Gisteren (20/03) nam ik mijn vlucht van Brussel naar Madrid. De vlucht die uitgevoerd was met Iberia viel beter mee dan verwacht. Een vrije plaats aan het raam, rustig muziekje op de achtergrond. De aankomst in de hoofdstad van Spanje was dan wel weer iets anders. Het is redelijk technologisch ingericht. Ik kwam toe in terminal 4 en moest naar T4S. De bordjes met de S op volgen dus. Hierbij moest je gebruik maken van een treintje. Ik voelde me direct terug in China. 

In Madrid had ik veel tijd, mijn vlucht vertrok pas om 00.35u en ik kwam daar toe rond 21.30u. In het begin gaat de tijd redelijk snel omdat alles nog nieuw en interessant is. Op de duur kijk je naar het scherm waar de wachttijd op staat, en staar je ergens anders naar. Het moment dat je denkt ja nu zal er wel al veel tijd gepasseerd zijn, nee oepsie er zijn nog maar 3 minuten voorbij. Rond 23u begon ik het toch lastig krijgen om niet in slaap te vallen. Daardoor heb ik maar beginnen rondjes wandelen op de luchthaven. Eindelijk was het dan zover, ik kon een tukje doen in het vliegtuig! Ik had stoel 43J, dus mocht ik als een van de eersten naar binnen, omdat het zover naar achteren is. Niemand kwam naast mij zitten. Inwendig al een vreugdedansje gemaakt en plannen gesmeed hoe ik zou slapen op twee zetels. Te vroeg gejuicht. Een van de laatste passagiers was mijn buurvrouw. Dan toch maar rechtop geslapen. Miraculeus heb ik praktisch de hele vlucht geslapen. 

Aankomst in Lima was rond 6.30u en 7u.  In Madrid moest ik niets doen behalve naar de juiste gate gaan. Hier in Lima moest ik langs de douane, mijn bagage ophalen die daarna opnieuw inchecken en opnieuw paspoort controle ondergaan. De eerste stap was dan ook de moeilijkste: de douane. Na een uurtje aanschuiven, was het eindelijk mijn beurt. Ze vroeg mijn tickets en internationale reispas. Daarna wilde ze ook nog mijn andere vliegtickets zien en vroeg ze wanneer ik terug naar België kwam. Dat was het probleem. Na enkele woordwissels kreeg ik dan uiteindelijk toch mijn stempel voor 90 dagen. 

Hop, op naar de tweede opdracht, de bagage ophalen! Klinkt simpel toch? Nee dus. Ik moest mijn bagage zoeken tussen de andere vluchten die van Lima kwamen, van een andere maatschappij. Gelukkig van de groene lintjes aan mijn valies en trekkers rugzak. Er was iemand met exact dezelfde als de mijne. Waarschijnlijk reisde die persoon niet met 2 kilo paaseieren... Bagage gevonden en op naar het incheccken. Hiervoor moest ik uit het gebouw om dan de eerstvolgende deur terug naar binnen te gaan. Ik snap de regel niet want sommigen gingen rechtstreeks door, maar ik moest de volledige tour doen   

Eenmaal binnen, via het automaat bagagelabels printen en dan in de rij aanschuiven om ze te mogen afgeven. Hier werkten ze niet met een loopband maar met soort van picolo's. Die mannetjes moesten dus alle valiezen dragen. Toen ik terug alles af gegeven had kon ik op onderzoek in de luchthaven van Lima. Veel kostelijke  winkeltjes is waarschijnlijk het enige dat ik zal onthouden ervan. Ohja waarschijnlijk ook dat het nogal chaotisch was, niet zoals Madrid door technologie, door het aantal mensen die eigenlijk ook niet goed wisten waar naartoe. 

Vliegtuig van Lima naar Cuzco had ongeveer een uur vertraging omdat er in Cuzco een storm bezig was, en we daardoor niet konden landen. Dus bleven we een uurtje langer in de hoofdstad van Peru, in een oververhit vliegtuig. Toen ik mijn gsm op vliegtuig stand wilde zetten kreeg ik een sms van Emy&Ores (waar ik nu verblijf). Ores kon mij niet komen ophalen, er was iets tussen gekomen. Nadien kwam ik dus rond 12.20 aan in Cuzco en zocht opnieuw mijn bagage. Ik regelde mijn eigen taxi die me dan tot aan het dichts bijzijnde plein kon afzetten. Doordat mijn straat hier nu voetgangerszone is, kan er natuurlijk geen auto in. Kurkurpata (straat waar ik nu woon) ligt eigenlijk maar 2 straten verder dan het San Blas plein. Niet ver toch? Nee tuurlijk niet, tot dat je de 60 trappen ziet die je ook nog moet doen. Ik begon er met volle moed aan maar na de eerste 30 en ik dus in de eerste straat was, was ik al helemaal 't gat af. Daar aan lokale mensen gevraagd of ik toch de goede richting uitging. Ja! Gelukkig. De man hielp me met mijn valiezen op de volgende 30 tredes. We waren al in de goede straat oef. Het eerste huisnummer was 724. Ai, ik had 119 nodig. De moed zonk me al een beetje in de schoenen totdat ik zag dat het huis er tegenover het huisnummer 121 had. In Europese normen wil dit dus zeggen dat het huis ernaast ofwel 123 is ofwel 119. Jammer, weer fout. Het huisnummer ernaast is 424. 

Eindje later, juiste huisnummer gevonden, geklopt en ja, Ores deed open. Hij toonde mij de kamer en vertelde over de taxi die hij geregeld had voor me, maar mij gemist moest hebben met de vertraging en storm. Ik kreeg in de living een introductie over de cultuur en de geschiedenis van Cuzco met een tas Cocathee in mijn handen. Schijnt goed te zijn tegen hoogteziekte, en is nog niet eens slecht. Daarna snel het thuisfront op de hoogte gebracht en op winkeljacht geweest. Ongeveer 2 uur later kwam ik terug met liters water en volledig uitgeput door de trappen en hellingen.

Morgen neemt Emy me mee om Cuzco te bezoeken, de interessante plaatsen te tonen enz

Ale slaapwel 

PS. Mama ik zal hier niet verhongeren. Ik vond tijdens het uitpakken een volledige voorraad eten die je in mijn valies stopte.