Dinsdag was het heel 'doef' weer! Superbewolkt, veel wind, maar toch drukkend warm. Moeilijk uit te leggen... Helemaal geen leuk weer, want we voelden ons er erg suf door. Op school gaf ik de kinderen een les over Tuberculose. Het viel me op hoe goed ze daarover geïnformeerd zijn. Het is dan ook een ziekte die veel heerst onder de bevolkingsgroep waartoe zij behoren. Iedereen kan het krijgen, maar zij leven in minder gunstige omstandigheden waardoor hun immuunsysteem zwakker is en ze hier vatbaarder voor zijn. Verder hadden ze vandaag ook kunstles. Aangezien de kunstlerares gisteren meer vrijwilligers dan kinderen in de klas had, wou ze vandaag geen vrijwilligsters in haar klas. We hielden ons bezig met wat typwerk voor de directie. Na school sleurden Elke en ik ons naar 'the castle of good hope'. Door dat weer hadden we niet zoveel zin, maar we zijn uiteindelijk toch gegaan. Ik vond er niet zoveel aan. Het was wel leuk om er eens door te lopen, maar veel heb ik niet bijgeleerd. 's Avonds trok bijna iedereen van op kot naar Longstreet, maar ik bleef rustig thuis. Ik maakte een tabel van mijn uitgaven, zodat ik op het einde van de maand een goed overzicht heb van waaraan ik geld uitgeef.
Woensdag begon ik met 'de tijd' op school. Ik startte met een herhaling van de uren en de halfuren. Er waren kinderen die de klok al perfect konden lezen en anderen die er totaal nog niets van afwisten. Ik zal dus goed moeten differentiëren in de klas. De les verliep vlot en na de pauze was het weer dansles. Spijtig genoeg werd al voor de derde week op rij dezelfde les gegeven. Als kinderen niet meedansen, moeten ze naar de klas gaan. Elke week zijn er minder leerlingen in de dansles, maar het wordt ook wel wat eentonig als je altijd dezelfde dingen doet. Dus: hopelijk is er volgende week wat nieuws in de dansles! In de namiddag zijn we gaan shoppen. Elke kocht een flashy en ik meer een schattig (volgens Elke) kleedje. Ook een stel nieuwe oorbellen en een lange T-shirt zijn nieuwe aanwinsten. We besloten ons namiddagje met een lekker ijsje! Woensdagavond is ondertussen filmavond. Met z'n achten gingen we naar de film 'My name is Khan'. De meningen waren verdeeld, maar Suzan, Elke en ik vonden hem prachtig. Een film met een duidelijke boodschap. De anderen vonden hem irreëel, maar ik vind het een aanrader! Achteraf wilden we nog iets gaan drinken, maar in Waterfront sluiten blijkbaar alle bars rond 23u, dus trokken we huiswaarts.
Vandaag vervolgde ik mijn les van gisteren met het aanbrengen van 'het kwartier'. Ik vond van mezelf dat ik het heel goed had uitgelegd, want bijna alle kinderen hadden het begrepen. Ze werkten enorm goed mee. Vooral Dillon, die normaal altijd ligt te slapen of niet wil meewerken, deed het vandaag fantastisch. En dat heb ik hem ook gezegd. Hij werd er helemaal verlegen en gelukkig van! Manman, ik ga die kinderen missen als ik naar huis ga... In de namiddag deden we de berg afwas die zich hier de voorbije dagen had opgestapeld en waar ik eigenlijk echt niet tegen kan! We dachten naar het strand te trekken, maar uiteindelijk was een dutje verleidelijker en tegen dat we wakker werden, was het alweer kwart over zes. Rijst met zoetzure saus, paprika en kip stond op het menu. Heel lekker! Daarnet skypete ik met oma die daarvoor speciaal naar ons thuis was gekomen. Heel fijn om zoveel van het thuisfront te kunnen horen hier. Waarschijnlijk is het gemis daardoor niet zo groot. Gelukkig!! Want ik wil hier nog tien weken ten volle genieten!
Tot sneeeel xXxXxXxXx
Oh ja: Dankjewel voor de leuke reacties allemaal (via mail, facebook, blog, ...). Dat is echt heel fijn om te lezen, alleen lukt het me niet altijd om alles snel te beantwoorden, sorry daarvoor! Maar, blijven doen!
Alles nog steeds helemaal oké en fijn hier, alleen heb ik de laatste dagen nogal wat last gehad van mijn buik. Er hangt waarschijnlijk iets in de lucht, want iedereen heeft er hier om de beurt last van. Gelukkig gaat het met mij sinds gisteren al een heel stuk beter.
Vrijdag vertrok ik met goede moed naar school. De laatste dag van de week is altijd erg rustig. Tussen 9u en 9u30 wordt er steeds gebeden en gepraat. Vervolgens kregen de kinderen wiskundeles tot halfelf. Ze losten vraagstukjes op in verband met geldrekenen. Alma overliep met hen steeds een vraagstuk en daarna losten de kinderen het zelf op. Ik begeleidde waar ik kon. Daarna was er al pauze en om 11u is er elke vrijdag een film te zien. Dit is voor de vrijwilligers een leuke gelegenheid om buiten te gaan kijken naar een deel van de kinderen die muziekinitiatie krijgen. Ze maken muziek op instrumenten die gemaakt zijn uit recyclagemateriaal. Deze lessen worden begeleid door enkele vrijwilligers. Ik vroeg Alma ook naar lesonderwerpen voor komende week. Er worden ongeveer twee lessen per dag gegeven en ik zou er telkens één op mij nemen deze week. Op die manier kan ik gewoon worden aan de manier van werken en aan de kinderen. Ze gaf me een werkblaadje met cijferoefeningen, een bundeltje in verband met de tijd en informatie over tuberculose en HIV. Spijtig genoeg kon ze me niet op voorhand zeggen welke les ik welke dag moet geven. Ze zegt dat alles daar op school heel spontaan verloopt en dat ze het mij steeds de dag ervoor zou zeggen. Voor mijn eerste week is dat wel oké, maar als ik alle lessen ga geven, zal ik er wel proberen voor te zorgen om zelf een beetje een planning op te stellen.
Vrijdagnamiddag was ik niet helemaal in orde, dus terwijl ik wat ging rusten op bed, ging Elke iets eten met Flor, een Nederlandse vrijwilligster van bij ons op school. 's Avonds was er een verjaardagsfeestje voor Suzan, één van mijn huisgenoten. We bakten met z'n allen pannenkoeken en aten taart terwijl we op het dak gezellig in de zetels zaten. Ik lag rond één uur in bed, want we moesten vrij vroeg opstaan zaterdag.
Zaterdag stond Cape Point op het programma. Het eerste plan was om er met scooters naartoe te gaan, maar blijkbaar zat er geen verzekering in de huur en dat zagen we allemaal niet zitten. Stel dat er iets gebeurde... We trokken eerst met z'n twaalf, verdeeld over drie auto's, naar Simon's Town. Daar genoten we van tientallen pinguins die duidelijk al gewoon waren om te poseren voor alle toeristen. Ik zag er zelfs één een ei uitbroeden en anderen maakten het ongegèneerd heel gezellig onder hun tweetjes! Daar lunchten we en tegen één uur reden we door naar Kaap de Goede Hoop, het uiterste puntje van Afrika. Wat een fantastisch uitzicht alweer! Het was een ideale gelegenheid om op een rots, luisterend naar het water, wat weg te mijmeren over ... (vul dit zelf maar in). Onderweg kwamen we een baboon (baviaan) tegen met een kindje op de rug. Heel schattig! Tenslotte kwamen we aan in Cape Point. Daar klommen we de berg op (heeeelemaal niet zo zwaar als de Tafelberg en het duurde maar 15 minuten), naar de vuurtoren. Er was ontzettend veel wind, wat deugd deed na de klim in die hitte. Daarna reden we terug naar huis en onderweg stopten we nog even om wat struisvogels te bezichtigen. Ik vond het maar vieze beesten. 's Avonds gingen we met z'n allen uit eten in Longstreet. Daarna gingen we iets drinken in the Dubliner en vervolgens trokken we naar Cubaña. Het was er een fijn feestje, maar rond halftwee was iedereen kapot. Het was een zware, hete dag, dus rond halfdrie gingen we slapen.
Zondag sliepen we uit tot halféén en werden we badend in het zweet wakker. Alweer een hete dag! Mijn plan was om voor school te werken, maar ondertussen heb ik gemerkt dat dit er in het weekend niet van komt. Op zaterdag en zondag is iedereen hier en wordt er samen een uitstap gemaakt, of trekken we naar het strand of het zwembad. En ik kan dan moeilijk 'neen' zeggen, dus heb ik besloten om vanaf nu elke namiddag van maandag tot vrijdag wat voor school te werken. Ik trok dus voor twee uurtjes naar het zwembad samen met Elke, Careltje en Ivo. Na een uur in de zon, moest ik me naar de schaduw verplaatsen, want het was gewoon niet uit te houden! Rond zeven uur gingen we in Primi Piatti een spaghetti eten. Tegen negen uur ging ik naar het internetcafé en daar heb ik meer dan twee uur met Kenneth geskypet! Zalig!
Vannacht kon ik maar niet in slaap vallen! Ik denk dat ik in totaal drie uurtjes geslapen heb. Dit vooral door de hitte, maar ook omdat ik toch wel even heeeel hard Kenneth aan het missen was. Vanmorgen was het dus pijnlijk toen de wekker ging, maar het was een leuke schooldag! Maandagmorgen start altijd met een 'assembly'. Gedurende een halfuurtje leest een leerkracht een stukje voor uit de Bijbel, geeft heel wat levenswijsheden mee en wordt er met iedereen gezongen. Vervolgens hadden de kinderen 'life skills' bij Margaret. De les begon met een rustig muziekje en enkele ademhalingsoefeningen om de leerlingen tot rust te laten komen. Vervolgens moesten ze hun dromen noteren, dus wat ze graag willen bereiken: afstuderen, een goede job hebben, trouwen, kinderen krijgen, ... Margaret vertelde mij dat de kinderen thuis geen kansen krijgen om over de toekomst na te denken. Ze kennen dit ook niet en daarom koos ze dit onderwerp voor haar les. De kinderen mochten bij al hun dromen prenten zoeken in tijdschriften. Binnen twee weken gaan ze hier per kind dan een poster van maken. Na de pauze, gaf ik mijn eerste les. Het was enkel herhaling, dus ik maakte enkele voorbeelden van aftrekkingen (cijferen) op bord en liet de kinderen daarna zelfstandig aan het werk gaan. Het lukte goed om ze onder controle te houden, ook als Alma weg was, dus ik had er een goed gevoel bij! Sommige jongens hebben wel extra hulp nodig en die bood ik hen zoveel als ik kon.
Na school trokken Elke en ik naar de supermarkt. We kochten er een verfrissende pasta en fruit met yoghurt en muesli. Overheerlijk. Ik eet hier veel meer fruit dan thuis. Dit ter compensatie van het eten dat vettiger is. Mijn spaghetti gisteren was bijvoorbeeld ook veel vettiger dan die in België.
Dat was het alweer voor de voorbije dagen!
Groetjes aan iedereen van een smeltende Lies in Kaapstad!
