De snelweg, kilometers asfalt, teveel verlichting om gezellig te zijn, soms in blok, soms stapvoets en soms versperd op de linkerrijstrook door een verlies van lading. Soms een lichtflits! Damn!
Sommige mensen doen het graag. Met hun stalen ros de baan verkennen. Scheuren, optrekken, kilometers ver. Pronken met het blikken blinkend verlengstuk van hun ego. De paardenkracht, de kleppen en uiteraard de opties die erg duur waren, maar ze er tegen een prikje bijgekregen hebben. Even macho-achtig pronken. En dan spreken we niet enkel over de patserige zonnebank-bmw's, maar even zeer over de mini's met dames die niet beoordeeld willen worden op hun uiterlijk, maar diep vanbinnen wel beseffen dat het misschien wel een meevaller is dat ze enkel daarop beoordeeld worden. De automobilist is een raar beest.
En toch! Geen fijnere plaats om te vertoeven dan de snelwegparking. Even letterlijk vertragen terwijl de rest van de wereld verder raast. Allerlei slag vindt er elkaar. De gezinsman op weg naar de veel te verre vakantiebestemming die blij is dat er tegenwoordig een dvd op de achterbank is geinstalleerd. De echte travellers die hun oud vehikel heelhuids op de volgende halte hopen te krijgen en ondertussen onbezorgd hun ding doen. Hapje, drankje, sigaret. Lachen, zingen, onbezorgd. De zakenmens in veel te strak kostuum hoopt dat het broodje met veel te klef beleg hem een gezonde dosis energie geeft om de volgende lastige klant te trotseren. Dit allemaal op het terrein van de echte mannen. De truckers! Stevig gebouwd, altijd rechtuit, dagenlang weg van vrouw en kinderen. Zij die hun jeansbroek gewoon in een tankstation kunnen kopen. Zij die weten in welk station er de lekkerste koffie uit de automaat komt. Zij die slapen achter gordijntjes. Smeltkroes van mannen met haar op de tanden, hun rug en hun taal als ze met buitenlandse collega's verbroederen.
Het zijn vrije vogels en toch is het een hondenstiel. Veel babbels met jezelf en met de blonde babe aan de achteruitkijkspiegel. Misschien toch maar eens over nadenken. Met die nieuwe gps-technieken zou zelfs buurjongen het moeten kunnen. Hij houdt ook wel van babbels met zichzelf en met blonde babes. Altijd onderweg, home is where you made it!
Als er ooit een volgende kus komt, waarom niet terug op de snelwegparking?
Het is alweer bijna een ganse maand geleden. Het tekstje over Frank... Je zou denken, de fut is eruit, de bezieling is weg, het vlammetje gedoofd, uit het oog uit het hart...
Niets van!
Net zoals Punk Net zoals Elvis
Is deze blog not dead!
Altijd in mijn hoofd, verhaaltjes, anekdotes, gekke belevenissen die buurjongen nu voor zich houdt...we vertellen ze nog weleens. Hier op de blog of stiekem in je oor met een ondeugende blik, die glinsterende ogen!
Groene mannetjes aan het verkeerslicht, buurmeisje in de achteruitkijkspiegel! Je straalde geluk uit. Blij dat het goed met je gaat. Stiekem hoop ik dat je ook beetje opfleurde omdat we mekaar zagen. Wie zal het zeggen. Ik hoop dat het om alle twee de redenen gaat. Mijn hart deed raar, mijn buik trok samen, kan het niet helpen. Je doet me wat gek meisje, mijn maatje!
Niet dat ik er ooit aan getwijfeld heb, maar toch. Afgelopen zaterdag heb ik iemand ontmoet die een beetje in dezelfde situatie zat als buurmeisje en buurjongen. Opluchting. We staan niet alleen. We zijn niet abnormaler dan de rest. Oef!
Eigenlijk kennen we elkaar helemaal niet goed. Ongeveer 1 à 2 keer per jaar ontmoeten we elkaar. Het is logisch dat je dan niet zomaar je gevoelsleven op tafel smijt. Er waren trouwens ook nog heel wat andere mensen bij. En het is al helemaal 'not done' om het dan over zaken te hebben als verliefdheid, diepgaande gevoelens en meer van dat moois. Zeker niet als de persoon in kwestie niet je partner is...
Het deed toch deugd. Hem te horen vertellen. Zo herkenbaar.Zo 'ja, ja, ja'. Het was een fijne avond, ver weg van huis, intieme sfeer, warme omgeving. In gedachten verzonken. Onbewust verbonden. Dezelfde situatie, ben er zeker van, dezelfde overpeinzingen. Maar Frank, wees gerust, ik vertel het tegen niemand verder. De boodschap is slechts een beetje cryptisch, maar simpel te ontcijferen als je de code kent. Maar we vertellen dit niet verder. We schrijven er allebei teksten over en voor het overige zwijgen we als vermoord. Diep vanbinnen zit wel de gloed. Die avond werd de innerlijke rust weer een klein procentje groter. Een vuurwerk sloot de avond af. Toeval? Toeval bestaat niet. In gedachten verzonken. Denkend aan jou. Op ongeveer dezelfde plek enige tijd terug. Vuurwerk op oudjaar, jij aan de telefoon, in tranen, verscheurd, intriest.
Tijden veranderen. Dat weten we al sinds Dylan. Nu enkel het vuurwerk. En jij hopelijk gelukkiger dan toen.
Frank reed weg in de nacht. Net zoals ik.
Buurjongen neuriede nog even verder, voor de goede verstaander, hieronder met tekst.
Hoe lang is het al Zo lang is het al Ben ik anders dan Je inwonende man
Ken je mijn vrouw al Ik ken ze al lang Denk je nu en dan Aan al wat niet meer kan
Tot ergens onderweg Ergens onderweg Let niet op wat ik zeg Tot ergens onderweg
In een dom moment Van sluipend sentiment Ben je weer van mij En ik dan weer je vent
Tot ergens onderweg Ergens onderweg Ik heb niets gezegd Tot ergens onderweg
Je bent mooier dan ooit tevoren Ik ben uitgeput en ongeschoren Je bent mooier dan ik ooit kon dromen Ik ben moe en altijd overal onderweg
In een dom moment Van sluipend sentiment Ben ik weer de vent Die al je kleren kent
Tot ergens onderweg Ergens onderweg Alles is gezegd Tot ergens onderweg
Ik ben buurjongen
Ik ben een man en woon in () en mijn beroep is blogger.
Ik ben geboren op 04/07/2007 en ben nu dus 18 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: buurmeisje en sexy underwear.
