was de laatste dag dat Floor samen met ons op school was, aangezien Elke en ik morgen niet naar school kunnen, dus gingen we een laatste keer iets eten. Liene, Sandra, Elke, Floor en ik aten in Mozart, kort bij Long Street. We kwamen er nog maar net aan en ik viel al bijna van mijn stoel. Zat daar toch wel niet voor mijn neus Lien Van De Kelder zeker!! Jaja, dat is Sofie uit Thuis. Elke wou iets gaan zeggen, maar ik deed het liever niet. Ze denkt dan onbekend te zijn in Kaapstad en komen daar twee Belgen even wat foto's met jou maken... Ik zou het niet graag hebben, dus we deden het ook niet. Het was een gezellig namiddagje en met pijn in het hart moesten we afscheid nemen van Floor. We gaan zeker nog eens afspreken met z'n drieën in België of in Nederland. Sandra kwam vandaag met ons mee, want ze blijft hier slapen. Morgen vertrekken we naar Cederberg met 4exchange en zij komt van vrij ver, dus is het gemakkelijker om van bij ons te vertrekken. Elke en Sandra zijn naar het strand, terwijl ik braafjes zeven dagen blog zit te typen.
Maaarrr, we zijn weer rond! Waarschijnlijk breng ik maandag verslag uit van ons driedaags weekend in Cederberg. Ik heb er enorm veel zin in!
