Mijn bureau ligt (zoals gewoonlijk) vol. Ik maak snel wat zaken af die eigenlijk al klaar moesten zijn.

Mijn GSM gaat af. Ik bekijk het nr. 059/5......

Shit (sorry), een onbekend nummer uit Oostende.

De secretaresse van dr. Clement (NKO-arts) : "Wij hebben voor u een afspraak vastgelegd morgenochtend om 8u00 bij dr. D'Hondt"

"Euuh, mevrouw, wie is dokter D'hondt ?"

"Dat is een oncoloog meneer"

"OK mevrouw"

"Prettige dag nog"

Bedankt voor de subtiliteit van de mededeling, al neem ik haar dat niet kwalijk. Diagnose dus kwaadaardig.

Wat ik toen voelde is onbeschrijflijk. Het was een mix van een instortende wereld, een opluchting en denken aan praktische schikkingen.

Eerst mijn werkgever verwittigen, de bureau naast mij. Hij moet ongetwijfeld mijn reactie (een luide vloek) gehoord hebben.

Ik kwam zijn bureau binnen en hij ontfermde zich over mij alsof ik een vriend was, het deed mij deugd. Zeker een uur heeft hij geluisterd wat verteld over zijn emoties en ervaringen binnen zijn eigen familie. Daarna mijn collega's, allen van de kaart natuurlijk. Niemand had dit immers verwacht.

Tenslotte naar huis. Natacha had ik niet willen bellen want zo'n nieuws vertel je niet langs de telefoon. Blijkbaar wist ze het reeds. Een collega had haar een berichtje gestuurd. Sorry schat, ik had het jou liever zelf verteld.

En dan nog mijn ouders, broers, schoonvader en familie. Ik had hen tot nu toe niet zo veel verteld aangezien ik hen niet nodeloos ongerust wou maken in het geval de diagnose goed zou zijn. Nu moest ik wel uit de hoek komen. Het nieuws kwam hard aan, niet in het minst voor mijn ouders natuurlijk.

Die zouden morgenochtend langskomen om Yorben naar school te brengen aangezien wij afspraak hebben om 8u bij dr. D'Hondt.

Om 9u wordt ik verwacht in het AZ Damiaan St. Jozef voor de biopsie die eigenlijk een kleine operatieve ingreep is.

Gelukkig is Natacha mee, zij heeft vrijaf kunnen nemen.

Ik heb haar nodig want ik ben einde latijn van de onzekerheid en de angst. Zij houdt de moed erin.

Na de ingreep onder volledige narcose (gelukkig) kwam de dokter langs.

Hij kon niet zo veel kwijt. De lymfeklier (die normaal slechts de grootte is van een speldenkop) was 5cm lang, wat volgens hem niet a priori slecht nieuws hoeft te zijn. De vezels zijn opgestuurd naar een patholoog die zal onderzoeken wat er aan de hand is.

Afwachten is de boodschap : afspraak met de dokter op vrijdag 24 juni ter bespreking van de resultaten.

Ik krijg ook "verbod" van de dokter om zelf dokter te spelen op het internet, wat best wel moeilijk is.

Ik ga weer werken deze week : de ingreep was niet zo zwaar en thuis loop ik de muren op want ik voel een slechte diagnose nog steeds aan.

De paniek is teruggekomen, is eigenlijk niet weggeweest. Ik voelde mij niet goed, ik was zeker dat de uiteindelijke diagnose slecht zou zijn.

Maar goed, you never know.

NKO-arts onderzocht mij en stelde mij gerust : hij dacht niet dat het kwaadaardig was. "Dat zou mij verwonderen gezien uw leeftijd en uw leefgewoonte (cfr. ik rookte niet). Bovendien ligt de grootste zwelling los van het omliggende weefsel wat duidt op goedaardigheid."

Om zeker te zijn werd een biopsie (stukje weefsel van de zwelling wegnemen en laten ontleden) geregeld die hij zelf zou uitvoeren op maandag 20 juni.

Ik stapte in 1^ste ietwat opgelucht buiten. Dus toch misschien niet...

Iedereen rond mij, Natacha, mijn collega's, ... was evenwel positief, het komt goed, je zal wel zien. 

Maar de twijfel kwam terug, nam de bovenhand : waarom onderzocht hij maar 1 gezwel, wat met de 2 (veel kleinere) gezwellen ? Een dokter kan toch ook missen, of niet ? 

Opnieuw naar het World Wide Web : lezen, opzoeken, lezen, ... 

Moraal onder vriespunt.

Al 2 nachten niet geslapen, geen hap meer door mijn keel krijgen, niet meer kunnen werken.

Lange sessies internet ook : wat zou ik kunnen hebben, wat is die aandoening ? Wat ik daar gelezen heb bracht mij volledig van de kaart, een paniek die voor mij geen voorgaande kent.

Met knikkende knieën onder de scanner en dan naar de huisarts : bevestiging van de gezwellen in de hals (3-tal) en "iets" in mijn neus-keelholte.

Misschien is deze laatste de oorzaak van de zwellingen, want het bleek dat lymfeklierzwellingen voor de afweer zorgen van "indringers" zoals virussen, bacteriën, parasieten, ...

Ah, een houvast : het zal wel dat zijn of de toxoplasmose (kattenziekte) besmetting die ik bleek opgelopen te hebben door te werken in de tuin met blote handen.

In ieder geval afspraak met de neus-keel-oor specialist volgende week dinsdag.

  

Mmm, makkelijk dacht ik, ik maak ook een afspraak. Ik heb een, weliswaar pijnloze, zwelling onder mijn kaakhoek (wat voor anderen niet opvalt eigenlijk) maar ik wil dat wel eens laten bekijken.

Op woensdag 8 juni even binnenwippen bij de huisarts. Na wat social talk, je kent dat wel, vraagt hij wat er scheelt. Ik toon hem mijn hals, hij betast alles, gaat achter zijn bureau zitten en wordt zeer serieus, is zelfs een beetje van de kaart : "Dit is zeer ernstig, Kurt, ik denk aan een lymfoom".

Een watte ? (Een kwaadaardige gezwel van een lymfeklier bleek dit te zijn)

Er werd 2 dagen later een CT-scan, zo'n buis waar je languit doorgeschoven wordt om inwendige beelden van iemand te maken, gepland.