Vrijdag was een korte schooldag. De kinderen kregen les over geld. Ze mochten bij allerlei bedragen kleren en spullen verzinnen die ze ermee zouden kopen. Het viel me op dat ondanks de kinderen amper geld hebben, ze enorm veel afweten van merken en trends. Ze deden er dan ook heel opgewonden over en ik kreeg het gevoel dat ze niet goed beseften dat ze zich zo'n dingen niet kunnen permitteren. Verder stond er weer een film op het programma. Er gebeurde niets speciaals op school. Wel vertelde ik Alma dat het de bedoeling is dat ik vanaf nu toch twee lessen per dag zou geven. De kinderen zitten namelijk maar drie uur in de klas en krijgen ongeveer twee lessen per dag. Ze keek me verbaasd aan en zei: 'Dit ga je me toch niet aandoen? Ik geef zo graag les.' Ik kreeg meteen een schuldgevoel en wist niet goed hoe ik daarop moest reageren. Ze weten daar op school blijkbaar niets af van stagiaires, enkel van vrijwilligers. Ik liet het even rusten en zou er na het weekend nog eens over spreken. Vrijdagavond gingen we met z'n allen uit! Eerst naar de Dubliners, waar een bandje stond te spelen. Het was echt hele goede muziek en superplezant, maar ontzettend warm en krap binnen. Rond één uur trokken we dan naar Chevelle. Dit was meer een kleine club waar het volgens mij en Elke vol Hollanders zat. Voor ons was het feestje in Dubliners meer dan goed genoeg en hadden we niet moeten verplaatsen, maar we zijn de jongens gevolgd zodat we niet alleen naar huis moesten. Uiteindelijk werd het ook daar nog fijn en rond vier uur lagen we in bed.
Zaterdag sliepen we uit. Vervolgens ging Elke haar huur betalen en vulde ik ondertussen een vragenlijst in voor Kenneth . Hij maakte er een artikel over mijn stage hier in Zuid-Afrika. Als je het graag wilt lezen, hier is de link: http://www.supo.be/artikel/1023/Ik_werd_zwaar_onder_vuur_genomen Vervolgens trokken we naar Camps Bay Beach voor twee uurtjes. 's Avonds was het Maik z'n afscheidsfeestje en alweer startten we in de Dubliners. Vervolgens gingen we naar Neighbourhood en we eindigden zoals traditie in Cubaña. Een fijn feestje dat ook weer duurde tot drie uur.
Zondag trokken we samen met Floor en Femke naar Stellenbosch. We kregen een echt vakantiegevoel van het rijden met de ramen open en een leuk achtergrondmuziekje met vier meiden in de auto! We hielden halte in 'Spier'. Een superleuk plekje vol Afrikaanse tentjes en chillruimtes en restaurantjes en bars en ... Niet te beschrijven, maar übergezellig. Het was snikheet, dus we dronken een lekkere non-alcoholische cocktail terwijl we chillden op zetels (meer bedden) en gezellig wat praatten. We picknickten daar ook in de tuin onder de bomen. Na twee uren in Spier vertoefd te hebben reden we door naar Stellenbosch. Het is ongeveer een uur rijden verwijderd van Sea Point. Daar checkten we in, in het backpackershostel waar we 's nachts zouden overnachten. Gelukkig is daar een zwembad en door de hitte snakten we allemaal naar een frisse duik, dus het duurde niet lang voor we met z'n vieren in het water zaten. Na wat geluierd te hebben en een douche, gingen we wat wandelen door Stellenbosch op zoek naar een leuk restaurantje om te eten. Dat vonden we en we aten er een lekker hoofdgerecht en een overdreven groot dessert voor weinig geld. We bleven er op het terras genieten tot een uur of elf. Femke reed toen naar huis, omdat ze moest gaan werken de dag erna. Floor, Elke en ik botsten tijdens het rondwandelen op de plaatselijke Cubaña (jaja, dat hebben ze daar ook!) en dronken daar bij lange, girlstalk-achtige babbels enkele wijntjes. Ik vond het een fantastische dag en kroop rond halftwee moe maar voldaan in bed.
's Nachts had ik weer last van maagkrampen en voelde me de volgende ochtend niet zo goed. Ik voelde me erg slap en had zelfs even het gevoel alsof ik ging flauwvallen. Maar na het ontbijt was mijn lichaam wat aangesterkt en was het flauwe gevoel minder. Maar af en toe kwamen de krampen in mijn maag weer op. We deden het dus rustig aan. We wandelden nog een uurtje door Stellenbosch en gingen de rest van de namiddag aan het zwembad liggen. In de zon was het snikheet, volgens ons rond veertig graden, dus niet uit te houden. Een dutje in de schaduw was dus verleidelijker. Femke pikte ons weer op rond halfvijf en toen we tegen zes uur thuis waren, voelden we ons compleet geradbraakt. Remy was jarig en nodigde ons uit voor een etentje. Mijn maagkrampen waren nog niet weg en ik had totaal geen eetlust, dus ik paste voor de uitnodiging. Ik hield het bij een rustig avondje skypen met Kenneth.
Vandaag leek het een gewone dag te worden op school, maar na de kunstles wou ik net les beginnen geven toen er plotseling twee leerlingen begonnen te vechten. Blijkbaar had Anthony al twee keer iets in het gezicht van Gregory gegooid en pikte hij het niet langer. Dus ging hij hem te lijf. Dit gebeurde allemaal zo snel en voor ik het wist, waren ze volop op elkaar aan het slaan. Op dat moment was ik alleen in de klas. Ik probeerde ze uit elkaar te halen door ertussen te staan en te vragen om te stoppen. Dit lukte niet meteen, dus ik liep naar de klas naast de onze en wou Jacoba gaan halen. Ook zij was niet in haar klas, maar toen ik weer binnenkwam, waren ze gestopt. Toen Alma later binnenkwam en ik het voorval vertelde, zei ze dat Anthony normaal echt geen vechter is. Hij zal zichzelf willen verdedigen hebben omdat Gregory begon te vechten. Maar toch had Anthony het uitgelokt, want hij was begonnen met gooien terwijl Gregory niets deed. Ik was helemaal niet goed van het voorval en stond te shaken op mijn benen. Gelukkig waren Rikki en Alma snel in de klas. Het viel me op hoe rustig zij hiermee omgingen, terwijl ik echt geshockeerd was. Alma gaat hier met de kinderen morgen over praten. Er zijn nog enkele incidenten in de klas gebeurd die uitgeklaard moeten worden, dus dit zal morgen allemaal gebeuren. Het was dus uiteindelijk nog een heftige schooldag. Elke en ik hadden vandaag heel veel last van de warmte en wisten met onszelf geen blijf. We hadden totaal geen fut en deden weer een dutje deze namiddag. Als avondeten hebben we nasi goreng gemaakt. Heel lekker! En tenslotte gingen we nog iets drinken in ons plaatselijk pubje 'Primi Piatti' met Maik. Morgen vertrekt hij terug naar Duitsland om meteen door te vliegen naar Dublin. Voor hem zit het reizen er dus nog niet op.
Heel veel groetjes aan jullie allemaal van een alweer, maar nog erger, zwetende Lies dan enkele weken geleden!! Februari is in Zuid-Afrika de warmste maand en dat mogen we hier volop meemaken. Maar ik klaag niet, want als ik over het weer daar bij jullie hoor, ben ik heel blij dat ik hier mag zitten zweten!
Aangezien het al na twaalf uur is, zou ik via deze weg toch ook Kenneth een heeeeeeeeeeeeeeele gelukkige verjaardag willen wensen! Geniet ervan, maar in mei vieren we het nog is dubbel zo hard!!
