Dinsdag was het een leuke dag op school. De jongens gingen bij wiskunde leren meten. Aangezien er in de klas geen twaalf meetlinten zijn, maakte ik met hen een lintmeter. Het nam vrij veel tijd, omdat ze vaak bij het schrijven van de centimeters fouten maakten. Sommigen waren na één fout nog gemotiveerd om opnieuw te beginnen, maar na een tweede fout lieten ze de moed snel zakken. De meesten hebben toch doorgezet en waren enorm fier op hun eigen gecreëerde lintmeter. Hier konden ze dan woensdag mee aan de slag. Verder verhuisden we de klas een beetje, want Alma wil graag de klas omdraaien: alles wat vooraan stond, moet nu achteraan staan. Het bord zal ook verplaatst worden. Dus, hielp iedereen wat met verhuizen, babbelden we gezellig en trokken de jongens heel wat foto's! Zie facebook daarvoor. Het was weer een warme dag, dus net voor het eten konden ze nog een frisse duik nemen in het zwembad. Daar zijn ze allemaal gek op en genieten ze dan ook ten volle van. Ik verschoot van wat voor gevaarlijke kunstjes ze allemaal kunnen. 's Namiddags hebben Elke en ik niet veel meer gedaan. Een dutje was er alweer bij en 's avonds genoten we van 'The Notebook'. Fantastisch mooie film, die je helemaal doet wegdromen! Ik was in een zalige roes en had het gevoel dat ik meteen in slaap ging vallen. Fout gedacht! Want door de warmte duurde het alweer minstens een uur alvorens ik in dromenland belandde.
Woensdagochtend vertrok Elke voor twee dagen op kamp met de 16-plussers van het YES-project hier op school. Ik zou dus twee volle dagen en avonden zonder mijn maatje moeten doorbrengen. Ik ging 's morgens met de jongens meteen aan de slag met meten, nadat Alma een uurtje verteld had over de Islam. Dit deed ze, omdat Shameeg, één van de jongens van de klas, moslim is. Het meten vonden ze allemaal fantastisch. Verder maakten ze ook wat oefeningen op het omzetten van cm naar mm en leerden ze de grootte van voorwerpen schatten. Na de pauze is er normaal iedere woensdag dansles. Aangezien de danslerares haar auto gestolen was, ging deze vandaag niet door. Er werden wel drie activiteiten georganiseerd: kunst, bij de vrijwilligster die normaal op dinsdag deze lessen geeft, kunst bij Margaret en cricket bij Walter. Ikzelf ging meedoen in de klas van Margaret. Toen ik de opdracht hoorde, dacht ik echt: 'Is dit niet een beetje te kinderachtig voor deze jongens??'. We moesten eerst met een ballon het geluid van dolfijnen maken. Daarna moesten we een dolfijn uitknippen, deze overtekenen op een stukje vilt, dit opnieuw uitknippen, hier pareltjes opkleven en de dolfijn tenslotte op een stokje kleven. Een extra opdracht was om een dolfijn in te kleuren. De jongens deden hier niet moeilijk over en gingen vlijtig aan het werk. In de namiddag trok ik alleen naar huis en maakte ik macaroni met kaas en hesp. Mmmm, lekker! Hier had ik al lang op moeten wachten, aangezien Elke dit niet zo graag eet. Verder werkte ik wat voor school en deed ik weer een heerlijk dutje. 's Avonds gingen we zoals iedere woensdagavond naar de film! Deze keer stond 'Alice in Wonderland' op het programma. Aan de naam alleen al te horen, weet je wat je moet verwachten en die verwachtingen werden dan ook ingelost. Leuk filmpje, maar niet speciaal voor herhaling vatbaar en enkel als je houdt van irreële verhalen.
Toen ik vanmorgen wakker werd, besefte ik dat ik hier in Zuid-Afrika nog nooit zo goed geslapen had als vannacht. Het was een heel stuk koeler, dus ik kon met m'n deken over me heen in slaap vallen, wat ik zalig vind. Ik heb heel vast geslapen en werd een kwartiertje voordat ik moest opstaan wakker van het zonlicht. Een fantastische nacht dus. Zou dit eraan liggen dat Elke niet naast mij lag? Neen hoor, ik maak maar een grapje! Op school waren we vandaag maar met zeven. Twee jongens, Dadean en Anthony zijn geschorst tot aan de paasvakantie. En Edwin werd van school gestuurd, omdat hij een laatste kans om naar de workshop over te stappen niet aan heeft genomen. Hij had blijkbaar vanmorgen iets fout gedaan waardoor hij bij de directeur geroepen werd. Ik was hierover al erg verbaasd, omdat hij altijd heel braaf en lief is in de klas. Die stuurde hem van school, maar Alma vroeg mister Christie om nog een kans voor Edwin. Ze stak dus haar hand in het vuur voor Edwin, de jongen die ze al jaren kent en waaraan ze erg gehecht is, en hij weigerde gewoon. Alma was hier niet goed van en heeft mister Christie overtuigd om Edwin toch nog toe te laten bij de workshop als hij zich persoonlijk komt excuseren en er naar vraagt. Alma vertelde dit aan één van de jongens die ook op straat leeft bij Edwin en ze vroeg hem deze boodschap aan haar oogappel door te geven. Wanneer straatkinderen vaker afwezig zijn, komt ze altijd op die manier informatie over hen te weten. Ze is er dus van overtuigd dat de juiste info bij Edwin terecht zal komen en ze hoopt dat hij de juiste beslissing neemt en terugkomt naar school om dan van start te gaan bij één van de workshops. Terwijl dit alles zich beneden afspeelde, maakte ik met de overige zes jongens en Michelle, cijferoefeningen. Ze deden plus en min door elkaar en gingen over de duizend. Toen ik vroeg of iemand een oefening aan het bord wou komen oplossen, wou er niemand dit doen. Mijn mond viel open van verbazing en ik vertelde hen dat in België iedereen altijd staat te springen om aan bord te komen. Uiteindelijk kreeg ik wel enkele jongens zover. Na de pauze bespraken we de seizoenen. Ze zijn net tegenovergesteld aan die in België. Heel grappig eigenlijk wat een ander klimaat je tegenkomt als je twaalf uur vliegt. We breidden uit naar de opwarming van de aarde, de ozonlaag, de watercyclus, enzovoort. Misschien kan ik hier binnenkort nog een les over geven, want daar was iedereen heel erg in geïnteresseerd. Vandaag was Dillon helemaal niet leuk en hij leek weer van de wereld verdwenen te zijn. Ik vond dat niet fijn, omdat ik dacht dat ik eindelijk met hem een band aan het opbouwen was. Maar toen hij wegging gaf hij mij een superdikke knuffel en zei ik hem dat ik wou dat hij morgen wat liever was. Hij ging weer met een glimlach buiten, dus ik had hem zijn gedrag van vanmorgen snel vergeven. Deze namiddag deed ik wat computerwerk, skypete ik met m'n zusje, at ik lekker bij de buren en ging ik iets drinken bij Primi Piatti. Toen we gezellig zaten te kletsen, hoorden we ineens scheurende remmen en draaiden we allemaal met een ruk ons hoofd. Baammmmm, twee auto's knalden tegen elkaar en botsten op hun beurt allebei nog is tegen geparkeerde wagens. Eén van de auto's kwam tot stilstand tegen een vitrine die nu helemaal gebarsten is. We sprongen allemaal recht en keken meteen of er geen gewonden waren. Uit beide wagens kwamen meteen de bestuurders gekropen en gelukkig waren ze ongedeerd. Meteen verzamelde al het volk zich rond de auto's en stond de straat vol ramptoeristen. Wij zaten boven op het terras bij Primi en konden dus alles perfect volgen. Gelukkig waren er geen gewonden en konden we rustig naar huis gaan. Wel heel vies om zo'n accident voor je ogen te zien gebeuren!
Ik ben blij jullie te kunnen meedelen dat het niet meer zo snikheet is! De temperaturen zijn draagbaar en maken ons allemaal minder suf. Deze namiddag heb ik zelfs geen dutje gedaan. Er staan leuke dingen op het programma de komende dagen, dus tot de volgende blog!
Ik ga het kort houden over de voorbije zes dagen, want ik heb niet zoveel meegemaakt! Binnen anderhalve week ga ik weer wat spannendere dingen meemaken, dus daar zullen jullie dan ook volop van op de hoogte gebracht worden.
Woensdag, donderdag en vrijdag was het heel rustig op school. Woensdag was het alweer dansles en toen kreeg ik toch vijf kinderen uit mijn klas gemotiveerd om te komen. Daar was Dillon, de jongen die er de voorbije weken altijd alleen met mij was, niet mee gediend. Hij was een beetje jaloers dat ik nu mijn aandacht moest verdelen. Ik vond het wel leuk te weten dat hij die aandacht apprecieert. Met hem heb ik ook het meeste contact. Elke dag wanneer de school gedaan is, komt hij mij een hele dikke knuffel geven. Donderdag heb ik de kinderen nog wat verder leren kloklezen en vrijdag ging het enorm snel, aangezien de jongens maar een uurtje in de klas zaten, voordat het weer film was! Ook in de namiddag van deze dagen hebben we niet veel gedaan. Het is de laatste week dan ook enorm heet en dan heb je echt geen fut om veel te doen. Dus ofwel lagen we lekker te luieren in de kamer, ofwel gingen we gezellig met z'n allen naar het zwembad. Woensdagavond zijn we wel weer naar de film geweest. Deze keer zagen we 'From Paris with love'. Een actiefilm met weinig inhoud vond iedereen. Maar goed, we zijn alweer eens weggeweest!
Vrijdagavond waren Elke en ik uitgenodigd in Mama Africa om de verjaardag van een Duitse vrijwilligster bij ons op school, Sandra, te vieren. Ik at er het gerecht 'mango chicken', wat dus twee kippenbrochetten waren die ik in een mangosausje dipte en daarbij kreeg ik gele en witte rijst en heel wat groenten geserveerd. Best wel lekker! Na lekker gegeten te hebben, trokken we naar een cocktailbar waar ik een 'cosmopolitan' bestelde. En jaja, ik waande me net in de serie 'Sex and the city' met deze cocktail! Vervolgens gingen we naar The Waiting Room. Daar dansten we een uurtje of twee. Toen we de muziek een beetje beu waren, eindigden we in de Dubliners. Maar daar waren we na een kwartiertje al weg, want het zat er vol dronken mannen die het niet konden laten aan je lijf te komen of je aan te spreken. En daar werden we allemaal pisnijdig van. We sloten de avond dus af rond een uur of twee.
Zaterdag sliepen we tot halfelf. Rond twee uur kwam Femke, Elke en mij oppikken om naar Camps Bay Beach te gaan. Daar zijn we lekker wat gaan bakken in de zon. Een callippo kan dan heel verfrissend zijn, geloof me! En 's avonds gingen we met Justus en Remy een pizza eten bij Primi Piatti. Een lekker glaasje wijn deed ons zin krijgen in meer. Dus besloten we in de nachtwinkel een grote fles te kopen en een drankspelletje te spelen. Het was heel gezellig en vooral heel grappig. Niemand was eigenlijk onder invloed, want als je een fles wijn met z'n vieren moet delen, is het spel rap gedaan! We gingen met z'n achten richting Long Street en belandden in Zula. Het was er keiheet, maar leuke muziek, dus alweer was het plezant. Rond drie uur besloten we naar huis terug te keren.
Zondag lagen we in ons bed tot de middag. Elke stond op en ging voor ons tweetjes croissants halen en bracht ze me dan op bed. Heel lief, maar spijtig genoeg vonden we ze niet zo lekker. Volgende keer naar een andere winkel dus! Tegen dat we aangekleed waren, kwamen onze buurtjes aanbellen om te vragen of we niet met z'n allen naar het zwembad gingen. Dat deden we. 's Avonds ging Elke met Careltje en Ivo naar Waterfront en ging ik lekker knus bij mijn twee Hollandse buurmeisjes kip met curry en rijst eten. Daarna was het weer tijd voor skype. Spijtig genoeg waren Elke en ik nog niet moe genoeg en rond kwart over twaalf begonnen we nog een film van twee uur te kijken. Het was plezant, maar toen ik vanmorgen wakker werd om halfacht, besefte ik dat het niet zo'n goed idee geweest was. Ik had ook maar amper kunnen slapen door de warmte die in de kamer bleef hangen. Het koelt nu 's avonds bijna niet af. Wel heeft het gisteravond een kwartier geregend. Dat vonden we allemaal wel een keertje fijn! Ivo, Elke en ik waren net bezig tegen elkaar dat we allemaal wel wat heimwee hadden en de regen was hierbij dus helemaal gepast. Dat bracht mij en Elke in de mood om nog naar The Notebook te kijken, maar aangezien die film van de al slapende buren is, lukte dit niet meer. En misschien maar goed ook!
Vandaag merkte ik op school dat er in mijn klas veel ruzie is. Ik heb ook het gevoel dat sommige jongens elkaar constant willen aanvallen. Er wordt in de klas veel over gepraat, maar ik denk dat er meer werk aan de winkel is... De leerlingen hadden weer 'life skills' van Margaret, waarbij ze verder werkten aan hun poster met hun dromen op! Ook bij mij werd er wat aan life skills gedaan en ook Afrikaans kwam aan bod. De dag ging snel voorbij en voordat ik het wist was het alweer kwart over één. Elke en ik raapten al onze moed bijeen om dus niet gewoon naar huis te rijden en op ons bed te gaan liggen, maar naar Long Street te gaan. Daar stapten we een backpackershostel binnen en bestelden we onze tickets voor de Baz bus. Op 26 maart vliegen we samen naar Durban. Van daaruit reizen we in acht dagen door naar Port Elisabeth en brengt de bus ons naar de mooiste plekjes. Ik vlieg dan met Pasen naar huis, terwijl Elke een weekje verder met de bus de Garden Route volgt. En!! Wanneer ik op het vliegtuig zit, vliegen mama en Griet naar mij toe! Dus wanneer ik net terug in Kaapstad ben, zal ik hen die avond kunnen verwelkomen. Daar kijk ik ontzettend hard naar uit!!!
Een frisse duik in het zwembad ontbrak er ook vandaag niet aan. Morgen weer een nieuwe schooldag, dus het is dringend bedtijd!
