" Economisch bekeken is boeken kopen een slechte investering: ze verliezen hun waarde, je raakt ze aan de straatstenen niet meer kwijt - tenzij het om gesigneerde eerste drukken gaat van auteurs die tot het pantheon van literaire grootheden zijn toegetreden; ze nemen plaats in beslag, staan te verstoffen en te vergelen in je kast, en als je moet verhuizen, til je je er een breuk aan.
Er gaat niets boven de bibliotheek, zeggen vrienden mij. Dat kost je zo goed als niets, een gelezen boek breng je terug naar de bib en verder heb je er geen omkijken aan."
Veerle Vanden Bosch in DS2 - 24 januari 2019
Wat doe je er aan?
Hoe verminder je je aantal boeken?
Stop van boeken te kopen
Geef boeken weg: als een boek je geen gevoel van vreugde geeft, doe je het weg.
Stel een bovengrens vast: een maximum aantal boeken, en als je boeken bijkoopt dan moeten er andere weg.
Breng boeken naar de kringloopwinkel.
Laat boeken achter in een bibliotheekkastje in je omgeving.
Op donderdag 6 december 2018 bespreken we TUSSEN DUIVEL EN DIEPZEE onder leiding van Stefaan Pennynck.
In 1952 ontving de Oostendse (Mariakerke) auteur Gaston Duribreux de Emiel Vlieberghprijs voor zijn roman 'Tussen duivel en diepzee'.
Op een lichtschip verdwijnt een bemanningslid. Is de dader iemand van aan boord of wat kan er gebeurd zijn?
Is de in 1953 bij het Davidsfonds verschenen roman een misdaadroman of is er meer tussen de regels te lezen?
We zoeken het samen uit met Stefaan Pennynck, kenner van het werk van Gaston Duribreux, die de roman ook situeert binnen het ganse oeuvre van de schrijver.
Plaats: OC De Schelpe, Elisabethlaan 32, Oostende om 14.30 uur
De korenbloemen en de madeliefjes hebben het niet gehaald, niet blauw en niet wit, maar wel het rood van de klaprozen is het symbool geworden van de Eerste Wereldoorlog. De kollebloem uit het gedicht van 1915 van de Canadese 'toparts' John McCrae is dé herdenkingsbloem voor de gesneuvelden van de eerste Wereldoorlog. De klaproos is een pioniersplant, het is de bloem die het snelst weer gedijt op omgewoelde grond. McCrae heeft als eerstelijnsarts in Boezinge granaatputten genoeg gezien bij de evacuatie van gekwetsten. De papaver is bloedrood en staat voor eeuwige slaap: geen beter beeld voor rouw, hoop en wanhoop in de loopgraven.
Wat is de boodschap in dit gedicht? Je zou spontaan aan 'vrede' denken, maar in de derde strofe roept McCrae op om de strijd tegen de vijand voort te zetten. Het is zeker geen blijk van pacifisme. een Britse vrouwenbeweging kwam even op de proppen met een witte klaproos als vredelievend alternatief voor de bloedrode variant.
In de geschiedenis van de poppymanie zit een goed verhaal. De klaproos wacht op een rasverteller: een Geert Mak of een Philip Blom ?
De mens is een vragend wezen: waarom leef ik? waar kom ik vandaan? waar ga ik heen?
Het zijn vragen die doorheen heel de geschiedenis van de mensheid werden gesteld. Altijd heeft de mens zelf getracht een antwoord te vinden. Altijd heeft hij gepoogd de schepping te verklaren en er een zin aan te geven. In de vóórchristelijke tijd bouwde hij de wereld op van de mythen en zocht hij een antwoord binnen de gesloten ring van natuur en kosmos.
Guillaume van der Graft is in zijn poëzie voortdurend op zoek naar de diepere zin van het bestaande. Mythen en bijbel spelen op zijn zoektocht een vooraanstaande rol.
Vragenderwijs
Ik vroeg het aan de vogels
de vogels waren niet thuis
ik vroeg het aan de bomen
hooghartige bomen
ik vroeg het aan het water
waarom zeggen ze niets
het water gaf geen antwoord
als zelfs het water geen antwoord geeft
hoewel het zoveel tongen heeft
wat is er dan
wat is er dan
er is alleen een visserman
die draagt het water
onder zijn voeten
die draagt een boom
op zijn rug
die draagt op zijn hoofd een vogel.
Guillaume van der Graft
Uit: Vogels en vissen, 1953
In Vragenderwijs laat van der Graft het wezen 'mens'de kosmos ondervragen: de vogels, de bomen, het water. Maar de vogels zijn niet thuis, de bomen zijn te trots om te antwoorden en het water blijft stom als een vis. Met andere woorden, de gehele schepping, gesymboliseerd door dieren, planten en water, is niet bij machte om uit eigen kracht, vanuit de eigen wezenheid, een zinvol antwoord te geven. Waarom niet? Wat loopt er verkeerd? Het antwoord staat in de laatste strofe en is voorbereid via een haast kinderlijke wijze van vragen en formuleren: "wat is er dan - er is alleen een visserman".
De visserman is Jezus van Nazareth, de mensgeworden zoon van God, die onder zijn voeten het water draagt, op zijn rug een boom en op zijn hoofd een vogel.
Deze drie beelden verwijzen naar het Nieuwe testament:
- Jezus, de mirakeldoener die over het water liep
- Jezus' tocht naar Calvarie onder het kruishout
- Jezus' doop in de Jordaan, waarbij de H. Geest in de gedaante van een duif op zijn hoofd neerstreek
De gehele schepping krijgt slechts zin in en door Jezus Christus, in hem krijgt vindt de geschiedenis van de mensheid haar heil en voltooiing.
Daarvan getuigt nu ook de kosmos: de vogels zijn niet langer afwezig, de bomen blijven niet langer hooghartig en het water vindt tong en taal terug.
Verwijzend naar Guido Gezelle "als de ziele luistert / spreekt het al een taal dat leeft, / 't lijzigste gefluister / ook een taal en teken heeft ..."
'Packing my library' van Albert Manguel is een heerlijk meanderende filosofische elegie over de liefde voor boeken en hoe ze zin aan een leven kunnen geven.
" Boeken bieden zelden antwoorden maar stellen wel de juiste vragen.
Daarom ook dat kleine en grote dictators ze zo vaak wilden verbranden, verbieden of censureren. Nooit zal de literatuur verdwijnen omdat niets kan wedijveren met de verbeelding van de mens.
Augustus verbande Ovidius. Augustus' rijk is voorgoed voorbij. Ovidius' kunst leeft nog altijd."
Eric- Emmanuel Schmitt : Concert voor een gestorven engel
Verhalen
Vertaald door Eef Gratama
Uitgeverij Atlas, Amsterdam/Antwerpen, 2011
Bundel van vier verhalen bekroond met Prix Goncourt de la Nouvelle 2010
Wat is het verband tussen een vrouw die haar echtgenoot vergiftigt en een verliefde president?
Wat heeft een eenvoudige zeeman op de grote vaart te maken met een internationale oplichter, die religieuze kitsch uit China verkoopt?
Welke wonderbaarlijke rol speelt de heilige Rita, beschermvrouwe van hopeloze gevallen, die deze op raadselachtige wijze door het leven loodst?
Alle personages in deze verhalenbundel krijgen de gelegenheid om hun fouten goed te maken. Sommige grijpen die kans met beide handen aan, andere willen er niet van weten of hebben niets in de gaten.
Vier verhalen met een gemeenschappelijk thema.
Vier verhalen die het alledaagse en uitzonderlijke van elk leven laten zien.
Vier verhalen die draaien om menselijke vrijheid. Zijn we vrij in onze keuzes of moeten we ons schikken in ons lot? Zijn we tot verandering in staat?
1) De gifmengster
Nadat Marie Maurestier uren had doorgebracht in de biechtstoel bij de jonge pastoor Gabriel van Saint-Sorlin stond haar besluit vast.
Morgen, dorpsgenoten, zullen jullie merken dat jullie dorp nog beroemder is dan het al was, het dorp van Marie Maurestier, de duivelin die een engel is geworden, de moordenares die iedereen had misleid, maar God niet wilde misleiden. (p. 45)
2) De thuiskomst
Zeeman Greg krijgt op zee de boodschap dat één van zijn dochters overleden is. Hierdoor is hij totaal van streek. Hij beseft dat hij bij zijn thuiskomst van de zeereis een nieuwe vader voor zijn vier dochters is geworden.
Ze hadden vooral een afwezige in hun leven gehad, van wie ze niets anders kenden dan zijn fysieke kracht en de bevelen die ze moesten gehoorzamen, maar nu bekeken ze hem met andere ogen en begonnen ze een beetje minder bang voor hem te worden. (p. 69)
3) Concert voor een gestorven engel
De titel verwijst naar een muziekstuk van Alban Berg. Op een Thais eiland volgen twee conservatoriumstudenten een cursus. De Australiër Axel speelt viool en de Fransman Chris is een pianist. Axel en Chris zou men kunnen beschouwen als twee broers met tegenovergestelde karakters: de harde Kaïn (Chris) en de zachte Abel (Axel).
'Dat zeg ik omdat het de waarheid is. Een mens is niet eenmaal slecht, altijd slecht, Karim. Als je dat beseft, kun je een beter mens worden. We zijn vrij, Karim, vrij!' (p. 100)
'Geef je leven een andere wending, Karim. Een dief kan een eerlijk mens worden, een moordenaar kan begrijpen dat hij verkeerd heeft gehandeld en dat nooit meer moet doen. Karim, ook al heb je je een paar keer schuldig gemaakt aan vandalisme, plunderen, inbraken en heroïnehandel, dat wil nog niet zeggen dat je je niet goed kan gedragen. Het bewijs daarvan is dat je een hekel hebt aan jezelf. Iemand die echt slecht is, denkt juist dat hij goed is. Hetzelfde geldt voor klootzakken: die hebben niet in de gaten dat ze klootzakken zijn. Maar jij - sorry dat ik het zeg - bent al een stapje verder gekomen. Ik heb vertrouwen in jou, Karim. En ik beloof je dat ik je zal helpen, zoveel ik kan.' ( p. 100)
'Ja logisch, dat staat toch in de Koran!'
'En ook in de Bijbel. Die twee jongens zijn de zonen van Adam en Eva, ze hebben nooit problemen met elkaar totdat ze de befaamde ruzie over hun offer krijgen. een van de twee, Abel, offert aan God de opbrengst van zijn werk als veehouder, waarschijnlijk een rund en een schaap, terwijl Kaïn God zijn vruchten en groenten aanbiedt. Zonder dat er een logische reden voor is, neemt God Abels gave aan, maar hij weigert die van Kaïn. Zo is het leven nu eenmaal, dat weet je: onrechtvaardig, onvoorspelbaar, oneerlijk. Dat moet je accepteren. Maar Kaïn is heel trots en accepteert dat niet, hij wordt razend, hij komt in opstand. God geeft hem op zijn donder en zegt hem dat hij zich koest moet houden. Niks ervan! In een vlaag van woede doodt Kaïn zijn broer Abel op wie hij jaloers is geworden. Waarom,vraagt God hem op de plaats des onheils, als het kwaad al is geschied. "Ben ik mijn broeders hoeder?" antwoordt Kaïn grinnikend. Inderdaad ja, dat was hij, maar dat had hij niet begrepen, hij had niet nagedacht over de grote familie die de mensheid is. Iedere mens is verantwoordelijk voor iedere mens, voor zijn broer en voor de anderen. Wie iemand om het leven brengt, vergeet dat. Wie gewelddadig is, vergeet dat. Ik wil het niet meer vergeten: ik ben jouw hoeder, Karim, ik laat je niet vallen. En jij, jij bent de hoeder van je jongere broertjes: je mag ze niet aan hun lot overlaten, je moet ze juist helpen.' (p. 101)
4) Liefde in het Elysée
Er zijn drie verschillende vormen van doodsangst: angst omdat je niet weet wanneer je dood zult gaan, angst omdat je niet weet hoe je dood zult gaan en angst omdat je niet weet wat de dood zelf inhoudt. ( p. 155)
Onze gevoelens zijn niet veranderlijk, maar tweeslachtig, zwart of wit al naar gelang de invloeden waaraan we worden blootgesteld, ze bewegen zich golvend en kronkelend in het spanningsveld van hun tegenstrijdigheden en zijn in staat tot het ergste kwaad en het hoogste goed. ( p. 175)
De herinneringen boden de kans om fouten recht te zetten, misverstanden uit de weg te ruimen, alles te herzien. (p. 175)
De Franse schrijver Eric-Emmanuel Schmitt werd geboren in Lyon in 1960. Hij heeft de Belgische nationaliteit en woont in Elsene (Brussel).
Hij geniet vooral wereldwijd bekendheid door zijn 'Cyclus van het onzichtbare':
- Milarepa
- Meneer Ibrahim en de bloemen van de koran
- Oscar en oma Rozenrood
- Het kind van Noach
De vier novellen uit deze cyclus werden vertaald in meer dan 32 talen!
Hierbij de bespreking van twee andere werken van Eric-Emmanuel Schmitt : Mijn leven met Mozart en De droomster van Oostende.
Mijn leven met Mozart
Roman vertaald door Eef Gratama, Uitgeverij Atlas-Amsterdam/Antwerpen, 2006, 160 bladzijden
In gefingeerde brieven aan Mozart beschrijft Eric-Emmanuel Schmitt op subtiele en heldere wijze hoe de componist zijn leven heeft veranderd.
Hoe diens muziek hem in zijn moeilijke puberjaren heeft geholpen en zelfs op een beslissend moment heeft behoed voor een poging om zich van het leven te benemen.
Hoe Mozart hem daarna door de jaren heen tot troost en steun is geweest; hoe zijn klanken - variërend van Die Zauberflöte en Le nozze di Figaro tot klarinet-, piano en vioolconcerten, kamer-en kerkmuziek - hem domweg hebben geleerd om gelukkig te zijn.
Schmitt excelleert door zijn taal, waarmee hij in ogenschijnlijk eenvoudige bewoordingen diepgaande emoties en menselijke ervaringen zo weet te beschrijven dat ze voor iedere lezer invoelbaar zijn.
Bij het boek is een cd bijgevoegd: 16 muziekfragmenten van Mozart, muziek die door Schmitt in het boek ter sprake wordt gebracht.
1. Le Nozze di Figaro, K.V. 492, Akte III, Aria van de gravin: 'Dove sono i bei momenti', 4'57, p.17
2. Le Nozze di Figaro, K.V. 492, Akte I, Aria van Cherubino: 'Non so più', 2'49 , p.27
3. Le Nozze di Figaro, K.V. 492, Akte IV, Aria van Barbarina: ' L'ho perduta', 1'41, p. 37
4. Ave verum corpus, K.V. 618, Motet, 3'33, p.43
5. Klarinetconcert in a, K.V. 622, 2e deel: Adagio, 7'28, p. 56
6. Eine kleine Nachtmusik in g, K.V. 525,4e deel: Rondo Allegro, 3'58, p.60
7. Vioolconcert nr.3 in g, K.V. 216, 2e deel: Adagio, 7'33, p.72
8. Così fan tutte, K.V. 588, Akte I, Trio van Fiordiligi, Dorabella en Don Alfonso: 'Soavesia il vento', 2'49, p. 80
9. Strijkkwartet nr. 15 in d, K.V. 421, 7'40, p. 95
10. Mis in c, K.V. 427, Credo: 'Et incarnatus est', 8'04, p. 98
11. Pianoconcert nr. 21 in c, K.V. 467, 2e deel: Andante, 7'53,p. 102
12. Die Zauberflöte, K.V. 620, Akte I, Duet van Pamina en Papageno, 2'46, p. 109
13. Die Zauberflöte, K.V. 620, Akte I, Fragment van de Finale: 'Komm, du schönes Glockenspiel', 1'17, p. 118
14. Die Zauberflöte, K.V. 620, Akte I, Fragment van het kwintet van Tamino, Papageno en de drie dames: 'O Prinz, nimm dies Geschenk von mir!', 0'48, p. 134
15. Die Zauberflöte, K.V. 620, Akte II, Fragment van de Finale: 'Wir wandelten durch Feuergluten', 3'52, p. 137
16. Die Zauberflöte, K.V. 620, Akte I, Fragment van het kwintet: 'Drei Knaben, jung, schön, hold und weise', 1'37, p. 150
De droomster van Oostende
Atlas-Contact, 2009, 238 bladzijden
Een man trekt zich terug in het gezapige Oostende aan de Belgische kust om een verbroken relatie te verwerken.
De eenzame Anna van A., bij wie hij een kamer huurt, verrast hem met haar wonderlijke levensgeschiedenis, het relaas van een hartstochtelijke liefde en vreemdsoortige erotiek. Verliest de vrouw zich in haar verzinsels of is het allemaal echt gebeurd?
In deze verhalenbundel laat Eric-Emmanuel Schmitt ons zien hoezeer we ons laten leiden door onze verbeelding.
Vijf verhalen houden ons voor dat dromen de ware grondslag vormen van ons bestaan.
Vijf boeken die het leven van BART SOMERS hebben veranderd
" Door literatuur en romans krijg je veel meer inzicht in de samenleving dan door vakliteratuur te lezen".
Bart Somers (OpenVLD), burgemeester van Mechelen en fractieleider in het Vlaams Parlement.
De vijf boeken die het leven van Bart Somers hebben veranderd :
1. Radetzkymars - Joseph Roth
De geschiedenis van het verval van de Habsburgse monarchie, gezien door de ogen van het hoofdpersonage.
" Joseph Roth beschrijft dat vanuit een burgerlijke cultuur die waarden en tradities omarmt, maar die is kapotgemaakt door het communisme en het fascisme van de 20ste eeuw." (Bart Somers)
2. De vis in het water - Mario Vargas Llosa
In dit autobiografisch werk beschrijft de Peruaanse schrijver zijn kandidatuur voor de presidentsverkiezingen in 1990. De liberaal verloor die toen verrassend van Alberto Fujimori.
3. De welwillenden - Jonathan Littell
Het verhaal van een SS-officier van tijdens de Tweede Wereldoorlog, waarbij hij een rol in de Holocaust heeft gespeeld.
" Je leest hoe iemand in een systeem het meest verwerpelijke begint te zien als een job die moet gebeuren." (Bart Somers)
4. Het Geuzenboek - Louis Paul Boon
" Boek over de opstand van de Nederlanden, de enige opstand die naam waardig die er ooit in Vlaanderen was: tegen het gezag, tegen de godsdienst en tegen een vreemde heerser.
In de 16de-17de eeuw vluchtten meer dan 100.000 mensen vanuit de Zuidelijke Nederlanden naar het Noorden, waar ze mee aan de basis hebben gelegen van de Gouden Eeuw. Vlamingen waren toen zelf politieke vluchtelingen." (Bart Somers)
5. 1984 - George Orwell
Een zeer politiek en maatschappelijk boek. G. Orwell heeft zich vanuit een links idealisme geëngageerd in de Spaanse burgeroorlog, maar is gedesillusioneerd geraakt.
" Het gaat over hoe het individu vernietigd wordt in functie van een maatschappelijke droom. Het toont aan hoe taal wordt misbruikt om net het omgekeerde te bereiken van wat je zegt." (Bart Somers)
Eind jaren 1940, begin 1950 nodigde Gaston Duribreux, een vergeten Oostendse auteur, alle schrijvers van Dietsche Warande & Belfort uit in zijn Hôtel du Parc. Telkens in mei, vóór het toeristische seizoen, gedurende verschillende jaren. Op de DW B-weekends in Oostende ontstond een unieke samenhorigheid.
Curatoren Koen Peeters & Koen Broucke vroegen aan hedendaagse auteurs om een nieuwe tekst te schrijven over Oostende, zelfs de geest van de vroegere ontmoetingen terug op te roepen.
In het speciale boeknummer van DW B lezen we bijdragen van Charlotte Mutsaers, Peter Verhelst, Peter Holvoet-Hanssen, Els Snick, Bernard Dewulf, Tom Sintobin, Stefaan Pennynck, Koen Peeters, Eric De Kuyper, Koen van Synghel, Charlotte van den Broeck, Guinevere Claeys, Maarten Inghels, Jelle van Riet, Pascal Verbeken, Hendrik Tratsaert, Bart Van Loo, Patrick Bassant, Hedwig Speliers, Maarten Tengbergen, Philip Van den Bossche, Kurt De Boodt, Paul Arnoldussen, Paul Demets, Heleen Debruyne, Sven Vitse en Peter Vermeersch.
De zoektocht naar het perfecte licht van luchten en zeeën ontmoeten we in de marines van Koen Broucke, en in de foto's van Koen Broos en van Harry Gruytaert, die wordt begeleid door teksten van Dirk Leyman.
"Oostende is de beste muze die men zich wensen kan."
"Oostende is een stad die gevallenen opraapt."
"Het raadsel van Oostende is nog door niemand opgelost."
"De marine is een zelfportret."
"Hooggestemd en toch eenvoudig, zoals alle waarachtige poëzie."
De veelkantigheid van Oostende wordt goed uitgebeeld door het 'Monument for a Wullok' van Stief DeSmet, in opdracht van Beaufort 2018 gemaakt op de Westelijke Strekdam. De ruwe buitenkant van de bronzen schelp met zichtbare lasnaden zal op termijn de kleur van de Noordzee krijgen, zoals een wulk past. Binnenin vind je de contemplatieve rust van een tempeltje, opgetrokken volgens de regels van de sectio divina, de gulden snede. (Hugo Bousset)
Het themanummer van Dietsche Warande & Belfort werd op zondag 10 juni 2018 feestelijk voorgesteld in KAAP/Vrijstaat O. op de zeedijk van Oostende.
Dietsche Warande & Belfort , nr. 2 juni 2018, 163ste jaargang
De behoefte aan creativiteit houdt de dichter voortdurend bezig, dag en nacht, bewust en onbewust.
'Woorden' stelt Van der Graft voor als een kudde 'latende schapen', die in hun weerloosheid en volgzaamheid beschutting zoeken bij hun 'herder', die hier de dichter is.
De dichter als 'taalherder'. De taalherder moet er over waken dat de woorden in vrijheid hun eigen weg kunnen gaan én hem steeds opnieuw komen herinneren aan zijn taak.
Willem Bernard (1920-2010) was een Nederlands theoloog, schrijver en vooral dichter die korte tijd Letteren studeerde in Leiden (1938-1939). Hij publiceerde onder het pseudoniem Guillaume van der Graft. Zijn zoon Benno Barnard is ook dichter.
Een Duitse officier wordt ingekwartierd bij een Fransman en zijn nichtje. De sfeer is ijzig. Geen woord wensen de Fransen met hun bezetter te wisselen. Maar gaandeweg raken de broer en zijn nicht in de ban van deze rijzige Germaan, die in niets beantwoordt aan het clichébeeld van de nazi. De stilte der zee kwam in de oorlogsjaren via via bij de ondergrondse Bezige Bij terecht. Tijdens het productieproces vielen de drukproeven in handen van de Gestapo. Twee drukkers en een typograaf werden gedood. Zo heeft deze kleine roman niet alleen het verzet tot onderwerp, maar is ook de ontstaansgeschiedenis daar nauw mee verweven.
JEAN MARCEL BRULLER (1902-1991) werkte tot het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog als illustrator. Hij ging in het verzet en werd in 1942 medeoprichter van de verzetskrant Les Éditions de Minuit. Hij publiceerde onder het pseudoniem Vercors, naar een belangrijke schuilplaats van het verzet.
" Het drama van een Wereldoorlog verbeeld in het decor van een eenvoudige keuken. Je hoort het vuur knapperen, de damp slaat van het doorweekte uniform van de Duitser. Tegenover zijn naïviteit wordt de harde, alles verwoestende realiteit van een oorlog voelbaar. Er is geen toenadering mogelijk. Zwijgen was zelden veelzeggender, koude nooit hartverwarmender. "
De derde Confituur Boekhandelsprijs ging naar 'De mensengenezer' van Koen Peeters.
Peeters, intussen voltijds schrijver, vertoeft veel in Oostende.
"De avonturen die ik daar beleef werken als een soort tijdscapsule. Ze zorgen ervoor dat ik kunstenaars als Claus of Permeke bijna kan aanraken- heel spannend."
Oostende - 'Finis Terrae' - stad van zelfportrettenschilders - Ensor, Silliaert en Herr Seele. Oostende is ook de geboorteplek van de vrouw van Peeters.
Sinds twee jaar gaan de schilder Koen Broucke en de schrijver Koen Peeters elke maand twee dagen naar Oostende om met mensen te praten. "Veel meer dan vroeger ga ik de deur uit en doe ervaringen op." Hij heeft wekelijks werkgesprekken op café - "Pas op wat je zegt. Ik schrijf alles op." Aantekeningen, foto's, krantenknipsels, ... verzamelt hij als grondstof - zoals zijn grote voorbeeld Seebald het zei 'Ich brauche das Material.'
De Oostendse ervaringen zullen uitmonden in een tentoonstelling in Mu.Zee en volgend jaar in een roman over een schilder op zoek naar zichzelf in Oostende.
In het Parkhotel in Mariakerke, jarenlang uitgebaat door Gaston Duribreux, een ten onrechte vergeten auteur, doet hij een echte ervaring op. Duribreux schreef als geen ander over de zee, voor hem was de zee een volwaardig personage. Als diepgelovig man associeerde hij de zee met God, die voor hem, net als de zee, een vaste waarde was en tegelijk iets potentieel noodlottigs had. Zijn boek 'Het wrede spel' is rijp en aangrijpend. Tijdens zijn bezoek aan het Parkhotel komt hij in de kamer waar Duribreux aan een zelfgetimmerde tafeltje voor het raam plaats nam om in de wintermaanden te schrijven. Zijn zonen Yanty en Paul legden een deken om zijn bovenlijf en zetten hem hun vaders hoed op! Hij maakte contact met vervlogen jaren en met de schrijver, hij kon hem bijna aanraken.
