Ik typ mijn blog al een tweede keer, want toen ik bijna klaar was, ben ik alles kwijtgeraakt! De tijd vliegt hier!! Er zijn alweer drie dagen voorbij. Het weer is niet meer zo fantastisch als vorige week, maar het is toch gemiddeld 28 graden. Warm genoeg om toch een lekker kleurtje op te doen.
Ik ben op dit moment erg gefrustreerd wat de school betreft! Ten eerste hebben ze nergens hun doelstellingen, visie, manier van werken, ... op papier staan. Ten tweede zijn er geen dossiers beschikbaar van de kinderen, dus moet ik alles vragen aan Alma. En het stoort me enorm dat Alma meer niet in de klas is dan wel! Op school houden ze meetings voor leerkrachten blijkbaar tijdens de lessen. Ik vraag me af hoe dat ze dit doen als er geen vrijwilligers zijn om de klas bezig te houden. Verder is er totaal geen sprake van samenwerking. Daarnet kreeg ik van Alma enkele papieren die ze gemaakt had met een 'jaarplanning' op voor wiskunde. Ik hield deze in mijn handen omdat mijn tas te klein was om ze weg te steken en dan vroeg Alma aan mij: 'Kun je die papieren wegstoppen? Want ik heb hier heel hard aan gewerkt. Het is mijn werk en straks zien anderen het.' Ik viel bijna achterover! Blijkbaar is het hier op school ieder voor zich en al het werk dat je doet, blijft in je eigen klas, want er zou toch maar eens iemand een idee van jou kunnen gebruiken! Dat is echt absurd. Ook mogen de kinderen liggen slapen op hun bank als ze dat willen, of mogen ze gewoon rondlopen in de klas wanneer ze er zin in hebben, ... Ik zal echt een knop moeten omdraaien om in dit systeem te functioneren.
Dinsdag was er kunstles en daar wordt tenminste echt gewerkt! De vrijwilligsters die deze lessen geven zijn goed voorbereid en hebben een duidelijk beeld voor ogen van wat ze willen doen en bereiken. Dat merk je ook aan de manier waarop ze met de kinderen omgaan. Ze vragen naar de diepere betekenis van hun werk, enzovoort. De lessen die ik hier zie, zijn een beetje op dezelfde manier opgebouwd zoals ik tijdens de lessen beeld bij ons leer.
Woensdag was er weer dansles. De kinderen die niet graag wilden dansen, mochten met hun leerkracht naar de klas gaan en daar spelletjes gaan spelen. Er bleef eigenlijk maar een kleine groep over, maar ik heb me weer heel goed geamuseerd. Er was maar één jongen van mijn klas, Dillon, dus doordat hij alle aandacht van mij kreeg, was hij enorm gestimuleerd en deed hij goed mee. Dat is goed, want hij is één van de moeilijkere leerlingen van de klas.
Vandaag vond ik niet zo'n fijne dag. Gelukkig was Rikki er, zodat ik er niet alleen voorstond. Om aan te tonen hoe de dag er vandaag uitzag, even een kort overzicht: * 9u-9u15: Alma moest nog iets regelen, dus de kinderen zaten niets te doen in de klas. * 9u15-9u30: Er werd gebeden en klassikaal wat gebabbeld. * 9u30-10u: Alma moest weer weg, dus ze vroeg aan mij om Engels te lezen met de kinderen en aan Rikki om Afrikaans te lezen. * 10u-10u20: Alma begon te vertellen over Lucky Dube. Ik dacht: 'Eindelijk een echte les!'. Maar het was weer van korte duur, want na twintig minuten kwam Carol (secretaresse) haar uit de klas roepen voor een meeting. Hier waren Rikki en ik niet van op de hoogte. * 10u20-11u: Voor Alma vertrok kregen we een Engels werkblaadje en vroeg ze of we dat met de kinderen konden maken. Ik was echt helemaal niet tevreden, want ik wist zelf niet eens alle correcte antwoorden. En ik vind het al helemaal niet leuk om een les te geven die ik niet heb voorbereid en waarbij ik de beginsituatie van de kinderen absoluut niet ken. In mijn moedertaal zou dat nog vrij gemakkelijk gaan, maar nu was het in het Engels te doen! Maar ik heb er het beste van gemaakt en klassikaal met de kinderen het werkblaadje opgelost. Het valt ook op dat de kinderen niet luisteren als Alma niet in de klas is. Ze doen waar ze zin in hebben en wanneer ze binnenkomt, zijn ze weer 'braaf'. Naarmate de tijd vordert, zal ik hun vertrouwen wel winnen en zullen ze voor mij waarschijnlijk meer respect opbrengen. * 11u-11u30: Pauze. * 11u35-11u55: Alma praatte, vooral met Dadean (1 van de kinderen van de klas), over de geheime taal die aan het ontwikkelen is tussen hem en een paar jongens. Ze zei dat ze daarmee moesten stoppen omdat het anders te moeilijk wordt voor de leerkracht om met de kinderen te communiceren. * 11u55-12u10: Vervolg van het verhaal over Lucky Dube. * 12u10-12u30: Alma moest weer weg, dus moesten Rikki en ik weer lezen met de kinderen. Dan was het etenstijd en daarna mochten we naar huis (en daar was ik vandaag echt heeeeel blij om).
Even genoeg over school! Dinsdagavond gingen we met z'n vieren (Ivo, Carel, Elke en ik) naar Hout Bay. Elke en ik hadden nog niet gegeten, maar hadden wel zin om eerst iets te gaan drinken. Spijtig genoeg was het al donker, maar wat een uitzicht! Echt mooi, dus ik kijk er naar uit om Hout Bay overdag te zien. We dronken gezellig enkele drankjes en keerden rond kwart over tien terug huiswaarts. Toen begonnen Elke en ik nog aan het eten en rond elf uur zaten we pasta met tomatensaus, champignons en zwanworstjes te eten. Lekker!
Woensdag voelde Elke zich niet supergoed, maar zijn we wel na school naar Waterfront gegaan met twee andere vrijwilligsters (Flor en Liene) van op school. Wat een gezellig plekje! Het staat er vol met kleine huisje en is omgeven door water. Daar hebben we samen geluncht (hoor mij Hollands praten) en naar de zeehonden gaan kijken. In de namiddag hebben we een dutje gedaan en 's avonds zijn we dan naar de bioscoop gegaan met z'n achten! De avond sloten we af met een Braziliaans feestje. Er liepen veel meisjes met korte, spannende kleedjes rond en we voelden er ons niet helemaal thuis, maar we hebben ons toch geamuseerd.
Deze namiddag zijn we naar het zwembad getrokken om toch weer wat bruiner te worden. Ik begin stilaar kleur te krijgen! Geloof het of niet!
Er zijn hier regelmatig wat problemen met het internet, dus vandaar schrijf ik pas vandaag over de laatste vijf dagen!
Donderdag hebben we op school ontdekt dat er dringend nood is aan teambuilding tussen de leerkrachten. Eerst en vooral werd er s morgens door Jakoba met de vinger gewezen naar Alma. Ze beweerde dat Alma gisteren, tijdens de dansles niet aanwezig was en dat daardoor de kinderen niet aan het dansen waren. Maar Alma had met mij besproken dat zij naar de klas ging met de kinderen die liever iets anders deden dan dansen en dat ik in de dansles bleef met de andere kinderen. Jakoba ging zowaar klikken in het hele leerkrachtenteam. Wij zaten daar met verbaasde ogen te kijken. Als dat nog niet genoeg was, gebeurde er tijdens de speeltijd het volgende: Jakoba stond met haar vrijwilligster, Liene, te praten in de deuropening van de staff room. Alma vroeg of ze even mocht passeren. Blijkbaar had Jakoba hier een probleem mee en ze duwde Alma opzij. Volgens Alma duwde ze daarna nog enkele keren. Dit is iets dat we ons in België toch niet kunnen voorstellen? Een leerkrachtenteam is een groep mensen die samen werken aan de ontwikkeling van elk kind. Maar hier is het precies ieder voor zich. Of zo lijkt het toch bij Jakoba. Blijkbaar is dit al langer aan de gang, want vrijdagmorgen kwam Alma me vertellen dat ze naar de rechtbank was gestapt. Ze zei dat deze school geen veilige plaats meer is voor Jakoba en dat ze emotionele problemen heeft. Doordat ik de manier van Engels praten in deze school nog niet helemaal onder de knie heb, kon ik niet alles even goed verstaan en weet ik er niet het fijne van.
Wat dit alles tot gevolg heeft, is dat Alma dus donderdag en vrijdag niet in staat was tot lesgeven. Ze was erg emotioneel over wat er gebeurd was en vertelde me dat ze s nachts had zitten bidden en nadenken over wat ze moest doen. Ik vond het ook heel raar dat ze het incident met Jakoba deelde met de kinderen. Ze praatte er met hen over, terwijl dit volgens mij eigenlijk iets is dat onder de leerkrachten moet blijven en opgelost worden.
Voordat dit gebeurd was, donderdag voor de speeltijd, hadden de kinderen wiskundeles. Ik begeleidde hen toen in het oplossen van de oefeningen en vond het echt heel leuk! De kinderen waren me dankbaar omdat ik hen kon helpen en het gaf me voldoening. Toen besefte ik goed waarom ik hier ben. Normaal gezien ga ik nu nog een weekje observeren en start ik volgende week maandag, 22 februari, met zelf les te geven. Vrijdag was Rikki, een Zuid-Afrikaanse vrijwilliger, ook in klas. Op een bepaald moment was er even een kind niet zo lief tegen hem en toen zei Alma dat het tijd was dat Rikki wat over zichzelf vertelde. Hij vertelde de kinderen dat hij net dezelfde als hen was vroeger. Dat hij ook geen opvoeding heeft gekregen, dat zijn vader nooit eens tegen hem heeft gezegd dat hij van hem hield, dat zijn moeder hem nooit eens een gelukkige verjaardag heeft gewenst, dat er helemaal geen band tussen hen was. Dat hij ook aan de drugs zat, dat hij zelf aan de grond zat, ... Maar dat hij er zelf wou komen en anders wou worden dan zijn ouders. Hij is sterk geweest en vertelde dat hij er echt in gelooft dat zij er ook gaan geraken, dat zij sterk genoeg zullen zijn om iemand te worden. Dat ze hun ouders niet nodig hebben, ... Hij zei dat hij nu evengoed op het strand kon liggen, wandelingen kon gaan maken, op gelijk welke plaats kon zijn, maar dat hij er zelf voor koos om in de klas te zijn en de kinderen te helpen omdat hij er diep in gelooft dat ze het zullen halen en dat hij van hen hield. Het was erg zwaar wat hij allemaal vertelde, waardoor enkele kinderen begonnen te wenen in de klas. Ik moest mezelf ontzettend hard inhouden omdat het me heel erg raakte wat hij allemaal zei. Ik besefte dat wat hij zei, allemaal op dit moment bij de kinderen uit mijn klas van toepassing is! Het is heel riskant om aan de band van ouders en kinderen te raken, dus ik weet niet goed of ik het wel oké vind wat Rikki allemaal vertelde. Alma vond het goed dat de kinderen beseffen waar hij vandaan komt. Vrijdag was het dus op school een erg zware dag!
Verder zijn we vrijdagavond naar een 'braai' (=BBQ) gegaan in een studentenhuis van 4exchange. Daar was zo'n 35 man aanwezig en het was weer een ideale gelegenheid om nieuwe mensen te leren kennen. Ik heb me bangelijk geamuseerd! Eerst propten Elke en ik ons vol met Frans brood en tegen dat ons vlees klaar was, hadden we geen honger meer. We zijn gaan feesten in de club 'Zula'. Eerst speelde er een rockbandje en was het een beetje saai, maar toen we na een uurtje terugkeerden was het er volop feestmuziek en zijn we tot 3u uit ons dak gegaan! Alweer een geslaagd feestje. We lagen rond 4u in ons bed en raar maar waar, we zijn om 10u30 alweer opgestaan. Door die zon 's morgens, voel ik me nooit moe! Wel krijg je dan soms in de namiddag je klopje.
Zaterdag zijn we naar het strand van Camps Bay gegaan en hebben we daar met de Angolezen van ons kot gevolleybald in de brandende zon. Gelukkig was er wat wind, want anders was het niet te doen! Insmeren met factor 40 is hier zeker nodig en jaja, vooral voor mij! Verder heb ik nog wat op het strand liggen luisteren naar mijn mp3, terwijl Elke in de ijskoude zee ging zwemmen met enkele Angolezen. Opeens kwam op het stuk waar ik lag een golf keiver op het strand. Ik kon nog net op tijd opspringen en alles omhoog heffen, want anders was alles nat geweest! Sommige mensen hun handdoek, tijdschriften, ... werden bedolven onder het water. Zo'n dingen gebeuren hier blijkbaar ook. Het rare is dat het maar op een stukje strand van 10 meter gebeurde en natuurlijk lag ik weer juist op die plaats! 's Avonds zijn we te voet naar Camps Bay gewandeld (zo'n 45 minuten) en daar in een pub rustig iets gaan drinken. Het was weer een gezellige avond. We lagen rond 1u in ons bed.
Zondag ging de wekker om 7u15, want er stond op het programma om de Tafelberg te beklimmen! Tegen dat we hier met een groep van zes (Elke, Ivo, Carel, Suzan, Daphne en ik) vertrokken waren, was het 9u. We zijn enkele keren fout gereden en toen we goed en wel aan de klim begonnen waren, was het 9u50. Na een kwartiertje klimmen, beklaagden we ons allemaal waar we aan begonnen waren. Het was snikheet en supervermoeiend. Om de vijf minuten moesten we even stoppen om de ademhaling weer onder controle te krijgen. Onze conditie is precies niet helemaal top! Maar na twee uur heel erg afzien, bereikten we de top en was iedereen voldaan. We genoten des te meer van het uitzicht. Mensen die met de kabellift naar boven gaan, kunnen er volgens mij niet zoveel van genieten als mensen die echt naar boven zijn geklommen. En ik zeg nu zelfs dat ik er binnen anderhalve maand opnieuw opkruip met Griet en mama (als zij het zien zitten)! We gingen naar beneden met de kabellift. Op drie minuten stonden we beneden en vonden we het zonde dat we 2 uur lang in de zon hadden zitten zwoegen om dan zo snel beneden te zijn. Maar goed, het was weer een hele ervaring! De rest van de dag hebben we wat geslapen en op internet gezeten. 's Avonds gingen Elke en ik onder ons tweetjes Valentijn vieren, bij gebrek aan Kenneth hier! We deelden samen een Vanille-milkshake en 4 brownies met ijs. Ooooooooverheerlijk!!
Vandaag begonnen we aan onze tweede week op school. Ik begin me al sterk te hechten aan de kinderen, merk ik. Het gaat heel moeilijk zijn om daar binnen 2 en een halve maand afscheid van te moeten nemen. Ook merken we, de vier vrijwilligsters, dat de school niets op papier heeft staan. Geen schoolwerkplan, geen individuele werkplannen, niets. Iedereen doet precies gewoon zijn zin. Ik heb niet het gevoel dat Alma echt doelen heeft die ze wilt nastreven, behalve dan de kinderen zich thuis laten voelen op school. Ze is ook vaak niet voorbereid, bladert gewoon wat in haar map met werkblaadjes en kiest er iets uit, laat de kinderen deze oplossen na een korte instructie en daarna mogen de leerlingen lezen of liggen slapen op hun bank, of ... Het is echt een heel andere manier van onderwijs dan bij ons. Natuurlijk heeft het feit dat er gewerkt wordt met straatkinderen hier heel veel mee te maken, maar ik vind toch dat de lat iets hoger mag gelegd worden. Er wordt echt weinig gedaan in de klas. Vandaag kwam Alma een halfuur later de klas binnen doordat ze nog een meeting had met de directie. Gelukkig had ik het initiatief genomen om een werkblaadje uit haar map te nemen en dit aan de kinderen uit te leggen en met hen te overlopen, want anders hadden ze vandaag niks gedaan. Ik ben benieuwd wat er de volgende dagen nog gaat volgen in de klas. Ik wil wel even vermelden dat Alma ontzettend lief is voor mij en me wel helemaal thuis doet voelen! Na school zijn Elke en ik nog iets gaan drinken met Flor, een Nederlandse vrijwilligster op onze school, en daarna zijn we naar huis gekomen. Het is vandaag vrij bewolkt, dus we hebben rustig wat zitten internetten!
Tot binnenkort en wees voorzichtig in het besneeuwde België!
